Gegrilde sardientjes…

 

gegrilde sardientjes en salade 009
Gisteren moest ik werken, maar we zijn toch eerst maar even snel naar de markt gegaan. Het was alweer zollang geleden dat we gewoon onze eigen Helmondse markt bezochten. Een mooie markt, iedere zaterdag, met prachtige verse vis, mooie groenten, fruit om op te eten, bloemen, lappen stof, kruiden, olijven en kaas, maar bovenal het sappige Hellimondse taaltje dat de koopwaar nóg mooier en smakelijker maakt.

We kochten onder andere verse sardientjes en die hebben vanavond gegeten. Zo’n mooi vers visje behoeft geen ingewikkelde recepten. Ik heb ze schoongemaakt, even met een scherp mesje de buikholte opensnijden en de ingewanden eruit schrapen. Ik laat de kop er meestal aan. Het ziet er zo zielig uit zo’n klein visje zonder kop!

Paul maakte intussen een mooi vuurtje. We gebruiken voor vis een rooster waar je de visjes tussen kunt klemmen. Handig, er gaan 6 sardientjes in één keer tussen en je kunt het rooster makkelijk draaien. Deze visjes hoeven maar een paar minuutjes te grillen tot ze aan beide kanten mooi bruin zijn.
Zó op het bord. Strooi er wat grof zout over, druppel er een beetje fijne olijfolie over en/of wat citroensap.
Gewoon met je handen eten, een glas wijn erbij, een stukje brood en een mooie salade
Leg intussen nieuwe visjes op de gril zodat je steeds warme sardientje hebt. Heerlijk eten voor een warme zomeravond.

gegrilde sardientjes en salade 001

Ik maakte een salade met tomaat, eikenbladsla, hardgekookt ei, olijven, rode uien, olijfolie en notenazijn.

En natuurlijk dronken we espresso toe.

© ellen

Schouderkarbonaden met mosterdsaus…

 

schouderkarbonaden met mosterdsaus

Het valt niet mee zo’n eerste werkweek. Weer vroeg opstaan en meteen zorgen dat ik op tijd bij de bus kom. Vlug, vlug, spullen pakken. Jas vergeten. Echt koud is het nog niet. Paraplu vergeten, het regende niet toen ik vanmorgen vertrok. Maar toen ik uit de bus stapte…verschrikkelijk! Ik was echt helemaal drijfnat.  En nu ik mijn haar losmaak na zoveel uur is het nog niet helemaal droog. Gelukkig was het een gezellige, inspirerende werkdag en toen ik naar huis ging scheen het zonnetje zelfs even. Ik begin wel te denken aan winterkost en herfstige maaltijden met zo’n weer.
Iets ertussenin vandaag dan maar; schouderkarbonaden met mosterdsaus.

We kochten in de vakantie nogal wat verschillende soorten mosterd; in Bourgogne natuurlijk een aantal potten mosterd uit Beaune en Dyon, een echte mosterdstreek. In de Allier bezochten we het dorpje Charroux. Charroux is beroemd om haar mosterd. We bezochten de oude mosterdmolen waar nog een deel van de mosterdproductie plaatsvind. Natuurlijk kochten we in het winkeltje bij de molen een paar potjes mosterd en nog wat streekproducten. Over de streekproducten later meer, vandaag gebruikte ik de mosterd uit Charroux.
Deze mosterd wordt gemaakt met azijn uit St Pourcain en het mosterdzaad wordt geweekt in witte of rode wijn uit St Pourcain. Ik gebruikte vandaag de mosterd op basis van witte wijn.

moutarde de Charroux 017

 

De Schouderkarbonaden inwrijven met wat zout en aan één kant bestrijken met een dikke laag grove mosterd.

Bak het vlees in boter snel lichtbruin, voeg een in ringen gesneden ui toe. Bak de ui even mee en blus dan af met een glas witte wijn. (liefst natuurlijk de witte wijn uit St Pourcain). Voeg een laurierblad toe. Laat het geheel zo ongeveer 30 minuten zachtjes stoven en voeg doe er een bekertje room bij. Laat nog 15 minuten stoven tot de room ingedikt is.
Strooi er wat versgehakte platte peterselie over. Wij aten er in de schil gekookte gekookte aardappelen bij en wat doperwtjes.

