De Intimie herkennen het plaatje onmiddellijk als symptoom van ongesteldheid. Voor al die anderen leg ik het even uit.

Het komt op zich zelden voor, maar áls de Jongste Bediende ziek is heeft hij de onbedwingbare behoefte om zichzelf te troosten met The Guns of Navarone . Vroeger op video, tegenwoordig op DVD.
En nu is het dan weer eens zo ver. Kwestie van van de trap af donderen.
“Niks gebroken,” zei de dokter, “maar met zo’n gescheurde enkelband ben je toch even klaar.” Van de zwelling aan de enkel was de arts in het geheel niet onder de indruk. Maar die blauwe streep, lopend van de klein teen naar de wreef, die zou wel eens de nodige tijd en revalidatie  kunnen betekenen.
Er wordt op het Ministerie nu dan ook druk gespeculeerd of de Jongste Bediende wel tijdig gerecupereerd is voor het Carnavalsfeest. Of mag-ie die dagen misschien met Jan en Ans mee naar Barcelona? Het schijnt een rolstoel-vriendelijke stad te zijn.

Ik heb hem vanochtend even bezocht. Ik nam een stapel stripverhalen mee en en paar Cowboyfilms. Na vier keer Guns of Navarone in één weekend heeft ook de Jongste Bediende het wel gehad met die film.
De patiënt maakt het overigens naar omstandigheden wel en laat je groeten.

© paul