Een echt visland is Luxemburg niet. Maar hun gefrituurde voorntjes uit de Moezel moet je zeker een keer gegeten hebben. En natuurlijk de forellen. Kakelvers en goed behandeld. Niemand heeft de huid met z’n handen beschadigd.

Ellen bakte dit exemplaar à la meuniere, heel lichtjes bestoven met meel, in de boter. Stukje citroen erbij en wat mierikswortel uit de tube. Zo simpel kan het leven zijn. We aten de forel op een zonovergoten teras. Daarbij hoorde natuurlijk een Luxemburgse wijn, ik geloof dat het Riesling was.

À la meuniere betekent simpelweg: op de manier van de molenaarsvrouw. Het verhaal wil dat de molenaarsvrouw altijd stoffige handen heeft, vanwege het vele meel in haar omgeving. En dat kleine beetje meel aan die handen is voldoende om een gerecht te bestuiven. Enfin, voor wat het waard is…

© paul

Een bijzonder voorgerechtje vandaag; Foie de Lotte, lever van zeeduivel.
Op de camping in Luxemburg hebben wij een Bretonse buurvrouw, Marianne. Zij verkoopt op regionale markten in Luxemburg en België haar produkten; Bretonse koeken, fleur de sel, speciale geleien, visbouillon en soepen van kreeften en langoustines. Wij raakten onder het genot van een mooi glas wijn aan de praat over eten en ze bezwoer ons dat er niets lekkerder is dan een geroosterd sneedje brood met lever van de zeeduivel; foie de lotte! Als dank voor eerder gemaakte foto’s kregen we een blikje van deze foie de lotte en een fles met bouillon van langoustines.
De vislever is ingeblikt op het schip en met alleen wat zout geconserveerd. Serveren op brood, met wat fleur de sel en grofgemalen peper, eventueel een schijfje citroen.
Dat advies hebben we dus maar netjes opgevolgd.

Deze vislever smaakte prima! Ik ken schelvislever, maar de smaakt van deze zeeduivellever is veel verfijnder.
We dronken er een glas Rivaner bij, iets zoeters had ook gemogen.

Een aanrader voor wie naar Bretagne op vakantie gaat; zeeduivellever uit Port de Saint-Guénolé, en de groeten van onze buurvrouw Marianne!

© ellen