De middeleeuwen, maar dan anders…

9 jun. 2011

hemelvaart 2011 luxemburg

Je drinkt eens wat en je wacht rustig tot de hammen gaar zijn.

We waren met z’n allen naar een middeleeuws festival. Het was daar dat we die kegeltjes kochten, waarvan ik inmiddels weet dat ze cuberdons heten, ik kom er nog over te schrijven… Het was één groot anachronisme, dat festival. Middeleeuwse doedelzakspelers met disign-brillen, zwaardvechters met Nike’s aan d’rlui voeten, edelsmeden met een zakcalculator, een zanggroep, electronisch versterkt, drank uit stenen bekers, maar wel getapt uit een bierpomp op stroom, en bij de andere bierpomp bediende men zich van plastic drinkgerei. De waarzegster rook heerlijk naar Chanel.

Maar goed, het mocht allemaal de pret niet drukken. Het weer was goed, drank en voedsel beter en de stemming best. Die hammen op de foto hingen op te warmen, niet te garen. Het zijn gerookte Ardenner hammen, die zijn dus al gaar. Smakelijk waren ze overigens ook. Achter de linker elleboog van Maja hangt een keteltje. Ik ben even gaan kijken naar de inhoud: Jud mat Gaardebounen pruttelde er boven het houtvuur. Verderop natuurlijk de onvermijdelijke Schwenkbraten met daarop de grillies, de metties en de karbonaden. Elk feest in Luxemburg is automatisch ook een grilfeest.

We kochten bij een lief Duits meisje handgemaakt keukengerei. Ook daar kom ik nog over te schrijven! En intussen deden de Kids zich tegoed aan de verse wafelen.

 

hemelvaart 2011 luxemburg

©paul

Couscous met lamsvlees en groenten voor veertien personen

hemelvaart 2011 luxemburg

Ssjaa, we zijn weer thuis! Na een prachtige tour door Wallonie en daarna een bijzonder stukje Vlaanderen (ja, wij hebben eindelijk een TomTom die ons over de meest onbekende wegen en weggetjes voert) en nét toen we een beetje trek begonnen te krijgen was daar een file in zo’n mooi Vlaams dorp. Wij keerden om en daar was dan ook natuurlijk meteen een aangenaam Vlaams restaurant met mooi terras: Brasserie de Geer in Alken. Eenvoudig maar eerlijk goed eten; Paul nam de zelfgemaakte garnaalkroketjes met salade en brood, ik koos de lamskarbonaatjes in lookboter. Prima! Glas wijn, water, koffietje toe, prima rekening ook! Maar goed, ik ging schrijven over de couscous voor veertien personen.

Het keukentje in onze caravan is piepklein dus niet alle gerechten zijn te maken voor zoveel personen. Meestal kiezen we voor een stoofpot, dat is nog het makkelijkste. Bij de standaart uitrusting van de caravan horen een paar grote pannen en schalen voor dit soort gelegenheden.

De couscous is eigenlijk heel simpel, lees de verpakking en je komt er wel uit. Moeilijker wordt het in grote hoeveelheden. Wat eet men per persoon; 100 tot 150 gram couscous per persoon zegt het pak. Dat werd voor ons gezelschap dus 1500 gram couscous. Na het wellen flink wat boter erdoor roeren en de vers gehakte basilicum, peterselie en wat mint erover strooien

hemelvaart 2011 luxemburg

De saus was wat meer werk: voor 14 personen

  • 2 kilo lamsvlees; ontbenen en in stukken snijden van 2 bij 2 cm
  • een paar lepels olijolie
  • 2 grote uien, fijngesneden
  • 4 tenen knoflook, geplet en fijngehakt
  • 4 stengels bleekselderij; in stukjes gesneden
  • 2 wortelen in kleine blokjes gesneden
  • 3 ingemaakte citroenen, vruchtvlees verwijderen, je gebruikt alleen de schill,snijd de schillen in mooie reepjes
  • 1 blik tomatenpulp
  • 3 eetlepels raz -el-hanout kruiden
  • 4 gedroogde rode pepertjes
  • 6 artisjokkenhartjes
  • 1 blikje groene boontjes
  • een paar aardappelen in parten gesneden
  • basilicum, peterselie en koreander

