Niet al te vaak, maar toch met een zekere regelmaat kom je hem tegen op dit web-log, de pastinaak. Hij is niet meer helemaal van deze tijd, achterhaald door andere koolhydratenleveranciers. Vóór de introductie van de aardappel was het waarschijnlijk de belangrijkste wintergroente in de Oude Wereld. Wij houden hem met plezier in ere, daarvoor is hij bijzonder genoeg.

We hebben de laatste jaren wat geëxperimenteerd en dat leverde aardige en bruikbare recepten op. We maakten puree van aardappelen en pastinaak. We verwerkten hem in een ovenschoteltje, en heel bijzonder vond ik de pastinaak als onderdeel van een klassieke stoofschotel met kalfsvlees. Er moet nog veel meer te doen zijn met deze groente, we zoeken naarstig naar nog andere mogelijkheden.

Een paar jaar geleden was het moeilijk om de groente te vinden. Tegenwoordig neemt het aanbod fors toe. In ons eigen dorp wordt hij gewoon verkocht bij Lidl. Biologisch geteeld, in Nederland. Mooi toch…

Wil je wat meer weten over de pastinaak, klik dan even door naar hier.

© paul

Ik schreef gisteren over de linzen: wel of niet weken? En kreeg onder andere, uitvoerig antwoord van Cucinone. Blijkt dat we net een paar dagen te laat zijn met deze linzenschotel; In Italie eet men traditioneel linzen met oudjaar; “Je wordt dan in het nieuwe jaar rijk, want de kleine linzen staan voor muntstukjes…” Net te laat dus… en de staatsloterij was ook alweer niets… Nou ja, de linzen waren heerlijk, en met zo’n mooi gerecht op tafel ben je toch heel rijk!

Ik besloot het advies van Cucinone  te volgen en de linzen zonder weken gewoon zachtjes te koken. Gewoon af en toe testen of ze al gaar zijn.
De linzen eerst goed wassen en daarna opzetten met ruim water. Deze waren in 45 minuten gaar maar de kooktijd kan variëren.

Linzenschotel voor vier personen;
250 gram linzen, gekookt zoals boven beschreven.
1 winterwortel
2 stangen selderij
1 ui, 2 teentjes knoflook
1 blikje gepelde tomaten
blaadje laurier
1 klein stukje pancetta
1 worstje (ik gebruikte een Ardenner worstje, je kunt natuurlijk ook een mooi Italiaanse worstsoort nemen)
1 kop bouillon
olijfolie
een klontje boter
versgehakte platte peterselie

Snijd de groenten fijn. Verwarm de olijfolie en smoor daarin de ui, knoflook en stukjes spek. Voeg wortel en selderij toe en smoor ze even mee. Dan de tomaten erbij, de stukjes worst en een blaadje laurier.
Voeg dan de linzen toe en breng op smaak met zout en veel peper. Doe er wat bouillon bij en laat de groentenschotel nog 20 minuten op een heel zacht vuurtje staan. Roer er vlak voor het opdienen een klont boter door en flink wat versgehakte peterselie.
Wij aten er knapperig brood bij en een groene salade.

Een prima gerecht voor koude winterdagen. Ik moet zeggen dat de kwaliteit van de linzen goed was, maar niet te vergelijken met de groene linzen uit Puy. Die zijn veel verfijnder van smaak. Ik ga het advies van Cucinone volgen en op zoek naar de Lenticchie di Ustica of de lenticchie di Castelluccio.

En natuurlijk espresso toe!
© ellen.

Wij hebben zin in linzen vanavond! En nu heb ik een probleem…
Ik kocht bij de Italiaanse winkel in Belgie twee zakjes linzen. Ik dacht twee dezelfde zakjes. Thuisgekomen bleek dat het ene zakje lenticchie Montagna bevat en het andere gewoon lenticchie.
Geen probleem tot dan. Vandaag bekeek ik de zakjes nog eens goed en zie op het etiket aan de achterkant de volgende tekst;

Eén nacht weken???

Op het andere zakje staat;

Ik spreek en lees bijna geen Italiaans, afgezien van een paar woorden die ik zo her en der in restaurants of op vakantie opgepikt heb. Ik begrijp uit deze tekst dat het ene zakje linzen bevat die een nacht moeten weken, en het andere linzen bevat die gewoon 20 minuten gekookt moeten worden???

Tot nu toe hebben we steeds linzen uit Puy (Fr) gegeten. Die zijn in 20 minuten gaar!
Kan iemand mij helpen met deze Italiaanse tekst?
© ellen.

Vanavond schorseneren, een beetje een vergeten wintergroente. Wél een groente van eigen bodem, zonder ´foodmiles´ dus. Relatief goedkoop en vitamine- en eiwitrijk.
Wat veel mensen tegenhoudt om deze groenten te eten is het schoonmaken, of liever gezegd de sterke verhalen erover die je overal leest. Dat is ook de reden dat de groenten bijnamen kreeg als “dienstmaagdenverdriet” en “huisvrouwenleed”.

Alice B. Toklas schrijft over schorseneren; “We planten ze elk jaar maar vragen ons wel eens af waarom. De aardpeer heeft nog een lekkere inhoud. Maar voor het bestaan van schorseneren is geen excuus te bedenken”.

Ergens anders las ik, dat als een jong meisje van schorseneren houdt, ze een liefhebbende man zal krijgen. Maar daar zat Alice B. niet zo op te wachten!
Oude Duitse kookboeken leggen vooral de nadruk op de geneeskrachtige werking van deze groenten;

Schwarzwurz, Wallwurz oder Beinvelle ist…eines der vornehmsten Wundmittel, indem es den Durchbruch stillt, die Lungengeschwüre und allerhand Wunden und Brüche heilt…
Von den Wurzeln…wird vorgegeben, wenn man einer Kochinn ein Stück davon in einen Fleistopf prakticiert, solle selbiges alle Stücken Fleisch zusammen wachsen machen”.
Frauenzimmer-Lexicon (Leipzig 1773)

Over het schoonmaken worden ook zeer diverse verhalen geschreven; voorweken in water of niet, ongeschild koken, onder stromend water schillen of juist niet. Wij hebben vandaag maar van alles wat overgenomen. En eigenlijk viel het nogal mee.

Leg de schorseneren vijf minuten in een bak met water. Schrob ze even af met een borsteltje. Schil ze met een aspergeschiller, half onder water. Leg de schorseneren daarna meteen in een schaal of pan met schoon water waaraan je 2 eetlepels azijn toegevoegd hebt.
Als alle schorseneren geschild zijn, 20 tot 25 minuten koken in water met wat zout en het sap van een citroen.
Recepten voor schorseneren zijn er ook te over. Wij aten ze vanavond gegratineerd met ham en kaas.
© ellen