Kalfskarbonaadjes met tomatensaus en salie…

kalfskarbonaden met tomaten_saliesaus

Het is en blijft vakantie dus de frequentie van onze blogjes staat even op een laag pitje. Ook werkt het draadloos internet niet echt perfect. Eigenlijk werkt het vaker niet dan wel…Maar ik zal toch proberen af en toe een stukje te schrijven over onze belevenissen.

Zo hadden we dit weekend bezoek, heel onverwacht, heel gezellig. We zaten in het café op de camping naar de Finale van de Tour de France te kijken toen Hennie en Eva opeens opdoken. Zij zijn op weg naar Spanje en besloten hun vakantie te starten in het wonderschone dorpje Septfontaines. We dronken samen een lekker glas bier/wijn in het café. Het kampeerbusje werd snel geïnstalleerd en daarna zijn we samen gaan eten bij het Portugese restaurant Ribatejo. Eén van de laatste kansen om daar te gaan eten deze vakantie overigens. Bijna alle Luxemburgse Portugezen gaan komende vrijdag op vakantie naar Portugal, maar daarover later meer. De volgende dag maakten we samen een wandeling, over de berg, door het dorp, rond de kerk en om het kasteel en ik bedacht dat een lamsstoofpot wel goed zou zijn. Ik kocht een mooi stuk lamsvlees en maakte er een lekkere stoofpot van. Na een zeer genoeglijke avond en een degelijk ontbijt trokken Eva en Hennie dinsdag verder richting Spanje. Wij wandelden een rondje met Hond Max en bezochten de Schone stad Aarlen. Natuurlijk dronken we daar een glaasje in ons favoriete Café Suisse en kochten we en passsant twee mooie verse forellen. Die aten we gisteren. Simpel even door de bloem wentelen en bakken in wat olie. Glas Rivaner erbij en een stukje kaas toe.

Vandaag een echte campingdag, beetje onderhoud aan de caravan, gordijntjes gewassen, wandeling met Hond Max, een prachtig boek gelezen en een puzzeltje gemaakt, daarna een aperatief in het café. Voor ons avondmaal een paar kalfskarbonaden.

Jonette stelde een vraag over gaartijden van karbonaadjes. Ik vind het moeilijk om daar zo algemeen iets over te zeggen, Jonette. Dit zijn kalfskarbonaden. Biologisch, met een klein randje vet. Je moet die eigenlijk bijna behandelen als entrecote. Snel om en om bruin bakken. Reken dan ongeveer 15 minuten voor doorregen karbonaden van ongeveer 1 1/2 cm dik . Voeg geen vocht toe. Dan gaat het vlees stoven en heeft het vervolgens een hele tijd nodig om langzaam gaar te worden. Karbonaden van doorregen varkensvlees stoof ik meestal wél. Die bak ik even aan en laat ze vervolggens in een saus van tomaat, wijn of wat dan ook zeker een uur zachtjes garen.

Kalfskarbonaden met tomaten-salie saus voor twee personen;

  • twee doorregen kalfskarbonaden van een mooi kalf
  • peper en zout, wat boter om in te bakken
  • Tomatensaus;
  • wat olijfolie
  • 1 kleine ui, 1 teentje knoflook, 1 stengel bleekselderij fijngesneden
  • 1/2 blik pomodorini (kleine tomaatjes)
  • vier blaadjes salie
  • peper en zout
  • rode wijn
  • eventueel wat bouillon

Verwarm de olijfolie en bak daarin de ui en knoflook zachtjes aan. Smoor de selderij even mee en blus af met de rode wijn. Voeg de tomaatjes toe. Kruid met wat peper en zout en laat de saus een kwartiertje inkoken. Voeg in de laatste minuten de salie toe en laat die even meestoven.

