Kadootjes op zaterdag…

Posted on January 26, 2014 by paul

Terwijl ik overdag de slaap der onschuldigen genoot (ik had ‘s nachts gewerkt) bezorgde Ellen de noodzakelijke weekendinkopen. We hadden dan wel niks nodig van de zaterdagmarkt, een deel van de notoire grutterswaar diende bij de super-om-de-hoek aangevuld. En ook de drankvoorraad moest nodig op peil gebracht worden.

De slijter bood deze week zijn gehele collectie whisky’s aan met grootse korting. Ellen besloot om mij te verrassen, ze schafte me een prachtfles Single Malt aan. Tien jaar oude whisky van de Schotse Stokerij Aberlour. Amberkleurig in het glas, abrikoosgeurend in de neus en op de tong zacht fluweel. Zoiets lezer, zoiets…

Toen ik tegen vijven des middags de keuken in schuifelde, het laatste restje slaapdronkenschap van me afschuddend, stond daar die fles op tafel te pronken. Ik was oprecht aangedaan en blij tegelijk.

Ellens enthousiasme en goede luim waren intussen echter wat bekoeld. Toen zij namelijk terug kwam van het boodschappen doen lag daar dat andere kadootje. Ikzelf had het me ongewild geschonken, vorige week. Op een industrieterrein in Nijmegen, terwijl ik op de terugweg was van een succesvolle aanschaf van bijzondere bieren.

Enfin: gedane zaken, enzoverder, enzovoort… Over die bijzonder bieren kom ik nog te schrijven, over die whisky ook! De boete moet snel betaald, het blijft evenwel frustratiegeld…

Zaterdagochtend…

Posted on January 25, 2014 by paul

Ellen slaapt uit, we hoeven niet naar de Helmondse zaterdagmarkt. Behalve verse bloemen en een broodje kebab lijkt alles op voorraad.

Met Hond Jaros maak ik een snelle korte ochtendwandeling, op de terugweg koop ik verse croissants. Ik pers sinaasappelen uit en maal koffiebonen. Ik blader door de dagbladen en lees hap-snap wat artikelen. Ik heb vannacht gewerkt en ik ben moe, het duurt niet lang meer of ik ga naar bed. Ik zal een gat in de dag slapen.

Het warme weer van de afgelopen maand lijkt plaats te maken voor een meer winters type, er zit sneeuw in de lucht. Ik ril, kruip tegen de verwarming en open een laatste fles Guinness. Ik drink op je gezondheid lezer. En ik wens mezelf welterusten…

Pêkskesvergadering en de nieuwe Carnavalskraker

Posted on January 19, 2014 by Ellen Bouckaert

Nog een paar weken te gaan tot Carnaval; hoog tijd om te vergaderen over de pêkskes. Vanmiddag verzamelen we met de hele vriendengroep op de Witte Brug om na te gaan denken over onze carnavalsoutfit. Ik bakte vanmorgen al een perentaart om het geheel een feestelijk tintje te geven. De Jongste Bediende zorgt vanavond voor het eten en vriendin Marleen zal ongetwijfeld zorgen voor een hapje en een drankje zodat de vergadering niet met droge keel uitgezeten hoeft te worden. Ook ons geliefde Showorkest Octaaf Alaaf, kortweg de SOA, maakt zich op voor het komende feest. Gisteren presenteerden zij hun nieuwste Carnavalskraker: Dat smaakt naar meer! Nou ja, heel toepasselijk op ons weblog vond ik zo. Een geheel Gemerste productie. (en voor wie niet bekend is in Gemert, ook de pastoor is helemaal echt! Een herder die nog snapt hoe hij zijn kerk vol moet houden!)

De taart blijft nog even in de vorm dat vervoert wat makkelijker. Wij gaan op pad, je hoort er nog wel meer over beste lezer!

Gebakken garnalen met veel knoflook en zeekraal om het ‘januari gevoel’ te verdrijven.

