En Max kreeg de staartjes…

Posted on June 7, 2011 by Ellen Bouckaert

7 jun. 2011

Ik schreef hier al eens hoe moeilijk ik het vind om te bedenken wat ik eet als ik s’avonds moet werken. Dat is, ondanks de goede raad en aardige reacties op dat artikel, nog steeds niet echt bevredigend opgelost. Eten meenemen is teveel gesjouw met het openbaar vervoer, in onze kantine hebben ze alleen broodjes. Meestal eet ik als ik thuis kom nog maar wat. Ik zit dan echt flauw te worden op mijn werk en krijg zin in allerlei lekkere hartige dingen, zo ook vanavond. En dan las ik ook nog even wat twitterberichten en die gingen natuurlijk allemaal over de Eerste Hollandse Nieuwe. Het water liep mij in de mond.

Paul kwam mij gelukkig met de auto ophalen. Wij reden terug over Beek en Donk en jawel, daar stond de kraam van de familie de Beer met de eerste nieuwe haringen!

Het was er bar gezellig. Allerlei volk dat nog even een haring kwam proeven en erover buurten natuurlijk, hoe mals ze zijn en hoe groot en hoe vet en, nou ja je kent de gebruikelijke haringpraatjes wel. Voor de feestelijke gelegenheid stonden er zelfs een paar tafeltjes en stoelen. Ook Neef Cor kwam even snel een schaaltje haringen halen voor zijn gasten. “Een verrassing voor de vrienden van RK Kaartklup Ons Genoegen ML. Ze weten nog niet dat ze nieuwe haring krijgen. Ik heb gezegd dat ik even weg moest”, aldus Neef Cor. Dat noem ik waar gastmanschap! Mannen van de RKKOGML, geniet ervan!

Maar goed, ook wij aten de haringen aan de kraam en ik vond ze lekker, heel lekker!!! En het was precies wat mijn eetbehoefte van deze avond kon stillen. Oja, ik had geen fototoestel bij me, je zult het dus moeten doen met een foto van Hond Max. Die is net zo dol op haringen als wij. Hij krijgt altijd een paar staartjes. Die pakten we vanavond in een servetje en ik probeerde thuis een foto te maken van hond-max-die-haring-staartje-eet. Dat viel niet mee. Hond Max is er zo gek op dat hij je vingers zowat opvreet…Hij kan zich nog nét beheersen…

Geen espresso toe na zo’n haring. Een gewoon borreltje is prima!

*) Op de foto Vader de Beer, de foto is genomen in 2008.

Linguine met vongole…

Posted on May 23, 2011 by Ellen Bouckaert

23 mei 2011

Vrijdag kocht Paul bij de Sligro een portie vongole; in dit geval vongole
veraci, in Nederland ook wel tapijtschelpen genoemd. Ik ben er dol op maar
helaas zijn ze hier in Brabant bijna nooit te koop, mooi dus voor een zondagse
zonnige maaltijd. Je kunt er ongetwijffeld van alles mee doen maar ik houd het
maar simpel zodat de smaak van de schelpdiertjes zo natuurlijk mogelijk blijft.
De soort pasta die je gebruikt moet niet te dik zijn; een dunne spaghetti of
linguine. Ik gebruikte linguine van mijn favoriete merk De Cecco. Hier nogal
duur maar in Luxemburg altijd wel ergens in de reclame. Wij nemen dan ook altijd
een voorraadje mee naar huis.