Bak intussen het vlees in een andere pan, in wat boter op een hoog vuur aan beide kanten bruin. Reken ongeveer 15 minuten voor deze karbonaden. Haal ze uit de pan en houd ze warm. Roer de aanbaksels van het vlees los met wat bouillon en voeg dit vocht bij de tomatensaus.

Dien het vlees op in de tomatensaus. Geef er wat pasta bij.

En wij dronken, natuurlijk, nog een kopje espresso toe.

© ellen.

Broodje Speck…

pasen2006 007

Vandaag ben ik maar eens gaan winkelen. Niet mijn grootste hobby, maar soms wel eens nodig. Ik begon echt schoon genoeg te krijgen van het gefriemel op de laptop. Ik had er nog steeds geen losse muis bij en besloot dat dit toch wel een prima reden zou zijn om naar het shoppingcentre Belle Etoille te reizen. Bovendien is het winkelen in de enorme Cactus supermarché altijd een bron van genoegen. Prachtig om te zien hoe de zeer diverse eetwaren worden uitgestald. Op de visafdeling bijvoorbeeld lijkt elke dag een echte etaleur de waar uit te stallen. Ik had vandaag helaas mijn fototoestel niet bij me. Jammer, het was een plaatje om te zien hoe de enorme hoeveelheid tarbotten kunstig in een opstaande kring opgestapeld waren. De gekookte kreeften lagen keurig in een volmaakte halve cirkel, de regenboogforellen allemaal netjes met de koppen dezelfde kant op. En dan de keuze; vier soorten zalm, Schotse, Noorse, biologische (met Label Rouge) en wilde zalm. Het aanbod in deze winkel is zo groot dat het moeilijk kiezen is, bovendien had ik eigenlijk nog van alles in huis. Ik besloot voor morgen alvast kip te kopen. Nog moeilijker kiezen! Een hele kip, of welk deel dan ook. Alles is hier te koop. Label Rouge kippen in vier soorten. Ecologische kippen, biologische kippen en zelfs de enge fokbatterij-kippen uit, jawel, Nederland. Dan zijn er verder nog allerlei bijna-klaar producten zoals geprepareerde kip voor op de barbeque, kip spiezen met groenten en spiezen met kippenvleugeltjes. En natuurlijk de beroemde Portugese ‘platte kip’. Deze kippen zijn aan de rugkant doorgesneden en platgeklapt. Ze worden zo boven een houtskoolvuurtje geroosterd. Heerlijk.

Mijn muis voor de laptop was al snel gevonden en ik kreeg honger van al die mooie eetwaar. Natuurlijk huizen er allerlei prima restaurantjes, lunchrooms en broodjeszaken in dit winkelcentrum, maar mijn favoriete snack is toch nog altijd een sandwich Speck *). In één van de shops in het winkelcentrum wordt al jaren gegrild; worstjes, kippen, kipdelen, ham (Krustenschinken), hamburgers en ga zo maar door. Om mee naar huis te nemen voor een snelle maaltijd of om ter plekke op te peuzelen.Het lekkerste vind ik de Speck, grote stukken spek worden sappig gegrild en in plakken gesneden. Zo’n plak warm knapperig Speck op een vers broodje…Beetje Luxemburgse mosterd erop, heerlijk. Helaas geen foto dus van dit heerlijks. Jullie moeten het doen met een oude foto van de grilwinkel. Dit zijn Jambonneau, kleine gegrilde hammetjes. Ook heel lekker, maar meer om mee naar huis te nemen.

Als toetje dronk ik nog een kopje espresso bij patisserie Namur. Geen kastanjegebakje erbij deze keer. Ik moest snel de bus halen.

© ellen.

*) Dit broodje is overigens een mooi voorbeeld van het Luxemburgse gebruik om drie talen door elkaar te mixen; Frans, Duits en Letzembourgs. Niemand kijkt hier vreemd op als je op de vleeswarenafdeling bijvoorbeeld ein Stück einfacher Leberwurst besteld, une feulle Jambon Marque Nationale en een schaaltje Ochensenmaulsalat. Of op de groentenafdeling; Nei Gromperen, pêche blache en Zwiebelen.

