Nachteten…

 

nact 006

Mijn vrije dagen zitten erop. De komende zeven nachten zal ik weer present zijn op mijn stek in Nijmegen. Voor het eerst in lange tijd begin ik niet op maandag. De donderdag wordt de komende tijd mijn startdag. Maar eens kijken hoe dat bevalt…
Zoals te doen gebruikelijk bereid ik me een beetje voor op zo’n week. Ik sla wat blikjes vis in en wat fris. Denk daar wat sla of ander groen bij, een stuk kaas en een bete brood en je hebt een beeld van mijn nachtelijke maaltijden.
Instituten zijn ertoe over gegaan om de maaltijden voor nachtdiensten af te schaffen. Vreemd eigenlijk. Je werkt negen uren zonder onderbreking, er zijn geen pauzes en er is niemand die even op je toko past zodat je naar de bedrijfskantine kunt. (Die overigens niet open is natuurlijk.)
Ik vind het wel best hoor. Ik eet mijn warme maaltijd thuis, voordat ik ga werken. Ik kan ‘s nachts met een lichte maaltijd toe, en die stel ik net zo lief zelf samen. 
Nieuw is de espresso. Vroeger dronk ik die elke nacht, maar om een of andere reden is dat ritueel verdwenen. Tijd om een en ander weer in ere te herstellen.
Nu ga ik de laatste rommel van de feestdagen naar het stort brengen, de Jongste Bediende bezoeken en daarna Ellen ophalen in Eindhoven.
En dan is het alweer tijd voor een lichte maaltijd en een paar uurtjes slaap-in-voren.
Reken maar, ik ben er klaar voor…

© paul

Fudge…

 

en espresso toe 007

Fudge, ook wel vanilla-fudge. Zo heten die snoepjes. Ik vroeg Ellen naar de Nederlandse naam, maar ze kwam niet verder dan “toffee’s”. Dan toch op z’n minst “zachte” toffee’s, lijkt me. Maar al met al vind ik het niet bevredigend, die naam. Toffee’s zijn hard, Fudge zacht…
We hebben er, geloof ik,  geen naam voor. Net zo min als de Duitsers overigens.

Rond 1886 is de fudge uitgevonden in de Verenigde Staten. Het verhaal wil dat het lekkers ontstond uit  een partij verprutste (fudged) caramels of toffee’s.
(Fudge betekent in het Engels zoiets als bedotten, belazeren. De minister van het Toverministerie in de Harry Potter-cyclus heet Cornelius Fudge. En die is, zoals we weten, ook niet zuiver aan de haak. Nomen est omen…)

De fudge werd een grote hit in de Verenigde Staten en vond al snel via Engeland zijn weg naar Europa.
Suiker, boter en room zijn de hoofdbestanddelen voor het snoep. En verder horen er smaakstoffen in als vanille, aromatische honing en chocolade. Dat de fudge niet bikkelhard worden danken ze aan een gecontroleerd verhitten van de basismassa.
Ook in het Verenigd Koninkrijk zijn ze er dol op. En natuurlijk claimen zij het uitvinden van de fudge voor hullie-eigen.

Ik ben helemaal gek van dit snoep. Het heeft geen nut, ja het is zelfs gevaarlijk om het in huis te hebben. Ik eet net zo lang door tot de voorraad op is, hoe omvangrijk die ook is. De snoepjes van de foto kostten me slechts een goed half uur, het had sneller gekund…

In plaats van een fruitmand dacht ik de Jongste Bediende te verblijden met een doosje fudge, deze middag. Hij moet per slot aan zijn dagelijks suikerquotum geraken. En fruit, daar is-ie niet zo dol op.
Het feit dat ze uitverkocht waren behoedt mij voor een hoop extra gesnoep, want ik zou natuurlijk ook een doosje voor mezelf hebben gescoord.
De Jongste Bediende krijgt nu chocoladebonbons.

© paul

Kalfsvlees met salie…

 

kalfsvlees met salie 007

We zijn vanuit mijn werk eerst bij de Jongste bediende op ziekenbezoek geweest; hij maakt het naar omstandigheden redelijk wel, maar…

“Het valt niet mee om door de kamer te kruipen in plaats van te lopen! Krukken zijn eigenlijk ook heel gevaarlijk binnenshuis, zoveel videofilms en dvd’s daar wordt je dóódmoe van, Mr Bean in Cannes was wél leuk, die bank zit écht niet lekker, op krukken kan ik geen glaasje meenemen, Sorry, Marleen, strijken kan ik zo niet, Carnaval in een rolstoel? Never! Ze bellen de hele tijd en weten niet wat dat voor moeite kost om bij dat ding te komen…” nou ja, zo gaat dat maar door. Kortom een gezellige zieke!

