Een lezer stelde een vraag over het “snoeischaar-achtig” instrument dat hij had gevonden in de keukenerfenis van zijn overleden ouders. Een andere lezer trok uit de omschrijving de conclusie dat het om een wildschaar moest gaan. En dat nu denkt het Ministerie ook.
De foto toont onze eigen wildschaar.
Het ding heeft een totale lengte van 23 centimeter en is vervaardigd van hoogwaardig roestvrij staal. Het komt van de firma Pas uit Solingen, Duitsland.
Zoals je ziet heeft de schaar een zware bek, met aan één kant een geribbeld snijvlak.
Verder is er een halfronde uitsparing, speciaal voor het doorknippen van wat grotere botten.
De veer in het midden zorgt ervoor dat je forse kracht kunt zetten zonder dat je de kans loopt dat de schaar ineens doorschiet. En forse kracht heb je bij het gebruik nodig, bij voorbeeld om het karkas van een kip te halveren of om botten van kleinwild en gevogelte te knakken.
Aan het uiteinde van de handvaten zit een slotje, zodat je de schaar veilig op kunt bergen.
Onze schaar is, zeg maar, het archetype van de wildschaar. Ze zien er bijna altijd zo uit. In vroeger dagen wilde men de wildschaar nog wel versieren met ornamenten. (Een mooi voorbeeld daarvan is te vinden in dat aardige boekwerk Keukengerei rond 1900 van Brigitte ten Kate-von Ecke).
Tegenwoordig echter zie je ook steeds vaker een type waarbij het veersysteem in de handvaten zit verwerkt, dat zou hygiënischer zijn. De veer van onze schaar kun je met één handomdraai los maken zodat schoonmaken geen probleem hoeft te zijn.
Is het een onmisbaar gereedschap in de keuken?
Tja, het ligt er maar aan hoe je kookt. Koop je gevogelte of wild is z’n geheel om het vervolgens zelf te prepareren voor gebruik, dan is het een uiterst bruikbaar hulpmiddel. Met een mes gaat het slopen minder goed en een bijltje verbrijzelt botjes vaak zodanig dat je te veel slinters krijgt. Wanneer je, zoals wij, regelmatig een hele kip grilt is het een handig instument bij het aansnijden en verdelen van het gerecht.
Wij hebben vaak plezier van onze schaar.
Blijft de vraag hoe we aan de schaar zijn geraakt. Ik denk dat hij uit de nalatenschap van mijn ouders komt, maar Ellen is ervan overtuigd dat Moeder Bouckaert de eerdere eigenares was.
© paul
