Moorse lamsschenkels

16 jul. 2011

 lamsschenkels

Het is een goede gewoonte om vóór de vakantie begint nog een avondje door te brengen met vrienden. Een mooi glas wijn of bier te drinken, plannen te bespreken en een hapje te eten. Ik wilde voor vriend Jan, een groot bierliefhebber, nog een keer de kalsfwangen met oude kriek maken, maar helaas waren er dit keer bij de Sligro geen kalfswangen te krijgen. Pech, dat moet dan maar een andere keer. Ik moest dus ter plekke een ander gerecht bedenken. Gelukkig hebben ze bij de Sligro een ruime keus in allerlei lekkers. Zo lagen er dit keer mooie lamsschenkels bij de vleesafdeling. Ik herinnerde me een recept in het blad Delicious van een paar maanden geleden; Lamsschenkels op Moorse wijze. Dat leek me wel wat.

  • Voor vier personen:
  • vier lamsschenkels (het onderste stukje van de bout)
  • paprikapoeder (scherp)
  • peper en zout
  • olijfolie
  • 3 wortelen, in plakjes gesneden
  • 4 flinke sjalotten, schoongemaakt in in de lengte in vieren gesneden
  • 2 tenen knoflook
  • een handvol blanke rozijnen
  • 1 glas droge sherry
  • water
  • 4 gedroogde kleine pepertjes
  • 1 stukje kaneel
  • wat pistachenootjes, fijngehakt
  • wat platte peterselie, fijngehakt

Verwarm de oven op 175 graden. Neem een pan met deksel die in de oven kan. Wrijf de schenkels in met het paprikapoeder en peper en zout. Verwarm de olie en bak daarin de sjalotten en knoflook even aan. Schep ze uit de pan en leg de schenkels in dezelfde olie. Bak de schenkels rondom aan en blus af met de sherry. Doe de pepertjes en het pijpje kaneel erbij, voeg water toe en zet de pan zonder deksel in de oven. Laat zo zachtjes garen. Draai het vlees af en toe om. Voeg na anderhalf uur de wortels, de sjalotten, knoflook en rozijnen toe. Doe er eventueel wat water bij en laat het geheel nog anderhalf uur zachtjes garen. Indien het gaarproces te hard gaat of het vlees te droog dreigt te worden, kun je wat extra water toevoegen en de pan sluiten met een deksel. Schep de schenkels op de borden en serveer met de jus en de groenten. Geef er stokbrood en een salade bij.

Kopje espresso toe.

© ellen.

Verse kapucijners…

10 jul. 2011

kapucijners

Enkele weken terug wisten we de hand te leggen op een maaltje kapucijners. Dat hoort ook zo. Bij het aanbreken van de zomer dien je op z’n minst één keer verse kapucijners te hebben gegeten. En meestal blijft het ook daarbij, want je ziet ze nauwelijks op de markt of bij de groenteboer. En in de super al helemaal niet. De paarse peulen worden maar heel kort aangeboden. Een flinke voorraad inslaan heeft geen zin, je houdt ze niet vers. Invriezen is misschien een optie, we hebben het nooit geprobeerd. Wat ons betreft geldt voor die kapucijners hetzelfde als voor asperges. Je eet ze vers en alleen in het seizoen. De rest van het jaar zijn er volop kapucijners uit blik, maar daar zitten we niet écht op te wachten.

Het is vreemd dat de groente zo kort en mondjesmaat wordt aangeboden. De oogsttijd loopt immers van half juni tot in augustus, zeg maar een goede acht weken. Kennelijk zijn er nog maar weinig liefhebbers voor de verse variant, terwijl de schappen in de super toch het hele jaar vol liggen met ingeblikte kapucijners (en daar dus kennelijk wel klanten voor zijn…). Die in de pot zullen heus wel voedzaam zijn, maar smakelijk? De verse zijn onwaarschijnlijk lekker. Lekkerder dan verse doperwten, echt waar.

Enfin, we waren de konig te rijk toen we vorige week nog een kook op de kop wisten te tikken. We hebben ons niet uitgesloofd om er iets bijzonders mee te doen. De groente is al bijzonder genoeg van zichzelf. Gewoon gekookt en dan opgevrolijkt met uitgebakken spekjes én spekvet, zo moet dat. Je kunt ze gebruiken als bijgerecht, maar ik heb aan alleen die kapucijners voldoende.

Het schoonmaken levert je blauwe vingers op, zouden ze daarom uit de gratie zijn bij het groot publiek?