Voor twee personen:
500 gram vongole (met schelp)
1 kleine sjalot, fijngehakt
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
een blikje tomaten
een klein rood pepertje, het zaad verwijderen en in dunne reepjes
gesneden
wat olijfolie
peper en zout
linguine
een handvol verse gehakte peterselie

Verwarm de olie en smoor daarin de sjalot en knoflook zachtjes goudgeel. Voeg
de pepersnippers erbij en bak ze even mee. Doe er de tomaten bij en laat alles
even inkoken tot je een mooie saus hebt. Kook intussen de linguine. Voeg vlak
voor de linguine klaar is de schelpjes bij de tomatensaus en laat ze openstomen.
Het vocht dat vrij komt geeft een extra fijne smaak aan de saus.Giet de pasta af
en roer ze door de tomatensaus. Strooi er de peterselie over en dien snel op.
Een mooi glas witte wijn erbij en je hebt een heerlijke zonnige maaltijd in een
paar minuten.

Kopje espresso toe natuurlijk.

Last-minute-eten: een visschoteltje met een Spaans tintje…

Posted on April 27, 2011 by Ellen Bouckaert

27 apr. 2011

Onze trouwe lezer had het al begrepen; wij waren er even een paar dagen
tussenuit! Wij vierden de paasdagen op onze vertrouwde stek in Luxemburg! En
natuurlijk waren we niet alleen, het gezelschap kwam met tussenpozen, maar
vrijdagavond waren we met vier kinderen, negen volwassenen en drie honden (en
een zwerfkat uit het dorp). Een prima gezelschap om een prachtig stralend
paasweekend mee door te brengen.

Daarover later meer beste lezer. Probleem blijft voor ons altijd het
thuiskomen; geen boodschappen gedaan, alles opgemaakt want we gingen toch weg…
Kom je laat thuis dan komt er nog even bezoek van de thuisblijvers om te horen
hoe-het-geweest-is…, en dan de volgende nacht/dag meteen weer werken…
Paul zei vanmorgen “Wat zullen we eten vanavond”? …Tja… Dat wordt dan zo’n
last-minute-maaltijd! Vanavond nog even snel na het werk naar de dichtsbijzijnde
winkel en maar zien wat er van te maken valt. Je kunt dan, heel laf en heel
duur, kiezen voor de voorgeprogrammeerde maaltijden uit pakjes-en-zakjes, je
kunt je ook laten inspireren door wat er in het schap aantrekkelijk uitziet;
noem het maar het ‘marktmenu’.

Vandaag zag de vis er prima uit. Ik had nog een paar mooie rijpe tomaatjes.
Ui en knoflook is hier standaard in huis, een glas witte wijn ook. Ik kocht dus
wat vis, kabeljauw uit IJsland, een zakje krielaardappeltjes en een onsje
gerookte ham. Dat moest toch iets worden?

Voor twee personen:
ongeveer 300 gram kabeljauw
4 tomaatjes, in partjes gesneden
1 kleine ui in snippers gesneden
1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
3 plakjes gerookte/gedroogde ham, liefst Serano
1 glas witte wijn (ik gebruikte vandaag een droge witte Rhone wijn uit de
buurt van Nimes)
een plukje saffraan
250 gram nieuwe aardappeltjes in de schil even gekookt tot ze bijna gaar
zijn
olijfolie
peper en zout
wat verse basilicum

Verwarm de oven voor op 180 graden. Week de saffraan even in een beetje witte
wijn en vijzel de draadjes fijn. Kook de aardappeltjes bijna gaar en giet ze af.
Smeer een ovenschaal in met een beetje olijfolie en schik daarin de stukjes vis,
de tomaatjes, de aardappeltjes de plakjes ham en wat peper en zout. Meng de
uiensnippers en de gehakte knoflook met wat olie. Giet de wijn met saffraan over
het geheel en meng voorzichtig. Schik er dan de olie met ui en knoflook over en
zet de schotel in de oven. Laat garen in ongeveer 20 minuten. (afhangkelijk hoe
dik de stukken vis zijn, gewoon even testen door voorzichtig te prikken in een
stukje vis) De schotel uit de oven halen en er nog wat verse basilicum over
strooien. Dien op met een groene salade. Wij waren heel tevreden over ons
“marktmenu”!

Kopje espresso toe.

