Eenvoudige kippensoep…

Posted on October 9, 2007 by Ellen Bouckaert

Onze planning voor het eten vandaag liep helemaal mis!
Paul zou drumsticks van de biologische kippen uit de diepvries halen. Ik had ze niet in de goede lade gestopt en Paul was moe…gevolg was dat er een paar stukjes kippenvleugeltjes ontdooit waren. Niet genoeg voor een maaltijd. Het was te laat om nog iets anders te bedenken dus namen we onze toevlucht tot de Afhaal-Chinees. Jammer, geen recept vandaag. Niets lekkers te melden?!?

Nou ja, de kippenvleugeltjes moesten toch ook een bestemming krijgen, dus maakte ik kippensoep.
Alles bij elkaar toch zo’n 300 gram vleugeltjes van biologische kippen. Netjes schoongemaakt, niet te vet, goed geschikt om een mooi pannetje soep te maken.

Zet de kipdelen op met koud water en breng langzaam aan de kook. Schep met een lepel het bovendrijvende schuim af tot de bouillon helder is. Voeg dan kruiden en groenten toe en laat het geheel op een heel zacht vuurtje 2 uur trekken.
Haal dan het vlees uit de pan en zeef de bouillon. Maak de soep verder af met wat zout en peper.
Haal het vlees van de botjes en voeg ze bij de soep, strooi er wat verse peterselie en selderij over en dien op met wat vers gebakken brood.
Geef de velletjes en drelletjes aan de hond.

Wulken…

Posted on October 8, 2007 by Ellen Bouckaert

Er moet een hoop worden geschreven over afgelopen weekend. Het komt eraan lezer, het komt eraan.

Laat ik eerst maar vertellen over mijn avontuur met de wulken, het was voor mij ook nieuw.
Al eerder schreef ik eens over die zeeslakken, die ik een aantal keren at bij een Portugees restaurant in Luxemburg. Ze staan niet op de kaart, maar als je vraagt om “búzios”, dan blijkt er altijd wel een schoteltje ergens in de keuken op voorraad te zijn. Ze worden gestoofd in een sterk gekruide tomatensaus, en je maakt ze aan tafel schoon. Het smaakt me altijd heel wel.

Zaterdag zag ik verse wulken liggen op Helmond-markt. De prijs was voortreffelijk, € 5 ,- voor drie kilo.
Onze visboer vertelde dat hij ze eigenlijk alleen aan Oost Aziaten verkoopt. Nederlanders, Indo’s, Surinamers, Turken of Marokkanen moeten er niks van hebben.
Ik kocht drie kilo, en dat bleek achteraf veel te veel.

Een deugdelijk recept was niet te vinden, in onze hele kookbibliotheek niet.
Gelukkig wist ik intussen dat je de wulken moet koken in een sterk gekruide bouillon, en beslist niet langer dan een half uur. Zo gebeurt het in Antwerpen, waar ze nog niet zo heel lang geleden kant en klaar in de viskraam en op de markt werden aangeboden onder de naam “caracollen”.
Na het koken verwijderde ik de einddarm. (Net als je doet bij wijngaardslakken.)

Ik heb een maaltje wulken gegeten (in bouillon). Taai, maar eetbaar. Niet bijzonder smakelijk.
Vanavond stoof ik ze na in veel knoflook en tomaat. Mogelijk gaan ze dan een beetje lijken op die wulken van De Portugees.

Ps: Het is vanavond niks geworden met die slakken, ondanks tomaten, pepertjes en knoflook. Binnenkort ga ik het wéér proberen.