Kalfskarbonade met salie…

kalfskarbonade 009

Het is hier nog steeds warm en al de hele dag vrij zonnig. Ik kijk over mijn pasgeknipte heg het dal in en zie de kudde runderen van boer Neusse lopen. Een gewichtige dikke stier, een aantal moederkoeien en zo’n 20 kleine kalfjes. De stier gaat voorop, de kalfjes dartelen eromheen. Een prachtig uitzicht! Deze dieren hebben een prima leven. Ze wandelen van de ene wei in de andere zodat ze steeds lekker kruidig vers gras kunnen eten. Tegen de avond komt de boer met wat brokken. Kennelijk vinden ze die brokken ook heel lekker, of ze zijn tuk op volk in de wei. In ieder geval rennen ze dan, met de stier voorop, naar de emmers met brokken. De boer telt zijn kalfjes en kijkt of alles in orde is. (Er breekt regelmatig een kalf door de omheining en verdwaalt dan in het bos boven de weide. Hond Max heeft al een paar keer als speurhond, cq redder van verloren kalfjes gediend. Boer Neusse vindt Hond Max wel een prima hond.)

Hoe kun je dan nog kalfsvlees eten zul je misschien denken. Ik ben een echte vleeseter en eet dan liever vlees van zo’n dartel kalf dat in ieder geval bijna een jaartje in de wei gelopen heeft, dan het bleke, smakeloze vlees van een kistkalf. Hier kun je ten allen tijde zien waar het vlees dat je koopt vandaan komt. Niet zoals in Nederland, met ingewikkelde cijfers en codes op de verpakking, maar gewoon naam van de fokker en de boerderij waar het vlees vandaan komt.

Vandaag dus een kalfskarbonaadje van een kalf dat mooi in de wei is opgegroeid. Ik heb het vlees een uurtje voor de bereiding uit de koelkast gehaald om het op kamertemperatuur te laten komen. Ik heb hier geen tuintje, maar naast onze caravan groeit een enorme struik salie. Een bijna onmisbaar kruid bij kalfsvlees! Paul vergat zijn fles Aberfeldy Single Highland Scotch Whisky (12 years old!). Ik besloot er een scheutje van bij mijn kalf te doen.

  • Kalfskarbonade met salie, whisky en wat room;
  • 1 kalfskarbonade
  • wat boter om in te bakken
  • peper en zout
  • 1/2 ui in fijne ringen gesneden
  • 1 teentje knoflook, geplet en fijngesneden
  • een klein scheutje whisky
  • wat witte wijn om af te blussen
  • een scheut room

Bak het vlees in de hete boter aan beide kanten mooi bruin en rosé in ongeveer 15 minuten (afhankelijk van de dikte van de karbonade). Neem het vlees uit de pan en houd het warm. Bak nu in dezelfde boter de ui, de salie en het teentje knoflook even zachtjes aan. Voeg de whisky toe en roer goed. Voeg de witte wijn toe en roer de aanbaksels van de bodem goed los. Voeg de room toe en laat de saus even wat inkoken. Doe het vlees dan terug in de pan, warm even goed door en dien snel op.

Ik at er vandaag nieuwe aardappelen bij, echte Letzemburger Gromperen, in de schil gekookt, en een flinke salade.

Kopje espresso toe met een stukje chocolade.

© ellen.

Van komkommertijd, worsten en de zusters Clarissen…

roosteren 008

Onze regio heeft dit jaar het laatste vakantie. De kinderen moeten nog even naar school en er wordt nog druk gewerkt op de bouw. Maar de regionale kranten beginnen toch al echt “Komkommernieuws” te verspreiden. In Komkommertijd is Eten en Drinken altijd een geliefd onderwerp. Zo las ik vanmorgen dit ‘wonderlijke’ artikel in het Eindhovens Dagblad;

Deurne koopt mooi weer met worst voor Clarissen.