Risotto met vis en langoustines

Posted on April 24, 2011 by Ellen Bouckaert

Er lag al tijden een zakje in de diepvries met 8 langoustines. Te weinig om iets mee te beginnen, teveel om plaats in de diepvries in te nemen. Daar moest dus maar eens iets mee gebeuren. Ik had ook nog een stukje Vitoriabaars van ongeveer 250 gram en wat garnalenbouillon. Ik besloot maar eens een risotto met vis te maken. Bij officiele recepten gaan er dan meestal nog meer soorten vis in maar ik besloot gewoon eerst eens netjes op te maken wat er in huis was. Je zou deze risotto ook kunnen maken met garnalen, gebruik dan in ieder geval de schillen om bouillon te maken. Bouillon is een belangrijk ingrediënt in de risotto.

Risotto met langoustines en vis
250 gram risottorijst ik gebruikte arboriorijst
8 kleine langoutines
250 gram gefileerde vis
1 kleine ui
50 gram boter
1 glas droge witte wijn
versgehakte platte peterselie
50 gram boter

maak de bouillon van :
water of een restje bouillon
de schalen, koppen en scharen van de langoustines
1 eetlepel tomatenpuree
1 kleine rode peper
wat selderij en peterselie
peper en zout. Laat dat alles ongeveer 20 minuten zachtjes trekken.

Pel de langoustines en bewaar de schalen en koppen voor de bouillon. Snijd de vis in niet te kleine stukjes. Maak de bouillon en zeef hem na 20 minuten. Stoof de stukjes vis en de langoustines even gaar in de bouillon en houd ze apart. Houd de bouillon warm.

Smelt de boter in een pan met een dikke bodem. Fruit hierin de ui en knoflook zachtjes glazig.
Doe de rijst erbij en roer goed tot alle korrels met boter bedekt zijn. Als alle korreltjes heet zijn kun je de wijn toevoegen. Laat de wijn verdampen tot de ui en rijst droog zijn.

Voeg nu bouillon toe, telkens een á twee soeplepels per keer. Roer voortdurend over de bodem van de pan. Als de bouillon is opgenomen voeg je weer nieuwe toe.
Ga op deze manier 15 tot 20 minuten door. Doe na 10 minuten de restjes van de vissaus bij en blijf roeren tot de rijst gaar is. De korrels moeten van buiten gaar zijn en van binnen nog wat ‘beet’ hebben.

Draai het vuur uit, voeg de stukjes vis en de langoutines erbij en laat de risotto een minuut rusten. Meng dan de koude boter door de risotto. Breng verder op smaak met wat peper en zout en wat fijngehakte, platte peterselie. Sier de borden op met de scharen van de langoustines

Kopje espresso toe.

Polvo of pulpe? Maar wel botermals…

Posted on April 13, 2011 by Ellen Bouckaert

13 apr. 2011

Een weekend Luxemburg sluiten we meestal af in het Portugees restaurant Ribatejo in Wandhaf. Toen we er een kwarteeuw geleden voor het eerst kwamen voerde men nog een traditionele, wat boerse keuken. De Portugese keuken gaf in alle opzichten de boventoon aan. Dat is een beetje verdwenen, en dat vinden we jammer. Werd er vroeger voornamelijk gekookt voor de Portugese gastarbeiders, die je in grote getale vinden kunt in het Groothertogdom, tegenwoordig richt men zich kwa keuken meer en meer op Luxemburgers. Het is allemaal wat Franser, wat fijner.

Gelukkig bleven er een paar traditionele gerechten op de kaart staan. En ook worden er buiten de kaart Portugese specialiteiten aangeboden. Je moet er alleen naar vragen.