Dolle Dwaze Noten Dagen…

Posted on October 8, 2007 by Ellen Bouckaert

Het is blijkbaar een goed notenjaar want overal in ons dorp worden noten te koop aangeboden. Zaterdag leek het hier in onze buurt wel Dolle Dwaze Noten Dagen! Mede dankzij het mooie weer verscheen het ene na het andere kraampje langs de straatkant. De meeste kraampjes werden “bemand” door kinderen die met de verkoop een extra zakcentje proberen te bemachtigen. Kwaliteit van de aangeboden waar was overal zo’n beetje gelijk maar de prijsverschillen liepen behoorlijk uiteen. In één straat zag ik 1 kilo noten voor € 1,50 , één zak noten voor € 1,- en dan bij deze prachtige kraam de allergoedkoopste: € 0,20 per zak!
Eigenlijk had ik al een grote zak noten gewoon gratis gekregen maar deze prachtige winkel, gedreven door twee zeer enthousiaste kleuters kon ik toch echt niet voorbijlopen zonder iets te kopen!
Mama had de tekst geprint maar verder was het een geheel eigen idee van de ondernemende kleuters.
Ze sleepten zelf de winkel naar buiten en prezen hun waar meer dan actief aan. Geen mens kwam er langs zonder een zak noten gekocht te hebben! Wat een ondernemingsgeest, die komen er later wel!!!

Ik liep snel naar huis om mijn fototoestel te halen en de beide dames mét hun handel te fotograferen. Toen ik na vijf minuten terugkwam trof ik alleen de mama. De kleuters waren moe geworden van het handelen en hadden een limonadepauze.

In ieder geval weten deze kinderen dat noten aan een boom groeien en niet in de supermarkt gemaakt worden!

Rivierkreeftjes met dragonmayonaise…

Posted on October 8, 2007 by Ellen Bouckaert

Een druk weekend, Paul schreef het al. Een aantal gerechten wil ik toch opschrijven, te beginnen met deze rivierkreeftjes. Ik kocht ze zaterdag op de markt en maakte ze als volgt klaar;

Voorgerecht voor vier personen:

1 kilo rivierkreeftjes, ongekookt
1 kleine verse prei | 1 halve wortel | een handvol gehakte selderij en peterselie | 1 sjalotje | 3 kleine tomaatjes
1 lepel boter
1 glas droge witte wijn

Hak de groenten in hele fijne blokjes. Verwarm de boter in een grote platte pan en smoor daarin de groenten zachtjes ongeveer vijf minuutjes.
Leg de kreeftjes voorzichtig op het bed van groenten, giet de wijn erover en smoor ze met de deksel op de pan in ongeveer 4 minuten gaar.

Serveer de kreeftjes met eigengemaakte mayonaise. Ik maakte mayonaise met wat dragonmosterd, vandaar de groene kleur.

Dit is echt een gerecht om met je vingers te eten. Geen bestek maar zet wel vingerkommetjes met lauw water en een schijfje citroen op tafel.

Wij dronken er een mooi glas Chablis bij.
© ellen.

Feest op het Ministerie…

Posted on October 6, 2007 by Ellen Bouckaert

Vandaag was het feest op het Ministerie, slechts weinigen wisten ervan.
Dat was overigens ook zo gepland, dat weinigen daarvan wisten.
We vierden onze zoveelste huwelijksdag en we hadden besloten om dat in heel enge beslotenheid te doen.
De enkeling die weet had van het feestelijk feit stuurde een kaart of bracht in alle vroegte een bloemetje. We waren hen heel erkentelijk.

Samen met Het Kind sneden we in de loop van de middag bovenstaande taart aan. We dronken er een kop koffie bij, zwaaiden daarna Het Kind uit en sloten de burelen.

De avond waren we samen. Ellen kookte, ik haalde de mooiste zaken uit onze wijnkelder. Het verslag daarvan lees je later.
Nu drinken we nog een glas en kruipen voldaan in bed.
Tot morgen…

Varkensworstje met pompoengnocchi en een saus van bloedworst….

