De kip van gisteren heb ik vanavond met veel smaak opgepeuzeld. Ik plukte het vlees van het karkas en sneed het in centimeter grote brokjes. Ik maakte wat mayonaise aan met een klein beetje kerrie, maar niet te veel. Ook het borstvlees had zoveel smaak meegekregen door de kip onder de huid te vullen dat het zonde zou zijn die weg te drukken met een te sterk smakende saus. Daarbij at ik sla, aangemaakt met alleen wat goede olie. Een glas Elblingrozé (hoge zuurgraad) deed het er prima bij.
Als toetje koos ik een geitenkaasje uit Bretagne met een paar schijfjes perzik. Ik neem graag een peertje bij de kaas, maar het is de tijd niet. De combinatie van vanavond was het zomers alternatief.
Het is een eenvoudig kaasje, het komt uit de fabriek en wordt gemaakt in Nantes, in het zuiden van Bretagne. Het heet: Mélusine, fromage de chevre. Geitenkaas dus. Het wordt geproduceert door een coöperatie-achtig bedrijf dat luistert naar de naam Eurial Poitouraines, een grote als het gaat om fabrieksgeiten.
Mijn kaasje was al mooi aangerijpt, we hadden het al even in huis. De zuivel was roomwit, de korst iets donkerder. De smaak was zacht, het ontbrak geheel aan scherpte. Heel vaag proefde ik wat notigs, maar vooral het zacht-romige stond op de voorgrond. Ik prefereer kaasjes als Crottin de Chavignol, die wel scherp zijn en een beetje typisch, kaasjes voor de liefhebber. Ons kaasje van vanavond was geschikt voor een “breed publiek”. Wel lekker hoor. En het bewijs dat ook een fabriekskaasje “diepgang” kan hebben.
De kaasjes worden aangeboden in rolletjes van ongeveer 180 gram. Je snijdt er gewoon plakjes van. De afbeelding laat het plaatje zien op het wikkel, zodat je het herkent. Ondanks dat het een heel gewoon kaasje is in Frankrijk moet je hier ten lande toch naar de betere kaashandel om het te bemachtigen. De prijs is me ontschoten, maar die was niet exorbitant. Het kaasje is geschikt om te verwerken in gerechten.
© paul