Posted on January 16, 2014 by Ellen Bouckaert

Ik heb eigenlijk een verschrikkelijke hekel aan de maand januari. De knusse, super ruiende kerstboom is weer opgeruimd, het gezellige gedoe moet wijken voor zakelijke rekeningen, financiële jaaroverzichten en meer van dat gedoe. Het is toch nog koud en somber buiten. Brr… mensen moeten weer zo nodig op dieet, stoppen met roken, hardlopen, goeie voornemens uitvoeren… Nou ja, met die goeie voornemens, daar is natuurlijk eigenlijk niets mis mee, ware het niet dat het meestal neerkomt op een heel chagrijnig gezelschap dat zo half januari moet erkennen dat alle goede voornemens mislukt zijn; dieet is alweer wat minder, één sigaretje kan wel, hardlopen in die regen… nou ja daar zou je ook vervelend van worden! En dan wordt het op sommige dagen ook al weer wat eerder licht, daar zit ík dan weer niet op te wachten. Ik doe het liefste dan maar weer de kaarsjes aan, de gordijnen dicht en denk dat het nog midwinter is. Ik heb ook geen zin (en ook geen reden) om op dieet te gaan, en versoberen prima, maar de diepvries ligt nog vol met allerlei lekkers dat ook nog op moet. Superluxe om het januari chagrijn te verdrijven op een doodgewone donderdag:

Grote garnalen met zeekraal voor twee personen
500 gram grote rauwe garnalen
300 gram zeekraal
1 sjalotje, heel fijngesneden
klontje boter, géén margarine of olie
4 tenen knoflook, geschild en geplet
1 citroen
peper en zout
eigengemaakte mayonaise
arachideolie

Was de zeekraal en snijd eventuele harde stukjes weg. Verwarm de boter en smoor daarin het sjalotje even glazig en voeg daarna de zeekraal erbij. Smoor alles nog een paar minuutjes door. Niet te lang! De zeekraal moet nog mooi knapperig blijven! Maal er flink wat zwarte peper over. Verhit de olie in een grote platte pan en bak daarin de knoflook even zachtjes aan. Schep ze uit de pan en bak de garnalen snel om en om tot ze mooi roze zijn. Voeg de knoflook weer toe en een paar parten citroen. Dien snel op met mooi knapperig brood en een glas droge witte wijn. Januari depressie verdwijnt als sneeuw voor de zon! Kopje zeer sterke espresso toe en je kunt al uitkijken naar de lente! © ellen

In Flanders Fields…

Posted on January 16, 2014 by paul

Hoogst actueel lijkt de foto, nu er dit jaar overal aandacht wordt geschonken aan het feit dat 100 jaar geleden de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Ach lezer, daar zul je nog vaak en veel van horen, mogelijk tot vervelens toe.

Voor mij evenwel is al die publiciteit over de Grote Oorlog een goudmijn, ik interesseerde me al een eeuwigheid voor de catastrofe. Elke dag weer kom ik in de kranten, maar vooral toch op internet voor mij nieuwe zaken tegen. Dingen die ik nog niet wist, aanvullingen op gegevens die me wel bekend waren.

Dat bier heeft niks van doen met de herdenkingen van dit jaar, het bestond al een tijdje. Ik dronk het en was er tevreden mee. Al herinner ik me wel dat de gegevens op internet niet overeenkwamen met mijn bevindingen. Verder weet ik er weinig meer van. Aantekeningen van destijds kwijt, je kent dat wel van mij…

Schiet me nog wat te binnen, ik laat het je weten.

De naam van het bier is overigens een directe verwijzing naar het oorlogsgedicht van John McCrea: In Flanders Fields the Poppys blow… (In Vlaanderens Velden bloeien de Klaprozen…) McCrea schreef de definitieve versie op 8 december 1915.

De brouwers van het bier heten (Brasserie) De Clerck. De brouwerij is gevestigd in Frans Vlaanderen. Geloof me, al zijn het Fransen, ze zijn óók Vlaams…

Eigengemaakte zuurkool met gekonfijte wilde eendenpootjes

Posted on January 14, 2014 by Ellen Bouckaert

Na ja, alle goede voornemens ten spijt bleef het hier weer even akelig stil… Geen tijd, drukke bezigheden… Je kent dat misschien wel beste lezer; er moet iets aan de Hypotheek veranderd worden, je bent samen nog geen halve leek en moet toch bedenken hoe of wat er met zo’n hypotheek moet gebeuren… Verder, de Facebookkijkers zagen al een voorproefje, werd Paul gisteren uitgebreid gefotografeerd. Er moest een mooie foto gemaakt worden bij een interview. Wij dachten dat is even “klik”, en hopla klaar… Het tegendeel was waar. De fotograaf besteedde zo’n anderhalf uur aan het maken van de foto’s. Onze huiskamer veranderde in en heuse studio met lampen, camera’s, statieven en achtergrond tapijt (rollen papier op een standaard). Hond Jaros werd helemaal gek van al dat leuke spul en toen de fotograaf voorstelde om ook Hond Jaros in het plaatje op te nemen was hij helemaal niet meer te houwen… Papier kapot, hond door het dolle en … Goed, Hond Jaros in de tuin gelaten en verder serieus poseerwerk zonder hond. We zijn heel benieuwd naar de foto’s, je hoort er nog van beste lezer. Dit alles terzijde, we maken het verder goed… We aten in alle haast een snelle maaltijd gisteren; mootje zalm, wat gestoofde venkel erbij en na afloop een mooie film op tv.