Posted on October 5, 2007 by Ellen Bouckaert

Vandaag liet ik me inspireren door de recepten van Dick Soek. Eén van de “Helden van de Smaak”. Bij de Volkskrant van afgelopen zaterdag was een extra bijlage gevoegd ter ere van de week van de smaak. Over de genomineerde Helden van de Smaak was kort te lezen waar zij mee bezig zijn, wat hun passie is enzovoorts. Er stonden ook een aantal recepten bij de verschillende verhalen. De recepten van Dick Soek spraken mij meteen aan en ik besloot maar eens zoiets te gaan maken. Helemaal precies een recept namaken kan ik niet, wil ik ook niet. Maar de passie voor mooie kleinschalig geproduceerde producten sprak mij aan. Koken met wat met liefde geteeld en gefokt is, eenvoudige ingrediënten, producten van het seizoen…

Dick Soek maakte zelf een varkensworstje, ik had mooie biologische worst in huis van de Sumiranvarkens en besloot die te gebruiken voor dit gerecht.
Pompoenen zijn er op dit moment in overvloed, ik kocht een biologisch geteeld exemplaar en gebruikte biologische aardappelen.
De bloedworst kochten we vandaag bij een ambachtelijke slager in Duitsland. We maakten een uitstapje over de grens en kochten ook nog een fles Dornfelder Trocken van het Weingut Dr Bürklin-Wolf uit Wachenheim.

Pompoengnocchi;
400 gram pompoenpuree | 600 gram aardappelpuree | 300 gram bloem | 1 eidooier | wat nootmuskaat | zout en peper. | 100 gram zachte geitenkaas.
Kneed een soepel deeg van deze ingrediënten en vorm er kleine ovale balletjes van. Druk ze licht in met een vork zodat je de mooie gnocchivorm krijgt. Kook de gnocchi in ruim kokend water tot ze bovendrijven. Schep ze uit het kookwater en leg ze op een met olie ingevette schaal.

De saus;
200 ml room | 60 gram bloedworst in stukjes gesneden.
Kook de room tot de helft in en voeg de stukjes bloedworst toe. Roer goed tot de bloedworst gesmolten is en de saus ingedikt.

De worstjes in wat boter op een laag vuur in ongeveer 15 minuten gaarbakken. Neem ze uit de pan en houd ze warm.
Bak de gnocchi even zachtjes in het braadvocht van de worstjes.

Leg ze dan op de borden en kruimel er wat verse geitenkaas over. Gratineer ze even onder de hete grill tot de kaas gesmolten is.

Leg er dan de worstjes op en schenk er de saus over.

We dronken er de Dornfelder bij, prima combinatie!

En natuurlijk espresso toe, met een stukje chocolade vandaag, maar daarover later meer!
@ ellen.

nb:
Ik gebruikte voor twee personen 350 gram worst. De hoeveelheid gnocchi was veel-te-veel. Ik nam ongeveer 6 gnocchi per persoon. De rest kook ik even en vries ze dan in.

De Koning Drinkt…

Posted on October 4, 2007 by Ellen Bouckaert

Gisteren kocht ik bij een krantenkiosk in Helmond vijf deeltjes van de aloude stripverhalenreeks SUSKE EN WISKE .
Het waren facsimile-uitgaven, gedrukt naar de originele Vlaamse uitgaven uit de jaren veertig en vijftig. Zelfs het papier was “na-oorlogs”, en beslist niet houtvrij. Twee bladzijden in rode inkt, twee bladzijden in blauwe. De prijs was ook “na-oorlogs”, namelijk € 1,- per stuk.

De Koning Drinkt is het vierde verhaal uit de reeks. Lambik komt in deze geschiedenis niet voor, Jerom bestaat nog niet en Tante Sidonia wordt slechts vertegenwoordigd door een middeleeuwse voorgangster.