Door Ria Saanen.

Ze krijgen wel eens braadworst, maar die geven ze dan aan de zusters Augustinessen, want ze hebben zelf geen keuken meer en kunnen de worst dus niet braden. De gewone cervelaat- of leverworsten eten ze op. Als het er niet teveel tegelijk zijn, want dat komt wel eens voor. Dan wordt er uitgedeeld. Het gebruik mag dan verouderd zijn, nog steeds brengen veel mensen een worst naar de zusters Clarissen als ze goed weer nodig hebben voor een bruiloft, een vakantie of een evenement. De zusters Clarissen op huize Witven in Someren moeten elke week wel een paar keer extra bidden voor mooi weer. “Soms meerdere keren op een dag”, zegt moeder overste Angeluccia. “Het wordt wel minder dan vroeger, maar dat komt eerder omdat we niet meer in Eindhoven zitten, maar ver uit de bebouwde kom”. Wethouder Nicole Lemijn van Deurne kende het gebruik van haar moeder. Ze heeft de komende vrijdag mooi weer nodig, als de jury van Entente Florale naar Helenaveen komt om te beoordelen of Helenaveen een gooi kan doen naar de titel ‘groenste dorp van Nederland’. Dus kregen de zusters gisteren een enorme worst aangereikt. Moeder overste was er blij mee, maar zei meteen dat de zusters het weer niet in de hand hebben, hoe hard ze ook bidden. “Wilt u het trouwens net zo warm hebben als met de Kennedymars”, vroeg ze Lemijn, Die vond vijf graden minder ook voldoende. De zusters weten zelf niet hoe het gebruik om voor mooi weer bij de Clarissen aan te kloppen is ontstaan. “Het heeft waarschijnlijk te maken met de naam van de heilige Clara. Clara betekent helder, schitterend en dan denk je meteen aan het weer”, aldus zuster Angeluccia.

Dus je weet het nu; Mooi weer nodig? Pak een worst in en ga naar de zusters Clarissen, dan komt het helemaal goed! Géén braadworst dus! Ik wordt wel heel nieuwsgierig van zo’n artikeltje. Wie kookt er voor de zusters Clarissen? Ze hebben geen keuken. Zouden ze zoveel worst krijgen dat ze nooit meer hoeven te koken? Zou dat nooit vervelen altijd maar koude worst? Als ik nou eens echt mooi weer nodig zou hebben, zou ik ze een kant-en-klare gebraden worst brengen. Zo’n mooie smakelijke worst van de Sumiran Boerderij uit Heusden (vlak bij Helenaveen trouwens). Dan hebben ze ook eens iets warms die zusters Clarissen!

Ik ben benieuwd of het hier vrijdag ook mooi weer, is of dat alleen in Helenaveen de zon schijnt. De titel van het groenste dorp van Nederland verdienen ze daar, wat mij betreft in ieder geval. Mooi weer of niet, Helenaveen is een prachtig dorpje in de Peel.

© ellen.

Auberginesaus en lamsschotel…

Auberginesaus en lamsschotel

Het was even een beetje stil hier op het weblog, gewoon te heet om te schrijven. Zo heet dat zelfs de computer vastliep op de buienradar! Ik weet niet hoe het nu in de rest van Nederland is maar hier is het inmiddels wat afgekoeld. Er was in de verte wat gerommel, maar er is geen drup regen gevallen. Gewoon het tuintje maar weer spuiten vanavond.

Ondanks de temperatuur had ik zin om een brood te bakken, een beetje mediterraans leek me wel toepasselijk dus werd het een plat brood met wat yoghurt en olie door het deeg. Recept volgt morgen.

Ik maakte een stoofpot van lamsvlees en wat aubergineroomsaus erbij. Lekker om met het brood op te dippen.