Verwarm de olijfolie en bak daarin de uien goudbruin. Voeg de knoflook toe en bak even mee. Schep ui en knoflook uit de pan en bak het vlees aan. Als de stukjes lamsvlees bruin zijn mogen ui en knoflook weer terug in de pan. Strooi er het raz-el-hanoutpoeder over en schep goed om. Voeg de pepers toe en de wortel, bleekselderij, aardappels, citroenschillen en de tomatenpulp. Giet er nu zoveel water over dat alles nét onderstaat en laat het geheel ongeveer 1 1/2 uurtje zachtjes stoven. Voeg dan de boontjes en de artisjokkenharten toe en warm ze nog even mee. Strooi er vlak voor het opdienen wat verse peterselie en koreander over.

Wij aten er een komkommersalade bij met appel naar een recept van Lea Linster, daarover later meer.

Kopje espresso toe en dan natuurlijk de gezamenlijke afwas…(behalve de kok, die hoeft nooit af te wassen!)

© ellen.

 

En Max kreeg de staartjes…

7 jun. 2011

nieuwe haring

Ik schreef hier al eens hoe moeilijk ik het vind om te bedenken wat ik eet als ik s’avonds moet werken. Dat is, ondanks de goede raad en aardige reacties op dat artikel, nog steeds niet echt bevredigend opgelost. Eten meenemen is teveel gesjouw met het openbaar vervoer, in onze kantine hebben ze alleen broodjes. Meestal eet ik als ik thuis kom nog maar wat. Ik zit dan echt flauw te worden op mijn werk en krijg zin in allerlei lekkere hartige dingen, zo ook vanavond. En dan las ik ook nog even wat twitterberichten en die gingen natuurlijk allemaal over de Eerste Hollandse Nieuwe. Het water liep mij in de mond.

Paul kwam mij gelukkig met de auto ophalen. Wij reden terug over Beek en Donk en jawel, daar stond de kraam van de familie de Beer met de eerste nieuwe haringen!

nieuwe haring 001

Het was er bar gezellig. Allerlei volk dat nog even een haring kwam proeven en erover buurten natuurlijk, hoe mals ze zijn en hoe groot en hoe vet en, nou ja je kent de gebruikelijke haringpraatjes wel. Voor de feestelijke gelegenheid stonden er zelfs een paar tafeltjes en stoelen. Ook Neef Cor kwam even snel een schaaltje haringen halen voor zijn gasten. “Een verrassing voor de vrienden van RK Kaartklup Ons Genoegen ML. Ze weten nog niet dat ze nieuwe haring krijgen. Ik heb gezegd dat ik even weg moest”, aldus Neef Cor. Dat noem ik waar gastmanschap! Mannen van de RKKOGML, geniet ervan!

Maar goed, ook wij aten de haringen aan de kraam en ik vond ze lekker, heel lekker!!! En het was precies wat mijn eetbehoefte van deze avond kon stillen. Oja, ik had geen fototoestel bij me, je zult het dus moeten doen met een foto van Hond Max. Die is net zo dol op haringen als wij. Hij krijgt altijd een paar staartjes. Die pakten we vanavond in een servetje en ik probeerde thuis een foto te maken van hond-max-die-haring-staartje-eet. Dat viel niet mee. Hond Max is er zo gek op dat hij je vingers zowat opvreet…Hij kan zich nog nét beheersen…

Geen espresso toe na zo’n haring. Een gewoon borreltje is prima!

*) Op de foto Vader de Beer, de foto is genomen in 2008.

© ellen.

