Ik had al eens bier gedronken van Stadsbrouwerij Gruut. Bij Vriend Jan. Ans en Jan beleefden als onderdeel van hun Vlaamse vakantie een bijzondere middag en avond in brouwerij annex biercafé Gruut in hartje Gent. Ten gerieve van de thuisblijvers namen ze een aantal stalen mee naar huis. Blond bier, bruin bier en naar ik me herinner witbier. Ik heb het destijds dus geproefd, maar ik herinner me er evenwel niet veel van. Het maakte kennelijk weinig indruk op me.
Des te groter was de verrassing (overrompeling) op die gedenkwaardige lentedag in maart. Die dag dat we onze passie voor rozen en bier combineerden en uiteindelijk neerstreken in Arcen. Biercafé Hertog Jan Proeverij had het amberbier van Gruut op de tap. Naar het voorbeeld van Jan bestelde ik een glas en was direct verkocht. Lekker, mals, vol, granig en koel. Kijk ik naar de foto dan worden mijn speelkselklieren onmiddellijk geactiveerd. Ook nu weer! Bier om bij te kwijlen…
Enkele dagen later, toen ik me via het internet wat verdiepte in de Stadsbrouwerij Gruut, leerde ik dat er in de nabije omgeving van ons dorpje een verkooppunt is gestationeerd. Op een regenachtige zaterdagochtend toog ik naar Haps en ik kocht er wat ze aan Gruut op voorraad hadden: blond en amber.
Vervolgens de vreemst mogelijke gewaarwording. Ik dronk het amber op keldertemperatuur, en ik probeerde het ook in fors gekoelde staat. Het leek op geen enkele manier op dat roodgouden vocht van het uitstapje. Het smaakte me mat, niet verrassend, niet tintelend. Op enig moment stond het me zelfs een beetje tegen. En het blonde Gruut liet nog minder indruk achter.
Vreemd toch. Waren mijn smaakpapillen vertroebeld? Lag het aan de temperatuur van het bier, aan het glas, aan het brouwsel? Waren het de entourage van een vroege voorjaarszon, het aimabel gezelschap en een excellent humeur welke destijds op valse wijze een positieve vertekening van de werkelijkheid voortoverden? Was ik zo op het verkeerde been gezet? (Je hoort dat soort verhalen ook vaak van mensen die liters en liters wijn naar huis sjouwen, als souvernier van hun zonnige vakantie. Het smaakt echter nooit meer zoals het deed op dat Franse terrasje. En steevast krijgt de wijnboer de schuld!)
Ik weet het niet lezer, ik weet het niet. Ik ga opnieuw beginnen. Ik schaf me opnieuw van dat amber aan. Ik zal zorgen dat de omstandigheden optimaal zijn. Ik zal Vriend Jan op de proeverij vragen. En waarschijnlijk heb ik een mooi verhaal te vertellen. Wordt vervolgd…
Tap smaakt altijd anders dan uit fles.