Vandaag dus het gedoe met de hypotheek; wat los je af, hoe verdeel je de rest… brrr. Wij deden ons uiterste best om te snappen hoe en wat voor ons goed is. Onze adviseur Edward probeerde ons uit leggen hoe-het-allemaal-het-beste-voor-ons-zou-zijn… Wij zijn niet zo thuis in dit soort zaken en vertrouwen blindelings op Edward. Hij gaat dat allemaal weer prima regelen! Tijd voor een troostrijke maaltijd, dat snappen wij in ieder geval!

Eindelijk maar eens iets over die zelfgemaakte zuurkool. De zuurkool is prima gelukt, behalve dan dat ik de kruiderij iets te nadrukkelijk vind. Wij hadden daar samen al een stevige discussie over; nu blijkt dat ik toch wel gelijk heb. Als je zuurkool zelf maakt; gebruik spaarzaam kruiden. Die kruiden kunnen er later ook nog bij als je de porties zuurkool verwerkt. Een hele pot met karwijzaad is erg nadrukkelijk van smaak. Je kunt die Kummel ook later toevoegen als je de zuurkool stooft. Verder is de smaak en consistentie uitstekend.

Bij een goede poelier kochten we een schaal met gekonfijte wilde eenden pootjes, kant-en-klaar dus. De pootjes van deze wilde eendjes zijn stukken minder vet dan die van hun gefokte familie. Ze zijn wel in een flinke dosis vet gekonfijt, maar het vel en het vlees moet je snel warm maken om de pootjes sappig te houden. Ik legde een flinke laag van onze eigengemaakte zuurkool in een ovenschaal, schikte de pootjes en wat van het vet erop en dekte de schaal af met folie. De schaal ging zo 15 minuten in de oven bij een temperatuur van 180 graden. Folie eraf en nog 15 minuten wat bruin laten worden. Erbij aardappelpuree, grof gestampt met een flinke zwier zwarte peper.

En natuurlijk, espresso toe!

Van verse laurier en een warme winter…

Posted on January 8, 2014 by paul

Hand- en spandiensten, daar ben ik goed in. Terwijl Ellen de supervisie houdt over de bereiding van de maaltijden, hak, snijd en schil ik ten dienste van… Ik ruim op en was af, ik proef eens wat en geef mijn mening. Nagenoeg elke kooksessie word ik de tuin in gestuurd met een keukenschaartje om de keuken te voorzien van verse tijm, rozemarijn of peterselie, overdag, maar ook in volslagen duisternis, ijs en weder dienende…

Uit voorzorg plaatsten we onze laurier, zoals elk jaar, al geruime tijd geleden op een veilige, vorstvrije plek. Roept Ellen om laurierblad, hoef ik dus niet naar buiten, ik duik nu de badkamer in. Dat is de plaats waar de stuik overwintert, daar pluk ik wat ik nodig heb.

Het kost me elke keer meer moeite om die pot-en-plant in de late herfst naar binnen te sjouwen. De plant groeit en ik wordt ouder… Het lijkt er dit jaar op dat het überhaupt een zinloze exercitie was, gezien de temperaturen. Eergisteren, dinsdag de zevende januari werd er in onze contreien een goede veertien graden boven nul gemeten, in januari! Het bleek een record, de warmste dag sinds aanvang van de metingen in de Bilt.

Ons éne dagblad belooft al dagen weersverslechtering, het andere houdt zich wijselijk op de vlakte. Als die winter niet heel snel komt dan hoeft het voor mij niet meer. Voor je het weet is het Carnaval, en dat feest mag ik graag een beetje droog en bij redelijke temperatuur vieren…

P.s.: voordat we weer die hele verwarring krijgen op deze site: ja, laurierblad kun je ook vers gebruiken. Er is niks giftigs aan, niks ongezonds ook. De smaak is een beetje anders. Of je laurier vers gebruikt of in gedroogde vorm is een kwestie van voorkeur, een kwestie van smaak.

