Syrische okra’s met tamarinde…

Posted on by

okra's met tamarinde 003

“Wordt vervolgd” schreef Ellen onder het vorige artikeltje en zo is het maar net. Gisteravond al vonden de okra’s een weg naar onze potten en pannen.

Ellen had al eens okra’s klaar gemaakt in een groentenstoofschotel, met tomaat, oubergines en nog een en ander. Ik vond de okra’s eigenlijk maar storende elementen in dat gerecht. Ook kocht ik ze wel eens bij onze Turkse slager, hele kleintjes, geconserveerd op sap in een potje. Ook in dat geval maakte de groente geen overweldigende indruk.

In het voortreffelijke “De Joodse Keuken” van Claudia Roden vond Ellen een recept dat heel bruikbaar leek. Pikant detail: ook hier werd tamarinde als smaakmaker gebruikt. Roden waarschuwt: “Het gerecht ziet er wat modderig uit, maar het smaakt voortreffelijk.” Ze had geen groter gelijk kunnen hebben. Het gerecht zoals hier beschreven komt uit de Joods-Syrische keuken. Ellen hield zich nu eens redelijk aan de receptuur uit het kookboek.

500 gram okra’s, liefst kleine
1 middelgrote ui, fijngehakt
3 eetlepels olijfolie
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
1 eetlepel tamarindepasta
peper en zout
1 eetlepel suiker
1/2 theelepel versgestampte of -gemalen piment

Terwijl Ellen de ui en de knoflook in de olijfolie fruitte maakte ik de okra’s schoon door de bovenkanten eraf te snijden en ze even te wassen. Toen ui mooi glazig en zacht was en de knoflook zijn aroma af begon te geven voegde Ellen de tamarinde toe en roerde het geheel tot een egale saus. Daarna gingen de okra’s erbij en zoveel water dat de groente nét niet onderstond. De pimentkorrels had ik inde vijzel fijngestampt. Daarvan werd een halve theelepel toegevoegd, en verder ook peper, zout en suiker. Ellen liet het gercht zo een goede 15 à 20 minuten op een laag pitje en zonder deksel stoven.

Het gerecht wordt doorgaans koud gegeten. Wij aten het lauw-warm. Het was voortreffelijk. De typische smaak van de zure tamarinde, in combinatie met de piment leverde een heel verrassende sensatie op. We zullen dit recept beslist nog vaker gebruiken. Een idiale begeleider om van de zomer bij gegrild vlees te eten. En je kunt het ruim van te voren klaarmaken, het wordt er dan alleen maar beter op.

© paul

Lamsvlees met tamarinde en pepers…

Posted on by
 

tamarinde 007

Het was hier weer druk vandaag, veel ‘zaterdagbezoek’, gezellig! Veel buurt over politiek, laatste nieuwtjes, wel en wee in ons dorp. Het was ook een werkdag voor mij vandaag, het was op onze opleiding
“Open Dag”. Een heel geslaagde open dag met veel bezoekers en veel toekomstige studenten, daar werk ik altijd graag aan mee.

Op zo´n dag moet er iets makkelijks te eten zijn, iets dat al pratend klaargemaakt kan worden.  Vlees bakken, uitjes snijden, wat praten, kruiden erbij, eens roeren, wat bouillon toevoegen, nog wat praten enzovoorts…Gelukkig hebben wij een keuken waar veel mensen aan tafel kunnen zitten en het ‘fornuis’ toch dichtbij is.

En zo kwamen we te praten over tamarinde, een belangrijk ingrediënt in deze stoofpot, en wat nu eigenlijk tamarinde is…

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet precies weet. Een vrucht, tropisch, zuur, meestal verwerkt tot een pasta…
En natuurlijk ken ik tamarinde van het prachtige gedicht van Hans Warren; “Behalve Linde, Tamarinde en Banaan”. Ik dacht hier even literair uit te pakken en een stukje uit dat mooie gedicht te citeren maar helaas… overal in huis gezocht maar ik kan het boekje zo snel niet vinden! Ik weet zeker dat we het dichtbundeltje ergens hier in huis hebben staan, een felrose, glimmende kaft… maar waar…Het eerste stukje dan maar, zo, uit mijn hoofd dacht ik:

Alle bomen zijn mannelijk
behalve
Linde
Tamarinde
en
Banaan

Vergeef het me als dit niet helemaal klopt. Misschien kent nog iemand het hele gedicht?

