Ellen laat me weten dat ze na een dag groot onderhoud van de tuin geen puf meer heeft om nog een stukje te schrijven. Ze zit laat in de avond nog buiten te spelen met ons open-lucht-kacheltje, ze stuurt me er een foto van. Het ding brandt als een tierelier. Dat zegt iets over de kwaliteiten van dat stookapparaat, maar zeker zoveel over de pyromane trekjes van Ellen. Overigens komt het in onze kringen meer voor, dat gestook. De Jongste Bediende houdt er maar liefst twee stooktonnen op na, en bij Eupotours hebben ze zich gisterenavond ook niet onbetuigd gelaten.

Enfin…, gegeten hebben we gistereren natuurlijk wel. ‘sOchtends deden we onze maandelijkse inkopen bij de Sumiran-boerderij. Hun verse worst leent zich uitstekend om op een zacht vuurtje te roosteren. Een paar lamskabonaatjes erbij, salade van rucola en tomaatjes, mayonaise met veel knoflook en een milde, zachte geitenkaas. Zie daar onze maaltijd. We dronken een glas rode wijn uit de Madiran en namen espresso toe. Over die wijn kom ik nog te schrijven op een later tijdstip.

© paul