Het Ministerie wenst iedereen een fijne jaarwisseling en een goed begin van het nieuwe jaar. En natuurlijk een rustige nacht voor alle mensen die moeten werken tijdens de jaarwisseling!
Gelukkig Nieuwjaar!
4
Als scherven geluk brengen…
Als scherven echt geluk brengen ga ik morgen een heel straatje staatsloten kopen… Dit was geloof ik nummer vijf. Paul schreef al over zijn gebroken whiskyglas en het glas dat hij over de laptop kieperde maar daarmee was het nog lang niet afgelopen. Nummer drie sneuvelde tijdens de afwas van het kerstdiner, nou ja kan gebeuren.
Even snel opvegen en het feest kan doorgaan. Nummer vier brak op tweede kerstdag na een onhandige manoeuvre met kranten en boeken op de tafel. Nummer vijf stond in de zogenaamde dode hoek en gisteren stootte, alweer Paul, nummer zes van het aanrecht af. Wel jammer van nummer vijf; het was ons laatste glas uit Praag. Mooie herinneringen kwamen telkens boven als we er iets uit dronken. Lastig ook wel al dat gebroken glaswerk; iedere keer moet de stofzuiger eraan te pas komen om de resten op te zuigen en ondanks dat had ik deze week al twee keer een glassplinter in mijn voet. Kristallen glazen splinteren alle kanten uit en ik mag graag op mijn blote voeten lopen…
Het ruimt natuurlijk wel lekker op in de glazenkast, daar is nu een zee van ruimte…
Hier op het Ministerie overwegen we nu of we Paul voortaan uit een plastic bekertje zullen laten drinken of dat we hem morgen naar de opticien sturen voor een nieuwe bril.
Nou ja, scherven brengen geluk zeggen ze; voor de rest zijn we al heel gelukkig; Dat gaat dus een prachtig Nieuwjaar worden voor ons, zeker met dat gewonnen lot…
Nu maar even een kopje espresso, die kopjes sneuvelen niet zo snel!
© ellen.
En ach, alles went, ook die nieuwe laptop!
Even bijpraten…
Vlam in de pan… niets ernstigs hoor, Paul flambeerde hier de lamsbout die we met Kerstmis aten. Het flamberen verliep precies zoals het hoorde. Het kerstdiner trouwens ook, maar daarover later. Eerst even bijpraten want dat is wel nodig. Het was een weekje heel stil op deze website; geen beloofde Kersttips, geen verslag van het Kerstdiner, geen Kerstwens, helemaal niets! Dat was dus niet omdat we geen zin of tijd hadden, het was een puur technisch probleem. Paul schreef nog tijdens zijn werkweek al over de gesneuvelde laptop. Het bleek dus allemaal ernstiger dan we dachten. Het ding is helemaal naar de vaantjes. Het duurde een paar dagen voor dat definitief vastgesteld kon worden. Zjak nam de laptop mee naar zijn werk en heeft geprobeerd hem in een speciale droogkast te drogen. Helaas mocht dat niet meer baten. Gisteren zijn we dus maar een nieuwe laptop gaan kopen en daar zit ik nu, nog zeer onwennig, op te typen. Op de oude laptop was Vista geïnstalleerd, de nieuwe werkt met Windows 8. Wij zijn geen van tweeën erg technisch, dus is het een hele klus om uit te vinden hoe alles werkt. Even overschakelen naar een andere app, zoals dat in windows 8 heet, en alles lijkt kwijt… Maar goed, gewoon maar veel oefenen.
De kerstweek is hier overigens verder prima verlopen; zondag 23 december vierden we om te beginnen de verjaardag van Lotte en Flora; zoals ieder jaar groot feest! En zoals al jaren gebruikelijk kregen ze als cadeau een uitstapje mét bon naar de stripverhalenwinkel. Maandag deden we nog een paar boodschapjes en keken we de beroemde lijstjes nog eens na of alles voor het grote kerstdiner geregeld was. En toen was het eerste kerstdag; de dag van het grote diner.
