Van Paashazen en andere frutsels…

Posted on April 1, 2009 by Ellen Bouckaert

We waren dus in het Sauerland. En ondanks het pestweer gingen we toch even de deur uit, er moest geboodschapt worden.

Staan bij ons de winkels al vol met paasgedoe, bij onze Oosterburen swingt het pas echt de pan uit. Paaslammeren, paashazen, paaskuikens en paaskippen. Paasdrank en paaseten. Goed bedoelde rommel in pluche of plastic uitgevoerd, maar vooral toch als etenswaar. Je vindt ze terug in de vorm van broodfiguren en gebak, in vleeswaren en kaasjes (jaja), maar bovenal van chocolade. En dat dan in alle maten en verschijningsvormen die je je maar kunt bedenken. Allemaal valse romantiek, dat weet ik ook wel, maar op een of andere manier oefent het een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uit.

Die chocoladen figuurtjes met een jasje van bedrukt zilverpapier vind ik het mooist. En hoe lulliger, hoe mooier. Ik heb dat ook met Pieten, Klazen en Kerstmannen. Ik sta er altijd bij stil, ik moet er altijd naar kijken.

Op onze terugreis kochten we nog snel wat drank in. En op de valreep ontdekte ik het After Eight- konijn. Nu heeft onze dochter zo haar eigen intense beleving met After Eight, dus lag het voor de hand om het Kind zo’n ding te schenken.

Hoe of het smaakt weet ik nog niet, het beestje wordt nog niet aangebroken. Zit de mint tussen laagjes chocolade? Of is de mint gewoon door de chocolade gemengd? Zodra het konijn geslacht is hoor je het…

En dan dit nog: Osterkaninchennasenbeutler is een prachtig Duits woord, het bestaat uit zesentwintig letters, en er is er niet één van gelogen!

Sauerland…

Posted on March 31, 2009 by Ellen Bouckaert

We waren er even niet, dat heb je beslist gemerkt. En of jij er wel was (hier op het web-log) weten wij niet, want onze teller laat al een dag of tien verstek gaan. Normaal hebben we zo’n duizend bezoekers per dag, nu zouden het er zes of zeven zijn.

Met z’n veertienen verbleven we een lang week-end in het Sauerland, dat stukje Duitsland achter het Ruhrgebied. Het was er net zulk pestweer als in Nederland, maar dat vormde niet écht een probleem. We pasten het programma aan. De oude boerenbedoening was ruim van afmeting, dus niemand hoefde de ander in de weg te zitten bij de binnen-activiteiten. Er werd gekaart en gelezen, gescrabbled en gebuurt. Lekker werd er gegeten, en goed werd er gedronken. Een en ander leverde voldoende stof op om weer een tijdje over te schrijven.

Vrijdagavond maakten Evert en Neel een overdadig gevulde maaltijdsoep. Samen met het goede brood en een keur aan vleeswaar vormde dat onze avond-dis. Op zaterdag zorgde Ellen voor de pasta en salades. En de zondagavond schoven we aan bij een oude dorpsherberg in het aanpalend dorp. We aten er “deftig”.

Zjakmarietfranspeerevertneelasnhijnvincentmarleenrianjeanneellenpaul waren erbij, Jan en Ans pasten op hond Max en het Kind verzorgde huis en haard (waarvoor onze dank).

Venkelsalade met sinaasappel en Gorgonzola

Posted on March 31, 2009 by Ellen Bouckaert

venkelsalade met gorgonzola en sinaasappel

Het was een stralende lentedag vandaag, jammer dat we dan gewoon moeten werken. Maar in de middagpauze heb ik toch even in het zonnetje kunnen zitten. Heerlijk! Ik denk dat iedereen wel toe is aan een beetje zon en mooi weer. Dan willen we ook geen stamppotten meer, maar lekkere salades en sappige voorjaarsgroenten. Die voorjaarsgroenten laten toch nog even op zich wachten, die willen ook eerst zon. Ook de asperges hebben nog niet genoeg warmte en zon gehad. Als het zo ‘n mooi weer blijft zullen eind deze week de eerste asperges van de verwarmde bedden wel gestoken worden. Onze vaste leverancier stak vorige week al wat van ‘het witte goud’, maar nog niet echt voor de verkoop. Even geduld dus nog. Intussen maar een lentefrisse salade:

Venkel met sinaasappel en gorgonzola. Voor twee personen;

1 mooi venkelknolletje
2 sinaasappelen
75 gram gorgonzola
een dressing van citroensap, olijfolie, grove mosterd, peper en zout.

