Verse doperwtjes met pancetta

Posted on June 14, 2009 by Ellen Bouckaert

Verse doperwtjes, zeldzaam lekker, zeldzaam te koop tegenwoordig. Je zou er een groententuintje voor gaan beginnen! Het is ieder jaar weer zoeken… precies op het goede moment naar de markt gaan…Zaterdag waren ze er opeens, op Helmond markt. Ik ben in mijn enthousiasme vergeten te vragen waar ze vandaan kwamen. Het is geloof ik nog iets te vroeg voor Nederlandse doperwtjes. Maar goed, ik kocht een kilo voor ons twee. Het is moeilijk een juist gewicht te bepalen met dit soort peulvruchten. Soms hebben de peulen veel inhoud, soms heel weinig erwtjes. Een gemiddeld gewicht voor twee flinke groenteneters is ongeveer een kilo. Wij aten bij deze prachtige verse erwtjes een kalfskotelet. Geen aardappelen of pasta of rijst. Serveer je ook aardappelen of pasta bij de erwtjes dan kun je met 750 gram of 500 gram toe.

1 kilo ongedopte erwtjes
2 eetlepels olijfolie
1 teentje knoflook, fijngehakt
2 eetlepels fijngehakte pancetta
1 eetlepel fijngehakte peterselie
eventueel wat water
zwarte peper, eventueel wat zout

Dop de erwtjes. doe de olie in een ruime pan en smoor daarin de knoflook zachtjes even aan. Voeg de pancetta erbij en bak die even mee. Doe de peterselie erbij en schep om en om. Dan de doperwtjes toevoegen, alles nog eens goed omroeren en een lepel water erbij doen. Laat de erwtjes, met de deksel op de pan, zo ongeveer 15 minuten sudderen. (tijd is heel afhankelijk van hoe vers, en hoe jong de erwtjes zijn. Gewoon even proeven tussendoor) Als de erwtjes gaar zijn moet ook al het vocht verdampt zijn. Voeg eventueel wat zout toe en serveer direct.

Gruyère in wijnblad…

Posted on June 13, 2009 by Ellen Bouckaert

Ik zit al dagen te broeden op een artikel over “de Jongste Bediende en Marleen in de Grote Stad”, maar het ontbreekt me aan de tijd om er rustig aan te werken. Even uitstellen dan maar. Laat ik het over de knutsels van Ellen hebben…

Het begon er allemaal mee dat Ellen gisteren de tuin een grote beurt gaf. Rond deze tijd van het jaar betekent dat ook het in toom houden van de wijnstokken. Die druivenstruiken woekeren er maar op los en je ontkomt niet aan degelijk snoeiwerk. Je moet voorzichtig om de jonge vruchten heen werken, maar het is verbazingwekkend hoeveel blad er dan af komt. Het merendeel belandt in de groenbak, maar Ellen vindt het nu eenmaal zonde om eten weg te gooien, en zoekt iedere keer naarstig naar mogelijkheden om iets met het blad te doen. En aangezien we die avond vlees en groente zouden grillen op het oude houtskoolconfoor lag het voor de hand om een aanvulling te verzinnen op de maaltijd. Het ging als volgt:

Zoek wat mooie gave bladeren uit, zowel grote als kleinere. Haal er de stelen af. Snijdt de Gruyère in hanteerbare blokjes. Pak de kaasjes in in het kleinere blad. Je maakt een soort envelopjes, waarbij je op moet letten dat je de kaas helemaal afdekt. Vervolgens verpak je de pakketjes in het grote blad. Je kunt de pakketjes nu op het confoor leggen. Het hoeft niet zo lang, een paar minuten aan elke kant is voldoende om de kaas vloeibaar te maken. Daarna peuter je de pakketjes open en lepelt de kaas eruit.

