Torentje Bavaria…

 

24 juni 2007 020

Hond Max bewaakt een torentje bier! Het lijkt heel wat, maar het stelt niet veel voor. Je zou gerust een kratje uit de stapel kunnen nemen, de hond lacht je toe.

Dat wat je ziet is een deel van het restant van het feestje van Bert. Hij vierde dat hij promoveerde tot Tuinboer op bestuursniveau. Het Ministerie wenst hem natuurlijk alle goeds en een grootse toekomst…

Wij brachten de middag door bij Jan en Ans, tussen de resten van voornoemd feest. John en Lia waren er ook en Gijs en Froukje. Even later Neel, Lotte en Flora en weer iets later de Keizer van Monera.
Veel geleuter en goede luim, reden om het koken te laten en een bestelling te plaatsen bij de plaatselijke afhaalchinees. Promovendus Bert stond garant voor de catering. We aten dan ook gezamelijk onder de restanten van de feesttent.
Over smaak valt niet te twisten maar eenieder voelde zich voldaan na de maaltijd.
Een kop koffie toe en voor sommigen nog een consumptie.

© paul

Vlaamse stoof met kriekenbier…

4 juni 010
Er zijn van die dingen die je nooit doet terwijl ze zo voor de hand liggen. En kom je dan op het idee, desnoods geholpen door derden, dan begrijp je niet dat je niet al veel eerder…
Vorige week kocht ik mooi kriekenbier van de firma Mort Subite. Fruitig, fris en licht-bitter. Wat ligt er nu meer voor de hand dan een mooi stoofpotje maken met dat vocht?
Het is heel eenvoudig en het resultaat mag er zijn.

Voor twee personen:
2 schouderkarbonaden,
1 fles Gueuze-Kriek,
1 grote ui,
2 takjes tijm,
1 blaadje laurier,
1 klein tomaatje,
2 teentjes knoflook.
peper en zout uit de molen.
roomboter

Ik sneed de ui in ringen en bakte die in de koekenpan. Toen de ringen glazig werden snipperde ik de knoflookteentjes er grof doorheen en liet ze even mee bakken. Intussen had ik de karbonades in een andere pan in de roomboter aangebakken, om en om. I
Ik deed de uien bij het vlees en schudde er het flesje Kriek (25 cl.) bij om het hele zaakje verder te laten stoven. Tomaatje, tijm en laurier gingen er nu ook bij. Na één uur waren de karbonades heelijk mals en de saus geurig, licht zoet. We aten er gekookte aardappeltjes bij en gebakken spinazie met spekjes.

Ik heb een voorkeur voor Gueuze-kriek die niet zoet is. De kriek (een zurige kers) is van zichzelf heel mooi van smaak en te gebruiken in allerlei bakwerk, in vlaaien, in toetjes, en dus ook voor stoof. De “moderne” smaak vraagt om iets zoeters. De grote gueuzebrouwerijen (Belle Vue, Lindemans) zoeten hun bier bij, dat verkoopt beter. Ik zal altijd kiezen voor een “zure” kriek. De grote ui in het recept maakt het gerecht so-wie-so al aan de zoete kant. Maar goed, dat is een kwestie van persoonlijke smaak (nietwaar Ans?).

Een stukje Taleggio-kaas toe en een kopje espresso. Dat was het.

© paul

Alcohol…

meivakantie 2007 206

De hele discussie rond jongeren en alcohol staat weer in het brandpunt. Leeftijdsgrens optrekken naar 18 jaar, happy-hour afschaffen, drankreclame nog meer inperken, je bedenkt het maar en het is bespreekbaar. En toegegeven, al dat ongebreideld gezuip levert ook de nodige problemen op. Ik heb geen oplossing.

De discussie gaat overigens Europabreed. In Luxemburg bestonden er al heel lang regels, maar niemand hield zich eraan. Contrôle op een en ander bestond nauwelijks. Zowel ten aanzien van het drankgebruik van jongeren, alsook in geval van het dronken achter het stuur kruipen liet men het nogal gemakkelijk lopen. Zelf gezien. Niet één keer, maar wel honderd keer. Tot en met dronken agenten in een politiebus.

Een goede twee jaar geleden vond er een radicale omslag plaats. Er wordt nu met grote regelmaat verkeerscontrole gedaan. De pakkans is groot, de boetes hoog. Ook in de horeca wordt scherp gecontroleerd. En overal in het land verschijnen bovenstaande bordjes.