Pel de sinaasappelen, verdeel ze in partjes en verwijder al het wit. Snijd de venkel heel dun en druppel er wat sinaasappelsap over om verkleuren te voorkomen. Maak een dressing van olijfolie, citroensap, een eetlepel grove mosterd en wat peper en zout. Snijd de gorgonzola in blokjes en schik die met de venkel en sinaasappelpartjes op een schaal. Giet de dressing erover en schep alles even voorzichtig om.

Wij aten er een flinke entrecôte bij en wat aardappelpuree. Eigenlijk is de puree wat zwaar bij deze mooie lentesalade. Misschien is het beter om er een stukje aardappeltortilla bij te eten of gewoon een paar gebakken aardappeltjes.

Kopje espresso toe.

De Gekopte Kip…

Posted on March 25, 2009 by Ellen Bouckaert

Ik zat aan de keukentafel garnaaltjes te pellen. Ze gingen dienst doen als eiwitrijke aanvulling op de salade van die avond. Ik had ze eigenlijk iets te lang laten liggen. De schokken waren zacht geworden, daarom pelden ze uitermate slecht. En dat kwam mijn humeur niet ten goede.

Vanuit de keukenkast stond ze me aan te grijnzen, of eigenlijk was het meer een verwijtend blik die ze me toe wierp. Dit te overjarig chocoladen paaskuiken met die aanmatigende uitdrukking op haar facie. Ik had al meermaals gedreigd om haar te “koppen”, maar dat mocht niet.

Ellen had haar vorige week aangeschaft. Ze zou fungeren als onderwerp voor een nieuwe kop-foto voor dit web-log. De kip zou iets kunnen zeggen over het naderend Paasfeest. Het kwam er alleen even niet van om een plaatje te maken. Te druk, geen goed licht, geen zin…

Gisteren was ik het zat. Ik griste de kip uit de kast en verkocht haar een lel. Ze viel in brokken uit elkaar, maar veel helpen deed het uiteindelijk niet. Ellen schoot aardige plaatjes, dat wel. Maar toen ze de kop van het beest op mijn krantje met garnalenschokken zette was het alsof de verwijten gewoon doorgingen.

“Ja rot-kip, ik weet zelf heus wel dat ik die garnalen té lang in de koeler heb laten liggen, daar hoef jij me niet aan te herinneren…”

Na de foto-sessie heb ik de brokken chocolade samen met het Kind opgepeuzeld. Het was niet écht lekker.

Zojuist kocht ik voor een paar cent bij het Kruidvat drie paashaasjes. Ze zijn ook van chocolade, maar ze hebben een jasje van bedrukt zilverpapier aan. Ik heb ze in de kast gezet op de plaats van de kip. Het ziet er beroerd uit. De Bruinoogjes kijken net zo gemeen, nee gemener. Ze lachen me sardonisch toe. Die zijn geen lang leven beschoren, beslist niet…

En andere genoegens…

Posted on March 23, 2009 by Ellen Bouckaert

Toen ik vanavond naar mijn werk vertrok zag ik dat Ellen bezig was met het stukje over de venkelsalade en de Spaanse tortilla. Het artikel staat niet geplaatst, dus ze zal er wel mee gestopt zijn. Dan morgen maar…

Het lijstje is intussen verwezen naar het “Rijk der Valse Beloften”. Het leek de afgelopen week wel een wedstijd: “hoe kom ik onder voornemens uit”.

Op zaterdag ging ik naar de markt in Helmond. Naast de voorrraad groenten en vis voor de komende dagen bracht ik Shoarma mee en nog wat lekkere dingen van het Indonesisch stalletje (onder andere lumpertjes en voortreffelijke sambal badjak.) We maakten er op zaterdag een maaltje mee. De zondag werd de Afhaalchinees eer aangedaan. Wéér gegrild spek, wéér kool in santen. Enfin…

De foto nam ik op Aswoensdag, de dag na carnaval dus. Intussen zie je de bloempjes ook in het wild verschijnen, maar ik schep er ieder jaar weer een eer in om met carnaval bloeiende forsythia in huis te hebben. Het lukt altijd…

Aardappeltortilla en kabeljauw met saffraan.