Ook dit jaar aten we met 20 mensen dus s’morgens zo rond 12 uur kwamen de eerste gasten om te helpen onze huiskamer te verbouwen. Twee grote tafels van Zjak en twintig stoelen (nog uit de erfenis van Café Allleman) werden verhuisd. Onze meubels naar boven en één grote lange tafel gemaakt.
Dit jaar was het thema Retro, dus dekten we de tafels met witte damasten tafelkleden, rode linten en echte retro kerststukjes. Ook het menu was een beetje retro;
- een zalmcocktail,
- dubbelgetrokken bouillon,
- lamsbout met Spaanse aardappeltjes, gestoofde selderijknol, broccoli puree en letterlijk, vergeten groenten
- een kaasplateau bestaande uit Munster van rauwe melk, Brilliat Savarin met truffel, Gorgonzola met druiven
- omelet Sibérienne
- Café, pousse café, cigar
En daarna was het tijd voor de cadeautjes; een mooie traditie inmiddels als afsluiting van het diner. Ieder zoekt van te voren wat spullen die hij/zij niet meer gebruikt maar die voor een ander nog heel geschikt kunnen zijn. Neel sorteert, bedenkt wie welk cadeau krijgt en pakt alles mooi in. De berg cadeautjes wordt ieder jaar groter en groter, zonder dat we er bergen geld aan uit geven. Boeken en krultangen verwisselen zo van eigenaar en dat prachtige Sake kannetje heeft ook weer een goede bestemming gekregen…
Kortom; het was een geweldig feest, we hebben lekker gegeten en genoten van elkaars gezelschap!
© ellen.
Haddon Sundblom…
Het is al net als met het werk van Norman Rockwel, of dat van Robert A. Maguire en Frank Frazetta: je mag de platen van Haddon Sundblom eigenlijk niet waarderen. Edelkitsch, ver verwijderd van the art met een grote A, pulp en oppervlakkigheid.
‘t Kan best zijn, maar ik geniet er met volle teugen van.
Die Haddon Sundblom vond overigens de Sante-Claus uit zoals we hem nu kennen. Voor de Coca-Cola-Compagny. De prent hier dateert uit 1962. Mooi hè…
Richting Kerstmis…
Een nieuwe laptop kopen is de snelste optie, maar we laten de oude toch eerst even nakijken. De kans is niet denkbeeldig dat het besproeien met witte wijn slechts het stroomgedeelte van het apparaat heeft aangetast. Bedankt voor de wijze raad Teun (en anderen)…
(Je moet er toch niet aan denken dat ik rode wijn over de laptop had gemorst, of Dubbele Bock, laat staan zoete Portwijn… Getverderrie!)
Intussen komt er weinig van Ellens voornemen terecht om nog wat Kersttips te schrijven. Ze heeft het druk met ons eigen Kerstmaal, en het ontbeert eenvoudigweg aan tijd om bij bevriende computerbezitters stukjes te gaan zitten maken.
En dat, nu de bezoekersaantallen (zoals altijd rond deze dagen) weer sterk stijgen. Gisteren kwamen er een goede zesduizend lieden langs. Vandaag zullen het er nog wel meer zijn en dat blijft oplopen tot aan Eerste Kerstdag.
Elk jaar verwonder ik me er weer over. Zó kort voor Kerst zijn mensen kennelijk nog op zoek naar oplossingen voor hun feestelijke kookproblemen. Terwijl het nog nauwelijks mogelijk is op tijd een goed stuk vlees in te slaan. Het marineren van een haas of een bout zou vandaag moeten beginnen, Kerstpudding moest al een maand geleden zijn gemaakt.
Is het misschien nieuwsgierigheid wat mensen drijft rond deze tijd langs te komen op het Ministerie, of is het gewoon beleefde belangstelling? Je zegt het maar lezer, je zegt het maar…
© paul
#$!**&+%$%#@&$%#@*!!!
Het is om even te laten weten wat mij gisteren overkwam.