Oh ja, natuurlijk wel een kopje espresso toe…

© paul

Komkommer-appel salade met gember en munt…

6 jul. 2011

komkommersalade á la Lea Linster

De voortreffelijke rolade werd begeleid door een komkommer-appelsalade. En aardappeltjes uit de oven. Ellen meldde dat in haar artikel van gisteren.

Het recept voor die salade vond ze in het kookboek Einfach fantastisch van de Luxemburgse chefkok Lea Linster (Apfel-Gurken-Salat mit Ingwer und Minze heet het bij haar.) Ellen zet eigenlijk recepten altijd naar haar hand, ook hier bracht ze weer wat veranderingen aan. Als bijgerecht voldoet het recept voor vier personen.

  • 500 gram komkommer,
  • 20 gram verse gember,
  • 1 appel (b.v. Granni Smith),
  • sap van een halve citroen ( of 1 limoentje),Kom
  • 3 takjes kruizemunt,
  • 80 gram volle yoghurt,
  • peper en zout uit de molen,
  • eventueel wat suiker.

Schil de komkommer en, als-ie al wat meer “volwassen” is, verwijder de zaadlijst. Versnijd de komkommer in gelijkmatige dobbelstenen. Doe de dobbelstenen in een kom. Schil de gemberwortel en rasp die over de komkommer. Schil de appel en verwijder het klokhuis. Versnijd ook de appel in dobbelstenen en besproei die meteen met citroensap, zodat ze niet verkleuren. Verwijder de steeltjes (grote nerven) van de munt, snijd de blaadjes in fijne reepjes en laat ze even liggen. Doe nu de appel bij de komkommer en meng goed. Meng twee eetlepels water bij de yoghurt, zodat het iets meer vloeibaar wordt, meng de vloeistof door de groenten en breng het geheel op smaak met peper en zout. Voeg nu de munt toe en meng alles duchtig door elkaar. Laat de salade koelen in de koelkast.

  • Ellen gebruikte kruizemunt om de doodeenvoudige reden dat we van die plant hele plantages in onze tuin hebben. Andere muntsoorten zijn evengoed ook geschikt.
  • Om de smaak wat minder zuur te maken kun je, samen met het citroensap, wat suiker over de appelblokjes strooien.
  • De salade smaak fris, een tikkeltje zuur en pittig. Heel verrassende komkommers…

© paul

Gevulde rollade van lamsschouder

5 jul. 2011

lamsschouder

Een beetje luxe en bewerkelijk eten voor een gewone maandagavond. Maar we hadden de schouder nu eenmaal en gisteren aten we op het feestje bij Neel (heel lekkere stoofpot van lamsvlees met amandelen en abrikozen). Ik had geen zin om de schouder in de diepvries te stoppen en dus besloot ik dat we vandaag een mooie gestoofde schouder zouden eten. Ik kocht het vlees zaterdag bij onze Turkse slager Sabir in Helmond. Prachtig jong lam. De schouder moest nog wel uitgebeend worden en ik vond dat ik dat nu maar eens zelf moest doen. Niet simpel, maar hierbij biedt de Time Life serie Praktisch koken altijd nog uitkomst. In het deel Lamsvlees staat stap voor stap hoe je een schouder (of bout) moet uitbenen. En natuurlijk mede dankzij een vlijmscherp mes, prima gelukt.

Van de botten maakte ik bouillon en in die bouillon pocheerde ik het vlees in een dichte ovenpan. Maar laat ik bij het begin beginnen;

  • een schouder van een jong lam, uitgebeend
  • voor de vulling:
  • 100 gram gekookte ham in blokjes
  • 2 eetlepels verse tuinkruiden; peterselie, rozemarijn, tijm
  • 200 gram ricotta
  • 2 eieren
  • 90 gram broodkruim
  • peper en zout
  • 2 tenen knoflook

Hak de kruiden fijn met de knoflook en doe het mengsel in een kom. Doe de overige ingredienten erbij en kneed tot een stevige massa.

gevulde lamsschouder

Leg de ontbeende schouder zo plat mogelijk op een plank en strijk de vulling gelijkmatig uit. Houd de randen vrij. Rol het vlees op en sla de uiteinden naar binnen. Bind met slagerstouw tot een rollade. Leg de rollade in een ovenschaal met deksel en overgiet het vlees met de lamsbouillon tot het onderstaat. Stop er nog een ui, een stengel bleekselderij en een wortel bij en plaats de schaal in de oven. Laat op 200 graden een half uur stoven. Breng dan de temperatuur terug tot 180 graden en stoof, met de deksel op de schaal, ongeveer 2 uur.

gevulde lamsschouder

Haal het vlees dan uit de oven en houd het warm. Giet de saus door een fijne zeef en laat even inkoken. Leg het vlees terug in de schaal (nu zonder deksel) en giet er wat van de saus over. Zet de schaal nog 20 minuten in de oven en bedruip het vlees met de saus. Tot de bovenkant van de rollade mooi bruin geglaceerd is.