Vuurtje stoken en andere genoegens…

1 juni 047

Ellen laat me weten dat ze na een dag groot onderhoud van de tuin geen puf meer heeft om nog een stukje te schrijven. Ze zit laat in de avond nog buiten te spelen met ons open-lucht-kacheltje, ze stuurt me er een foto van. Het ding brandt als een tierelier. Dat zegt iets over de kwaliteiten van dat stookapparaat, maar zeker zoveel over de pyromane trekjes van Ellen. Overigens komt het in onze kringen meer voor, dat gestook. De Jongste Bediende houdt er maar liefst twee stooktonnen op na, en bij Eupotours hebben ze zich gisterenavond ook niet onbetuigd gelaten.

Enfin…, gegeten hebben we gistereren natuurlijk wel. ‘sOchtends deden we onze maandelijkse inkopen bij de Sumiran-boerderij. Hun verse worst leent zich uitstekend om op een zacht vuurtje te roosteren. Een paar lamskabonaatjes erbij, salade van rucola en tomaatjes, mayonaise met veel knoflook en een milde, zachte geitenkaas. Zie daar onze maaltijd. We dronken een glas rode wijn uit de Madiran en namen espresso toe. Over die wijn kom ik nog te schrijven op een later tijdstip.

1 juni 042

© paul

La Vache qui rit…

29 mei 2011

la vache qui rit

Tegen het einde van de zestiger jaren van de vorige eeuw kwam ik voor het
eerst in aanraking met Franse en Franstalige striptijdschriften. En hoewel
Kuifje en Robbedoes als weekblad gewoon verschenen in het Nederlands, vond ik de
Franstalige uitgaven van Tintin en Spirou zoveel aantrekkelijker, zoveel
exotischer. Mijn ULO-frans volstond beslist niet om de volle inhoud van de tekst
te ontcijferen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik kon af en toe enkele
exemplaren aanschaffen. Niet opeenvolgend, ik had maar af te wachten wanneer er
zich weer een kansje voordeed om wat losse nummers te scoren. Ik vond het best.
Het meest verzot was ik op het blad Pilote. De verhalen daarin leken zoveel meer
volwassen. Het waren de verhalen die mondjesmaat ook verschenen in het
Nederlandse stripblad
.

Het moet in Pilote zijn geweest dat ik voor het eerst kennis maakte met La Vache qui
rit
.
Helemaal in stripstijl gepresenteerd. Ik stelde me
er iets waanzinnig lekkers bij voor.

Ik kende wel van die kaasblokjes uit het kerstpakket van mijn vader, en ook
op feestjes verschenen ze steeds vaker als voorzichtige borrelsnack. Maar dat
waren hele gewone dingen. Ze heetten Gouda of ERU (bestond dat eigenlijk al?).
Maar die konden het toch nooit halen bij die Lachende Koe, dat wist ik
zeker.

Het probleem was evenwel dat ik die Franse kaasjes nooit tegenkwam. Ze waren
in ons dorp niet te krijgen, en of ik er nu zo heel veel moeite voor heb gedaan
om ze van elders te betrekken betwijfel ik. Het was veel meer een mooie gedachte
dat er iets verschrikkelijk lekkers bestond, dat ik alleen kende. Welliswaar
niet van smaak, maar toch van naam. Mijn dorpsgenoten lazen geen Pilote! Wisten
zij veel… (Wist ik veel?!)

Het heeft nog jaren geduurd voordat ik La Vache
qui rit
voor het eerst proefde. En dat de blokjes nu
zoveel beter smaakten dan het Nederlandse equivalent durf ik niet te beweren.
Maar de betovering bleef. Kwestie van een overdosis nostalgie. Ik heb daarna
alle kaaspuntjes afgezworen. Ik bezondig me alleen nog aan die Lachende
Koeien.