Via een toverspiegel komen Suske en Wiske in de middeleeuwen terecht, in het land van Koning Poefke. Koning Poefke is ziek, zijn hofartsen weten zich geen raad.
Maar zo niet Suske en Wiske. Die stellen even de juiste diagnose want: “In ons tijdperk zijn dokters er veel op vooruit gegaan… Wel 100 franc per visiet, hoor!”
Het is Wiske die het als eerste doorheeft: “Mijne heren, de toestand is kritiek! De koning lijdt aan de vreselijkste ziekte, die een man kan kwellen!… Zijne Majesteit heeft een Droge Lever!!!”
Onze helden weten echter raad. Ze brouwen een ketel van het beste Belgische bier en: “Onderuit! Hier is het levenselixir! Een fonkelende Export!!”
Enfin, juist voordat de koning het loodje legt gieten onze helden het vocht in de majesteitelijke keel en wat denk je: De koning is genezen. Zo zit dat!
Dan volgt er nog een heel verhaal van intriges, draken, spoken, vijandelijke legers en ware doodsverachting. Maar daar gaat het allemaal niet meer om.
Nee, het is die Droge Lever waar ik blijf steken.

Ik heb de uitdrukking al járen niet meer gehoord of gelezen. Met een Droge Lever wordt bedoeld dat je ál te lang verstoken bent geweest van drank. Alcoholhoudende drank. Het zal ongetwijfeld een Vlaamse uitdrukking zijn, hoewel de Dikke van Dale daar geen speciale melding van maakt.
Het was de vaste uitdrukking van Opa Jehan, wanneer hij na een barre fietstocht vanuit Helmond bij ons thuis op de stoep afstapte. De man kreeg dan een flesje bier en knapte zienderogen op. Opa Jehan was een matig drinker.
Opa Pauwke, die had áltijd last van een droge lever…

Bombrief in de ministeriële brievenbus?

Posted on October 4, 2007 by Ellen Bouckaert

Toen we vandaag thuiskwamen puilde er iets geheimzinnigs uit onze brievenbus. Onze brievenbus is erg klein en er hangt regelmatig iets aan de buitenkant, maar dit was wel heel veel. Bovendien heeft Hond Max de gewoonte om krantjes en ander gedoe naar binnen te trekken.
Op ieder ander Ministerie zou zo een geheimzinnige uitstulpende brievenbus tot opperste staat van parraatheid leiden; een bombrief, een envelop met vieze inhoud of allemaal nog erger…
Op het Ministerie van Eten en Drinken zijn wij nooit bang voor uitstulpende brievenbussen. Er hangen hier regelmatig tasjes met gulle gaven aan de deur; tomaten, noten, appels en ga zo maar door. Onze eerste gedachten is dan ook meteen: “een verrassing”!

En dat was het ook. Een van onze lezers heeft in het Zuiden van Frankrijk een fijn vakantiehuis. Midden in de natuur. Zij plukt daar haar eigen wintervoorraad kruiden en wij kregen een deel. Een tas vol vers geplukte bergtijm hing half in onze brievenbus. We gaan de tijm nog wat verder drogen.

Supergeurig, deze tijm. Met alle aroma’s van de Provence erin.
Dank je wel Willy!!!

Gerardus Wittems Kloosterbier…

Posted on October 3, 2007 by Ellen Bouckaert

Vorige week vrijdag dronk ik het voor het eerst. Ik weet niet of het al lang bestaat, mijn omgeving noch ik kenden het.
Gerardus Wittems Kloosterbier.
Ik nam het bier mee naar een vrolijk vrijdagmiddagtreffen bij Vriend Jan, we richtten een bescheiden proeverij in.
“Verrassend goed!” Dat was het oordeel van de deelnemers.
Het is een bier van de hoge gisting. Mooi donker van kleur. Bruin, nijgend naar rood.
Het ruikt wat gistig en ook naar caramel.
De smaak is fris maar vol, met een bijzondere rinse ondertoon. Zoet en zuur in prima balans. Ook caramel valt er te proeven. Een rijp en vol bier met een lange, prettig bittere afdronk. Stevig en mild tegelijk. Een aanrader!

