Taartje met rode bessen en vanillieroom…

bessentaartje

Gisteren waren we weer eens in het winkeltje van Bronlaak. Afhankelijk van het seizoen verkoopt men er biologische/ecologische groenten en fruit. Het aanbod is niet altijd even groot maar dit keer was er van alles. Ik kocht mooie bietjes met het blad er nog aan, twee venkelknolletjes, en zak vol peultjes en een bosje mooie verse lenteuien. En dan nog een doosje rode besjes. Mooi voor een vaderdagtaartje die besjes!

Ik maakte hiervoor een zoet korstdeeg, ideaal voor blind gebakken vruchtentaarten.
Voor een taartje met een doorsnee van 22 cm.
250 gram bloem
100 gram boter
100 gram poedersuiker
mespuntje zout
2 eieren
Zeef de bloem op het werkvlak en maak een kuiltje in het midden. Verdeel hierover de in kleine stukjes gesneden boter. Voeg de suiker en het zout toe en daarna de eieren, meng alles goed en schuif er geleidelijk de bloem bij.
Kneed het deeg een paar maal met de palm van je hand goed door. Rol het deeg tot een bal en leg die met folie afgedekt een half uurtje in de koelkast.
Rol het deeg dan uit tot een schijf, groot genoeg om bodem én randen van de springvorm te bedekken.
Leg het deeg met behulp van de roller in de ingevette vorm. Druk de randen goed aan en bekleed dan het deeg met bakpapier.
Stort op het bakpapier dan iets om het deeg te verzwaren cq op zijn plaats te houden, bijvoorbeeld gedroogde boontjes, knikkers of ,te koop in kookwinkels, aluminium palletten. Ikzelf gebruik hiervoor Portugese gedroogde ogenboontjes. Je kunt ze heel veel keren gebruiken.
Bak de taartvorm dan 30 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Maak intussen een banketbakkerscrème;
6 eierdooiers
40 gram bloem
125 gram suiker
500 ml melk
1 vanillestokje, gespleten
Doe de eierdooiers en 1/3 van de suiker in een kom en klop zolang tot het mengsel bleek van kleur is en een lint vormt. Zeef de bloem hierboven en meng zorgvuldig.

Breng de melk met de rest van de suiker en het vanillestokje aan de kook. Schenk, zodra de melk kookt, ongeveer 1/3 al roerend bij het dooiermengsel. Giet dit terug in de pan en laat dit op een heel laag vuur, onder voortdurend roeren, nog 2 minuten doorkoken.
Giet de room nu in een kom. Bestrooi de custard met wat poedersuiker om velvorming te voorkomen.

Giet de afgekoelde banketbakkersroom in het taartje, strooi er de besjes over. Druk de eerste laag besjes zachtjes in de room en strooi de rest erover.

Borage ofwel komkommerplant

Giet de afgekoelde banketbakkersroom in het taartje, strooi er de besjes over. Druk de eerste laag besjes zachtjes in de room en strooi de rest erover.

Ik decoreerde het taartje met de bloemetjes van de Borageplant. Die staat nu in bloei in onze tuin. De bloemen kun je zo eten. Het blad is ook eetbaar maar dat moet je even blancheren.

© ellen

Spaghetti met balletjes en spinazie-roomsaus…

pasta met spinazie roomsaus

Het Kind had spinazie te veel en bracht haar overschot naar het Ministerie. Het was mooi vers blad, ik moest er snel iets mee doen. Ik bedacht het volgende gerecht.

  • 300 gram bio-gehakt,
  • 150 gram verse spinazie,
  • 1 uitje,
  • 2 tenen knoflook,
  • 1 theelepel gedroogde dragon,
  • oliojfolie,
  • flinke scheut room,
  • halve kop bouillon.
  • peper en zout.

Breng het gehakt op smaak met peper en zout en draai er niet te kleine balletjes van. Bak de balletjes vervolgens in de olie tot ze rondom bruin zijn. Snipper de ui en de knoflook fijn en laat ze in olie glazig worden in een andere pan. Daar gaat dan de bouillon erbij en de room, vervolgens de dragon. Blancheer de spinazie 2 minuten in kokend water. Giet af en laat de groente uitlekken. Druk nog wat vocht uit de spinazie en hak hem fijn. De spinazie mag nu in de saus, en ook de balletjes. Laat alles op een zacht vuurtje stoven. Maak af met peper en zout. Kook zoveel pasta als je meent nodig te hebben. Stort de pasta in een schaal en laat er de saus overheen vloeien. Wij aten er een bordje veldsla bij.