Posted on March 23, 2009 by Ellen Bouckaert

Het was even heel stil op dit weblog, gewoon geen tijd om te schrijven. Ik heb een week lang gewerkt, er was een enorme klus te doen; een enorme hoeveelheid boeken, cd’s, dvd’s en aanverwante materialen hebben we deze week verhuisd van de Doba mediatheek naar ‘onze’ Fontys Pabo Onderwijswerkplaats/Mediatheek. Na veel passen en meten, tellen en berekenen, rekken afbreken en weer opbouwen, boeken omwerken in de catalogus, beveiligen enzovoorts is deze gigantische verhuizing nu toch nagenoeg rond. Een hele opluchting, alle berekeningen klopten en een mooi staaltje van teamwork maakten dat we in een recordtijd de hele klus geklaard hebben! Super!

Dan is er even weinig tijd voor schrijven over eten en drinken, er was zelfs weinig tijd om te eten en te drinken. Er was een lijstje, al vooraf gemaakt om ons voor erger te behoeden, maar daar kwam niet echt veel van terrecht. Natuurlijk hebben we gegeten in die dagen, maar ik was te moe om er ook nog over te schrijven. Een paar beschrijvingen wil ik hier toch bewaren. Omdat ze bijzonder lekker waren, of omdat ze als supersnel gerecht niet vergeten mogen worden. Paul schreef al over de tortilla van aardappel deze week en de pan waarin je zonder problemen zo’n tortilla kunt maken, vandaag aten we nog een keer zo’n aardappel tortilla en erbij vis uit de oven. De vis met een Spaans vleugje saffraan paste wondermooi bij de aardappelkoek.

Kabeljauw met saffraan uit de oven, voor vier personen;

600 gram kabeljauw (van onbesproken gedrag uit Ijslandse wateren)
1 bosui, 1 teentje knoflook, fijngesneden
1 glas witte wijn
een plukje saffraan
8 kleine tomaatjes
4 plakjes ontbijtspek in reepjes
peper en zeezout
olijfolie

Smoor de ui, knoflook even zachtjes aan in de olie en doe er de draadjes saffraan bij. Voeg de witte wijn toe en haal de pan van het vuur. Roer nog even goed om. Schik de moten kabeljauw in een ovenschaal en giet er het mengsel over. Verdeel de tomaatjes en de stukjes spek over de vis. Strooi er peper en zout over en giet er nog wat witte wijn bij. Zet de schaal dan in de voorverwarmde oven, gaar de vis ongeveer 25 minuten op 200 graden.

Erbij zo’n puntje van deze aardapeltortilla en wat salade.

450 gram aardappelen schillen en in schijfjes snijden
3 eetlepels olijfolie
1 ui en 2 teentje knoflook, zeer fijngesneden
5 eieren
peper, zout

Schik de schijfjes aardappel in een koekenpan (al dan niet van gietijzer ). Meng de ui en knoflook tussen de aardappelschijfjes en giet er met ruime hand olijfolie over.
Smoor de aardappelschijfjes, de ui en knoflook heel zachtjes gaar. Niet bakken of bruinen, alleen zachtjes garen. (Doe een deksel op de pan.)

Na ongeveer 15 á 20 minuten zijn de aardappelen gaar. Schep ze uit de pan en laat ze goed uitlekken.
Veeg de pan schoon met wat keukenpapier en giet er dan 1 flinke lepel olijfolie in.
Kluts de eieren met wat peper en zout en voeg de aardappelschijfjes erbij.
Laat het ei-aardappelmengsel voorzichtig in de pan glijden en laat het geheel zachtjes bakken tot het ei aan de bovenkant gestold is.
Draai de tortilla om: neem een grote deksel of een bord waar de tortilla op past, laat hem erop glijden en draai, in één keer vanaf de deksel terug in de pan.
Laat nog héél even bakken, en klaar…

De restjes zijn ook prima koud te eten. snijd de tortilla dan in kleine hapklare stukjes, prikketje erin, en je hebt mooie eigengemaakte Tapas.

Kopje espresso toe.

Van lijstjes en koekenpannen…

Posted on March 21, 2009 by Ellen Bouckaert

Hoe zat het ook al weer met lijstje? Lamsstoofpot zei U? Nou, mooi niet!

Ellen was gewoonweg te laat van haar werk om nog aan een stoofpotje te beginnen En ik sliep tot half zeven in de avond, dus dat schoot ook niet op. Maar geen nood, het vlees om te grillen was zo gekocht, en de rest was al in huis aanwezig. Vanavond aten we Spaanse tortilla, venkelsalade en een stuk gegrild vlees. Ellen schrijft morgen de recepten. Laat ik het hebben over onze nieuwe koekenpan.

