En vandaag hielpen we met ijs maken! Gewoon op de traditionele manier. Een kwestie van even hard werken… Het zag er zo simpel uit, ik dacht dat kan ik ook…
Bleek het ook gewoon machinaal te kunnen… Maar het resultaat was werkelijk vurrukkuluk.
En espresso toe, echte, zo’n lepeltje verry strong… Heerlijk!
© ellen
Wij vermaken ons nog steeds uitstekend hier in Luxemburg. Het weer is prima, niet té warm, zo’n 25 graden is net lekker. Toen ik (al weer weken terug) uit Nederland vertrok was het heet, heel heet. Ik bedacht dat het dan in de caravan soms erg warm wordt om te koken en dat dan een kookpit voor buiten eigenlijk een goede aanschaf zou kunnen zijn. Vriend Jan had net zoiets gekocht voor de vakantie en raadde mij aan om eens bij een Action winkel te gaan kijken. Ze verkochten daar een schattig éénpitsfornuisje, in een koffertje, voor slechts 11,95! Toevallig gingen vriend Jan en ik die dag eerst naar De Wit Kampeerwinkel in Schijndel (cadeautje kopen voor Nieta) en zagen daar het fornuisje, precies hetzelfde, voor 29,95!!! Snel van de Wit naar de Action dus! Het werkt op een bus gas (1,95 bij Action, 3,95 bij de kampeerwinkel!).
Het was hier niet zo warm dat ik naar buiten moest om te koken deze weken, maar vandaag wilde ik forel bakken en dat is zo’n gedoe in de caravan, (zonder afzuigkap) een goede reden dus om het fornuisje (!) maar eens uit te pakken en in gebruik te nemen. Een echt succes! Geen olielucht binnen. De pit was groot genoeg voor onze vispan en, natuurlijk het belangrijkste: de forel was heerlijk!
Truite meunière, forel op de wijze van de molenaarsvrouw. De forel even door wat bloem wentelen en dan snel bakken in olie (zonnenbloem- of arachideolie). Koop per persoon één forel, liefst “Truite Arc en Ciel” (regenboogforel), dat zijn de lekkerste.
Wij aten er wat salade bij en een paar gebakken aardappeltjes.
En, natuurlijk espresso toe. Mét een Macaron. Ik kocht ze vandaag bij de nieuwe Cora supermarché in Bertrange. Vooral de macarons citroen/basilicum veroverden ons hart! Smeltend, zacht, fris…
© ellen.
Ik schreef al eerder over het jaarlijkse feest op het Chateau d’Ansembourg. Zondag 8 augustus is iedereen weer welkom om het kasteel te bezichtigen, de hapjes en de drankjes te proeven, een dansje te maken of gewoon wat lui door de prachtige tuinen te slenteren. Als je toch in de buurt bent is dit een evenement dat de moeite waard is om een stukje voor om te rijden, al was het alleen maar voor de heerlijke Zwitserse kaasfondue, of de Portugese sardientjes van de gril, of de fantastische Italiaanse pasta en natuurlijk de Bretonse cider in stenen kommen of,… nou ja, noem het maar op. Een waar eet-en-drink-feest (bijna alles ook nog eens biologisch) rondom een prachtig kasteel in het mooiste deel van het Groothertogdom Luxemburg.
Het park rondom het kasteel is open vanaf 11.00 uur en om ongeveer 18.00 sluiten de festiviteiten.
Camping An Der Ho in Septfontaines heeft nog wel een paar logeerplaatsen vrij!
© ellen.
Het wordt flauw om je iedere keer weer lastig te vallen met ons gevecht met internet, Ga er maar vanuit lezer, wanneer het mogelijk is schrijven we een artikel.
Op maandag zwaaiden we ons bezoek uit, zij vertrokken gezessen naar Frankrijk. En daarna was het stil op rond onze woonst. We besloten dan zelf maar tot een kort bezoek aan Arlon (de Schoone Stad Aarlen). We hadden er eigenlijk niks te zoeken, maar we komen er zo graag.
Rond het middaguur streken we neer op een eenvoudig terras aan de grote markt. Vriendelijke bediening en goede wijn van het huis.
Ellen at er een stuk rundsgebraad, een beetje weerspannig maar van topkwaliteit. Bearnaise-saus uit eigen keuken verhoogde de feestvreugde, samen met de vingerdikke frites. Voor mij was er eendenlever, zijdezacht, niet te lang en niet te kort gebakken. Met een beetje aardappelpuree, op smaak gebracht met dragon. Verse boontjes erbij, en natuurlijk spekjes. Mensen-goedheid wat een lunch…
Marleen (van de kostelijke wijnen en ook een beetje van de Jongste Bediende) is tegen het eten van alle gevogeltelever omdat zij verregaand dierenleed vermoedt. Ach, we hebben de discussie al talloze malen gevoerd, we doen hem binnenkort wel weer over.
