Crémant de Limoux…

cremant

Liever een goede Crémant dan een slechte Champagne, het is niet voor het eerst dat ik het schrijf.

Ach, Champagne, ik spuug er niet in. Ik mocht een paar maal proeven van “bubbeltjeswijn” van hoog nivo, vaker dronk ik die uit het laagste segment. Ik lust het heus wel. Sterker nog, ik vind het lekker. Overgaan tot het aanschaffen van een fles zal ik echter niet snel doen. Ik vind Champagne gewoonweg te duur. De écht lekkere overstijgt mijn budget, en voor de mindere bestaan prachtige alternatieven voor slechts een luttel deel van de prijs die je voor Champagne moet neertellen.

Een “bubbelwijn” mag alleen Champagne heten wanneer hij uit de Champagnestreek komt, grofweg genomen uit de omgeving van Reims, én uit een gebied iets ten zuiden daarvan. Alle andere mouserende wijnen heten anders, naar gelang land of streek van herkomst. In Frankrijk en in Luxemburg noemt men een aantal wijnen die volgens de “Methode Champenoise” worden gemaakt Crémant. Over onze favoriete Crémant van Poll Fabaire schreven we al talloze malen.

Deze keer kruiste een Franse Crémant mijn pad. Een Crémant de Limoux. Ik had er al eens over gelezen in de Wijnkronieken van Mariëlla Beukers, het stond me wel aan. Ze maken in Limoux al heel lang dit soort wijnen. Er wordt zelfs beweerd dat ze ze allang produceerden voordat Dom Perignon de Champagne uitvond. (Allemaal apocrief natuurlijk, lees het maar na bij de Wijnkronieken.) Ook mevrouw Born prees de wijn aan, las ik in een oud, beduimeld, maar zeer informatief boekje. Reden temeer om tot de aanschaf van een paar flessen over te gaan.

We kochten de wijn om er mee aan te stoten bij de Jaarwissel. Maar toen we ons naar het feestadres spoedden vergaten we met der haast die flessen in te pakken. Een beetje beschaamd hebben we dan maar échte Champagne gedronken om middernacht. Onze gastgevers zorgden goed voor ons.

Onze eigen flessen kwamen evenwel Nieuwjaarsdag alsnog prima van pas. Menig bezoeker schonken we een glas, eenieder was tevreden. De laatse fles hebben Ellen en ik samen gedronken op zondag, als begeleider van een schaal oesters.

Uitstekende wijn. Zacht en rond, prettig zuur en met een heelijk lange afdronk. Wat moet je er meer van zeggen? We betaalden voor één fles nog geen acht euro. Een wel zeer schappelijke prjs, gezien de kwaliteit. Voor die prijs koop niet eens een glás Champagne.

© paul

Confit de canard met zuurkool…

confit de canard zuurkool

Het leven van alledag is weer begonnen, we gaan weer gewoon werken en moeten ook weer ‘gewoon’ eten. Maar wat is nu gewoon eten?

De hele decembermaand lang lagen alle winkels vol met de meest uitgelezen lekkernijen en werden we met z’n allen bijna gedwongen de winkels leeg te kopen. Zelfs op zondag moest onze kooplust gestild worden. En nu, begin januari, is het zoals ieder jaar hetzelfde; Je kunt geen krant of tijdschrift openslaan of we moeten ‘gewoon’ gaan eten. ‘Gezond’, is de andere kreet, of ‘zuinig’, ‘op de centen letten’ en natuurlijk moeten we ook weer massaal ‘op dieet’.

Ik wordt daar altijd een beetje vervelend van, tegendraads bijna. Ik eet met de feestdagen niet meer of minder, dus hoef ik niet op dieet. We eten altijd redelijk gezond en hebben daarom geen behoefte om opeens ‘gezond te gaan eten’. Bovendien ligt onze diepvries nog vol met allerlei heerlijke etenswaren.