Een van de dingen die door de jaren onveranderd bleef is de gegrilde octopus met aardappeltjes uit de oven. Polvo is de Portugese naam voor octopus, maar bij Ribatejo gebruiken ze het Spaanse woord pulpe. De restaurateur komt van vlak bij de Spaanse grens, vandaar…

Het is in wezen een heel simpel gerecht. De octopus wordt vooraf gekookt. Dan wordt-ie bestreken met olijfolie, zo ook de overdaad aan grof gesnipperde knoflook en de gekookte aardappeltjes. Kleine zwarte olijfjes erbij en de schotel kan even in een hete oven en onder de salamander. Voordat de schotel op tafel komt strooit men nog verse uienringetjes over de inktvis. Zo simpel als dat… Wat het gerecht zo bijzonder maakt is de malsheid van de octopus. Boterzacht is die inktvis, hij smelt op je tong.

Er doen tal van verhalen de ronde over hoe je pulpo mals maakt. Traditioneel sla je het vlees op een steen. Je breekt daarmee de structuur. Je kunt datzelfde effect ook krijgen door de inktvis in te vriezen. De ijsnaaldjes prikken het vlees kapot.

En dan gaan er nog allerhande verhalen over het koken. Eén pan, twee pannen, weer anderen gebruiken drie pannen. ‘n Kilo visvlees moet een half uur, soms ook drie kwartier en bij een ander dan weer anderhalf uur sudderen. Het is allemaal wat verwarrend, ik kom er niet uit.

Volgende keer vraag ik het bij Ribatejo. Daar is de octopus altijd mals…

Risotto met vis en saffraan, ofwel restverwerking…

Posted on March 25, 2011 by Ellen Bouckaert

Deze week aten we vis met saffraan en van die maaltijd was nog veel vis overgebleven. Wat te doen met de restjes… Dat was dus vandaag ons gegeven. Paul had bedacht om de vis weer even in de oven op te warmen en er witte rijst en gesmoorde tomaatjes bij te eten. Goed idee, behalve dan dat ik daar geen zin in had; droge wittte rijst, er was niet zoveel saus meer over bij de vis, én, ik had zin in smeuig zacht eten…Eén klein stapje en je bedenkt risotto met de restjes vis. Er was nog visbouillon in de diepvries, gewoon in de pan laten ontdooien en een klein lepeltje (doppio) tomatenpuree erbij doen en op temperatuur houden. De rest is gewoon risotto zoals het al eerder hier te lezen was. Een paar gouden regels, nog eens, voor risotto;

Koop goede risottorijst, Arborio, Carnaroli of Vialone nano
Gebruik goede bouillon en houd die tegen de kook aan
Blijf roeren, roeren, roeren

300 gram risottorijst
ongeveer 1 1/2 liter bouillon
50 gram boter
1 kleine ui, heel fijngesneden, één teentje knoflook
een plukje saffraan
1 glas droge witte wijn
zout en peper
de schil van een schoengeboende citroen, heel fijn geraspt
ongeveer 300 gram vis, het restant dus van de visschotel
de saus die overgebleven was
50 gram koude boter in kleine blokjes gesneden
100 gram geraspte Parmezaanse kaas

Breng de bouillon aan de kook en zet die naast de risottopan. Houd de temperatuur van de boullon tegen de kook aan.

Verwarm intussen de stukjes vis even in de bouillon.

Draai het vuur uit, voeg de stukjes vis erbij en laat de risotto een minuut rusten. Meng dan de koude boter door de risotto. Breng verder op smaak met wat peper en zout en wat fijngehakte, platte peterselie.

Geen kaas dit keer, in risotto met vis gebruik je geen kaas!

Erbij een salade van Milanino-tomaatjes. Een prima restjes maaltijd.

Kopje espresso toe met…jawel hoor…alweer zo’n mislukte paasfotochocoladehaas, alweer niet echt lekker en alweer geen mooie chocolade paashaasfoto… Geef mij maar gewoon een stukje chocolade 88 %, liefst mét peper of sinaasappelstukjes, dát is lekker bij de koffie!