Hoe dan ook lezer, zo’n lunch, zo’n lunch…
© paul
De vrienden en vriendinnen, ze zijn allemaal onderweg naar nieuwe avonturen. Jan en Ans bereizen (volgens Ellen is dit woord een Allemantisme) het noorden van Duitsland. Hijn en Ans zullen intussen het midden van Frankrijk hebben berijkt (bereikt?), Jeanne en Rian bevinden zich zuidelijker. De Jongste Bediende onderhoudt zich met zijn bio-tuin en Marleen werkt, zoals gewoonlijk, te veel en te lang. Het Kind is aan vakantie toe en Andy bekommert zich om de old-timers van de firma Zündap en het klassieke race-monster van Hans. Evert en Neel ontvoeren hun kroost naar Bretagne en waar Sam verblijft is me een raadsel, maar ook zij zal grote verhalen vertellen wanneer ze weer terug is in ons dorpje aan de Peelrand.
Wij, intussen, houden domicilie op onze vaste stek in Luxemburg. We zijn ….
(Ellen zet nu de CD van Adamo op, hoe kan ik me nu nog consentreren? We drinken stug door en Adamo zingt over een Barbu met en grote baard…)
De foto hoort bij een artikel over de eerste cantharelen, maar ik geloof dat ik daar morgen op terug moet komen.
Geloof het of niet: op dit eigenst moment klinkt: “Vous Pertemettez Monsieur”…Ik denk dat we maar naar bed moeten gaan, Hond Max is uit geweest, en wij geloven het verder ook wel….
© paul.
Je ziet wel beste lezer, dat internet is hier nog steeds niet alles. Soms is er even verbinding, soms dagen niet. Vandaag waag ik maar weer eens een poging om “even bij te praten” én om je dit bijzondere ding te laten zien.
Wij hebben deze week onze vakantie even onderbroken om een klein feestje te vieren in Nederland. Ik zal daar later nog over schrijven. Inmidddels zijn we weer terug in Luxemburg en zijn ook Ans, Hijn, Titus, Ryan, Jeanne en Nanouk hier aangekomen. Zij starten hier hun rondreis door Frankrijk. Zaterdagavond hebben we samen gegeten bij het Portugese restaurant Ribatejo in Wandhaff. (Ik at er heerlijke Poulpo met nieuwe aardappeltjes en uien.) Gisteren gingen we samen naar een vlooienmarkt in Echternach, Flohmaart heet dat hier. En daar vonden we dit prachtige stukje keukengereedschap!
Ik kreeg een mailtje van Edith. Zij organiseert deze maand het Foodbloggersevent en koos als thema de vakantieboodschappen. We gaan dus bloggen over wat je zoal van vakantie mee naar huis sleept: bijzondere kazen, conserven, of misschien wel dat ene ding-wat-je-altijd-al-wilde-hebben-maar-in-Nederland-niet-kopen-kunt. Een leuk thema. Wij nemen altijd kratten vol bijzondere dingen mee naar huis en, mooier kon het niet uitkomen, gisteren vonden we op die vlooienmarkt in Echternach dit prachtige stukje keukengereedschap. Altijd al willen hebben, onmisbaar in de keuken! Je kunt er geweldig lekker mee koken! En dat slechts voor drie euro!
Ik kan het hier op de camping helaas nog niet gebruiken, maar jullie snappen natuurlijk meteen waar dit keukengereedschap voor dient!?
Nou ja, wordt vervold dus!
Groetjes uit Luxemburg!
© ellen.
Het blijft hink-stap-sprong. Af en toe hebben we toegang tot internet, meestal niet. Als dat zo nog even doorgaat besluit ik om helemaal niet meer te schrijven. Van de twijfelzucht van onze Luxemburgse providor wordt ik niet goed. Enfin…, het lijkt nu allemaal weer even te gaan. Achterstallig onderhoud dan maar.
Maandag, laat op de dag, toog ik op weg ik om me weer bij Ellen te vervoegen, op onze stek in Luxemburg. De radio meldde twee fikse files tussen Eindhoven en Maastricht, eentje van negen kilometer, de andere acht. Ik besloot dan maar binnendoor te rijden, door de Kempen en Belgisch Limburg, om dan via Huy door te steken naar de Ardennen. Het gaat een stuk langzamer, maar je schuift door prachtig landschap en je ontloopt elke vakantiefile.