Vanavond niets uit de diepvries, maar een snelle maaltijd; Gekonfijte eendenpootjes met zuurkool. De eendenpootjes kocht ik bij de Sligro. In een doosje notabene. Ik heb het niet zo op kant-en-klaar zoals u weet, maar dit leek met het proberen waard.

confit de canard

In het doosje twee vacumverpakte gekonfijte eendenpootjes. De eendjes komen uit het zuid-westen van Frankrijk, zijn duurzaam geproduceerd en hebben een “Origine certificé Sud_Ouest”. Je hoeft ze volgens de verpakking alleen even uit de vacumverpakking te halen en in de oven warm te maken, gewoon in de pan of in de magnetron mag ook, maar ik koos voor de oven.

Het resultaat was werkelijk verbluffend; een zeer smakelijk eendenboutje. Echt langzaam gegaard, fantastisch vlees. Zo lusten wij wel kant-en-klaar. Ik hoop dat de Sligro deze vacumverpakte boutjes vast in het assortiment heeft, of misschien zijn er meer verkoopadressen in Nederland???

Wij aten er, om het toch een beetje ‘gewoon’ te houden, zuurkool bij. Ik gebruik bij voorkeur verse zuurkool. Te koop bij de betere groentenwinkel. Gewoon los uit het vat. Deze zuurkool laat ik dan nog even zachtjes smoren in wat witte wijn met wat kruiden of een paar stukjes spek. Vandaag gebruikte ik een half theelepeltje karwijzaad, wat spekjes en wat zwarte peper. Een flinke scheut witte wijn toegevoegd en 20 minuten zachtjes laten stoven. Een paar gekookte aardappeltjes erbij en we hadden een prima maaltijd.

Stukje kaas toe, (nog over van nieuwjaar) en natuurlijk, een kopje espresso.

© ellen.

Brie de Meaux…

Brie de Meaux

Hanna stelde een vraag over Brie de Meaux:

Ik heb even een vraagje over deze Brie de Meaux.
Heb er gister een gekocht gewoon bij de AH, maar hij is volgens mij nog te jong; van binnen hard, een beetje korrelig en zurig. Hebben jullie tips hoe ik deze verder kan laten rijpen? Alvast bedankt!
Groetjes,
Hanna
.

@ Hanna, deze Brie heb ik ook bij AH gekocht. Vlak voor oud en Nieuw hadden ze daar een leuke aanbieding, een kaasplankje met deze Brie, een stukje Bleu d’Auvergne, een Crottin (geitenkaasje) een klein Munsterkaasje en een potje stroop. Het Munsterkaasje is inmiddels op. De Bleu d’Auvergne half en de Brie heb ik gisteren uit de koelkast gehaald om vanavond te eten. Ik weet niet hoe je Brie verder kunt laten rijpen, maar meestal is het voldoende om de kaas uit de verpakking te halen en rustig op kamertemperatuur te laten komen. Je ziet dat de kaas wat begint te ‘lopen’. Hij wordt dan smeuiger en zacht. Deze smaakte vanavond prima.

© ellen.

Begin van een nieuw jaar en het einde van onze vakantie; oesters om het te vieren…

oesters

Allereerst natuurlijk onze beste wensen voor het nieuwe jaar! Wij hopen dat u allen van een fijne jaarwisseling genoten heeft. Voor ons was het een bijzondere Oud en Nieuw, Paul hoefde na 20 jaar eindelijk een keer niet te werken tijdens de jaarwisseling en dat vierden we, samen met Het Kind, vriend Andy, de Jongste bediende en Marleen en niet de vergeten Hond Max. Speciaal voor Hond Max togen we naar het supergeïsoleerde huis van de Jongste Bediende waar hij minder last van de enge knallen zou hebben. Vanaf de Witte brug zagen we het vuurwerk van Gemert, De Mortel en Beek en Donk, maar het mooiste waren de duizenden sterretjes boven het kasteel. We hadden een genoeglijke avond samen, met een hapje en een drankje en natuurlijk een glas champagne om het nieuwe jaar in te luiden.

Het was voor ons zowiezo een ongekende luxe om samen twee weken vrij te hebben zonder verplichtingen. Gewoon alle tijd voor onszelf, geen gestress, af en toe een bezoekje afleggen, wat boodschapjes doen, lezen, film kijken en lekker eten als we er zin in hadden.