  • Aubergineroomsaus;
  • 2 flinke aubergines
  • 75 gram boter
  • 2 flinke eetlepels bloem
  • 300 ml melk
  • zout en witte peper
  • een handje vers geraspte Parmezaanse kaas.

Prik de aubergines een paar keer in met een vork en rooster ze onder de hete gril tot ze gaar zijn. Laat ze afkoelen en pel de schil eraf. prak het vruchtvlees goed fijn. Laat het grootste deel van het vocht weglopen.

Smelt de boter en voeg de bloem toe. Roer goed. Voeg de melk toe en klop tot je een mooie gladde saus hebt. Laat even doorkoken en doe er de auberginepuree bij. Goed roeren en de kaas toevoegen. Verwarm nog even tot de kaas gesmolten is.

Auberginesaus en zelfgebakken brood

Deze saus dient als een soort bedje om het lamsvlees op te schikken. Het recept van deze stoofpot zal zal ik morgen beschrijven.

Een kopje espresso toe met een stukje chocolade.

© ellen

Lamsvlees met artisjokken en tuinboontjes…

Lamsvlees met tuinboontjes en artisjokken

Ik weet niet hoe het bij jullie is, beste lezers, maar hier is het heet, heel heet! Prima weer als je vakantie hebt maar ik moet nog even werken. Eigenlijk dus helemaal geen weer om na werktijd nog eens te gaan experimenteren met stoofpotten. Maar ik had zaterdag lamsvlees gekocht, dus besloot ik maar even te zoeken naar een toepasselijk gerecht bij hoge temperaturen. Ik kwam al snel bij een Noord-Afrikaans gerecht. Helemaal voor dit seizoen, met verse tuinboontjes! De tuinboontjes moeten volgens het recept dubbel gedopt worden, dus besloten we dat nu eindelijk maar eens te doen. Een prima karweitje om een beetje te onthaasten als je na een drukke werkdag thuis komt; glaasje wijn erbij en gezelllig samen dubbel doppen…

De rest van het recept viel ook reuze mee. Het vlees gaat in de pan en stooft ongeveer 2 uur. Kun je intussen die boontjes doppen, misschien wel twee glazen wijn drinken…

  • Voor vier personen;
  • 1 kilo lamsvlees, van de schouder of stukjes van de nek, in ieder geval grote stukken met wat bot erbij
  • 1 theelepel gemberpoeder
  • 1 flinke pluk saffraan
  • 2 teentjes knoflook, geplet
  • 1 dl olijfolie
  • zout
  • 1 kilo ongedopte tuinboontjes, de boontjes dubbel doppen
  • 1 blikje artisjokkenharten, in vieren gesneden ( liever nog een bosje verse kleine artisjokken maar die waren hier even niet te koop)
  • 1 ingemaakte citroen in vieren gesneden
  • een handjevol zwarte olijven
  • een half bosje verse koriander, fijngehakt

Leg de stukken vlees met het gemberpoeder, de saffraan, de knoflook, olie en zout in een ruime braadpan. Giet er zoveel water bij dat alles onderstaat. Doe de deksel op de pan. breng het vlees tot aan de kook en laat alles ongeveer 1 1/2 uur zachtjes stoven tot het vlees gaar is. Neem het vlees uit de pan en houd het warm. Doe de boontjes in het kooknat van het vlees en laat ze ongeveer vijf minuten sudderen. Schep de boontjes uit de pan en laat het braadvocht inkoken tot een dikke saus. Voeg de citroenen toe en kruid zonodig wat bij met peper of zout. Doe het vlees terug in de pan, voeg er de boontjes, de artisjokkenharten en de olijven bij en laat het geheel nog even goed doorwarmen. Strooi er met gulle hand koriander over en dien op in een mooie schaal. Serveer er brood bij.