Rog met tomatensaus…

Posted on March 17, 2011 by Ellen Bouckaert

17 mrt. 2011

Ha, ik heb vandaag voor het eerst getwitterd! Ik ga proberen op dit web-log een twitterlink naar mijn tweets te maken en natuurlijk mogen jullie mij allemaal volgen. Leuk dat er ook meteen reacties kwamen van Edith en Gerrit-Jan, dank jullie. Ik weet niet of ik echt een ‘blijvertje’ ben in Twitterland. Ik vrees dat ik daar niet veel tijd voor heb. Ik dacht nog om even vanuit het openbaar vervoer de volgende tweet te sturen maar eenmaal in de lijnbus naar huis moest ik de eerste helft van het traject staan,dat twittert al niet echt handig. Mooie afgeluisterde mobiele-telefoon gesprekken vanuit het openbaar vervoer over Eten en Drinken moet je dus nog maar even tegoed houden beste lezer…

Thuisgekomen gingen wij gewoon over tot de orde van de dag; Rogvleugels met tomatensaus voor twee personen:

twee rogvleugels
visbouilllonblokken
1 ui
wat tijm
voor de saus
1 sjalot en twee teentjes knoflook, ragfijn gesneden
1 chilipeper
snuifje saffraan
1 eetlepel kappertjes
1/2 l blik tomatenpulp
1 glas droge witte wijn
tijm, oregano, basilicum
wat visbouillon
peper en zout

Verwarm de olijfolie en smoor daarin ui, de chilipeper en knoflook. Voeg de tomatenpulp en de saffraan bij het ui/knoflookmengsel en smoor even mee. Doe er dan de witte wijn bij, de rest van de kruiden en de kappertjes. Laat de saus 30 minuten zachtjes stoven. Voeg op het laatst wat nog wat verse basilicum toe.
De Rogvleugels intussen ongeveer 10 minuten pocheren ( afhankelijk van de grootte) in een pan met ruim water waaraan je een uitje en wat kruiden toegevoegd hebt. ( peterselie, selderij, tijm)
Neem de vleugels voorzichtig uit de pan, laat ze even uitlekken en serveer ze op de tomatensaus..

En, voor alle mensen die vis maar “gedoe met graten” vinden: van de rog worden meestal alleen de vleugels te koop aangeboden. Een goede vishandel heeft rogvleugels zonder het vel te koop. Niet duur, gemiddelde vis-kiloprijs. Wat de rogvleugels heel aangenaam maakt voor beginnende viseters: rog heeft geen graten, maar een soort kraakbeen. Je schuift het visvlees met een mes van de botjes en wat je over houdt is een waaier van kraakbeen.

Serveer met een groene salade en wat brood of gebakken aardappeltjes.

Kopje espresso toe!

@ ellen.

Zo, nu nog even zoeken hoe ik dat Twittergedoe hier op dit web-log kan zetten…

ps, jullie kunnen mij al vinden en volgen op Twitter via mijn naam: ellen bouckaert…

Zalmsoep voor veel mensen…

Posted on March 11, 2011 by Ellen Bouckaert

11 mrt. 2011

Er is helaas geen foto van de soep gemaakt, een foto van de prei moet volstaan om de fantasie wat te prikkelen. Iedereen vroeg naar het recept van deze simpele zalmsoep, dus schrijf het hier toch maar even op. Heel snel te maken, voor veel mensen. Wij aten er carnavalsdinsdag met zeker 20 personen van.

Voor 5 liter soep:
1 kilo prei in halve ringen
1 kilo aardappelen, geschild en in kleine blokjes gesneden
1 kilo verse zalm, in blokjes gesneden
2 bekertjes creme fraiche
zout en peper, eventueel visbouillonblok

Kook de aardappelblokjes samen met 3/4 van de prei in een grote pan water gaar. Voeg zout of visbouillonblokken naar smaak toe. Pureer met de staafmixer tot je een mooie gladde massa hebt. Zet de pan terug op het vuur en voeg de zalm en de rest van de prei toe. Laat nog even vijf minuutjes zachtjes pocheren. Klop de creme fraiche met een paar leples soep los en voeg de creme bij de soep. Dan mag de soep niet meer koken. Meteen opdienen met vers brood en gezouten boter.