Helaas is het vandaag alweer de laatste dag van onze vakantie en om die maar eens feestelijk af te sluiten maakten we de laatste fles Cremant open en een dozijn oesters. Een mooi afscheid van een heerlijke vakantie.

Vanaf vandaag zullen we ook weer gewoon elke dag op dit weblog gaan schrijven over eten en drinken en alles wat daarmee te maken heeft.

© ellen

Rosbief gemarineerd in rode wijnsaus…

rosbief met rode wijn

Ik had na alle stoofpotten met wildzwijn, hazenbouten, konijn en al dat soort winters feesteten zin in gewoon een stuk gebraden of gegrild, liefst rood, vlees. Onze slager had toevallig rosbief in de reclame. Te kiezen uit lapjes, zo dun gesneden dat ik niet zou weten hoe ik die nog smakelijk op tafel zou moeten brengen, of gewoon aan het stuk. Ik koos een mooi stuk van 750 gram en ergens in mijn achterhoofd had ik al een recept bedacht voor dit mooie stuk vlees; “rundvlees in Barolo” *) stond mij vaag bij, dat leek me lekker. Thuisgekomen zocht ik het recept ergens in mijn oude Italiaanse kookboeken en na lang zoeken vond ik het ook maar helaas, in dit recept werd helemaal geen rosbief gebruikt. In dit gerecht werd gewoon een stuk stoofvlees, liefst sucade verwerkt! Vanzelfsprekend wordt het vlees dan lang gestoofd en daar had ik dus geen zin in. Paul houdt niet zo van rosé gebraden rundvlees en verheugde zich alweer op de zoveelste stoofschotel… Er moest dus een compromis bedacht worden! Ik besloot de rosbief toch in de marinade te zetten zoals in het sucade-recept aanbevolen wordt, maar het daarna kort aan te braden en in de oven even verder te laten garen. Het recept geeft aan het vlees 24 uur te laten marineren. Dat deed ik ook, maar toen kwam er bezoek…,we moesten nog even weg… Ik haalde het vlees uit de marinade, droogde het af en zette het nog 12 uur in de koelkast. Ik bewaarde de marinade. Vandaag heb ik het vlees alsnog gebraden. (Ruim een uur voor het braden uit de koelkast halen!)

Ik marineerde het vlees in een bijna passende schaal.

  • Marinade:
  • 1 ui in grove stukken gesneden
  • 2 kleine winterwortels, in kleine blokjes
  • 2 stengels bleekselderij, ook in kleine blokjes
  • 2 laurierbladeren
  • 1 eetlepel jeneverbessen
  • 1 theelepel zwarte peperkorrels
  • rode wijn, zoveel tot het vlees helemaal bedekt is.

Behandel het vlees na het marineren zoals boven beschreven. Het vlees daarna even inwrijven met peper en grof zout en snel aanbraden in geklaarde boter. Dan in een vuurvaste schaal in de oven ongeveer 45 minuten laten garen op 160 graden. Het vlees uit de oven halen en zeker 15 minuten laten rusten.

rosbief met rode wijn

Intussen maakte ik de saus van de marinade. De marinade in een ruime sauspan zachtjes laten koken. Wat bouillon toevoegen en eventueel een kneepje tomatenpuree erbij doen. Als je het vlees gebraden hebt de aanbaksels even losroeren met een beetje water en ook bij de saus voegen. Als de groenten zacht zijn de laurier verwijderen en met de staafmixer de saus pureren. De saus door een grove puntzeef persen en verder op smaak brengen met wat peper en zout. De groenten binden de saus nét genoeg. De saus warmhouden en nog wat laten inkoken.

Snijd het vlees in dunne plakken en serveer met de saus.

Wij aten er wat Rosevalaardappeltjes bij en brocolli. De aardappeltjes bijna gaar koken, afgieten en dan in een ovenschaal schikken. Met grof zout bestrooien en wat takjes rozemarijn ertussen schikken. (de rozemarijn was door het pak sneeuw in de tuin even moeilijk te vinden, maar geurde als altijd na het plukken) Wat olijfolie over de aardappeltjes druppelen en even in de oven laten bruinen.