Lijkt misschien allemaal te veel gedoe bij warm weer, maar dat viel reuze mee. Het vlees staat 1 1/2 uur zachtjes te stoven op het fornuis, zelf ga je gewoon lekker buiten zitten. Even die boontjes doen, die artisjokken…, het was helemaal niet veel werk… en het leverde een heerlijke maaltijd op!. Warm aanbevolen dus!

Kopje espresso toe!

© ellen.

Het hertenworstje van Walter (Tirrus Capriolus)…

hertenworst van Walter

Saucisse d’herbe, Gandeuillot, Lap cheong, Landjäger, Capollo di Martina Franca, Mustamakkara. Worsten hebben de meest prachtige namen. Ze zeggen iets over de vorm, over de inhoud, over de afkomst. Soms zijn de namen zakelijk, soms schertsend, soms poëtisch. En soms is in het geheel niet te herleiden waar ze van komen.

Ik ben dol op worst, ik mocht het al meermaals schrijven. Mijn regelmatige lofzang op de worsten in al hun vormen en smaken is intussen in bredere kring bekend. Het gebeurt me regelmatig dat deze of gene aan me denk wanneer hij of zij weer eens een bijzonder exemplaar tegen komt.

Zo kwam Walter (alweer enige tijd terug) langs met bovenstaand worstje. Hij had het gekregen van collega’s en dacht dat het op het Ministerie beter op zijn plaats zou zijn. En wij vonden dat natuurlijk prima.

Het worstje woog een ons of drie. Het werd gemaakt van hertenvlees, aangevuld met varken. De collega’s van Walter zijn namelijk jager. Overschot van de jachtbuit wordt naar een ex-slager gebracht in Deurne, en die maakt er bij gelegenheid worsten van.

Een goed worstje, dat was het. Niet het spectaculaire van de notige gedroogde prachtworsten uit Spanje of Italië. Nee, eerder zoiets als Duitse Plockwurst, of onze Metworst. Iets rul in de mond, en lekker sappig. De smaak was onmiskenbaar die van hertenvlees. Een tikje aan de zoute kant, dat wel.

Het worstje had echter geen naam. Ik ben het van lieverlede dan maar Tirrus Capriolus gaan noemen. (Voor wat het waard is!)

© paul

Spaghetti met balletjes en spinazie-roomsaus…

pasta met spinazie roomsaus

Het Kind had spinazie te veel en bracht haar overschot naar het Ministerie. Het was mooi vers blad, ik moest er snel iets mee doen. Ik bedacht het volgende gerecht.

  • 300 gram bio-gehakt,
  • 150 gram verse spinazie,
  • 1 uitje,
  • 2 tenen knoflook,
  • 1 theelepel gedroogde dragon,
  • oliojfolie,
  • flinke scheut room,
  • halve kop bouillon.
  • peper en zout.

Breng het gehakt op smaak met peper en zout en draai er niet te kleine balletjes van. Bak de balletjes vervolgens in de olie tot ze rondom bruin zijn. Snipper de ui en de knoflook fijn en laat ze in olie glazig worden in een andere pan. Daar gaat dan de bouillon erbij en de room, vervolgens de dragon. Blancheer de spinazie 2 minuten in kokend water. Giet af en laat de groente uitlekken. Druk nog wat vocht uit de spinazie en hak hem fijn. De spinazie mag nu in de saus, en ook de balletjes. Laat alles op een zacht vuurtje stoven. Maak af met peper en zout. Kook zoveel pasta als je meent nodig te hebben. Stort de pasta in een schaal en laat er de saus overheen vloeien. Wij aten er een bordje veldsla bij.

Opmerking: de dragon drukt de smaak van de spinazie wat weg. Wil je écht spinazie proeven, halveer dan de hoeveelheid dragon, of laat die helemaal weg.

