Vandaag was het feest op het Ministerie, slechts weinigen wisten ervan.
Dat was overigens ook zo gepland, dat weinigen daarvan wisten.
We vierden onze zoveelste huwelijksdag en we hadden besloten om dat in heel enge beslotenheid te doen.
De enkeling die weet had van het feestelijk feit stuurde een kaart of bracht in alle vroegte een bloemetje. We waren hen heel erkentelijk.

Samen met Het Kind sneden we in de loop van de middag bovenstaande taart aan. We dronken er een kop koffie bij, zwaaiden daarna Het Kind uit en sloten de burelen.

De avond waren we samen. Ellen kookte, ik haalde de mooiste zaken uit onze wijnkelder. Het verslag daarvan lees je later.
Nu drinken we nog een glas en kruipen voldaan in bed.
Tot morgen…

© paul