Ik geef toe, wonderbaarlijke praktijken met een mooi stuk vlees, maar het resultaat was prima! Mooi zacht mals vlees met een geurige smaak van kruiden en rode wijn.

*) natuurlijk heel lekker om een Barolo wijn te nemen voor deze marinade, maar gezien de prijzen van een fles goede Barolo tegenwoordig (mijn oorspronkelijke recept stamt uit Italië, lang geleden) gebruikte ik een goedkopere wijn; een mooie Barbera voldoet volgens mij ook prima maar je zou ook kunnen kiezen voor een eenvoudige Bordeau.

© ellen.

Kerstmis…

eindelijk een rustige kerst...

Tja, en dan is het Kerstmis. Hond Max heeft zich teruggetrokken onder de kerstboom en slaapt de slaap der onschuldigen. Hij komt alleen zijn mand uit wanneer hij geritsel van papier hoort. Dat geluid kan duiden op het uitpakken van etenswaar en misschien valt er nu wel een stukje van het een of andere lekkers te verschalken. Zo niet, dan ook goed. De hond slentert terug naar zijn mand en rolt zich behaaglijk op. Vanochtend tijdens de wandeling werd hij door en door nat, hij houdt het voor gezien vandaag.

Ons kerstdiner vindt, tegen de gewoonte in, dit jaar plaats in kleine kring. En of je er vandaag verder nog van hoort valt maar te bezien, we stellen het beschrijven uit tot morgen. Het is miezerweer, nat en koud. Maar de verwarming loeit, de kaarsjes flakkeren en het licht is gedempt. Het Monteverdi Choir laat Bachs “Jauchzet, frohlocket” schallen. Het appeleert allemaal aan onze romantische inslag.

Wij keutelen wat door het huis, het duurt nog even voordat de eerste gasten komen. We schenken onszelf een mooi glas armagnac in en pakken ieder een boek. Ik ga ermee aan tafel zitten, Ellen verkiest de bank. We hebben nog even…

We wensen je een fijn Kerstfeest lezer!

© paul

Altijd Feest!

kerst 011

Denise Harskamp stuurde ons een recensie-exemplaar van haar boek “Altijd Feest!”. Voorin schreef ze een opdracht: “Ga feestend door het leven en geniet van alles wat leuk en lekker is!”. Denise Harskamp is gastronoom/sommelier en organiseert al jaren themafeesten en -diners met haar bedrijf Villa Pippi.. Ze besloot haar ervaringen in een boek te verwerken. Een bijzonder geslaagd boek moet ik zeggen!

Aan de hand van zeven thema’s heeft ze zeven feesten compleet uitgewerkt. Ieder thema begint met een verhaal over het thema en suggesties voor een feest dat erbij gevierd zou kunnen worden. Zo is er een “Rozendiner”, voor een bruiloft, verloving of romantisch etentje. “La Dolce Vita”, een Italiaans getint feest om de zomer te vieren, of “Prinses op de Erwt”, met ideeën om Kerst in vorstelijke stijl te beleven.

De zeven thema’s zijn mooi overzichtelijk uitgewerkt. De aanpak van de feesten is voor huis-tuin-en-keuken-gebruik soms wel erg groots, maar er staan zoveel tips en ideeën in dat je met de aanwijzingen en suggesties ook een feest in huiselijke kring tot iets heel speciaals kunt maken. Denise adviseert telkens eerst een thema vast te stellen en daarbij een verhaal te zoeken als inspiratiebron. De sprookjes van Andersen zijn bijvoorbeeld de bron voor het “Prinses op de Erwt”- Kerstfeest.

Als het thema vastligt kom je bij het hoofdstuk “Zo ga je te werk”. Daarin wordt beschreven hoe je alle accessoires die bij het thema passen kunt zoeken. Adviezen over het te gebruiken serviesgoed, glaswerk, tafellinnen, de aankleding van de feestruimte, decoratiematerialen en natuurlijk ook de kleding van de gastheer, gastvrouw en de gasten.