© paul

Hertog Jan Proeverij, Arcen…

30 maart 2007 003

We gingen rozen kopen in Lottum, dat Noord-Limburgese rozendorp aan de Maas. Een paar perken moesten aangevuld worden en er was intussen ruimte gekomen voor vier klimmers. We kopen al jaren bij dezelfde rozenboer, want die biedt een groot aanbod, deels eigen kweek en altijd superkwaliteit. Zijn specialteit zijn de Engelse Austinrozen. En dat tegen prijzen die vooroorlogs lijken.

30 maart 2007 006

Het is ook traditie geworden om na gedane aanschaf met het pontje van Broekhuizen de Maas over te steken. Richting Arcen rijdend kom je dan langs de Arcense Bierbrouwerij “De Vriendenkring”, tegenwoordig “Hertog Jan Brouwerij”. Ben je er nog nooit geweest dan is de brouwerij zeker een bezoek waard. Maar ons was het vandaag te doen om het Proeflokaal, gelegen aan de andere kant van de weg. Niet alleen Hertog Jan bier wordt er geschonken. Nee, ze voeren een grote kaart met speciaalbieren. En wat meer zij, ze behandelen de bieren met de grootste egards. De bieren worden gekoeld aangeboden of op keldertemperatuur, al naar gelang de wens van de klant. In het juiste glas geschonken, naar believen mét of zonder gistdepôt. Een vriendelijk praatje erbij en de nodige productkennis. Enfin, precies zoals dat hoort. (Kom daar in de doorsnee horecaf maar eens om, daar wordt wat afgeklooid met bier.)
De Proeverij houdt er ook een mooie lunchkaart op na. En daarop vind je nog een aantal streekgerechten: kaantjes, Limburgse kazen, Belgische kazen, asperges en andere groenten uit de “tuin van Venlo”. Wij kozen voor bloedworst. Met goed brood, met gebakken appeltjes, met gefruite uitjes, met appelstroop. De bloedworst was prima gebakken, knapperig van buiten, maar niet zo hard dat je met de korst het smeuïge binnenste plet. Een voortreffelijke lunch voor € 7,50.
Ik dronk er een paar glazen Orval bij, Ellen koos voor Liefmans Goudenband. En die laatste bleek een moordcombinatie te vormen met de stevige worst en de rinse appelstroop.
De ambiance is prettig. Hoewel het Proeflokaal groot is en aan wel honderd gasten plaats biedt is de inrichting van dien aard dat je je geborgen voelt.
Een aangenaam gesprek met de kok over Orval (ook volgens hém het beste bier ter wereld!) en we konden voldaan naar huis.

© paul

Drankgedicht…

maes

Vandaag op de kop af vijfennegentig jaar geleden werd in het stadje Aalst een manneke geboren dat zich zou ontpoppen als de belangrijkste Vlaamse schrijver van de twintigste eeuw: Louis Paul Boon.

Alweer jaren geleden verscheen er een herdenkingsbundeltje, opgedragen aan de meester, met daarin literaire stukjes van diverse Vlaamse schrijvers. Ik vond het allemaal niet zo denderend van kwaliteit, behalve dan dat ene juweeltje van Josse De Pauw. Hij gaf het als titel mee: “Laat Boontje” en het gaat zo…

***
Waarloos, zei Louis.
Maes-pils: waarloos,
‘t staat op den bak.
Dat is de brouwerij, zei de patron.
Het dorp, zei zijn vrouw.
Waarloos, zei Louis.
Maes-pils: waarloos,
‘t staat op den bak.

***

De gegevens van het herdenkingsbundeltje kan ik niet terug vinden, het ding is zoek. Het gedichtje is echter ook opgenomen in de bundel WERK van Josse De Pauw uit 2000. Momenteel is daarvan een nieuwe gebonden editie te bekomen in de Vlaamse boekhandels, spotgoedkoop.

Josse De Pauw
WERK
Uitgeverij Van Halewyck
ISBN 90 5617 701 x
Prijs: € 7,-

© paul

Hondenbier…

bier brand 002
We hadden ons net met een stapel boeken op de bank gezet toen het Kind binnenkwam. Met een verrassing, voor hond Max! Ze had een vergadering vanmorgen in Café Den Engelenburgt hier in het dorp. Wij waren natuurlijk razend nieuwsgierig; wat hebben ze nu voor verrassingen in een café voor onze hond?
Juist ja, bier! Gekker moet het niet worden, hondenbier. Moest je tot nu toe altijd maar alleen op stap, vanaf nu kon je je hond gewoon gezellig meenemen naar het café en dan niet een slappe bak water voor de trouwe viervoeter! Nee, gewoon; één biertje voor de baas en geef de hond er ook één.