Paul gaat dat allemaal helemaal precies uitzoeken en de achtergronden van de tamarinde beschrijven, ik beperk me vandaag tot het al vaker beschreven recept dat overigens iedere keer weer toch iets anders is, vandaag maakte ik het zo;

1 kilo lamsvlees, in niet te kleine stukken gesneden
3 eetlepels olijfolie
2 grote uien, in grove stukken
3 tenen knoflook, geplet en fijngehakt
1 theelepel komijn
1 theelepel gemalen koriander
1 theelepel kaneel
4 kruidnagelen
4 gedroogde chilipepertjes
1 verse chilipeper, in dunne reepjes gesneden, zonder het zaad
4 kleine, vastkokende aardappelen, geschild en in grote stukken gesneden
2  wortels in blokjes gesneden
60 gram santen ( van zo’n blok, te verkrijgen in Toko’s)
1 eetlepel tamarindepasta (ook te koop in de toko)
zout
peterselie en verse koriander

Fruit de ui en knoflook op een laag vuur in de olie goudbruin. Bak in een andere pan de stukken vlees rondom bruin. Voeg de koriander en komijn bij de uien en roer alles goed om. Doe er dan het vlees bij en voeg ongeveer 750 ml heet water toe. Doe er dan kaneel, kruidnagel en chilipepers bij en stoof op een laag vuur ongeveer 1 1/2 tot 2 uur.
Voeg dan de aardappel, de wortel, de in stukjes gesneden santen en de tamarinde toe en laat het geheel zo nog 30 minuten zachtjes sudderen.
Breng verder op smaak met wat zout en bestrooi vlak voor het opdienen met versgehakte platte peterselie en koriander.

Serveer met saffraanrijst en een flinke salade.

Natuurlijk espresso toe!

© ellen.

Door de drukte kwam het er niet van een foto van deze heerlijke stoofpot te maken. Vandaag dus alleen een foto van twee van de ingrediënten; Tamarinde en kokos

Tamarinde…

Posted on by
 

tamarinde

De afdeling Productinformatie van het Ministerie had even geen eigen plaatje beschikbaar en stal dus het bovenstaande van het internet. Niet origineel, maar wél mooi. Zowel het plaatje als dit artikel gaan over Tamarinde.

Hoewel oorspronkelijk afkomstig van Oost-Afrika wordt de boom al sinds mensenheugenis gecultiveerd in tropisch Azië en sinds een paar honderd jaar ook in Zuid-Amerika. De boom levert hout, schors, vruchten en bladeren die allen hun toepassing kennen, vooral medicinaal. Waar het in dit stukje over gaat zijn de peulen. Die leveren namelijk de grondstof waarvan het keukengoedje wordt gemaakt dat we kennen onder dezelfde naam als de boom: Tamarinde.

De peulen van de Tamarindeboom bevatten vruchten. Het pulp van die vruchten wordt samengeperst, met of zonder pit. De klonters pulp worden gedroogd en verdeeld in plakken. Je kent het mogelijk uit de Indonesische keuken. Het heet dan Asam (ook wel assam) en is in veel Indonesische gerechten onontbeerlijk. De tamarinde zoals Ellen die gebruikt heeft een iets andere bewerking ondergaan en komt in de handel als een dikke pasteuze siroop. Zo wordt het verwerkt in de keukens van Midden-Azië en India. Ook in het Midden-Oosten vindt je het terug. Het recept waarin Ellen de Tamarinde verwerkt komt uit de Joods-Perzische keuken.

De smaak van Tamarinde is zurig-fris en mild, soms rins met een klein zoetje. Je gebruikt het voornamelijk als smaakmaker. Maar ook maakt Tamarinde het vlees malser en heeft het een licht conserverende werking.