Onder het kopje “Styling” vind je adviezen over het omtoveren van de ruimte, hoe de tafels te dekken en een rolverdeling te organiseren. Dan volgt een handige Checklist, de Menukaart mét wijnadviezen en uiteindelijk de Recepten.

De recepten zijn duidelijk; een goede ingrediëntelijst, een lijstje met overige benodigdheden en een goed beschreven bereidingswijze. Er kan niets fout gaan.

Het boek is geschreven in een aangename vlotte stijl en prachtig vormgegeven door grafisch ontwerpster Laura Jansen. Ook al ben je niet van plan precies de beschreven thema’s te volgen, kun je uit dit boek inspiratie putten en tips verzamelen voor een heel bijzonder feest! Ik heb genoten van het boek en zal er beslist nog wat mooie ideeën uit gebruiken.

  • “Altijd Feest!”, Denise Harskamp. € 24,95
  • Illustraties en vormgeving Laura Jansen.
  • 2008 Uitgevrij Terra Lannoo B.V.
  • ISBN 978 90 5897 799 1

© ellen.

Spaghetti met Bolognesesaus…

spaghetti

U komt met honderden tegelijk op dit weblog, u zoekt een recept en vindt hele verhalen. Tja, zo gaat dat hier. Wij schrijven niet alleen Kerstrecepten maar proberen vooral ook onze dagelijkse maaltijd te beschrijven. Vaak compleet met productinformatie. Soms zijn we zo enthousiast over iets dat we er echt over moeten schrijven. Soms stemmen producten ons zo droevig dat we er ook iets over schrijven. U moet er maar een beetje aan wennen. Wij doen ons best om in ieder geval zo eerlijk mogelijk te schrijven over ‘Eten en Drinken’. Ons idee is ook dat je vaak meer geniet van een simpele, met liefde klaargemaakte, stoofpot samen met goede vrienden, dan van een chique driestrerrenmaaltijd in een opgedrongen gezelschap.

Kerst is altijd iets aparts. We willen iets moois, iets extra lekkers, op tafel, een mooie fles wijn erbij. Ik hoop dat u op dit weblog kunt vinden wat u zocht. Ik hoop ook dat u zich kunt vinden in onze algemene stelregel over eten en drinken ; Koop de beste, eenvoudige seizoensproducten, zo dicht mogelijk uit uw buurt, liefst biologisch. Dat spaart in ieder geval het millieu (foodmiles) en meestal uiteindelijk ook uw portemonee

Ik zal de komende dagen nog een aantal Kersttip en -recepten proberen te beschrijven maar vandaag gewoon ons gewone eten van alledag; spaghetti Bolognese, simpel, maar voor een met zorg klaargemaakt bordje spaghetti mogen ze mij midden in de nacht wakker maken!

Er zijn honderden recepten voor spaghetti Bolognese maar er zijn een aantal producten die deze maaltijd tot een succes maken; Goede pasta, mooi gehakt, een superui, wat knoflook, de beste zongerijpte tomaten, geduld, liefde en tijd.

Over die pasta eerst maar eens; de beste pasta is gemaakt van harde tarwe. Vraagt dus ook een iets langere kooktijd. Voor spaghetti Bolognese gebruik ik meestal een vrij dikke spaghetti; No 12 van De Cecco, hebben wij verkozen tot, voorlopig, de beste die wij kennen. Die De Cecco-pasta is inderdaad ook iets duurder, maar als ik goed kijk in de supermarkten is het verschil tussen de ‘hele dure’, of de ‘hele goedkope’ ongeveer één Euro. Probeer dus voor die ene Euro meer eens een hele Goede pasta!

  • vul een grote pan met water en breng dat aan de kook
  • doe de pasta in de pan en voeg meteen een flinke schep zout toe ( niet bang zijn voor zout, géén olie toevoegen dat komt straks pas. Goede pasta heeft dat ook niet nodig)
  • zet een kookwekker en proef nét voor het einde van de kooktijd, de pasta moet nog wat beet hebben
  • giet de pasta af en giet er dan wat olijfolie van goede kwaliteit over.
  • dien de pasta meteen op met de saus, en meteen is ook echt meteen. Pasta kan niet wachten!!!