Persoonlijk vind ik het zeker zo lekker om de kaas met blad en al te eten. Wanneer je de pakketjes iets langer op het vuur laat liggen zal het buitenste blad verbranden. Je peutert dat eraf en je houdt een puntgaaf pakketje over. Het binnenste blad is volledig intakt. Gewoon eten met blad en al, dat geeft een aangename smaak en voegt daadwerkelijk iets toe aan de kaas.

Maak je dit hapje later in het seizoen, dan zul je merken dat je de nerven voor een deel uit het blad moet snijden. Die worden dan te grof en hard om nog te kunnen vouwen.

Schinkenwurst…

Posted on June 13, 2009 by Ellen Bouckaert

Er zijn nog wel slagers die hem zelf maken, maar het worden er minder. Schinkenwurst hoort meer thuis in de grotere vleesverwerkende industrie. Dat hoeft geen bezwaar te zijn, mits het maar een fatsoenlijke vleesverwerkende industrie is. Onze worst kwam van Luxviande, de grootste vleesverwerker van Luxemburg. Ik heb nooit te klagen gehad over hun producten.

Schinkenwurst is een soort verzamelnaam voor worsten van varkensvlees waarbij grove stukken vlees (o.a. ham) door de farce worden verwerkt. Die farce kan uit allerlei bestaan. Soms doet het denken aan Plockworst, soms aan Lyoner, maar de farce is altijd fijn van struktuur. Alle Schinkenwurst die ik tot nu toe heb leren kennen was gekruid. En altijd was er knoflook in verwerkt, soms een vleugje, soms een overdaad.

Schinkenwurst in het Nederlans vertaald wordt Hamworst. Maar wat in Nederland onder Hamworst wordt verstaan dekt in het geheel de lading niet. Bij Nederlandse Hamworst moet je eerdere denken aan Boterhamworst, en dat is écht iets anders.

Mijn worst woog ruim vier ons. Ik nam hem mee naar het Vrijdagmiddagcafé van Vriend Jan. Ik sneed er mooie plakken van en stalde die uit op tafel. Ik dacht dat we er wel even mee toe konden. Het duurde echter geen vijf minuten voordat de laatste plak door een van de bezoekers naar binnen werd gewerkt. De worst is dan ook een uitstekende bierbegeleider.

Andijvie (uit de VELT schooltuin) met ansjovis, balsamico en tomaat

Posted on June 11, 2009 by Ellen Bouckaert

De kinderen van Eupotours zitten op een geweldige school mét een schooltuin! In het verleden had de school zelf een stuk grond, tegenwoordig tuinieren op een stuk van de VELT tuin in ons dorp. Een deel van de kinderen tuiniert, het andere deel van de groep wandelt onder begeleiding rond en leert over planten, bloemen, insecten en hoe dat alles samenhangt. Een prachtig idee vind ik, en velen met mij. Ik sta werkelijk versteld van de kennis die de kinderen in korte tijd hebben vergaard. Je zou op iedere school een verplichte schooltuin moeten hebben! Ik kom hier nog op terug. Ik ga de kinderen binnenkort interviewen over hun tuin.

Vandaag even over de opbrengst, want behalve dat de kinderen in deze schooltuin heel veel leren, en er heel veel plezier aan beleven, komen ze ook nog eens met prachtige groenten naar huis. De opbrengst is af en toe zó groot dat ook ons Ministerie een ruime portie toebedeeld krijgt! Gisteren kregen we bijvoorbeeld een enorme krop andijvie; ecologisch, met veel liefde geteeld. Er was nog even verwarring; is het nu de ijsbergsla of andijvie (niet zo simpel te onderscheiden bij deze losse zelfgeteelde kroppen). Ik had al een mooi recept voor eigenteeld ijsbergsla van Janneke in mijn hoofd, bleek het toch echt andijvie te zijn. Niet erg, ik maakte er gewoon zo’n ‘ongeveer’ recept van. Een beetje van Janneke en een beetje van mij, maar met de andijvie van Lotte en Flora!