Ik kreeg meteen al visioenen van een hikkende, zwalkende Max maar na het lezen van het etiket hoef ik me daar niet druk om te maken: De inhoud van het flesje bestaat uit; 0,8 % eiwit, 0,18 % vet,0,18 % ruwe celstof, 0,05 % ruwe as en 98,3 % vocht.
Het bier is gebrouwen uit; water, rundvlees extract, gerstemout extract,melkzuur, aminozuren, mineralen. Het etiket vermeldt verder: aanvullend diervoer voor honden: klein tot middelgroot 1/2 fles per dag, middelgroot tot grote hond 1 fles per dag.
Schudden voor gebruik! Na openen 3 dagen gekoeld houdbaar. Op kamertemperatuur het lekkerst!
Meer info op hondenbier .

De uitbaters van café den Engelenburgt zijn echte dierenliefhebbers en hebben dit bier al een paar weken in hun assortiment. Er zijn al enkele vaste klanten voor deze tractatie. Ze verwachten deze zomer een grote toeloop van honden met baasjes die op de lekkernij afkomen!

Hond Max krijgt zijn fles bier vanavond, het is nog wat vroeg om nu al aan de drank te gaan. Wij maken dan zelf maar een fles Bourgogne open. Alleen drinken is voor die hond ook niet leuk!
Wordt vervolgd!

© ellen

Jopen bokbier…

26 oktober 002

“Van bier ga je boeren”, schreef één van onze wijnbloggers.
“Tja”, dacht ik, “en van wijn krijg je koppijn en aanslag op je tanden.”

Beide uitspraken zijn waar en tegelijkertijd belachelijk.
Giet je een fles of vijftien van het mooiste bier ter wereld (Orval) naar binnen, je zult hikken, boeren en erger.
Drink je in korte tijd een paar flessen van de beste Bordeaux, koppijn is je deel.
De stellingen lijken dus te kloppen, maar het slaat nergens op. Omdat je zo niet met je mooie spullen omgaat. Eén dozijn oesters is veel, maar heerlijk. Drie dozijn is niks. Eén bonbon is goddelijk, tien bonbons is buikpijn.

Jopen bokbier is zo’n bier waarvan je slechts een paar glazen drinkt, nee, savoureert.
Rustig doe je dat, het bier geschonken in een mooi ruim glas, niet te sterk gekoeld. Open haard, goed gezelschap, enfin, verzin maar wat. Maar drink het met aandacht. Vorig jaar beschreef ik het bier en de brouwerij al uitvoerig. .
Ik herhaal slechts wat biergoeroe Michael Jackson er enige jaren terug al van zei, want dat staat nog steeds als een huis: “Dit bier heeft een robijnrode kleur en is ongefilterd. Het aroma heeft iets van vers gepelde mandarijntjes; het is daardoor zeer fris en levendig. Het eindigt met een rookachtige gebrandheid, een heel apart bier. Aanbevelenswaardig!”

Het Jopen bokbier is lang niet overal te krijgen, maar ben je liefhebber dan loont het meer dan de moeite om op zoek te gaan.

Voor vriend Jan was het bier dit jaar de nummer een. Ik ben benieuwd wat hij van het Gulpener bokbier vindt, want dat laat ik hem van de week proeven. Dat bier zou wat mij betreft als enig bokbier Jopen dit jaar kunnen verslaan. Je hoort er nog van.

Overigens hebben we (Jan en ik) dit jaar al weer een hoop verschillends geproefd. Middelmaat troef, met nu en dan een uitschieter naar beneden. Hertog Jan viel echt tegen, terwijl dat toch van huis uit een klassebrouwerij is. Slap en te zoet.
Albert Heijn maakte het ‘t bontst. Ze brengen dit jaar gewoon een heel ander bier. Vorig jaar robijnrood en lekker rins van smaak, dit jaar zo donker als Dubbel en natuurlijk te zoet. Bah!

© paul

P.s.: Het is nu avond en er is bij toeval een flesje Jopen in de koelkast terecht gekomen. Ik maak het open en de smaakt blijkt door de koude weggedrukt te worden. Wat over blijft is de rooksmaak. Dus ten overvloede nog maar eens: “Levend” bier drink je op keldertemperatuur.

Het is er weer…

25 september 002

De foto dateert van gisteravond, even voor zonsondergang. Mijn eerste glas bokbier van dit jaar.
Ik had me voorgenomen om niet, zoals vorig jaar, te blijven klagen over het al maar zoeter worden van het goedje. Ik kies alleen voor goed bier en het andere kan me gestolen worden.
Aangezien ik nog geen tijd had om iets echt moois te kiezen nam ik dan maar wat voor de hand lag. In het schap van Grootgrutter AH. Hun eigen merk kon altijd door de beugel.
En wat denk je: slapper, wateriger en zoeter dan vorig jaar. Waarom in godsnaam?