Och, en die Bolognesesaus, dat kan op allerlei manieren; de één wil dit, de ander zweert bij dat. Mijn regel is dat deze saus in ieder geval gemaakt moet zijn met;

  • biologisch, ongekruid gehakt, half om half, een beetje vet mag best
  • wat olijfolie
  • Verder gaan er de beste zongerijpte tomaten in deze saus. Vaak moeilijk vers verkrijgbaar. Een blik tomaten is meestal te verkiezen boven een paar droge, zure, verse tomaten.
  • een flinke ui en een paar teentjes knoflook
  • een pepertje mag best
  • een scheutje wijn ook, maar is niet noodzakelijk
  • een paar stukjes pancetta of goed gerookt spek kan ook nog…

spaghetti

Ui en knoflook even aanfruiten in de olijfolie. Spek erbij en even meebakken. Het gehakt toevoegen en rulbakken. Dan afblussen met wijn en tomaten. Eventueel wat bouillon en een eetlepel tomatenpuree erbij voegen en dan vooral heel rustig laten pruttelen tot de saus mooi ingedikt is. Reken een uurtje zeker.

Kook intussen de pasta en giet ze af. Zorg dat alle gasten aan tafel zitten. Schik de pasta op een mooie schaal en schep de saus in het midden op de pasta. Serveer er wat zelfgeraspte Parmezaanse kaas bij en een goed glas wijn.

Iedereen zal tevreden zijn! Kopje espresso toe.

© ellen.

Pasteitje met Hollandse garnalen…

pasteitje met garnalen

Op de markt kochten we 1 kilo ongepelde Hollandse garnalen. Paul heeft ze meteen gepeld en een bouillon getrokken van de schillen. Deze ongepelde garnalen zijn stukken lekkerder dan de voorgepelde garnalen en nog eens “duurzaam” ook. Deze garnalen zijn niet op-en-neer naar Maroko gevlogen om daar gepeld te worden! Gewoon even zelf doen en je wilt nooit meer iets anders!

Bovendien kun je de schillen gebruiken om een mooie garnalenbouillon te maken.Dat gaat heel simpel: Doe de schillen in een ruime pan met water met een sjalot, wat selderij en laat dit 30 minuten zachtjes koken.
Draai dan de schillen door een passevite. Het gaat erom dat de sappen van de koppen en lijfjes er uit geperst worden.
Giet het vocht tijdens het draaien ook door de passevite.
Zeef de bouillon heel zorgvuldig, eerst door een puntzeef, dan nog een keer door een doek. Je kunt deze bouillon heel goed in de diepvries bewaren. Je kunt er ook een bisque van maken, prima soepje voor de kerstdagen.

Vandaag maakte ik een pasteitje gevuld met wat roux met deze garnalen. Een mooi gerecht, hoewel ik vind dat het als voorgerecht in het kerstmenu wel wat zwaar is. Beter lijkt me om deze pasteitjes te serveren tijdens de kerstbrunch of -lunch.

Voor vier personen, maak je een roux van:

  • 35 gram boter
  • 35 gram bloem
  • 400 ml bouillon (gebruik de garnalenbouillon)
  • een scheutje room
  • peper en zout en een bosje fijngehakte verse platte peterselie

Smelt de boter in een pan met een dikke bodem. Doe er de bloem in één keer bij en roer tot alle klontjes verdwenen zijn. Giet er dan de helft van de bouillon bij en roer met een garde tot je een gladde massa hebt zonder klontjes. Giet er dan beetje bij beetje de rest van de bouillon bij. Blijf steeds goed roeren. Voeg zout en peper toe en laat de roux even zachtjes doorkoken.

Verwarm intusssen de pasteibakjes (kant en klaar gekocht, of zelf maken van bladerdeeg) Voeg nu wat room bij de roux, de gehakte peterselie en de garnaaltjes. Verwarm nog even maar laat de ragout niet meer koken.

Wij aten de pasteitjes vanavond als hoofdgerecht met een salade erbij, en natuurlijk een kopje espresso toe.

© ellen.