Opmerking: de dragon drukt de smaak van de spinazie wat weg. Wil je écht spinazie proeven, halveer dan de hoeveelheid dragon, of laat die helemaal weg.

© paul

Asperges met gerookte zalm en sinaasappel-dillesaus…

asperges met zalm, sinaasappel en dille

Gisteren middag sloeg ik tevreden de vrijdagbijlage van de Volkskrant dicht. Eindelijk was ik bijgelezen. Ik wilde de krant bij het oud papier doen, toen mijn oog viel op de kookrubriek, genaamd de Volkskeuken. Het artikel was van Loethe Olthuis, en het ging over asperges. Kwam dat even goed uit, we zouden per slot aspereges eten.

Olthuis vertelt een grappig verhaaltje over hoe ze twee kilo verse Limburgse asperges bemachtigt, met de nadruk op vers. Vervolgens gaat ze ingewikkeld doen: asperges in het water, asperges uit het water, dan weer erin. Alsof het verhoute staken betreft, door een supermarktketen geïmporteerd uit een vreemd, ver land. Maar haar asperges waren toch vers? Ook haar manier van de groente koken is wat gedoe. Enfin, ieder zijn meug.

Waar het me om te doen was, was haar saus. Dille-sinaasappelboter. Eindelijk iemand die wat meer probeert met die delicate groente. Olthuis was enthousiast, dus zouden wij het ook wel zijn. We deden het als volgt.

  • 1 kilo asperges,
  • 100 gram boter,
  • 1 eetlepel geraspte sinaasappelschil,
  • 1/2 bosje dille,
  • peper en zout,
  • 300 gram gerookte zalm.

Kook de asperges zoals je gewent bent te doen. Verwarm de boter in een pannetje. Roer er de sinaasappelschil door en de fijngehakte dille. Breng de boter op smaak met peper en zout. De uitgelekte asperges op je bord, zalm erover en dan de warme sinaasappel-dilleboter erover. Ellen at er een gekookt aardappeltje bij, ik had genoeg aan de asperges. Onze witte Portugeese huiswijn was duidelijk niet gemaakt om het “witte goud” te begeleiden.

  • Enkele opmerkingen:
  • Het recept zoals hier beschreven voldoet voor twee personen.
  • Wij zullen deze saus beslist nog vaker maken. We stellen ons voor dat het een prima begeleider is van bij voorbeeld dorade uit de oven.
  • Niet zullen we de saus nog eens gebruiken bij de asperges. Sinaansappel-dille sloot mooi aan bij de zalm, maar niet bij de asperges. De smaak drukte het delicate van de asperges te veel weg. We vonden de smaak überhaupt niet zo passen. (Marleen en de Jongste Bediende, ervaringsdeskundigen op het gebied van asperges, sloten zich onvoorwaardelijk bij ons oordeel aan.)
  • Ik blijf het vreemd vinden dat de vijf supermarkten van ons dorp volop asperges aanbieden. Zeker als je bedenkt dat die asperges in een aantal gevallen uit Verweggistan komen (b.v. die van AH uit Peru). Ons dorp telt een stuk of tien aspergetelers. Reken je de aanpalende gemeenten mee dan kom je op een veelvoud. Bij de boeren waar ik mijn asperges koop geldt: ‘s ochtends gestoken, ‘s avonds in de pan. En in de tussentijd verzorgen ze hun waar met liefde. Onze Brabantse zandasperges kunnen de concurentie aan met elke asperge, waar ook ter wereld. Ze zullen er als beste uitkomen. (Hopelijk valt nu niet heel Limburg over me heen, ik bedoel het goed…)
  • Ik schil mijn asperges altijd zelf, en onmiddellijk voorafgaand aan het koken. Machinaal geschilde asperges (die even te lang liggen) gaan sterk in kwaliteit achteruit.
  • Als je zalm aanschaft, koop dan eindelijk eens die biologische of wilde zalm, netjes gerookt op eikenhout, of beuken. Die is écht lekkerder.

© paul

Eitjes…

lamsvlees sans pareil 001

Kiepke, Henneke en Dingeske (?), het zijn de Kwik, Kwek en Kwak van Eupotours, maar dan in krielvorm. Ze leggen weer dat het een aard heeft. Gisteren kwam Neel even langs met een doosje eitjes, de opbrengst van slechts enkele dagen krielenarbeid. En dat alles super-bio!