© paul

Champagnepils?..

bier1

De vier grote brouwerijen van Luxemburg brouwen hun Pils naar het Deutsches Reiheitsgebot. Ik weet ook wel dat dat niet alles wil zeggen, maar brouwen kunnen ze in ieder geval. Mijn voorkeur gaat uit naar het merk Bofferding, maar nogal wat échte bierkenners prefereren de pilzen van de brouwerij Simon uit Wiltz. De Speciaalbieren die de diverse brouwers produceren vinden gretig aftrek in de Luxemburg omringende landen, en terecht.

Een week geleden zag ik in een supermarktschap een nieuw Speciaalbier van Simon: het Prestige. Nadere beschouwing leerde dat het een bier van de lage gisting betrof, een pilsnerachtig type, dat was aangevuld met 8 % Crémant de Luxemburg, zeg maar de betere Luxemburgse Champagne. Een huwelijk van bier en wijn, dat is toch op z’n minst opmerkelijk. Het geheel zat verpakt in een “beslagen” fles, bijna zwart van kleur, met zilver opdruk. Chique. De Crémant kwam van de Caves Gales, een gerenommeerd huis uit Remich aan de Moezel.

We brachten een paar flessen mee naar huis en organiseerden een kleine proeverij. Nieuwsgierigheid en ongeduld maakten echter dat ik daarvoor al een fles uitprobeerde. Ik vond het maar flauwtjes. De smaak die een goede pils nu juist zo bijzonder kan maken was verdwenen, vond ik. En iets van Crémant terug proeven deed ik niet, behalve dan misschien een verfrissend zuurtje op de achtergrond.

Toen ik het bier ter beoordeling voorzette aan vriend Jan vreesde ik dan ook het ergste. Jan is er nogal nauw aan. En hij heeft veel ervaring met bier, een goede smaak en uitgesproken mening. En wat denk je: hij vond het lekker! Verfrissend en smakelijk. En juist de zaken die ik als minpunten bestempelde waren voor hem reden tot een positief oordeel.

En zo zie je maar weer lezer, niks is eenduidig en de waarheid bestaat niet. Laat je door mijn bedenkingen niet weerhouden dat Prestige zelf te proeven.

© paul

CHAMPAGNEPILS?

De vier grote brouwerijen van Luxemburg brouwen hun Pils naar het Deutsches Reinheitsgebot. Ik weet ook wel dat dat niet alles wil zeggen, maar brouwen kunnen ze in ieder geval. Mijn voorkeur gaat uit naar het merk Bofferding, maar nogal wat échte bierkenners prefereren de pilzen van de brouwerij Simon uit Wiltz. De Speciaalbieren die de diverse brouwers produceren vinden gretig aftrek in de Luxemburg omringende landen, en terecht.

Een week geleden zag ik in een supermarktschap een nieuw Speciaalbier van Simon: het Prestige. Nadere beschouwing leerde dat het een bier van de lage gisting betrof, een pilsnerachtig type, dat was aangevuld met 8 % Crémant de Luxemburg, zeg maar de betere Luxemburgse Champagne. Een huwelijk van bier en wijn, dat is toch op z’n minst opmerkelijk. Het geheel zat verpakt in een “beslagen” fles, bijna zwart van kleur, met zilver opdruk. Chique. De Crémant kwam van de Caves Gales, een gerenommeerd huis uit Remich aan de Moezel.

We brachten een paar flessen mee naar huis en organiseerden een kleine proeverij. Nieuwsgierigheid en ongeduld maakten echter dat ik daarvoor al een fles uitprobeerde. Ik vond het maar flauwtjes. De smaak die een goede pils nu juist zo bijzonder kan maken was verdwenen, vond ik. En iets van Crémant terug proeven deed ik niet, behalve dan misschien een verfrissend zuurtje op de achtergrond.

Toen ik het bier ter beoordeling voorzette aan vriend Jan vreesde ik dan ook het ergste. Jan is er nogal nauw aan. En hij heeft veel ervaring met bier, een goede smaak en uitgesproken mening. En wat denk je: hij vond het lekker! Verfrissend en smakelijk. En juist de zaken die ik als minpunten bestempelde waren voor hem reden tot een positief oordeel.

En zo zie je maar weer lezer, niks is eenduidig en de waarheid bestaat niet. Laat je door mijn bedenkingen niet weerhouden dat Prestige zelf te proeven.

©  paul