Wij kochten onze Tamarindepasta bij een toko in Helmond. We betaalden voor een potje van 300 cc € 1,50. De prijs van asem weet ik zo niet, maar asem is niet duur. Ook te bekomen bij de toko.

Wil je nog wat Tamarindeplaatjes zien, klik dan HIER.

© paul

Okra’s…

Posted on by

okra's 006

Vanmiddag stond opeens Piet van de tomaten voor de deur. Of ik soms wat okra’s kon gebruiken? Nou ja, altijd leuk zoiets! Piet had grote haast. Hij had teveel okra’s gekregen of gekocht en had bedacht dat wij daar wel iets mee konden doen. Ik was net een spannend boek aan het lezen dus een beetje verbouwereerd stond ik opeens met een kilo okra’s in mijn handen. Nog vóór ik Piet rustig kon bedanken was hij alweer weg! Dan maar langs deze weg; ” Bedankt Piet!”
Door de grote haast weet ik dus helemaal niet waar de groenten vandaan komen, jammer.
In het verleden maakte ik al eens okra’s maar dat is al lang geleden. Ik ga dus maar eens snel zoeken wat ik met de okra’s kan gaan doen.
Wordt vervolgd!
© ellen.

Kalfstoofpotje met Gruyere…

Posted on by
 

kalfsvlees 006

Na een week een beetje lamlendig in en rond mijn bed gehangen te hebben had ik vandaag toch wel weer zin in iets lekkers en moesten de voorraden aangevuld worden. Boodschappen doen dus! Aangezien Ah de dichtstbijzijnde winkel is ging ik daar naartoe. Op vrijdagmorgen meestal redelijk rustig. Vandaag leek de hel losgebarsten, geen karretje meer te krijgen, zo druk! En hoe dat komt? Dat wist de mevrouw aan de kassa me wel even te vertellen; SMURFEN! Nou ja!
De voorlaatste dag om nog wat smurfen te bemachtigen, mensen hebben er alles voor over. Er schijnt een enorme ruilhandel gaande te zijn. Vooral de muzieksmurf is kennelijk heel gewild. Het gerucht doet de ronde dat er zelfs kistjes wijn voor geboden worden!!!
Maar goed, ik ging naar huis met verse boodschappen en nieuwe smurfen. Helaas weer geen muzieksmurf.

Vanavond een stoofpotje van kalfsvlees met Gruyere.
Voor vier personen;

voor vier personen;
1 kilo kalfsvlees, in dunne reepjes gesneden
wat boter
1 glas witte wijn
een bekertje room
1 doosje kastanjechampignons
peper, zout, een beetje nootmuskaat
een handvol gehakte platte peterselie
100 gram Gruyere kaas, of een ander soort bergkaas, in hele kleine blokjes gesneden

Bak de reepjes vlees in de boter even snel bruin en blus dan af met witte wijn.   
Bak in een andere pan de uitjes en de champignons op een zacht vuur lichtbruin.
Voeg de uitjes en champignons bij het vlees. Laat het vlees nu stoven tot het bijna gaar is. Voeg dan het bekertje room toe en laat alles nog even zachtjes stoven
Voeg dan de peterselie en de blokjes kaas toe, één keer omscheppen. Daarna niet meer roeren en het vuur uitzetten, de blokjes kaas moeten zachtjes smelten.

Wij aten er rijst bij en broccoli.

En natuurlijk espresso toe.

© ellen.

Anti-geurtjes ei…

Posted on by
 

anti-geurei 008

Edith maakte gemarineerde uien en klaagde over de uienlucht die aan haar handen bleef hangen. Een heel herkenbaar verhaal; Edith las een recept van Janneke Philippi en besloot meteen aan de slag te gaan. Het leverde een prachtig potje gemarineerde uien op maar ook een hardnekkige geur van de uien. Niet zo aangenaam als je bedenkt dat ze het recept laat in de avond maakte en dus met de uienlucht naar bed moest.

