De naam Van Honsebrouck zegt je waarschijnlijk niet zo veel. Dat zal gelden voor de Nederlandse lezer, maar waarschijnlijk ook voor de Vlaamse volger van dit blog. En dat, terwijl de brouwerij met die naam toch al honderd jaar aktief is, oorspronkelijk als brouwer van pilsners en andere bieren van de lage gisting.
In de jaren vijftig van de vorige eeuw nam Paul van Honsebrouck de brouwerij van zijn vader over. Hij had een andere kijk op zaken en besloot traditionele bovengistende bieren te gaan maken. Bieren in de traditie van West-Vlaanderen, de brouwerij ligt per slot in Ingelmunster. Vreemd genoeg gingen ze dan ook al spoedig een Gueuze brouwen. (Gueuzebier komt voornamelijk uit een heel andere streek van België, uit het gebied onder de rook van Brussel, de Zennevallei, het Pajottenland.)
Tegenwoordig zet de brouwerij hoog in op Kasteelbier. Mogelijk gaat er nu bij de lezer een lichtje branden, want dat bier wordt bij ons volop aangeboden. Een andere bekende is het Brigand. Ik kan en wil niet zo veel over die bieren zeggen. Hoewel ik ze wel eens dronk heb ik de smaak niet voldoende in mijn geheugen om er een waardeoordeel over te geven. Van die gueuze weet ik evenwel zeker dat hij me niet beviel. Te a-typisch en te zoet. Bacchus, dat is het bier waarover ik het wil hebben.
In een ver verleden kocht ik dat bier bij een slijter in een ons aanpalend dorp. Doordat de slijter op de fles ging (eigenlijk mét de fles ging) raakte ik verstoken van aanvoer, was het gedaan met Bacchusconsumptie en verdween uiteindelijk het bier uit mijn geheugen.
Toen ik met Vriend Jan een speciaalbierwinkel bezocht in de Grote Stad stond het daar ineens weer. De flessen knipoogden me toe. Bacchus, hoe smaakte dat ook alweer. Enfin, ik schafte me een paar flessen aan, dat zul je begrijpen.
Vlaams Oud Bruin staat er op het etiket, maar het type mag ook Vlaams Rood heten, en ook nog Vlaams Rood-Bruin. Puristen zullen je op het verschil in rood en bruin en oud wijzen, het zit echter allemaal écht dicht bij elkaar, daar in West-Vlaanderen. In wezen komt het er op neer dat het bier wordt gemaakt uit speciale mouten en verschillende brouwsels, waarvan een deel heeft gerijpt op eikenhout. Oud en jong maken de “blend”.
De foto geeft je een aardige indicatie van de kleur. Bij zorgvuldig schenken geeft het bier een mooie, wat vettige schuimkraag. (Ik was zo lang aan het klungelen met het fototoestel dat die kraag aardig inzakte…)
Ik laat in mijn vrije vertaling biergoeroe Michael Jackson aan het woord, want hij zegt precies wat ik bedoel, maar dan beter: “Het bier heeft een wat edik-achtig bouquet (azijn-achtig klinkt niet goed en dekt ook niet de lading). Een tikkeltje caramel proef je, en het hout van de eiken vaten. Tamelijk vol proeft het, licht zuur en rijp. De afdronk is van een prettig zuur als bij een droge riesling, of een beendroge champagne.”
Een bier, fris en stevig tegelijk. Uitstekend om op een zon-overgoten terras te genieten. Het beste van brouwerij Van Honsebrouck.
Let wel: Vlaams Oud Bruin heeft niks te maken met het Oud Bruin uit Nederland, helemaal niks…
En dan die bokalen op de foto: zie eens naar die bokalen. Zo beschaafd…, zo elegant…, en wat drinken ze lekker… Ik ben stik-jaloers op Vriend Jan. Ik ga de komende week op zoek naar die bokalen…
© paul