De kaas is ontwikkeld in de Comté, zo rond 1921. Het was de eerste echte
smeerkaas ooit! De illustratie is van Benjamin Rabier en stamt uit 1922.
Intussen wordt de kaas over de hele wereld geproduceerd. En in allerlei vormen.
Maar die romige puntjes blijven voor mij toch de enige echte, vooral die met
ham.

We hebben ze tegenwoordig nog zelden in huis, die kaasjes. Ik kan er namelijk
niet afblijven en het gevaar dat ik me eraan vergrijp en me overeet is niet
denkbeeldig. Gelukkig ontdekten de Kids van Eupotours de romige driehoekjes. Ik ga dan maar bij
hen op bezoek en laat me mondjesmaat verwennen.

© paul

Snelle pasta met ham, knoflook en pepertjes…

pasta spek knoflook en pepertjes 006
Paul schreef het gisteren al, we hebben even weinig tijd gehad voor het weblog.Vandaag dus maar even een opsomming van de afgelopen dagen. Vrijdag aten we pasta, heel simpel met alleen wat stukjes ham, knoflook en peterselie. Een paar chilipepertjes voor een pittig accent even in wat olijfollie bakken. Dan de knoflook in snippertjes erbij en wat in blokjes gesneden gerookte ham. De pasta, in dit geval linguine, een dunne platte pastasoort, al dente koken, afgieten en bij het ham/knoflookmengsel voegen. Strooi er wat gehakte peterselie over en wat vers geraspte Parmezaanse kaas Een hele snelle, smakelijke maaltijd. Serveer er een mooie tomatensalade bij.

© ellen

Sumiranbrood…

brood van de Sumiranboederij

Bij het jongste bezoek aan de Sumiranbourderij bleek dat er de afgelopen tijd hard
is gewerkt aan bedrijfsinnovatie. Zo is er een bakhuis gebouwd, alwaar een
gepensioneerde bakker op houtvuur zijn beroepskunsten mag vertonen. Ik was er
niet bij, maar de foto’s die Ellen nam spraken boekdelen.

Het is me niet geheel duidelijk of het brood van de foto al op de boerderij
gebakken is, want de oven moet volgens mij nog in gebruik genomen worden. Enfin,
Ellen moet er maar over schrijven.

Het brood van de foto kreeg ze van Irene om alvast eens te proeven. En als
dit brood exemplarisch mag heten voor wat er in de toekomst gebakken wordt dan
belooft dat heel wat.

Heerlijk vast roggenbrood is het. Een stukje brie en een klodder
kruisbessengelei erop en je hebt een wereld-snack.

(Aan die groene nagels van Het Kind zal ik nooit wennen…)

© paul

Badenjan mutabbal (aubergine puree)…

25 mei 2011

aubergine 003

Er lagen nog een paar aubergines in de groentelade van de koelkast. Ze lagen
daar eigenlijk al iets te lang, maar het kon er nog nét mee door. Ik voelde me
dan ook verplicht om die groente te gebruiken voor de avondlijke maaltijd.
Terwijl ik daar zo over zat te denken realiseerde ik me dat ik eigenlijk niks
van de groente wist, hoewel we die vaak genoeg aten.

Even rondgoogelen werkt doorgaans snel, maar wanneer ik in mijn eigen
keukentje zit prefereer ik het om wat boeken uit de kast te pakken. Ik vind dat
fijner.  Ik begon met De Dikke Van Dam en het was meteen raak. Een
uitgebreid lemma over aubergines. Ik ga het hier niet nog eens dunnetjes
overdoen, want je hebt dat standaardwerk natuurlijk zelf ook in huis lezer. Kijk
het maar even na op pagina 55.

Een aardige bijkomstigheid van Van Dam is dat hij zijn produktinformatie vaak
afsluit met een favoriete be- of verwerking van het betreffend onderwerp. Bij de
aubergine dist hij een dip-sausachtig recept op, te eten met goed oosters brood.
Het leek mij evident dat de saus, of eigenlijk de puree, een uitstekende
begeleider is bij gegrild vlees. Het gerecht komt uit Libanon en luistert
naar de welluidende naam badenjan muttabal. Later leerde ik van
mevrouw Roden dat gelijksoortige bewerkingen van de aubergine in het hele
Midden-Oosten en de Oriënt voorkomen. Ik volgde min of meer de instrukties van
Van Dam, maar zette een en ander iets zwaarder aan met smaakmakers.