Haal het vlees uit oven knip de touwtjes eraf en laat het onder folie even rusten. Snijd de rollade in dikke plakken en serveer met de saus.

Wij aten er aardappeltjes uit de oven bij en een frisse komkommer-appelsalade.

Kopje espresso toe!

© ellen.

 

Hop…

croy 013

“To go hopping” was in tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw een
geliefde bezigheid voor arbeidersgezinnen uit de grote industriesteden van het
Verenigd Koninkrijk. In de korte vakantieweek die de bazen hun werkvolk gunden
trok men er met het gezin opuit, naar East Anglia, naar Cornwall. Voor kost en
inwoning werd gezorgd. Wel was het de bedoeling dat het gezin zich een deel van
de dag inzette bij de hopcampagne, er moest geoogst worden. Je kunt je er
vandaag de dag weinig meer bij voorstellen, maar het was voor de stadse
bleekneuzen dé manier om nog eens buiten te komen.

Het is alweer een maandje terug dat we belandden op het landgoed Croy, nabij
Aarle-Rixtel. We gingen eigenlijk voor de schapen maar kwamen uiteindelijk bij de hop uit. Die wordt daar
gekweekt ten behoeve van het Croy bier Men probeert bij het brouwproces
(dat in België plaats vindt) zoveel mogelijk gebruik te maken van plaatselijk
gekweekte gewassen. Een aantal boeren uit de direkte omgeving van Aarle-Rixtel
staan garant voor de lokale graanproductie. Een loffelijk streven lezer, hoewel
ik niet geloof dat de hopvelden voldoende opbrengst leveren om de hele
bierproductie te voorzien. Zoveel staat er nu ook weer niet.

Hop is een onmisbaar bestanddeel bij het brouwproces van de meeste bieren
(maar niet alle…).  Aan het eind van de zomer leveren de vrouwelijke planten
grote “bellen”. Ze worden geplukt en gedroogd. Die bellen bevatten klieren die
een olieachtige, bittere stof bevatten, genaamd Lupuline. Oorspronkelijk is men
ooit begonnen met hop toevoegen omwille van conserverende en antiseptische
werking van de bitterstoffen. Later kreeg de smaaksensatie van het bitter steeds
meer waardering. Bier van alleen granen wil nog wel eens laf en weeïg smaken,
met hop krik je de smaak dan fors op.

Voor Nederland geldt dat hop uit Duitsland en België komt, maar vooral toch
uit Bohemen. De Boheemse hop heeft een verfijnder aroma en wordt beschouwt als
de beste ter wereld (samen met die uit Hongarije, maar dat is in feite dezelfde
hopcultuur). Van oorsprong werd er ook in Nederland hop gekweekt. Je vindt het
woord hop op talloze plaatsen terug in toponiemen. Denk maar aan het Hopveld in
het zuid-oosten van ons dorp (Gemert). Omwille van de matige kwaliteit is de
hopcultuur verdwenen. Nieuwe rassen zouden echter geschikt zijn voor onze grond
en ons klimaat en zo wordt er dan ook weer her en der in den lande
geëxperimenteerd. Zie maar bij Croy, zie maar bij Gulpen.

In de meeste teeltgebieden is bij wet geregeld dat zodra het geslacht van de
planten duidelijk is, men ertoe over gaat de mannetjes te vernietigen. Worden de
vrouwtjes bevrucht, dan ontwikkelen ze namelijk zaden die een stof bevatten die
het schuim van het bier afbreekt. In Engeland geldt die regel niet, vandaar dat
flinterdunne laagje schuim op hun traditionele bieren.

Hop wordt overigens ook medicinaal toegepast. Het is slaapverwekkend,
rustgevend en het bestrijdt ongemakken bij de menopauze.

In België worden de ondergrondse scheuten op de hopwortel in het vroege
voorjaar geoogst. Het is een delicatesse.

Zodra de hop van Croy bellen heeft gaan we ze fotograferen. Je zult het
zien.

© paul