Natuurlijk was het alweer laat voor ik onze maaltijd kon gaan bereiden. Daar hadden we al rekening mee gehouden vandaag, snel dus; kalfsvlees met salie.

Voor twee personen;
2 mooie stukjes kalfsvlees, bijvoorbeeld kalfsmedallions, op kamertemperatuur
10 blaadjes salie (de salie in onze tuin is nog wel heel geurig maar de blaadjes zijn heel klein.
boter
2 plakken rauwe ham
Bak de kalfslapjes in de boter bijna gaar en voeg op het laatste moment de salie toe. Neem het vlees uit de pan en bak de ham heel even aan. Doe een eetlepel bouillon in de pan en schraap daarmee de aanbaksels los. Schik de salieblaadjes over het vlees, de plak ham ernaast en de jus erover.

Wij aten er ook een saus van eekhoorntjesbrood ( er was nog een restje. (het restje saus verwarmd, verse paddenstoelen even gebakken, en erbij gedaan)
Gebakken aardappeltjes en gewone groene sla.

Espresso toe.
© ellen.

 

Savoije kool gevuld met puree…

 

gevulde kool1

Het viel niet mee deze week. Na ruim twee weken vakantie moet ik altijd een beetje wennen om alles weer gewoon te doen in het ritme van alledag: vroeg naar bed en vroeg op, gewoon werken, op tijd de deur uit, zorgen dat er eten in huis is enzovoort.

Gelukkig heb ik fantastisch werk, fijne collega’s en de hele dag (meestal) aardige studenten om me heen. Ik ben dan ook heel tevreden na deze eerste werkweek in het nieuwe jaar.

Ik ben niet zo’n mens van goede voornemens, zeker niet van die goede voornemens die men zoal maakt met de komst van een nieuwjaar: stoppen met roken, meer bewegen, minder drinken, afvallen, meer aandacht aan je naasten geven, de financiën beter op orde houden, eindelijk salarisverhoging vragen, stoppen met werken, zijn zo van die voornemens die je hoort rondom het nieuwe jaar.

Toch heb ik me dit Nieuwjaar ook een doel gesteld:
Ik wil dit jaar zo weinig mogelijk foodmiles spenderen aan het eten dat ik koop. Géén aardbeien in de winter, géén sperziebonen uit Kenia, géén wilde asperges uit Egypte, géén hazenbout uit Chili enzoverder.
Moeilijk hoor. Soms kun je op de verpakking van producten pas na heel lang zoeken lezen waar iets vandaan komt.
Het simpelste is het om gewoon te beginnen met te eten wat we hier in Nederland, in de winter, kunnen telen.
Dan kom je om te beginnen op kool. Niets mis mee, er is groene-, witte-, en rodekool, spitskool,  savoije kool en natuurlijk zuurkool. Gewoon van eigen bodem, weinig foodmiles, smakelijk en goedkoop.
De biologische variant is dan helemaal prima, maar niet overal te koop.

Vandaag rolletjes van savoijekool gevuld met puree.

Koop een mooie hele kool. Pluk de bladeren eraf en snijd de dikke nerven weg. Blancheer de koolbladeren 3 minuten in kokend water met wat zout.
Schep de koolbladeren uit de pan, laat ze even schrikken in ijskoud water, en laat ze goed uitlekken.

savoije kool 001  savoije kool 002

Kook intussen een paar grote aardappelen en maak er met de knijper puree van.
Bak wat spekjes met een fijngesnipperde ui, een teentje knoflook en een halve rode peper in olijfolie zachtjes aan. Voeg dat bij de aardappelpuree. Voeg wat olijfolie toe om er een smeuïg mengsel van te maken.

Vul nu de koolbladeren met een lepel van dit mengsel en rol ze strak op. Leg de rolletjes naast elkaar in een pan of  ingevette ovenschotel. Giet er wat bouillon over en laat ze 15 minuten verder garen op een zacht vuurtje of in de oven op 160 graden.
Strooi er op het laatst nog wat vers geraspte kaas over.

savoije kool 009

Wij aten er vanavond karbonaden bij, gestoofd in bier. Paul maakte de karbonaden en zal later nog beschrijven hoe ze zo superlekker werden!

Natuurlijk dronken we een kopje espresso toe.
© ellen.

Lappenmand…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Intimie herkennen het plaatje onmiddellijk als symptoom van ongesteldheid. Voor al die anderen leg ik het even uit.