Een piepklein Potugees schaaltje, met tien piepkleine eitjes. Mooi hè…

© paul

Brand bij de buren!

brand bij de buren 004

Eigenlijk is de maandag hier in huis een wisseldag; de nachtdiensten van Paul gaan dus op-of-af op maandag. Wij houden het op maandag meestal rustig hier in huis. Vroeg naar bed, zo weinig mogelijk bezoek, even samen bijpraten en dan nog een kleine maaltijd, stukje schrijven op dit weblog… Zo was ook vandaag de planning. Ik sloot de gordijnen al vroeg *). Wij wilden nog even rustig samen wat eten, een beetje bijpraten, geen bezoek, …Tot Hond Max zo verschrikkelijk begon te blaffen dat ik wel even moest gaan kijken wat er nu toch zo…Staat er opeens een brandweerwagen op onze stoep! Brand bij de buren…

Gelukkig viel het allemaal reuze mee; een brandje in de meterkast. Te blussen was er niet veel meer. Buurman Leon had het zelf al snel opgelost door de smeulende delen boven de meterkast los te wrikken en naar buiten te gooien. Al snel werd het sein “Brand Meester” gegeven. Maar daarmee is niet alles weer bij het oude. Er was nauwelijks sprake van rookontwikkeling, maar toch moeten onze buren, op bevel van de brandweer, deze nacht elders onderdak zoeken, schadelijke stoffen, rook enzovoorts. De elektriciteit is ook uitgeschakeld.

De experts van de brandweer onderzoeken nog precies wat er gebeurd is. Morgen gaat het onderzoek verder. En zoals altijd doen de vrijwilligers van de brandweer hun werk met volle inzet en vol overtuiging! En ze hebben dit weekende toch al de nodige zaken voor hun kiezen gehad! Wij wonen vlak achter, of, zoals je het bekijken wilt, vlak vóór de brandweerkazerne en horen dus altijd de wagens uitrukken. Midden in de nacht, vroeg in de morgen, met Kerst, Nieuwjaar, hevige regenval, storm of noem maar op…allemaal vrijwilligers!

Ter geruststelling van iedereen; Er is niemand gewond geraakt. Er is geen verschrikkelijke schade. We zijn alleen wel allemaal erg geschrokken. De kinderen Kane en Tara logeren bij hun opa en oma.

Wij wensen onze buren heel veel sterkte!

Morgen wel weer gewoon recepten en eten!

*) voor intimi een teken dat we echt even geen bezoek willen!

© ellen.

Kalfskoteletten met knoflook, ansjovis en peterselie

kalfskotelet met ansjovis,  knoflook en peterselie

Het leek een weekende vol zon te worden, maar helaas…Het regende hier vandaag de hele dag pijpenstelen. Geen weer om te grillen, goed weer voor een mooi boek. Ik had ook andere plannen met dit vlees, lekker op een houtskoolvuurtje dacht ik. Helaas, het werd een “binnen op het vuur gerecht”. Niets mis mee trouwens.

Maak het wel zo lekker mogelijk. Koop mooie biologische, kalfskoteletten van ongeveer 1 1/2 cm dik, gebruik verse knoflook, snijd peterselie uit de tuin en neem ansjovisjes uit het zout. Voor twee personen:

  • 2 kalfskoteletten
  • wat bloem
  • 2 eetlepels boter
  • twee theelepels knoflook, fijngehakt
  • 3 ansjovisfilets, heel fijn gehakt
  • 2 eetlepels plattte peterselie, fijngehakt
  • 2 eetlepels olie
  • 2 kalsfkoteletten, even door de bloem halen
  • peper en zout uit de molen.

Doe de boter en knoflook in een klein pannetje en smoor de knoflook daarin zachtjes lichtbruin. Voeg de ansjovisjes toe en smoor ze mee. Druk met een houten lepel de visjes fijn totdat je een mooie pasta krijgt. Doe er dan de peterselie bij en bak die nog heel even mee. Haal de pan van het vuur en zet even weg.

Neem een pan waarin de koteletten mooi naast elkaar passen en giet daarin de olie. Laat de olie heet worden, haal de koteletten even door de bloem en bak ze in ongeveer 8 minuten aan beide kanten bruin. Schep de koteletten uit de pan op een voorverwarmde schaal en bestrooi ze met peper en zout.

Giet de olie voorzichtig uit de pan en roer de aanbaksels los met 2 á 3 eetlepels water. giet er het ansjovismengsel bij en roer even goed om. Giet de saus over de koteletten en dien meteen op met een schijfje citroen.