Dorade met sinaasappelsaus

Posted on January 7, 2014 by Ellen Bouckaert

Pfoe, wij zijn moe, doodmoe. Dat komt zo beste lezer; Paul en ik kunnen samen uren winkelen, rondstruinen in grote Franse of Luxemburgse supermarches, Nederlandse groothandels of over de Helmondse markt slenteren. Dat is voor ons winkelen. We doen ideeën op, smeden plannen voor een lekkere maaltijd en gaan vervolgens thuis of in ons hutje in Luxemburg of in ons piepkleine caravannetje blij aan de slag met de inkochte etenswaren. Vandaag echter moesten er andere zaken gekocht worden, geen verse vis of prachtig rundvlees, geen truffelolie of mooie Bourgogne, nee, een winterjas, broeken voor Paul, schoenen en nog zowat van die saaie dingen… We lieten Hond Jaros, na een forse wandeling, thuis met zijn superkluif en togen naar shoppingstad Eindhoven. Brr, niets voor ons, maar wél alles met 70 % korting! Dat dan weer wel! Ik heb vandaag zeker 4 flessen mooie Bourgogne uitgespaard! Ik snap nu ook heel goed dat de echte Shopaholics geen tijd hebben om te koken en na afloop bij een Mc Donalds neerstrijken, het vreet energie dat shoppen! Maar goed, we hebben gekocht wat nodig was, we hebben het gevoel veel geld uitgespaard te hebben en gingen toch blij naar huis; daar lag een mooie dorade op ons te wachten! (en Hond Jaros natuurlijk!) Je zou na zo’n vermoeiende dag wensen dat er een kok in je keukentje alvast de gewenste maaltijd klaargemaakt had, maar helaas, we moesten gewoon zelf aan de slag.
Toch allemaal niet zo moeilijk; een visje uit de oven, een mooie saus, een aardappeltje en wat venkel erbij. Eigenlijk ook niet zoveel werk.

Koop mooie verse dorades, schoongemaakt of maak ze zelf schoon. Een per persoon is ruim voldoende.
◾Voor twee personen;
◾2 niet te grote dorades, schoongemaakt
◾olijfolie
◾peper en zout
◾een paar dunnen schijfjes citroen
◾6 verse laurierblaadjes

Bestrooi de binnenkant van de vis met peper en zout. Maak met een scherp mes drie inkepingen op de flank van de vis en stop daarin een blad laurier. Wrijf de dorades in met olijfolie. Stop een paar schijfjes citroen in de buikholte en leg de vissen in een met olijfolie bestreken ovenschotel. Verwarm de oven voor op 180 graden. Gaar de vissen in ongeveer 25 minuten.

Dien op met deze sinaasappel-dillesaus:
◾een klein bosje verse dille, fijngehakt
◾een eetlepel sinaasappelrasp (een liefst biologische schil van een sinaasappel schoonboenen en de buitenkant raspen)
◾100 gram boter
◾2 theelepeltjes mosterd
◾2 hardgekookte eidooiers

Smelt de boter. Kruimel de eidooiers heel fijn en meng alles door de gesmolten boter. Verwarm de saus nog even (niet laten koken) en dien snel op.
Serveer de dorades op een mooi groot bord. Je fileert de vis aan tafel en schept er dan de saus over.

Restje Kerst 2013…

Posted on January 3, 2014 by paul

Elk jaar worden er foto’s gemaakt van de feestelijke Kerstdis in ongeschonden staat, maagdelijk en zuiver… Het komt er zelden van om ze te tonen op de web site. De plaatjes van gerechten, anekdotische gebeurtenissen en leeg flessengoed blijken altijd weer te prevelleren boven de feesttafel.

Toch is het een heel gedoe om elk jaar weer te zorgen dat iedereen een plaatsje heeft en dat het er verder pico bello uitziet. Het tafelgedeelte bestaat uit drie gedeelten. Aan de kop wordt onze huiskamertafel gebruikt, die is het breedst en kan op geen andere plaats worden ingezet. Aansluitend volgt de keukentafel van Zjak, en afgesloten wordt (tegenwoordig) met de tuintafel van Zjak. De stoelen zijn een erfenis van Het Café aan de Overkant, ze staan al jaren opgeslagen op het zoldertje van de schuur van Marleen en de Jongste Bediende.