500 gram andijvie, goed gewassen en grof gesneden
2 tenen knoflook
5 ansjovisjes
wat tijm
wat verse basilicum
zwarte peper
1 flinke eetlepel balsamico azijn
200 ml olijfolie
1 tomaat in blokjes gesneden

Wrijf de ansjovisjes en de knoflook fijn in een vijzel. Voeg de kruiden toe en de balsamico en de olijfolie. stamp en roer tot je een mooie saus hebt. Schik de andijvie en de stukjes tomaat in een ovenschaal en verdeel de saus overal over de groenten. Zet de schaal onder de gril in de oven (200 graden) en laat zo 5 minuten grillen. Schep dan alles voorzichtig om en om en laat nog eens 5 minuten grillen. Dan meteen opdienen. Wij aten er wat aardappeltjes bij. (restant van gisteren, ook even onder grill gezet met wat olie en een paar takjes rozemarijn.

Stukje kaas toe uit de Savois, en natuurlijk een kopje espresso.

Kip met verse knoflook uit de oven

Posted on June 10, 2009 by Ellen Bouckaert

Het is een beetje stil hier op dit weblog de laatste tijd. Wij hadden het druk met van alles en nog wat, onze uitstapjes naar Luxemburg kostten natuurlijk nogal wat tijd en dan was er ook nog die schitterende, bloedstollend spannende, “Millennium Triologie” van Stieg Larson, die moest eerst uitgelezen worden. Ik kon er niet meer mee ophouden! Ook voor onze vrienden was er te weinig tijd. Vriend Jan zat al drie weken te wachten met een fles West Vleteren van tien jaar oud!!! (daar lees je hier natuurlijk snel meer over)

Hoog tijd voor een gezellig etentje. Heel informeel, vooraf wat lekkers te drinken met een Portugees worstje erbij, een tomaatje gevuld met Hollandse, zelf gepelde garnalen, gevolgd door een bisque van de garnaalschillen, met wat armagnac en wat geklopte room. Het hoofdgerecht simpel, informeel in een grote ovenschotel; kip met verse knoflook, aardappelen en kruiden.

voor zes personen;

12 biologische drumsticks
3 bollen verse knoflook
1500 gram aardappelen
1 citroen in dunne plakjes
8 blaadjes salie
8 takjes rozemarijn
een handjevol zwarte olijven
een bosje verse artisjokken, of beter nog een blik artisjokkenhartjes. ik gebruikte verse artisjokken, maar ze droogden teveel uit!
200 ml olijfolie
200 ml citroensap
zeker 250 ml kippenbouillon
zout en peper en wat verse basilicumblaadjes

Schil de aardappelen en snijd ze in blokjes. Je hoeft de verse knoflook verder niet te pellen, gewoon doormidden snijden. Maak een marinade van kippenbouillon, citroensap, olijfolie, peper en zout.
Schik de aardappeltjes en de knoflook in de ingevette ovenschaal, leg er de stukken kip op en verdeel de olijven en artisjokkenharten erover.
Stop de rozemarijn en salieblaadjes ertussen.
Giet de marinade erover en wacht even tot alles doordrenkt is.
(de smaken kunnen dan mooi even intrekken)

Verwarm intussen de oven voor op 200 graden en maak een flinke schaal salade met groene kropsla, eikenbladsla, tomaat, komkommer en lenteuitjes. Een neutrale dressing van olijfolie, citroensap, peper en wat zeezout.

Schik nog wat plakjes citroen over de kip/aardappelschotel en schuif de ovenschaal in de oven. Laat het geheel zo ongeveer een uur garen.

Dien het gerecht op in de ovenschaal. Geef er de salade en wat brood bij en geniet! Alles ging “schoon op”, zelfs de laatste restjes saus werden met wat brood uit de schaal geveegd!

We konden het niet eens worden over een nagerecht; een schaal mooie kersen volstond.

En natuurlijk esprresso toe, en een glas Armagnac of Pedro Ximenez.