Het komt op zich zelden voor, maar áls de Jongste Bediende ziek is heeft hij de onbedwingbare behoefte om zichzelf te troosten met The Guns of Navarone . Vroeger op video, tegenwoordig op DVD.
En nu is het dan weer eens zo ver. Kwestie van van de trap af donderen.
“Niks gebroken,” zei de dokter, “maar met zo’n gescheurde enkelband ben je toch even klaar.” Van de zwelling aan de enkel was de arts in het geheel niet onder de indruk. Maar die blauwe streep, lopend van de klein teen naar de wreef, die zou wel eens de nodige tijd en revalidatie  kunnen betekenen.
Er wordt op het Ministerie nu dan ook druk gespeculeerd of de Jongste Bediende wel tijdig gerecupereerd is voor het Carnavalsfeest. Of mag-ie die dagen misschien met Jan en Ans mee naar Barcelona? Het schijnt een rolstoel-vriendelijke stad te zijn.

Ik heb hem vanochtend even bezocht. Ik nam een stapel stripverhalen mee en en paar Cowboyfilms. Na vier keer Guns of Navarone in één weekend heeft ook de Jongste Bediende het wel gehad met die film.
De patiënt maakt het overigens naar omstandigheden wel en laat je groeten.

© paul

Gegratineerde oesters…

 

gegratineerde oesters 013

Bij ons lopen zon- en feest- en werkdagen altijd door elkaar; Paul werkt met Oud en Nieuw heeft vrij als iedereen weer gaat werken…Is inmiddels half Nederland weer op dieet, wij hebben nog wat over van de feestdagen…In de kelder nog van-alles-en-nog-wat aan mooie wijnen waar we geen tijd voor konden nemen. Geen echte champagne maar wel een paar flessen cremant.
Ik kocht zaterdag ook nog een dozijn oesters dus vieren wij vandaag maar uitgebreid het Nieuwe Jaar met oesters en Cremant!
Ik eet mooie oesters het liefste gewoon puur, rauw dus, met een klein beetje grofgemalen zwarte peper erover en een mooi glas cremant erbij. Helaas waren deze oesters maar klein en geen superkwaliteit. Dan is de manier waarop Paul ze het liefste eet beter, gegratineerd

Voor twee personen;
12 oesters, opengemaakt en de bolle helft met de oester op een laag grof zeezout op de bakplaat zetten.
Maak een mengsel van flink wat gehakte peterselie, een teentje knoflook geplet en fijngehakt, geraspte citroenschil, wat peper en olijfolie.
Schep wat van het mengsel over de oesters en strooi er nog wat broodkruim en vers geraspte oude kaas over.
Zet de oesters zo 5 minuten onder de hete gril in de oven. (de oven met grilstand voorverwarmen op 200 graden)

Wij dronken er Jacob’s Creek bij.

gegratineerde oesters 004

Deze cremant smaakte prima bij deze oesters. Mariëlla schreef er een goed stuk over op haar weblog Wijnkronieken.
Niet helemaal in orde met ons voornemen over de foodmiles, volgende keer zal ik bij oesters gewoon weer een fles Poll Fabaire Cremant ( Luxemburg) openmaken, zeker niet minder dan deze, van toch wel erg ver.
(Australië) geïmporteerde cremant!

Wij kwamen er vandaag achter dat we eigenlijk nog nooit een echt verhaal over de Cremants van Poll Fabaire geschreven hebben! Schandalig, ons huismerk nog wel! Je houdt dat tegoed lezer, wij moeten allereerst  hoognodig onze voorraad aanvullen en bij mijn weten is er hier in Nederland geen fles Poll Fabaire te koop. Wij moeten dus hoognodig op vakantie…

Kopje espresso toe!
© ellen.

Rosbief…

 

rosbief

Gisteren aten we rosbief. Bij de slager lag een mooi bol stukje van ongeveer 500 gram. Een beetje veel voor ons twee, maar een kleiner stuk kun je bijna niet braden. Wij eten het restant gewoon de volgende dag koud bij de boterham.
Je kunt zo’n stukje vlees heel eenvoudig braden. Zorg wel dat het vlees op kamertemperatuur is als je het gaat klaarmaken.
Smeer het vlees in met grofgemalen peper en bak het in geklaarde boter snel aan alle kanten bruin.
Ik laat het daarna in de oven op 160 graden nog 40 minuten doorgaren. Als je het vlees minder rosé wilt gewoon wat langer in de oven.
Voor het aansnijden zeker 10 minuten laten rusten.

rosbief en salade 010
Wij aten er gegratineerde aardappeltjes en een salade bij. De aardappels bijna gaarkoken. Afgieten en in een ovenschaal schikken. Giet er een room over en flink wat geraspte oude kaas. Zet de aardappels gelijk met het vlees in de oven.

rosbief en salade 006

Salade van boontjes, groene haricots uit een blikje, met rode ui, tomaat, hardgekookt ei en kappertjes (de kappertjes even laten ontzouten). Een dressing van olijfolie, wittewijnazijn, wat mosterd, peper en zout.

En natuurlijk espresso toe!
© ellen.