Serviesgoed komt uit kelder en keukenkast van het Ministerie, bestaande uit eenvoudig Russisch gebruiksgoed, afgewisseld met keramiek uit Lunéville. Het bestek is in een ver verleden bij elkaar gesprokkeld ten behoeve van gezamenlijke vakanties met veel personen. Wat betreft de glazen blijft het ook sprokkelen. Evengoed lukt het elk jaar weer…

De aankleding van de tafel was dit jaar in handen van Lotte en Flora, met een controlerende taak voor het Kind. De menukaart werd zoals altijd gemaakt door Neel. Zij kan dat en ze doet het met liefde, ook dat jaar weer.

Sientje van Loon is een naam die we onszelf als groep (en met z’n allen) hebben toegedicht om de klup van vrienden te kunnen benoemen. Het is oorspronkelijk de naam van een fictief vrouwtje uit een volksliedje.

Aan de tafelschikking werd geruime tijd gerommeld…

Kalfswang in rode wijn

Posted on January 2, 2014 by Ellen Bouckaert

Wij zijn sinds een paar dagen in het bezit van een pasje van de Hanos Groothandel en natuurlijk gingen we dinsdag meteen een kijkje nemen in de Eindhovense vestiging; Geweldig! Een werkelijk prachtig assortiment. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Alles mooi vers, veel biologisch. Goede produktinformatie, bijzonder aardig, behulpzaam personeel. Hier zullen wij nog vaak terugkomen! Nadeel is dat je wel een dikke portemonnee moet meenemen, er is zoveel lekkers te koop dat de keuze moeilijk is. Voortaan dus een degelijke boodschappenlijst maken.

Voor ons Nieuwjaarsdinertje kocht ik er kalfswangen. Een lekker stukje vlees dat je ergens anders bijna nooit kunt kopen. Ze waren niet extreem duur en per drie verpakt. De wangen moeten bij een lage temperatuur garen. Het bindweefsel is heel gelatineus. Het geeft de saus een mooie binding en zorgt dat het vlees sappig blijft. Ik las laatst een klacht van een Foodblogger dat ze kalfswangen maar taai vond. Het vlees viel heel erg tegen. Ze had de wangen gebakken alsof het biefstuk was. Dat gaat dus echt niet. Dit vlees moet je heel langzaam garen bij lage temperatuur.

voor twee personen
drie kalfswangen
1/2 wortel in stukken gesneden
2 sjalotten, in stukken gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en grof gesneden
1 plak knolselderij, in blokjes gesneden
1 glas rode wijn
1 glas kalfsbouillon
een eetlepel tomatenpuree
olijfolie
zout en peper
een pan met deksel die in de oven kan.
verwarm de oven voor op 120 graden.

Snijd overtollig vet weg en verwijder eventuele vliezen. Verhit de olie en bak daarin de sjalot, wortel, knoflook en knolselderij even aan. Schep de groenten uit de pan. Bak de kalfswangen op hoog vuur aan in dezelfde pan. Voeg de groenten weer toe en doe er de tomatenpuree bij. Blus af met rode wijn en kalfsbouillon. De wangetjes moeten mooi onder de vloeistof staan. Zet de pan in de oven en laat alles zo 4 tot 5 uur stoven. Controleer regelmatig of er nog genoeg vloeistof in de pan is. Voeg eventueel bouillon toe.

Terwijl de wangentjes stonden te garen kregen we bezoek, nog meer bezoek en nog meer bezoek… en het was zo gezellig dat er van het nuttigen van de wangentjes niets meer kwam. De drie wangentjes waren niet genoeg voor al het Nieuwjaar wensende volk. Ik draaide na vier uur de oven uit en besloot de wangen voor de volgende dag te bewaren. We aten gisteren met z’n allen gewoon maar wat lekkere hapjes; een paar slakjes in kruidenboter, mooie worst, stukjes brood met konijnrilettes, brood met gerookte zalm, een paar oesters, blokjes kaas, kapperappeltjes en niet te vergeten plakjes Ibericoham. Ach, er was voor elk wat en het werd een hele gezellige middag en avond.

Vandaag maakte ik de wangentjes verder af. De pan op het gas even verwarmen en de wangentjes eruit scheppen. De groenten eruit zeven en de saus even flink laten inkoken. Dan de wangentjes weer terug in de saus leggen en nog even goed doorwarmen.

We aten er Rozeval aardappeltjes bij en spruitjes. Een glas Madiran: Chateau Laffitte – Teston, 2009 combineerde prima. Een mooie Nieuwjaars maaltijd al was het dan een dagje later…

Kopje espresso toe!

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Category Archives: geruchten, roddels en achterklap