Wij dronken er een glas St Pourcain 2005, van het domein Courtinat. Zo werd het toch nog een hele zonnige dag.

@ ellen

En espresso toe…

 

hendrikjes cake 2

We waren net aan de espresso toe toen onze dochter binnenkwam. Mèt caketjes! Precies op het goede moment!

We zijn samen naar de presentatie van het boek van Karin geweest en af en toe kookt onze dochter uit het (gesigneerde) boek. Koken is niet haar grootste hobby maar soms heeft ze er opeens zin in! Dit keer maakte ze een heleboel kokoscakejes met chocola, naar het recept uit het boek “Koken met Karin”. Heel smakelijk! Maar het oog wil ook wat vindt Hendrikje… op de foto; geheel Hendrikjes stijl; superroze!!!

Stukje van niks…

 

chinees 2

Ellen en het Kind gebruikten een late lunch op het terras van “De Veldwachter”. Ikzelf versliep de dag en werd pas tegen half acht in de avond wakker. Je begrijpt het al lezer, het koken schoot erbij in.

De Afhaalchinees moest uitkomst brengen. Gegrild spek met bami en groenten. Het eten was voedsel, maar Ellen leukte het gerecht op met verse koreander en een mooie sojasaus met wasabi. De espresso daarna was prima.

En dit is een stukje van niks, maar de foto is heel toonbaar.

©  paul

De mirabellen van Fons…

 
 
septfontaines augustus 2007 129

We waren op bezoek bij Fons. We kenden hem al sinds een jaar of twintig en ontmoetten hem regelmatig in drankgelegenheden in en rond Septfontaines. Fons was geboortig uit Septfontaines, maar bewoonde alweer sinds een jaar of acht een boerderij in Tuntange. Een prachtig gebouw uit de negentiende eeuw. Met muren van een halve meter dik, met prachtig houten dakbeschot, met massief eikenhouten deuren, beklonken met handgesmede nagels. Een droomhuis. Zeker omdat het vrij hoog gelegen was en je vanaf het terras over een glooiende vallei uitkeek op de beukenwouden van Septfontaines. We verbrachten er enige aangename uren.

Op het erf achter het huis stonden een aantal fruitbomen. Het zag er allemaal prima uit. Opvallend waren de twee mirabellen. De takken hingen, zwaar van het fruit, naar de grond af. Opmerkelijk fruit, dacht ik nog. Je zag het bij ons nauwelijks, terwijl het in Luxemburg, Duitsland en Frankrijk een belangrijke rol speelde in de streekkeukens. Mirabellen werden er verwerkt in taarten, in compotes, in jams, ze stoofden mee met het vlees en er werd voortreffelijke drank van gestookt.

Er worden wel wat mirabellen in Nederland gekweekt, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Ik zie ze nooit ergens aangeboden. En dat is niet écht verwonderlijk. Ze horen hier niet thuis. Ons klimaat is niet het meest geschikte en mirabellen houden niet van zandgrond, en ook niet van klei. Het zijn kalkminnende planten, en kalk hebben we niet zoveel in ons landje. Wel hebben we een mooie naam voor de oersoort: kroosjespruim. Die oersoort komt met de gele vruchtjes, rood bespikkeld. Verder zijn er talloze rassen. De vruchtjes kunnen behalve geel ook rood-paars of blauw-paars zijn.

Nemen mochten we van Fons zoveel we wilden, maar het kwam ons even niet uit. We hebben een paar handenvol geplukt en meteen opgegeten. Heerlijk zacht fruit, mierzoet.

© paul

Zalm uit de oven met rozenblaadjes en verse tuinkruiden…

 

22 augustus 2007 004

Ik wilde zalm uit de oven maken met veel verse tuinkruiden als een soort korstje er bovenop.
Ik plukte platte peterselie, een flinke bos, een klein bosje bieslook, wat selderie, een paar takjes tijm en ik kocht bij AH een bosje dille ( dat heb ik helaas niet in mijn tuintje). Een mooie bos kruiden dus. Opeens bedacht ik dat het er maar niet van kwam om eens iets klaar te maken met rozenblaadjes.
Rozen genoeg in onze tuin, onbespoten ook. En och, ze verregenen toch maar…hup, een flinke roos, nog bijna in de knop, afgeplukt en meegehakt met het kruidenmengsel.
De roos heet Tradescant, een oude Engelse soort, een bijzonder sterk geurende roos.