  • 2 aubergines,
  • 3 tenen knoflook,
  • 1 (kleine) theelepel zout,
  • 4 eetlepels tahin,
  • 3 eetlepels citroensap
  • 1 flinke hand verse peterselie.
  • 1 eetlepel harissa

Leg de aubergines op een bakplaat in een voorverwarmde oven bij 180 graden en
laat ze in veertig minuten gaar worden. Haal de aubergines uit de oven en laat
ze wat afkoelen. Pel de donkere huid eraf en pureer het vruchtvlees met de
staafmixer. Doe de groente over in een mengkom en werk zout en de teentjes
knoflook (uit de knijper) door de massa. Vervolgens de tahin, het citroensap, de
harissa en het grootste deel van de gehakte peterselie. Klop alles flink om
zodat alle ingrediënten goed veremengd zijn. Druppel er nog wat van je fijnste
olijfolie over en bestrooi de puree met de rest van de peterselie.

Opmekingen:

  • Je kunt natuurlijk alle bewerkingen met de keukenmachine doen, maar wanneer
    je met de hand mengt houd je een mooiere structuur over.
  • De aubergines kun je ook grillen boven open vuur of op de bbq tot het vel
    geblakerd is en je het eraf kunt trekken.
  • Het garen van de aubergines is een kwestie van smaak. Ik hield de gaartijd
    aan uit mijn Groetenboek uit oude Time Life serie, en dat was 40 minuten.
  • Tahin is een pasta achtige saus op basis van sesamzaad. Je kunt die
    kant-en-klaar kopen. Ik maakte hem zelf, het recept volgt.
  • Harissa is een Noord-Afrikaanse pepersaus. Te koop in tube of blikje, maar
    ook prima zelf te maken. Ik schrijf er nog over.

We aten brood en gegrilde lamskarbonaatjes bij de auberginepuree.

© paul

Fin de vacance….

24 mei 2011

PICT0330

Inmiddels zit mijn eerste nacht ná de vakantie erop. Het liep tijdens die
vakantie niet allemaal zoals gepland,  dat had je intussen al wel begrepen, maar
uiteindelijk kwam het allemaal goed. De keuken kreeg een beurt, de “nieuwe” auto
arriveerde. We maakten uitstapjes met vrienden, we aten en dronken er de drie
weken goed van. We hadden tijd voor de tuin en voor onze bibliotheek.

Ellen werd overigens in het midden van de vorige week al verwacht ten burele
van haar broodheer. Voor mij betekende het dat ik voor de overdaagse maaltijden
weer op mezelf was aangewezen. Ik heb er steeds maar een feestje van
gemaakt.

Enige tijd geleden schreef ik al eens over die wondermandjes uit China. Met weinig
fantasie, en nóg minder moeite bieden ze je de mogelijkheid om lekker te
eten.

Dim sum kun je kant en klaar kopen. Zelfgemaakt is beter, dat weet ik ook
wel, maar er zijn heel redelijke “fast food” alternatieven in de handel, vaak
voor weinig geld.

Het is dan zaak de deegtasjes uit de verpakking te halen en je wok op het
vuur te zetten met een klein laagje water. Je brengt het water aan de kook en
plaatst de dim sum op wat blaadjes groen in het stoommandje. Vwervolgens plaats
je het stoommandje in de wok en je gaart je maaltje klaar. In dit geval duurde
dat zeven minuten. In de tussentijd prepareer je een smaakbegeleider met wat
sojasaus, wasabi, gefermenteerde vissaus, of wat je wilt. Snel, handig,
lekker…

© paul