Koekenpannen zijn bij ons van plaatijzer, met houten stelen. Gewoon degelijk ouderwets spul. Verder hebben we er nog van gietijzer, en ook één van roestvrij staal. Die laatste is op de keper beschouwd geen koekenpan, maar je kunt er veelal dezelfde dingen mee doen, én meer. De ijzeren koekenpannen worden doorgaans niet afgewassen, die voor de omeletten nooit. Een stuk keukenpapier voldoet bij het schoonmaken.

Om een of andere reden heeft Ellen nooit willen werken met “moderne” koekenpannen. Die met een tefal-laagje of astronauten-coating of hoe het ook allemaal heten mag. En ik heb eigenlijk nooit begrepen waarom niet. Een afdoende verklaring heeft ze me nooit kunnen geven. Ze wilde het gewoon niet…

Een paar weken terug deed ik, zoals elke dag, mijn boodschappen bij de AH om de hoek. Aangezien ik doorgaans rond kwart over acht in de ochtend de winkel betreed, tref ik het nogal eens dat een deel van de verswaren beplakt zijn met een rood-blauwe sticker, die je recht geeft op 35 % korting op de aanschafwaarde. Die stickers bepalen regelmatig wat de avondmaaltijd zal worden. (Ik ben gek op die stickers: vanavond waste ik mijn haren nog met shampoo met zo’n sticker, en ook at ik een stukje kaas, gekocht onder dezelfde conditie’s)

Die bewuste ochtend zag ik de koekenpan liggen, mét anti-aanbaklaag, en mét zo’n sticker. Er zat een kleine bluts in en het email aan de buitenkant was licht beschadigd. Ik besloot het ding te kopen. Het kostte me uiteindelijk € 10.- Ik verwachtte thuis de nodige scepsis over mijn aanschaf, misschien zelf ronduit een afwijzing. Het viel mee…

En sinds die tijd is de pan langzaam een steeds prominentere rol gaan spelen in ons huishouden. En toen Ellen dan vanavond die tortilla bakte in het ding ging ze helemaal en definitief om. Want hoewel Ellen heel goed overweg kan met de plaatijzeren pannen, bij die tortilla’s wil er nog wel eens iets mis gaan. In haar enthousiastme begon ze spontaan recepten te bedenken. De volgensde keer kon het met méér ei, met pepertjes, lenteuitjes, spek. Enfin, wat een enthousiast mens zoal bedenkt…

En ik? Ach, voor mij geldt dat mijn bloedworst perfect uit die pan kwam. Dat alleen al maakt die koekenpan tot aanschaf van het jaar.

Penne met broccoli, tomatensaus en artisjokkenhartjes.

Posted on March 20, 2009 by Ellen Bouckaert

Vandaag ging het dus al helemaal mis met het lijstje en de planning. Vandaag stond er een visschoteltje uit de oven op het lijstje, maar…”vergeten de vis uit de diepvries te halen”. En, ook “geen zin in vis uit de oven”…”halen we een pizza”…”geen zin in pizza”…”pasta dan?”

Pasta werd het dus, en dan wel “pasta zonder poespas”, maar mét restverwerking! Al met al een smakelijke maaltijd, én snel te bereiden.

het restje van de bolognesesaus in een ruime platte pan verwarmen.
( heb je geen restje dan kun je ook een uitje bakken met een teentje knoflook, een blikje tomaten toevoegen en even laten stoven)
voeg er een paar halve artisjokkenharten bij (uit blik, waren over van de lunch)
kleine portie penne ‘al dente’ koken en afgieten.
de broccoli van gisteren bij de tomatensaus voegen
de uitgelekte penne erbij
strooi er nog wat kleine stukjes Peccorino of andere lekkere kaas over.
voorzichtig omscheppen
nog even doorwarmen en snel opdienen.

Deze maaltijd kost 15 minuten tijd en weinig geld! Bovendien zijn de restjes weer eens mooi weggewerkt!

En wat er dan nog overblijft; Hond Max, is altijd ‘in’ voor restjes, hij vindt broccoli lekker. Andere restjes-van-onze-tafel krijgt hij met mate. Pasta, daar is hij dol op, en risotto ook. Doorgaans krijgt Hond Max één schepje ‘van ons eten’ door zijn brokken gemengd; hond blij, wij blij. Maar wij willen geen vette hond, één schepje is genoeg!