© paul

Kalfskoteletten met knoflook, ansjovis en peterselie

kalfskotelet met ansjovis,  knoflook en peterselie

Het leek een weekende vol zon te worden, maar helaas…Het regende hier vandaag de hele dag pijpenstelen. Geen weer om te grillen, goed weer voor een mooi boek. Ik had ook andere plannen met dit vlees, lekker op een houtskoolvuurtje dacht ik. Helaas, het werd een “binnen op het vuur gerecht”. Niets mis mee trouwens.

Maak het wel zo lekker mogelijk. Koop mooie biologische, kalfskoteletten van ongeveer 1 1/2 cm dik, gebruik verse knoflook, snijd peterselie uit de tuin en neem ansjovisjes uit het zout. Voor twee personen:

  • 2 kalfskoteletten
  • wat bloem
  • 2 eetlepels boter
  • twee theelepels knoflook, fijngehakt
  • 3 ansjovisfilets, heel fijn gehakt
  • 2 eetlepels plattte peterselie, fijngehakt
  • 2 eetlepels olie
  • 2 kalsfkoteletten, even door de bloem halen
  • peper en zout uit de molen.

Doe de boter en knoflook in een klein pannetje en smoor de knoflook daarin zachtjes lichtbruin. Voeg de ansjovisjes toe en smoor ze mee. Druk met een houten lepel de visjes fijn totdat je een mooie pasta krijgt. Doe er dan de peterselie bij en bak die nog heel even mee. Haal de pan van het vuur en zet even weg.

Neem een pan waarin de koteletten mooi naast elkaar passen en giet daarin de olie. Laat de olie heet worden, haal de koteletten even door de bloem en bak ze in ongeveer 8 minuten aan beide kanten bruin. Schep de koteletten uit de pan op een voorverwarmde schaal en bestrooi ze met peper en zout.

Giet de olie voorzichtig uit de pan en roer de aanbaksels los met 2 á 3 eetlepels water. giet er het ansjovismengsel bij en roer even goed om. Giet de saus over de koteletten en dien meteen op met een schijfje citroen.

© ellen.

Verse doperwtjes met pancetta

doperwten met pancetta

Verse doperwtjes, zeldzaam lekker, zeldzaam te koop tegenwoordig. Je zou er een groententuintje voor gaan beginnen! Het is ieder jaar weer zoeken… precies op het goede moment naar de markt gaan…Zaterdag waren ze er opeens, op Helmond markt. Ik ben in mijn enthousiasme vergeten te vragen waar ze vandaan kwamen. Het is geloof ik nog iets te vroeg voor Nederlandse doperwtjes. Maar goed, ik kocht een kilo voor ons twee. Het is moeilijk een juist gewicht te bepalen met dit soort peulvruchten. Soms hebben de peulen veel inhoud, soms heel weinig erwtjes. Een gemiddeld gewicht voor twee flinke groenteneters is ongeveer een kilo. Wij aten bij deze prachtige verse erwtjes een kalfskotelet. Geen aardappelen of pasta of rijst. Serveer je ook aardappelen of pasta bij de erwtjes dan kun je met 750 gram of 500 gram toe.

  • 1 kilo ongedopte erwtjes
  • 2 eetlepels olijfolie
  • 1 teentje knoflook, fijngehakt
  • 2 eetlepels fijngehakte pancetta
  • 1 eetlepel fijngehakte peterselie
  • eventueel wat water
  • zwarte peper, eventueel wat zout

Dop de erwtjes. doe de olie in een ruime pan en smoor daarin de knoflook zachtjes even aan. Voeg de pancetta erbij en bak die even mee. Doe de peterselie erbij en schep om en om. Dan de doperwtjes toevoegen, alles nog eens goed omroeren en een lepel water erbij doen. Laat de erwtjes, met de deksel op de pan, zo ongeveer 15 minuten sudderen. (tijd is heel afhankelijk van hoe vers, en hoe jong de erwtjes zijn. Gewoon even proeven tussendoor) Als de erwtjes gaar zijn moet ook al het vocht verdampt zijn. Voeg eventueel wat zout toe en serveer direct.

© ellen.