Het bier komt van de Gulpener Bierbrouwerij .
Geen grote brouwerij is dat, wel één van de beste van ons landje. Alle grondstoffen die ze verwerken komen uit het het Limburgs Heuvelland en zijn milieuvriendelijk geproduceerd. Alleen al daarom neemt de brouwerij een bijzondere plaats in in het vaderlands scala.
Naast het notoire Pilsner brouwen ze ook een aantal speciaalbieren. Het is niet altijd mijn smaak wat ze daar maken, maar het is wél altijd goed. Hun Bokbier behoort tot mijn absolute favorieten. En vanaf nu dus ook het Gerardus Kloosterbier.

Het Kloosterbier zou volgens de brouwerij een getrouwe copie zijn van het donkere bier dat de Redemptoristen tot 1952 in hun klooster in Gulpen-Wittem brouwden. Een deel van de opbrengst van het bier komt ten bate van de historische bedevaartskerk Gerardus Majella in Wittem. Het Rijke Roomse Leven en alcohol hebben het altijd al goed met elkaar kunnen vinden…
Vriend Jan is er overigens van overtuigd dat ik het bier in eerste instantie koos omwille van het plaatje van Gerardus Majella. En het is waar lezer, dat plaatje (en die heilige) speelden in onze jeugd een prominente rol.
De Keizer van Monera kende het al. Niet het bier, maar Wittem.
Hij is er in zijn jeugd een aantal keren op bedevaart geweest.

Kalfsrolletjes met salie en mozzarella…

Posted on October 3, 2007 by Ellen Bouckaert

Lezers van Het Ministerie zijn veel slimmer dan wij!
Waar wij de hele avond moesten gissen naar het gebruik van of voor het Ding, werd het door een aantal trouwe lezers meteen herkent als hulpje bij het maken van vleesrolletjes.

Goed, ik gebruikte “het ding” dus vandaag om er een kalfslapje met wat salie en ham mee bij elkaar te houden. Vroeger gebruikte ik houten prikkertjes of soms bond ik een draadje om de rolletjes. Nadeel van de prikkertjes is dat je ze moeilijk, of bijna niet, kunt verwijderen. Nadeel van de draadjes; idem.
De klemmetjes werkten perfect. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat helemaal niet verwacht had. Ik dacht dat het metaal zich bij het bakken in het vlees zou vastzetten en dat de klemmetjes net zo moeilijk te verwijderen zouden zijn als prikkertjes of touwtjes… Maar, niets van dit alles. De klemmetjes bleken perfect los te laten. Je kunt ze al vóór het opdienen verwijderen. Kortom, ideaal!
Ik moet erbij zeggen dat het in dit geval om dunne rolletjes ging. Experimenten met een wat dikkere rollade volgen nog.

Vandaag kalfslapjes met salie:
4 kalfsschnitsels, tussen een vel plasticfolie even platkloppen, bestrooien met peper en zout
16 blaadjes salie
4 plakken ham, bijvoorbeeld Parmaham
1 bolletje buffelmozzoarella
1 eetlepel olijfolie

2 flinke, rijpe tomaten in blokjes gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
een scheut droge witte wijn
een scheutje room

Leg eerst de ham op het vlees en dan een paar blaadjes salie en een paar stukjes mozzarella.
Rol de lapjes op en klem er het ding omheen of, als je niet van die mooie klemmetjes hebt, steek er een prikkertje door.
Bak de rolletjes even aan in de olijfolie. Doe er de knoflook bij en laat even meebakken. Voeg de tomaten toe en laat ze ook even meebakken. Doe de witte wijn erbij en laat het geheel 20 minuten stoven. Voeg eventueel een scheutje room en wat platte peterselie toe.

Serveer er mooie gedraaide pasta bij, en de saus.
Geef vooraf een salade.

En natuurlijk espresso toe.