Tuinboontjes zoals ze in Rome gegeten worden

Posted on June 10, 2009 by Ellen Bouckaert

Janneke schrijft deze week over Junigroenten en ze schreef maandag zo smakelijk over tuinboontjes dat ik onmiddellijk naar de winkel snelde om een flinke portie van die prachtige boontjes te kopen. Dat viel overigens niet mee. Al wonen wij op het “platteland”, groenten zijn hier vrij schaars…Jawel, natuurlijk biedt de plaatselijke meneer Albert groenten te koop aan, en ook Jumbo en Nettorama doen voor elkaar niet onder in het aanbieden van boontjes uit Kenia, asperges uit Peru en wat er nog meer aan uitheemse vlieguren te verkopen valt. Maar het ging mij gewoon om Hollandse tuinbonen, nee niet van Hak of Iglo! Verse!!!

Ten lange leste toch gevonden, en ze waren vers, Hollands (Nederlands) en lekker! Ik dopte de boontjes. Eén keer. Er is ieder jaar om deze tijd weer een heftige discussie op diverse foodblogs of de tuinboontjes nu enkel, of dubbel gedopt moeten worden. Ik vind één keer genoeg. Misschien kan iemand mij overtuigen dat ik ze dubbel moet doppen. Ik ben benieuwd…

Ik maakte de boontjes klaar op de manier zoals ze in Rome de eerste verse tuinboontjes klaar maken; heel simpel, alle eer aan de tuinboon.

voor twee personen;
ongeveer 1500 gram ongedopte tuinboontjes
1 plak pancetta in dunne reepjes gesneden
1 fijngesneden uitje
2 eetlepels super olijfolie
vers gemalen zwarte peper
wat vers gehakte platte peterselie
6 eetlepels water
eventueel zout

Dop de boontjes en was ze in koud water. Verwarm de olijfolie en smoor de ui daarin tot hij glazig is. voeg de pancetta toe en bak even mee. Roer de tuinboontjes erdoor en de zwarte peper. Voeg 6 lepels water toe en roer goed om. Temper het vuur als het zachtjes suddert en doe de deksel op de pan. Heel jonge boontjes zijn in 8 minuten gaar, bij wat oudere boontjes duurt het wat langer. Het vocht moet bijna helemaal verdampt zijn. Roer er wat vers gehakte platte peterselie door en eventueel wat zout. Serveer in een mooie schaal.

Wij aten er een gegrilde entrecôte bij.

Kopje espresso toe.

Donderdagmarkt in Arlon…

Posted on June 9, 2009 by Ellen Bouckaert

Arlon (de schoone stad Aarlen) is hoofdstad van Belgisch Luxemburg. Je rijdt er doorgaans hard langs af en laat de stad dan letterlijk links liggen op weg naar Warme Zuiden.

Het is geen grote stad, beslist niet. Maar ze heeft grandeur. Het verzorgingsgebied van de stad is fors, zodat de voorzieningen verre de verwachtingen overtreffen. Voor Nederlanders doet de stad al heel Frans aan.

Ben je in de buurt op donderdag, dan moet ik je toch dringend aanraden even een autostop te maken. Donderdag is namelijk marktdag. Je vindt er dan produkten uit de omgeving, de Gaume, maar ook allerlei lekkers uit de Waalse Ardennen. Franse kooplui vind je er bij de vleet. Uit Bretagne, uit de Elzas, uit Lotharingen, uit de Comté. En dan die hammen uit Corsica, die hammen….

De Knakworsten van Huize Padua…

Posted on June 7, 2009 by Ellen Bouckaert

We bezochten deze middag de Zomermarkt op het terrein van mijn broodheer. De Zomermarkt van Huize Padua is een jaarlijks terugkerend festijn met levende muziek, volksvermaak, eten en drinken en een giga-vlooienmarkt. Het is met name die markt die zorgt voor massa’s bezoekers uit de verre omtrek. De sfeer is er ontspannen, we mogen er graag een paar uren rondslenteren.