Met dit mooie ei heb je daar geen last meer van. Het is gemaakt van roestvrij staal en werkt heel simpel. Gewoon flink over je handen wrijven (met water), alsof je het een zeepje is en de geur is weg! Ik heb het ding al heel lang en weet niet meer waar ik het gekocht heb. Ik weet ook niet meer wat het gekost heeft, maar buitensporig veel was het in ieder geval niet. Een prima hebbeding voor in de keuken! Het wordt geleverd met een zwart houdertje zodat je het ei op kunt hangen in de keuken.

En die uien ga ik binnenkort ook maken, ze zien er prachtig uit!

Kippensoep…

Posted on by
 

kippensoep

Ans was twee weken uit ciculatie, zo ook waren Marleen en Petra. Verder snotterde, snifte en sukkelde een groot deel van onze vrienden en bekenden. Op mijn werk verzuimde zo ongeveer elke collega wel een paar dagen, kwestie van griep. Het verwonderde ons dat wij van helemaal niks merkten. Maar zondag kondigde zich dan toch een en ander aan, en maandag hield Ellen wijselijk bed. Zo ook de daarop volgende dagen. Intussen gaat het al weer wat beter met de patiënt.

Ik had en mooie vogel gekocht, een biologische kip. Ik wilde een recept uitproberen, gekregen van mijn Iraanse collega Foeroez. Gestoofde kip met walnoten en granaatappel. Maar dat had dus weinig zin. Ellen hoefde even niet en zo’n hele pot voor mij alleen was teveel.

Wat doe je met een zieke en een kip in huis? Juist, kippensoep maken. Dat helpt tegen elke kwaal, tegen elke aandoening, elke Jiddische Mama kan je dat vertellen. En het werkt ook voor di Gojim.

Ik maakte een flinke ketel, volgens beproefd recept. We doen er al dagen mee…

© paul

Salade met schelvislever…

Posted on by

salade met schelvislever

Aangezien ik geen zin had om voor mezelf uitgebreid te koken, hield ik het dezer dagen bij salades en een stukje vlees of vis. En kippensoep natuurlijk.

Onlangs herontdekte ik de schelvislever. Die komt in een blikje, meestal in olie. (Ik zou ten minste niet weten waar ik hem vers haal.) De smaak is vissig, zilt en zoet. De lever voelt zalvig-zacht aan. Het percentage vet beloopt een goede veertig procent. Mijn blikje bevatte 120 gram lever en kostte ongeveer €1,50.

Ik had verse bladsla. Een aantal bladeren (genoeg voor één portie) scheurde ik met de hand kort. Een half lente-uitje versnipperde ik. De lever zo uit het blikje op de sla, uitje erover en wat peper uit de molen. Ik besprekelde de salade met wat goede olijfolie en een paar druppels van de fijnste balsamico-azijn. De smaak van de schelvislever met die van de azijn was een openbaring…

© paul

Scharrelgebroed…

Posted on by
 

krieleitjes

Jij hebt het beslist ook gemerkt. De dagen lengen.
In de ochtend sta je niet meer in het pikdonker op, en de snelle avondboodschap na werktijd doe je weer gewoon bij daglicht.
Kippen merken dat ook. Hun biologische klok krijgt door al dat licht een signaal en hup, daar komt de eierproductie weer op gang. Dat geldt ten minste voor het scharrelgebroed. Die uit de batterij blijven de hele winter door produceren dankzij lampen en verwarming.

Neel kwam even langs met een presentje van de kleine Eupo’s. Verse eitjes van hun eigen scharrelkrieltjes.
De Eupo-kids hebben drie van die mini-scharrelaars. Ze heten Henneke, Krieltje en van die andere weet ik de naam niet. En zoals je ziet: ze doen het weer!

Het luciferdoosje geeft je een idee van het formaat van de eitjes.
Wat zullen we er toch eens mee gaan doen? Een eierstuifje maken? Een cakeje bakken? Pocheren?
Ik denk dat ik ze maar bewaar voor op de salade.

© paul