Voor vier personen;
4 zalmfilets, met vel
olijflie
peterselie, selderie, tijm, dille, bieslook, de blaadjes van een onbespoten roos, peper, zeezout
de geraspte schil van een eveneens onbespoten citroen. ( heel dun die schil, alleen het geel!)

Hak alle kruiden fijn, doe er de citroenrasp bij en giet er wat olijfolie bij.
Bestrooi de filets met peper en zeezout en smeer er dan het kruidenmengsel bovenop.
Leg de filets op een bakplaat en zet die 12 minuten op 200 graden, gril plus hete lucht.

22 augustus 2007 009

Tijden zijn moeilijk aan te geven, heel afhankelijk van de dikte van de vis. Ook afhankelijk of je een heteluchtoven hebt of niet. Gewoon even kijken en desnoods met een vork een stukje in het midden van de filet losmaken om te kijken of het visvlees de gewenste gaarte heeft.

Wij aten er gebakken aardappeltjes bij en wat gestoofde selderij. We proefden vaag iets van de rozenblaadjes, maar het gaf wel degelijk smaak. Volgende keer moet ik meer gebruiken. Ik ga er verder mee experimenteren, misschien twee rozen? Of zonder de andere kruiden? Verslag volgt!

Een stukje Tome de Savoie en natuurlijk espresso toe.

@ ellen

Jambon cru fumé Marque Nationale…

 

16 augustus 2007 015

Jambon cru fumé Marque Nationale. Het is een hele mond vol, maar dan heb je ook wat.

Luxemburg is een klein land, maar in het voeren van kwaliteitslabels zijn ze groot. Evenals de andere Europese landen hebben ze er een hele boel. Er zijn er so-wie-so al een stuk of vijf om de biologische herkomst van producten te garanderen. Verder is er het Produit de Terroir, HAFE, Véi vum Séi en nog een en ander. Doel van dit alles is: de opwaardering van traditionele methoden bij de vervaardiging van vlees-, zuivel- en landbouwproducten. De ham op de foto voert het label Marque Nationale. Bij mijn weten het oudste kwaliteitslabel van het Groothertogdom. Het wordt toegekend aan boter, honing, vlees, wijn, bier, spritualiën, graanproducten en azijn.

Het Marque Nationale garandeert een hoge kwaliteit, alsmede een milieu- en diervriendelijke productiemethode. De varkens, die de hammen leveren, hoeven niet uit Luxemburg afkomstig te zijn. Ze moeten wel minimaal honderd dagen in Luxemburg gewoond hebben voordat ze geslacht mogen worden. Op goede voeding en ruime behuizing voor de beesten wordt streng gecontroleerd.

De hammen moeten voldoende vet zijn. Ze dienen na het pekelen minimaal tien maanden te rijpen, maar één jaar is beslist geen uitzondering. Ze worden traditioneel gerookt volgens de koude methode (zonder te garen) op loofbomenhout, en dat is nagenoeg altijd beuken. De hammen krijgen na rijping een kroonzegelbrandmerk en een matalen zegel waarop de datum van pekelen staat. Uiteindelijk krijgen de hammen een blauw-wit-rode manchet met de opdruk Marque Nationale. Het onderstaande keurmerk zie je minder, maar ik had even geen ander plaatje.

De ham is bijzonder lekker. Heel subtiel geparfumeerd door het roken, botermals (smelt op de tong), een tikje notig en wat zoetig op de achtergrond. En geuren dat hij doet…

Men snijdt de ham veel dikker dan bij ons en de schijven zijn altijd van respectabel formaat. Je koopt de ham per plak, zelden per gewicht.

marque nationale

© paul

Gewoon worst en zuurkool…

 

21 augustus 2007 009

Het valt niet mee na zoveel weken vakantie, gewoon vroeg opstaan, boterhammen smeren, kopje koffie en hup naar het werk. Daar wachten dozen vol post en nog eens héél, héél veel mailtjes.
Maar het is ook wel weer fijn alle collega’s terug te zien. Te horen hoe iedereen zijn/haar vakantiedagen besteed had.

