Je kent het fenomeen ongetwijfeld. Je ontdekt iets moois of iets lekkers. Je
bombardeert het tot één van je faforieten en je denkt dat je er altijd van zult
blijven gebruiken. En om de een of andere reden raakt je grote liefde dan toch
weer in de vergetelheid. Het gebeurt mij in ieder geval regelmatig.

Pakweg twintig jaar geleden dronk ik regelmatig Duchesse de Bourgogne.
Niet veel, want daar is het bier niet geschikt voor, wel vaak. Het is zo’n
bier om in een rustige ambiance te genieten, net zoals je dat met een goed glas
wijn doet. Op enig moment in mijn leven ben ik dan toch gestopt met inkopen. Ik
herinner me niet waarom. Was het misschien niet meer gemakkelijk te verkrijgen?
Werd het verdrongen door een ander Vlaams juweel? Had ik er zomaar genoeg van?
Ik weet het niet.

Vrij onlangs zag ik het weer in het schap staan bij de plaatselijke slijter.
Ik herkende het flesje meteen. In mijn beleving zag het etiket er nog net zo uit
als twintig jaar geleden. Ik had slechts een vage herinnering van de smaak, maar
ik wist nog van het plezier dat de Hertogin me vroeger schonk. Ik besloot over
te gaan tot de aanschaf van twee flesjes. Kwestie van uitproberen of het bier me
nog steeds kon plezieren. Nou, dat kon het…

Duchesse de Bourgogne is het succesnummer van Brouwerij
Verhaeghe uit Vichte in het West-Vlaamse land. De brouwerij is klein
en heeft geen ambitie tot expansie. Het is nog steeds een familiebedrijf. De
rationalisatie en schaalvergroting die zo veel Vlaamse brouwers de kop kostte is
aan Verhaeghe voorbij gegaan. Ze hebben al jaren geleden ingezet op kwaliteit.
Klein maar fijn. Afgezien van een pilsner, dat regionaal wordt afgezet,
produceren ze louter traditionele bieren van de hoge gisting. De meeste van het
type Vlaamse ale of Vlaamse roodbier. Al die bieren ondergaan een forse rijping,
doorgaans op eikenhouten fusten.

Het Duchesse de Bourgogne is een robijnrood bier, de brouwer spreekt
van oud-Vlaamse ale. Als grondstof wordt diepgebrande gertsenmout gebruikt en
overjarige hop, die minder bitter is en een zachter resultaat levert.Het
brouwproces kent twee lageringen en tot slot nog een derde op eikenhouten vaten.
Die derde lagering duurt 18 maanden. Is de veroudering voltooid dan wordt het
versneden met 8 maanden oud bier en kan het gebotteld worden. Het bier komt in
flesjes van 25 cl en in vaten van 30 liter. Het alcoholpercentage is dan 6,2
%.

Wat je proeft is een vol, zoet en fruitig bier met mooie rinse bijsmaak. De
afdronk is friszurig en je proeft het eikenhout. Dat zoet is tamelijk prominent
en vreemd genoeg is dit het enige bier waarvan ik dat kan hebben. Het zoet maakt
evenwel ook dat je niet te veel van het bier drinkt. Bij een teveel gaat het
tegen staan. Het bier leent zich uitstekend om me te koken. Je drinkt het het best op keldertemperatuur, zo bij een graad
of tien.

© paul