© ellen.

Verse doperwtjes met pancetta

doperwten met pancetta

Verse doperwtjes, zeldzaam lekker, zeldzaam te koop tegenwoordig. Je zou er een groententuintje voor gaan beginnen! Het is ieder jaar weer zoeken… precies op het goede moment naar de markt gaan…Zaterdag waren ze er opeens, op Helmond markt. Ik ben in mijn enthousiasme vergeten te vragen waar ze vandaan kwamen. Het is geloof ik nog iets te vroeg voor Nederlandse doperwtjes. Maar goed, ik kocht een kilo voor ons twee. Het is moeilijk een juist gewicht te bepalen met dit soort peulvruchten. Soms hebben de peulen veel inhoud, soms heel weinig erwtjes. Een gemiddeld gewicht voor twee flinke groenteneters is ongeveer een kilo. Wij aten bij deze prachtige verse erwtjes een kalfskotelet. Geen aardappelen of pasta of rijst. Serveer je ook aardappelen of pasta bij de erwtjes dan kun je met 750 gram of 500 gram toe.

  • 1 kilo ongedopte erwtjes
  • 2 eetlepels olijfolie
  • 1 teentje knoflook, fijngehakt
  • 2 eetlepels fijngehakte pancetta
  • 1 eetlepel fijngehakte peterselie
  • eventueel wat water
  • zwarte peper, eventueel wat zout

Dop de erwtjes. doe de olie in een ruime pan en smoor daarin de knoflook zachtjes even aan. Voeg de pancetta erbij en bak die even mee. Doe de peterselie erbij en schep om en om. Dan de doperwtjes toevoegen, alles nog eens goed omroeren en een lepel water erbij doen. Laat de erwtjes, met de deksel op de pan, zo ongeveer 15 minuten sudderen. (tijd is heel afhankelijk van hoe vers, en hoe jong de erwtjes zijn. Gewoon even proeven tussendoor) Als de erwtjes gaar zijn moet ook al het vocht verdampt zijn. Voeg eventueel wat zout toe en serveer direct.

© ellen.

Gruyère in wijnblad…

roosteren

Ik zit al dagen te broeden op een artikel over “de Jongste Bediende en Marleen in de Grote Stad”, maar het ontbreekt me aan de tijd om er rustig aan te werken. Even uitstellen dan maar. Laat ik het over de knutsels van Ellen hebben…

Het begon er allemaal mee dat Ellen gisteren de tuin een grote beurt gaf. Rond deze tijd van het jaar betekent dat ook het in toom houden van de wijnstokken. Die druivenstruiken woekeren er maar op los en je ontkomt niet aan degelijk snoeiwerk. Je moet voorzichtig om de jonge vruchten heen werken, maar het is verbazingwekkend hoeveel blad er dan af komt. Het merendeel belandt in de groenbak, maar Ellen vindt het nu eenmaal zonde om eten weg te gooien, en zoekt iedere keer naarstig naar mogelijkheden om iets met het blad te doen. En aangezien we die avond vlees en groente zouden grillen op het oude houtskoolconfoor lag het voor de hand om een aanvulling te verzinnen op de maaltijd. Het ging als volgt:

Zoek wat mooie gave bladeren uit, zowel grote als kleinere. Haal er de stelen af. Snijdt de Gruyère in hanteerbare blokjes. Pak de kaasjes in in het kleinere blad. Je maakt een soort envelopjes, waarbij je op moet letten dat je de kaas helemaal afdekt. Vervolgens verpak je de pakketjes in het grote blad. Je kunt de pakketjes nu op het confoor leggen. Het hoeft niet zo lang, een paar minuten aan elke kant is voldoende om de kaas vloeibaar te maken. Daarna peuter je de pakketjes open en lepelt de kaas eruit.

Persoonlijk vind ik het zeker zo lekker om de kaas met blad en al te eten. Wanneer je de pakketjes iets langer op het vuur laat liggen zal het buitenste blad verbranden. Je peutert dat eraf en je houdt een puntgaaf pakketje over. Het binnenste blad is volledig intakt. Gewoon eten met blad en al, dat geeft een aangename smaak en voegt daadwerkelijk iets toe aan de kaas.

roosteren roosteren

Maak je dit hapje later in het seizoen, dan zul je merken dat je de nerven voor een deel uit het blad moet snijden. Die worden dan te grof en hard om nog te kunnen vouwen.