De weg voerde me dwars door de Haspengouw, zeg maar de Betuwe van België. Het fruit hing prachtig te blozen aan de overwegend laagstamboompjes. Peren, pruimen, druiven en ,gek genoeg, weinig appels. (Terwijl ze die toch zat moeten hebben.)
Aan de ganse route door de Haspengouw stonden kraampjes langs de kant van de weg. Hele families zaten er kersen te lezen. En al dat prachtig fruit werd tegen schappelijke prijzen aangeboden. Kersen, kersen en nog eens kersen…
Een stukje ten zuiden van Sint Truiden kocht ik bij een mooie blonde deerne een kilo van de soort Lapin. Een mooie bolle kers met wat vettig, stevig vlees. Het mondgevoel doet denken aan spekkersen, maar de Lapins zijn overdadig zoet. En de kleur alleen al is een feest om naar te kijken. Ik betaalde €4,- voor een kilo.
Op dit moment komt Zjak aan met drie bijna-pubers. Ik stop met schrijven, we hebben logées…
© paul
Het lijkt er even op dat het toch weer goed komt met het digitale zandpad. Even afwachten of ik dit stukje ook echt kan plaatsen. Een kleine test dus, anders heb ik weer alles voor niets geschreven. (dat is me deze week al een paar keer overkomen.)(gelukt!)
Moeilijk om twee keer hetzelfde stukje te schrijven maar toch maaar hetzelfde recept beschrijven: Pasta met tonijn en tomatensaus. Ideaal eten op een camping, zeker als je bijna niets meer in huis (of tent/caravan) hebt. Meestal doen we vóór Paul weer naar Nederland vertrekt samen even flink inkopen. Dit keer kwam dat er door omstandigheden niet van en moest ik dus maar wat improviseren met wat er nog in de voorraadkast was. Nu hebben we door de jaren heen hier wel geleerd een slimme voorraad aan te leggen voor onverwachte omstandigheden, de dichtstbijzijnde winkel is 6 kilometer en daar verkopen ze benzine(!) vers brood, wat concerven en drank. Dat is dus alleen voor noodgevallen. De eerste supermarché is zo’n 20 kilometer verderop.
Op voorraad dus altijd: spaghetti, blikken tomaat, een paar blikjes tonijn, blikjes met bonen, een pot met gedroogde linzen, wat kruiden, peper en zout, koffie en witte wijn. Voor Hond Max staat er altijd een blik met brokken en een blikje vlees. Een paar uien en een bol knoflook had ik ook nog, meer dan genoeg voor een prima maaltijd.
Verwarm de olie en bak daarin de ui en knoflook even aan. Bak, als je dat hebt ook een paar stukjes ham of spek mee. Voeg de tomaten erbij en laat even inkoken. Kruid met peper en zout. Kook intussen de spaghetti beetgaar. Voeg de tonijn bij de tomatensaus en schep de spaghetti door de saus.
Kopje espresso toe.
© ellen.
De groeten uit Luxemburg! Ik heb het hier best naar mijn zin. De temperatuur is gelukkig wat gezakt, een enkel buitje vandaag en voor de rest prima weer. Ook Hond Max geniet met volle teugen. Lekker luieren, af en toe blaffen en snuffelen aan een vreemde hond, een eindje wandelen en volop aandacht. Wat wil je nog meer?
Ik heb de kleine caravan ingericht als ‘kantoor’. De laptop, met soms internet, staat op de tafel en vandaaruit kijk ik op de bossen.
Morgen weer een recept. Ik ga een kopje espresso drinken!
© ellen.
Het is heus niet zo dat er niks te schrijven valt, het tegendeel is zelfs het geval… Ook rusten we aangaande dit dagboek niet vrijwillig op onze lauweren, maar eerder noodgedwongen. Het zit zo: Ellen verblijft op haar vaste stek in Luxemburg. Er zou daar gewoon geïnternet moeten kunnen worden, ware het niet dat er ergens in de toegangsweg naar onze lap-top een blokkade is opgeworpen. Al dagen probeert men deze te vernietigen of ongedaan te maken, het is vooralsnog niet gelukt. En ik zit thuis met een kapotte computer. Kwestie van zichzelf opgeblazen. Ik ben dus noodgedwongen afhankelijk van andere plaatsen waar ik mijn berichtjes achter kan laten. Ook dat wil niet echt werken. In het laatste geval ligt dan overduidelijk aan mij, ik ben en blijf een digibeet. En met Ellen buiten mijn directe omgeving wil ik nogal eens dingen fout laten gaan (stukken kwijt, krijg foto’s niet geplaatst, enzoverder enzovoorts).
Enfin…, je bent voor even bijgepraat. We gaan met man-en-macht verder met het plavuizen van ons digitale zandpad. Binnenkort lukt alles weer, je zult het zien…
© paul