Lamsvlees met tamarinde en pepers…

 

lamsvlees met tamarinde en pepers 015

Vandaag een Joods – Irakees gerecht gebaseerd op een recept uit het kookboek van Claudia Roden. Gewoon letterlijk uit een kookboek iets overnemen doe ik nooit. Ook dit recept kent inmiddels een aantal varianten; de ene keer meer aardappelen, de andere keer meer pepers, verse koriander, een tomaat erbij of niet. Claudia Roden gebruikt in haar recept een flinke schep suiker, ik gebruik zelden of nooit suiker bij stoofpotten, ik vervang de suiker door wortel. Dat geeft toch een zoete toets.

Ik maak stoofpotten altijd voor vier personen, voor twee personen krijg je zo’n kleine beetjes, dat gaat bijna niet. Mijn moeder zou zeggen: “voor zo’n miezelig beetje maak ik m’n pannen niet vuil”!
Ben je maar met twee; kook gewoon toch voor vier of zes en vries de rest in voor haastige tijden. Of eet twee dagen van zo’n heerlijke stoofpot, dat is ook geen straf.

Voor vier personen;
1 kilo lamsvlees in grove stukken gesneden
olijfolie
2 grote uien en 3 teentjes knoflook, grof gehakt
bouillon, of gewoon water
1 wortel, 2 tomaten in stukjes gesneden
5 gedroogde Chilipepertjes en een verse rode peper (wie niet zo van pittig houdt kan alleen de verse peper gebruiken)
1 theelepel kaneel, 1 theelepel koriander, 4 kruidnagelen.
3 grote aardappelen geschild en in blokjes gesneden
1 bosje verse koriander, verse peterselie, zout

Smoor de uien en knoflook even, voeg het vlees toe en braad de stukjes lam rondom bruin.
Dan de wortel en tomaat erbij en de kruiden.
Voeg nu bouillon of water toe, het vlees moet helemaal bedekt zijn. Laat het zo ongeveer 1 1/2 tot 2 uur stoven. Voeg dan de aardappelblokjes toe en laat alles nog 20 minuten stoven tot de aardappelen gaar zijn. Doe er eventueel nog meer bouillon bij, de bedoeling is dat het vlees in veel saus gaart.
Strooi er voor het opdienen versgehakte koriander over.
Serveer er rijst bij of brood. Wij aten er saffraanrijst bij.

© ellen

Linzenschotel…

 

linzen 009

Ik schreef gisteren over de linzen: wel of niet weken? En kreeg onder andere, uitvoerig antwoord van Cucinone. Blijkt dat we net een paar dagen te laat zijn met deze linzenschotel; In Italie eet men traditioneel linzen met oudjaar; “Je wordt dan in het nieuwe jaar rijk, want de kleine linzen staan voor muntstukjes…” Net te laat dus… en de staatsloterij was ook alweer niets… Nou ja, de linzen waren heerlijk, en met zo’n mooi gerecht op tafel ben je toch heel rijk!

Ik besloot het advies van Cucinone  te volgen en de linzen zonder weken gewoon zachtjes te koken. Gewoon af en toe testen of ze al gaar zijn.
De linzen eerst goed wassen en daarna opzetten met ruim water. Deze waren in 45 minuten gaar maar de kooktijd kan variëren.

Linzenschotel voor vier personen;
250 gram linzen, gekookt zoals boven beschreven.
1 winterwortel
2 stangen selderij
1 ui, 2 teentjes knoflook
1 blikje gepelde tomaten
blaadje laurier
1 klein stukje pancetta
1 worstje (ik gebruikte een Ardenner worstje, je kunt natuurlijk ook een mooi Italiaanse worstsoort nemen)
1 kop bouillon
olijfolie
een klontje boter
versgehakte platte peterselie

Snijd de groenten fijn. Verwarm de olijfolie en smoor daarin de ui, knoflook en stukjes spek. Voeg wortel en selderij toe en smoor ze even mee. Dan de tomaten erbij, de stukjes worst en een blaadje laurier.
Voeg dan de linzen toe en breng op smaak met zout en veel peper. Doe er wat bouillon bij en laat de groentenschotel nog 20 minuten op een heel zacht vuurtje staan. Roer er vlak voor het opdienen een klont boter door en flink wat versgehakte peterselie.
Wij aten er knapperig brood bij en een groene salade.

Een prima gerecht voor koude winterdagen. Ik moet zeggen dat de kwaliteit van de linzen goed was, maar niet te vergelijken met de groene linzen uit Puy. Die zijn veel verfijnder van smaak. Ik ga het advies van Cucinone volgen en op zoek naar de Lenticchie di Ustica of de lenticchie di Castelluccio.

En natuurlijk espresso toe!
© ellen.