Na een nacht hard labeur genoot ik van mijn welverdiende glas wijn, mijn slaapmuts zogezegd. Tijdens het herlezen van een ouder artikel op deze site stootte ik evenwel het glas om. Een deel van de inhoud kwam terecht in de laptop.
Ik vloekte, de laptop protesteerde. Hij pruttelde eerst, begon dan te kraken en daarna hebben we hem niet meer gehoord. En er viel ook niks meer te zien…
Onze oude (vaste) computer zwijgt al een jaar in alle talen, en nu dat draagbaar ding dus ook. Hoe dat verder moet?
Voorlopig houd ik je op de hoogte via andermans apparaat, verwacht er niet teveel van…
© paul
Port Ellen…
Enige tijd geleden zond onze Haagse buurman in Luxemburg via Facebook Ellen bovenstaande afbeelding. Constant vond het wel grappig, en Ellen ook. Het duurde even voordat ik het gedoe kon plaatsen, maar ik kwam er tot mijn verbazing achter dat het één van de whiskystokerijen betrof van het eiland Islay. Het eiland dat mijn favoriete whisky’s produceert:Lagavulin en Laphroaig. Op de foto zie je de Port Ellen Distillery. Wereldvermaard in Schotland, maar toch ook bij kenners over de rest van de wereld (ik reken mij daar niet toe…).
In mijn naïviteit zag ik een geheel nieuwe hobby zich openbaren. Ik ging dat spul drinken, misschien wel verzamelen. Ik kwam zo zoetjes op een leeftijd dat je het je als gedistingeerde oude heer kon permiteren om een beetje dik te doen met je hobby’s, zonder direct voor patser te worden uitgemaakt.
Ik zocht even in mijn Wisky bijbel (Michael Jackson, dezelfde als die van het bier…) en vond een knetterende recentie. Jackson vond het goed, dan vond ik het goed!
[“Schat, ik ben een beetje stram vandaag. Zou jij even de Ellen uit de kelder willen pakken? Nee, niet die aangebroken fles. Pak die nieuwe maar, die uit ’72…” En vanuit mijn clubfauteuil glimlachte ik minzaam naar mijn gasten. Ze zouden wat beleven…]
Bij de eerste fles die ik op internet tegen kwam was het meteen raak. € 921,- (negenhonderdeenentwintig euro) en dan was de korting er al af. Dag hobby… Uiteindelijk vond ik wel goedkopere Ellens, maar het bleef toch hangen bij een minimum van tweehonderdvijftig euro. En voor dat geld had je natuurlijk niet het beste uit de stokerij… Enfin, ik zag er dan maar vanaf.
Een beetje doorzoeken leerde me dat de Port Ellen Distillery in 1983 is gestopt met whisky maken. Wat er nu nog op de markt komt is stokoud. Het aanbod wordt steeds minder en dat drijft natuurlijk de prijs buitensporig op.
Ligt genieten van Port Ellen dan geheel buiten mijn bereik? Ik dacht het niet. Port Ellen mag dan geen whysky meer stoken, ze mouten voor het hele eiland (acht distillery’s), ook voor mijn Lagavulin en ook voor mijn Laphroaig . Bij Port Ellen zijn ze verantwoordelijk voor de met turf gerookte mout, voor die typische “peated tatse”, voor die smaak en geur van zeewier en jodium. (“Love it, or hate it. No go betweens.”)
Mijn Ellen noemt het in een goede bui ziekenhuisdrank. In een mindere heet het fenoljajum…
(Nu ik overigens toch zit te zwetsen: via de Jongste Bediende wordt mij de kans geboden een vierkante voet (oppervlaktemaat…) van het eiland Islay in erfpacht te nemen. Gratis en voor niks. Hoe dat in z’n werk zal gaan hoor je later.)
