Er zijn van die dingen die je nooit doet terwijl ze zo voor de hand liggen. En kom je dan op het idee, desnoods geholpen door derden, dan begrijp je niet dat je niet al veel eerder…
Vorige week kocht ik mooi kriekenbier van de firma Mort Subite. Fruitig, fris en licht-bitter. Wat ligt er nu meer voor de hand dan een mooi stoofpotje maken met dat vocht?
Het is heel eenvoudig en het resultaat mag er zijn.

Voor twee personen:
2 schouderkarbonaden,
1 fles Gueuze-Kriek,
1 grote ui,
2 takjes tijm,
1 blaadje laurier,
1 klein tomaatje,
2 teentjes knoflook.
peper en zout uit de molen.
roomboter

Ik sneed de ui in ringen en bakte die in de koekenpan. Toen de ringen glazig werden snipperde ik de knoflookteentjes er grof doorheen en liet ze even mee bakken. Intussen had ik de karbonades in een andere pan in de roomboter aangebakken, om en om. I
Ik deed de uien bij het vlees en schudde er het flesje Kriek (25 cl.) bij om het hele zaakje verder te laten stoven. Tomaatje, tijm en laurier gingen er nu ook bij. Na één uur waren de karbonades heelijk mals en de saus geurig, licht zoet. We aten er gekookte aardappeltjes bij en gebakken spinazie met spekjes.

Ik heb een voorkeur voor Gueuze-kriek die niet zoet is. De kriek (een zurige kers) is van zichzelf heel mooi van smaak en te gebruiken in allerlei bakwerk, in vlaaien, in toetjes, en dus ook voor stoof. De “moderne” smaak vraagt om iets zoeters. De grote gueuzebrouwerijen (Belle Vue, Lindemans) zoeten hun bier bij, dat verkoopt beter. Ik zal altijd kiezen voor een “zure” kriek. De grote ui in het recept maakt het gerecht so-wie-so al aan de zoete kant. Maar goed, dat is een kwestie van persoonlijke smaak (nietwaar Ans?).

Een stukje Taleggio-kaas toe en een kopje espresso. Dat was het.

© paul