Vandaag dus over tot de orde van de dag; wachtwoorden vergeten, nieuw geïnstalleerde systemen, bergen post. Ik heb me er langzaam doorheen geworsteld en aan het einde van de dag had ik toch weer wat grip op het geheel.

Veel puf om dan nog iets fantastisch op tafel te zetten was er niet meer. Veel eetbaars in huis ook al niet. Een snelle maaltijd met wat er in huis is dus. Paul had gelukkig vanmorgen een flink stuk worst van de Sumiranvarkens uit de diepvries gehaald. We hadden ook nog zuurkool. Bijna herfstig, maar zo ziet het er buiten ook uit.
De worst gewoon gebraden in wat boter.
De zuurkool met wat bouillon en een lepeltje vet en een theelepel kummel gesmoord. Erbij aardappelpuree uit de knijper.

Vooraf aten we wat Tête de fromage, meegebracht uit Frankrijk. Hierover later meer!
En espresso toe.

© ellen

Burger met een Afrikaans tintje…

 

20 augustus 2007 010

Ellen begint het schooljaar traditioneel met “het schoolreisje”.
Dat is slim van de baas. Iedereen kan naar hartelust bijpraten over de vacantie en morgen gewoon aan het werk.

Gelukkig had Ellen wat gehakt uit de diepvries gelegd, ikzelf zou het gladvergeten. Ik heb er burgers van gemaakt. Burgers met een Afrikaans tintje.

400 gram gehakt halfom
1 klein uitje
1 flinke teen knoflook
2 eetlepels gehakte peterselie
1 eetlepel gehakte muntblaadjes
2 theelepels Harissa
zout
olie om te bakken

Ik deed het gehakt in een kom. Ik snipperde het uitje en de knoflook, zo ook de peterselie en de munt. Dit alles ging bij het gehakt. Daarna de Harissa en een flinke draai zout uit de molen. Ik kneedde dat alles met de hand tot het gelijk verdeeld was in de massa.
Ik verdeelde de massa in vier porties, draaide er ballen van en sloeg ze plat.
In een wat diepere  koekenpan verhitte ik een flinke bodem olie en bakkte de burgers aan  elke kant acht minuten.
De saus maakte ik van twee eetlepels mayonaise (uit de pot) en twee theelepels Harissa.
Ik at er een flinke bak sla bij.

Eén burger voldoet, met wat brood, als lunch voor één persoon. Aangezien het mijn hoofdmaaltijd was nam ik er twee.
Van de verse munt had er gerust nóg een eetlepel in gemogen, je proefde het nu nauwelijks terug.
Harissa is een pasteuse pepersaus uit Noord Afrika. Ze is samengesteld uit sterke rode pepers of paprika, knoflook, koriander en zout. Je ziet het niet zo vaak in Nederlandse winkels, maar de meeste  Marokaanse, Turkse of exotische winkels bieden het aan. Het zit in kleine blikjes of in tubes.

Tja, en dan de foto…
Ik heb er geen handigheid in, in dat fotograferen. Zeker niet wanneer de kleuren rood en bruin domineren. 
Het ziet er een beetje uit alsof de burgers vanbinnen niet gaar zijn. Nou, dat waren ze wél!

© paul

Gestoofde rucola…

 

19 augustus 2007 003

Ik kocht vrijdag op Bronlaak een flinke portie rucola. Ik had gedacht er een salade van te maken maar de rucola bleek bij nader inzien nogal grof. Dik blad en dikke stelen. Ik vind de groente dan niet meer zo lekker in een salade, een beetje stug. Ik heb de rucola vandaag grof gesneden en even gestoofd in olijfolie. Wij vonden het een prima alternatief;

Voor twee personen een flinke portie rucola grof gesneden
2 eetlepels goede olijfolie
1 teen knoflook in flinterdunne plakjes
2 eetlepels pijnpitten
Verwarm de olie en laat de knoflook even zachtjes smoren. Voeg de rucola toe en bak de groente om en om ongeveer 5 minuten.
Rooster de pijnpitjes even goudbruin roer ze door het groentenmengsel, dien snel op.

Wij aten er kip met paprika en tomaat bij en een aardappeltje in de schil gekookt.

Espresso toe.
@ ellen