© paul
Het begint al een beetje… Kerstmis 2012…
Eindelijk, toch nog een kerstboom gevonden! Ik geef het eerlijk toe; ik ben een zeurpiet wat betreft de aankoop van een kerstboom… Ze zijn te klein, te groot, verkeerde soort, niet mooi gevuld, té goed gevuld… Ga zo maar door. Komt nog bij dat Paul zijn verjaardag niet wil vieren met een kerstboom in huis… Heel redelijk, maar als we ná 15 december gaan zoeken naar een mooie boom wordt het ieder jaar moeilijker om nog iets te vinden wat mijn goedkeuring kan wegdragen. Begin december is de grote run en dan kom je op 17 december al bijna te laat!
Vroeger, dat was nog eens wat! Onze dochter zegt altijd dat wij: “vroeger altijd op de slee een kerstboom gingen kopen”… Dat is twee jaren achter elkaar ook echt gebeurd, daarna niet meer; Geen sneeuw, te groot voor de slee,… Maar wel een mooie gedachte om te koesteren; “Kerstbomen haal je op de slee, door de bijtende kou, en dan krijg je daarna chocolademelk met versgebakken kerstkoekjes…”
Wij gaan dit jaar weer Kerstmis vieren met een groot gezelschap van vrienden en familie; het zal zoals altijd, een hele verhuizing worden van meubilair, serviesgoed, potten en pannen. Marleen maakte al de beroemde lijstjes wie, wat, en wanneer gaat doen… En die lijstjes worden per dag bijgesteld, dingen veranderen nu eenmaal!
Ons menu staat al vast; het wordt niet te moeilijk, een beetje retro, een beetje Multi-Culti.
Voor alle lezers die inspiratie zoeken voor een dinertje met vrienden, heel intiem, of juist met erg veel gasten, staat er genoeg te lezen in de archieven van Het Ministerie. Via de zoek-optie Kerst kun je heel veel vinden. En ik zal vanaf vandaag elke dag proberen daar nog het een en ander aan toe te voegen. Verder staat vragen natuurlijk vrij… Reacties zijn weer van harte welkom! (de anti-spam werkt nu helemaal prima).
Verder kan ik alleen maar adviseren: Houd het simpel, kies voor verse, eerlijke producten en geniet van elkaars gezelschap!
Met een kopje espresso!
© ellen.
Even voor de goede orde…
Wie-oh-wie liet er gisteren (of vannacht) zijn of haar handschoenen bij ons achter? Bel even, we brengen ze direct…
Pasteien voor een feestje
Paul is vandaag jarig en er komen een paar mensen een borreltje drinken. Daar moet dus iets lekkers bij; Pastei, wil de jarige! Het is alweer lang geleden dat ik deze pastei gebakken heb. Soms raakt zo’n recept gewoon even in de vergetelheid, maar de lekkere gerechten duiken vanzelf weer op. Ik maak deze pastei meestal met twee tegelijk, ze zijn prima voor feestjes en dan is één eigenlijk te weinig. Wil je er toch maar één bakken, halveer dan gewoon de hoeveelheden. Ik bak deze pasteien in platte vlaaibodems met een doorsnee van 30 cm.
- 3 pakjes bladerdeeg, kant en klaar.
- 1500 gram kipfilet, fijngemalen
- 1000 gram gehakt
- 2 eieren
- 4 tenen knoflook,
- peper, zout, nootmuskaat, peterselie en een eetlepel groene peperkorrels
Kneed deze ingrediënten goed door elkaar. Bak een klein beetje in een koekenpan om te proeven of er genoeg zout en peper in zit.
Laat het bladerdeeg ontdooien en rol het uit tot een mooie lap.
Bekleed daarmee de ingevette vormen en schep de vulling erin.
Snijd nu uit de rest van het deeg twee deksels op maat en sluit daarmee de pastei.
Maak in het midden een klein gaatje in het deeg en steek daarin een trechtertje van karton. Hierdoor kan de stoom ontsnappen. Ik heb één mooi roestvrijstalen pijpje, een keer gekregen van Jan, dat werkt prima, maar met een opgerold stukje karton gaat het ook.
Versier de bovenkant met wat deegfiguurtjes en bestrijk het deeg met een losgeklopt ei.
Bak de pasteien ongeveer anderhalf uur op 180 graden.
© ellen.