© paul

Schinkenwurst…

West Vleteren, hapje bij het bier...

Er zijn nog wel slagers die hem zelf maken, maar het worden er minder. Schinkenwurst hoort meer thuis in de grotere vleesverwerkende industrie. Dat hoeft geen bezwaar te zijn, mits het maar een fatsoenlijke vleesverwerkende industrie is. Onze worst kwam van Luxviande, de grootste vleesverwerker van Luxemburg. Ik heb nooit te klagen gehad over hun producten.

Schinkenwurst is een soort verzamelnaam voor worsten van varkensvlees waarbij grove stukken vlees (o.a. ham) door de farce worden verwerkt. Die farce kan uit allerlei bestaan. Soms doet het denken aan Plockworst, soms aan Lyoner, maar de farce is altijd fijn van struktuur. Alle Schinkenwurst die ik tot nu toe heb leren kennen was gekruid. En altijd was er knoflook in verwerkt, soms een vleugje, soms een overdaad.

Schinkenwurst in het Nederlans vertaald wordt Hamworst. Maar wat in Nederland onder Hamworst wordt verstaan dekt in het geheel de lading niet. Bij Nederlandse Hamworst moet je eerdere denken aan Boterhamworst, en dat is écht iets anders.

Mijn worst woog ruim vier ons. Ik nam hem mee naar het Vrijdagmiddagcafé van Vriend Jan. Ik sneed er mooie plakken van en stalde die uit op tafel. Ik dacht dat we er wel even mee toe konden. Het duurde echter geen vijf minuten voordat de laatste plak door een van de bezoekers naar binnen werd gewerkt. De worst is dan ook een uitstekende bierbegeleider.

© paul

Andijvie (uit de VELT schooltuin) met ansjovis, balsamico en tomaat

 andijvie met ansjovis en tomaat

De kinderen van Eupotours zitten op een geweldige school mét een schooltuin! In het verleden had de school zelf een stuk grond, tegenwoordig tuinieren op een stuk van de VELT tuin in ons dorp. Een deel van de kinderen tuiniert, het andere deel van de groep wandelt onder begeleiding rond en leert over planten, bloemen, insecten en hoe dat alles samenhangt. Een prachtig idee vind ik, en velen met mij. Ik sta werkelijk versteld van de kennis die de kinderen in korte tijd hebben vergaard. Je zou op iedere school een verplichte schooltuin moeten hebben! Ik kom hier nog op terug. Ik ga de kinderen binnenkort interviewen over hun tuin.

Vandaag even over de opbrengst, want behalve dat de kinderen in deze schooltuin heel veel leren, en er heel veel plezier aan beleven, komen ze ook nog eens met prachtige groenten naar huis. De opbrengst is af en toe zó groot dat ook ons Ministerie een ruime portie toebedeeld krijgt! Gisteren kregen we bijvoorbeeld een enorme krop andijvie; ecologisch, met veel liefde geteeld. Er was nog even verwarring; is het nu de ijsbergsla of andijvie (niet zo simpel te onderscheiden bij deze losse zelfgeteelde kroppen). Ik had al een mooi recept voor eigenteeld ijsbergsla van Janneke in mijn hoofd, bleek het toch echt andijvie te zijn. Niet erg, ik maakte er gewoon zo’n ‘ongeveer’ recept van. Een beetje van Janneke en een beetje van mij, maar met de andijvie van Lotte en Flora!

 andijvie met ansjovis en tomaat

  • 500 gram andijvie, goed gewassen en grof gesneden
  • 2 tenen knoflook
  • 5 ansjovisjes
  • wat tijm
  • wat verse basilicum
  • zwarte peper
  • 1 flinke eetlepel balsamico azijn
  • 200 ml olijfolie
  • 1 tomaat in blokjes gesneden

Wrijf de ansjovisjes en de knoflook fijn in een vijzel. Voeg de kruiden toe en de balsamico en de olijfolie. stamp en roer tot je een mooie saus hebt. Schik de andijvie en de stukjes tomaat in een ovenschaal en verdeel de saus overal over de groenten. Zet de schaal onder de gril in de oven (200 graden) en laat zo 5 minuten grillen. Schep dan alles voorzichtig om en om en laat nog eens 5 minuten grillen. Dan meteen opdienen. Wij aten er wat aardappeltjes bij. (restant van gisteren, ook even onder grill gezet met wat olie en een paar takjes rozemarijn.

Stukje kaas toe uit de Savois, en natuurlijk een kopje espresso.

© ellen.