Tussen twee marktkramen in zag ik dit tafeltje staan. Netjes was de koopwaar uitgestald. Blikken knakworstjes, ogenschijnlijk met zorg opgestapeld tot een atraktief torentje. Toen ik echter wat beter keek snapte ik er geen snars meer van.

Dat iemand een tafeltje reserveert voor zijn koopwaar en een en ander aardig uitstalt begrijp ik. Maar waarom alle blikken dan op hun kop gezet? En een aantal met het belangrijke deel van het etiket naar achteren?

Er was niemand in de buurt om verantwoording af te leggen. We hebben het er maar bij gelaten…

Weer terug…

Posted on June 4, 2009 by Ellen Bouckaert

Huis opgeruimd, vakantiewasje gedaan, boeken, cd’s en dvd’s terug geplaatst in de kast. Achterstallige post bekeken, nieuwe bloemetjes voor het raam gezet. Kortom, we zijn weer thuis, en nu voor een langere periode. Ellen is alweer toe aan de laatste dag van haar gehalveerde werkweek en ik ben nog vrij. Eindelijk tijd om wat zorgvuldiger met dit web-log om te gaan.

Zo zijn er worsten die beschreven moeten worden, wijnen ook en nog een hoop ander gedoe. Er liggen nog zaken van meer dan een maand terug. Enfin, ik zet me aan het werk.

Gisteren aten we asperges, we hadden ze zolang moeten ontberen in het verre buitenland. Ze werden eenvoudig gegratineerd. Erbij een mooie geclasseerde Rivaner van Bernard-Massard uit Grevenmacher, aan de Luxemburgse kant van de Moezel. Jaargang 2007.

Een stukje Tome de Savoy toe en een kopje espresso.

Na de maaltijd doken we alletwee weer in ons boek. Van het Kind leenden we de Millennium-Trilogie van Stieg Larsson. Het blijkt lectuur die je niet weg kunt leggen. Ellen maakte het niet te laat, ze moest per slot om zes uur weer op, maar ik bleef met mijn boek plakken aan de keukentafel tot een uur of twee. Ik kon vanochtend niet op tijd mijn bed uit. Kortom, het gewone leven heeft weer aanvang genomen.

Bloggen op de camping.

Posted on May 31, 2009 by Ellen Bouckaert

Goed, zojuist is nu toch echt het eerste blogje vanuit Septfontaines (Luxemburg) geplaatst! Pffft, dat ging niet zomaar even. Ik ondernam dit jaar al diverse pogingen, maar alles mislukte; een van school geleende laptop bleek geen “vreemde” netwerken te accepteren, de volgende laptop deed het wel maar toen was de draadloze verbinding te zwak. Vandaag lijkt eindelijk alles te kloppen, Na uren gefriemel kan ik nu eindelijk werken. De omstandigheden zijn niet echt ideaal; ik ben bijvoorbeeld vergeten een “echte” muis mee te nemen en het muisgedeelte op de laptop is verschrikkelijk lastig te besturen. Ook het opladen van foto’s naar mijn Flickr was een zeer langdurig klusje, daarna begonnen de insekten om mijn hoofd te zoemen en ben ik maar naar binnen gegaan. Ik heb me nu geinstalleerd aan de tafel in de caravan, een schaaltje Franse kersen binnen mijn bereik.

(het glas op de achtergrond is van Paul. Het bevat een uitstekende Single Malt Schotse whisky; een tien jaar oude Laphroaig. Paul zal er nog over schrijven)

Het is al laat en of het daaraan ligt weet ik niet, maar de draadloze verbinding werkt opeens op volle sterkte. Nog maar een kiekje dan.

Meestal gaan we na het boodschappen doen een kopje espresso drinken bij confiseur Namur, een van de beste van Luxemburg. Vandaag waren de beroemde Mont Blanc gebakjes helaas op. We troostten ons met een citroentaartje. Ook heel lekker!

ellen.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Author Archives: Ellen Bouckaert