Ik lees intussen bij de reacties een discussie over het ‘al dan niet stomen van brocolli’. Leuk, dit soort reacties. Leerzaam ook. Mooi dat onze lezers onderling van gedachten wisselen. Het is geen gebrek aan belangstelling dat wij niet op alle reacties antwoord geven maar soms hebben we simpelweg even geen tijd meer over…

Een late maaltijd, voor mij maar geen kopje espresso. Een glas wijn en dan ga ik slapen, morgen alweer een drukke werkdag.

Afhaalchinees en grijze garnalen…

Posted on March 18, 2009 by Ellen Bouckaert

Het lukt ons best om de maaltijden voor een week vooruit te plannen. Of we ons ook aan dat lijstje kunnen houden valt te bezien. Vandaag was het niet echt ingewikkeld. Ik hoefde slechts een telefoontje te plegen, en na een goed kwartier naar het Kleine Afhaalchineesje te wandelen, bij ons om de hoek. De maaltijd van gegrild spek, bami en gestoofde kool stond er al klaar. Morgen wordt het al ingewikkelder. Ik moet op tijd vis uit de vriezer halen, en zeker niet vergeten nog even broccoli te kopen.

De foto is van eergisteren. Een salade van grijze garnalen in béarnaise saus op veldsla. Eenvoudiger kan haast niet. Het pellen van de garnalen kost tijd, maar het levert zoveel extra’s aan goede smaak op. Ik koop nooit gepelde garnalen, ik doe het altijd zelf. Ik wacht er doorgaans mee tot er een programma op de radio is dat ik graag wil horen. De zondagochtend is er uitermate geschikt voor. De VPRO zendt dan vanaf 10.00 uur het onvolprezen geschiedenisprogramma OVT uit op Radio 1. Het pellen doe ik op de blinde piloot, ik heb dus alle tijd om geconcentreerd te luisteren.

Sausen, en dus ook mayonaise, maken we meestal zelf. Een goede uitzondering vormen de sausen van de zuurwarenfabriek Devos & Lemmens. Die vinden wij van acceptabele kant-en-klaar kwaliteit. Voor deze salade gebruikte ik hun Béarnaise saus.

Het gaat dus als volgt: Pel de garnalen en doe ze in een kom. Schep er naar believen béarnaise saus over en roer voorzichtig om. Was de veldsla en laat die uitlekken. Leg de sla op een bord en schep er de garnalen op. De sla hoeft niet aangemaakt te worden.

Natuurlijk maak je van de schillen en schokkken, het overschot van het pellen, een heerlijke soep!

Gegrilde zalm en broccolisalade

Posted on March 18, 2009 by Ellen Bouckaert

Het is vandaag alweer gelukt om ons aan het lijstje te houden!!! Dat hadden wij zelf nooit gedacht, al drie dagen volgens planning! Misschien wordt het hier toch nog ooit een ordentelijk huishouden. Vanmorgen heeft Paul precies volgens planning de mootjes zalm uit de diepvries gehaald, en vanavond nog snel even verse broccoli gekocht (meteen even een uitje voor hond Max, die is dol op winkelen) Daarna hebben we samen de kruidenpasta voor de zalm gemaakt. Ondertussen de broccoli drie minuten geblancheerd in kokend water, afgegoten en even in ijskoud water laten schrikken. Een lepeltje van de kruidenpasta met wat knoflook, olijfolie en citroensap aangemaakt over de lauwwarme broccoli gegoten en afgemaakt met een paar schaafjes peccorino. Dat was de salade, vergt nog geen 6 minuten.

Kruidenmengsel voor op de zalm;
een bosje platte peterselie
verse selderie
wat basilicum
wat rozemarijn
1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
de schil van één citroen, schoenboenen en fijn raspen
olijfolie
peper en grof zeezout

De kruiden en de knoflook fijnhakken en met de citroenrasp, peper, zout en olijfolie in de mortier doen en goed mengen. Verdeel de kruidenpasta over de mootjes zalm en zet ze ongeveer 15 minuten onder de gril in de oven.

Bak intussen wat krielaardappeltjes gaar en goudbruin in de koekenpan.

Kopje espresso toe en je hebt een smakelijke, gezonde, niet al te dure maaltijd in ongeveer 15 minuten!

Ik ben heel benieuwd of we morgen weer volgens het lijstje eten.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…