Mosselen op vrijdag…

Posted on February 5, 2011 by Ellen Bouckaert

5 feb. 2011

We liepen op vrijdagochtend samen naar de bus. Ik om een beginnetje te maken met de noodzakelijke ochtendwandeling van hond Max, Ellen om bij haar broodheer in de Grote Stad te geraken. Onderweg bespraken we de maaltijd voor ‘s avonds. Geweldige ideeën hadden we, maar het was allemaal bewerkelijk. En écht veel tijd zou er die avond niet zijn. Bij het kerkhof namen we afscheid. Ik vervolgde mijn wandeling, een rondje om kerk en kasteel. In de Heilige Geestlaan draaide ik me even om. Ik ving nog net een glimp op van Ellens bus. Lijn 121 naar Eindhoven.

Toen ik enige tijd later de supermarkt binnenstapte wist ik nog steeds niet wat ik wilde. Bij het schap vis, schelp- en schaalgedierte viel mijn oog op de mossels. Ik besloot niet verder te zoeken, mosselen zouden het worden. En hoewel we heel goede ervaring hadden met het eigen merk van AH koos ik toch naar gewoonte voor de iets duurdere verpakking van de firma Prins & Dingemanse.

Prei, sjalotje, knoflook en een Spaans pepertje, gesmoord in olijfolie en boter in de mosselpan. De mossels erbij en een flinke scheut witte wijn. De mossselen in vijf minuten garen. In die tijd de mossels twee maal omscheppen, zodat ook elke schelp écht kan openen. Blijf erbij en let op. Gaan de mosselen te lang dan schrompelen ze weg en worden het miniscule stuiterballetjes. Eeuwig zonde…

We aten er frietjes bij en goede mayonaise. En we dronken die prachtige witte wijn van de Loire.

Espresso en een stukje chocolade toe.

Kabeljauw met saffraan en Serranoham…

Posted on January 11, 2011 by Ellen Bouckaert

11 jan. 2011

Het zijn van die duffe dagen zo na kerst en nieuwjaar. We moeten afkicken van alle lekkere hapjes, we willen even wat bezuinigen na alle uitspattingen, het weer is druilerig en veel mensen willen dan ook nog eens afvallen van hun goede voornemens… Tijd voor een zonnig gerecht! Ik maakte gisteren een ovenschoteltje van kabeljauw (IJslandse kabeljauw, minder duur, méér duurzaam dan de gewone Noordzee kabeljauw!) met Serranoham en saffraan.

vier vier personen
4 kabeljauw filets (in de breedte gehalveerd)
4 plakken Serranoham
1 rode ui in ringen gesneden
2 teentjes knoflook
4 rijpe tomaten, in plakjes
een handjevol zwarte olijven
een plukje saffraan
olijfolie
een klein glas droge witte wijn
peper en zout, wat vers gehakte platte peterselie

Vet een ovenschaal in met wat olie en verwarm de oven voor op 160 graden. Wrijf de teentjes knoflook met de saffraan en wat olie in een vijzeltje fijn. Schik de ingrediënten dakpansgewijs in de ovenschaal. Telkens een filet, een rijtje tomaat, een rijtje uienringen, een plak ham enzovoorts. Giet er het knoflook-saffraanmengsel over. Bestrooi met flink peper en wat zout en giet er de witte wijn over. Zet de schotel 20 minuten in de oven.

Wij aten er aardappeltje bij uit de oven, die waren nog over van zondag, maar rijst of gewoon een stuk knapperig brood lijkt me ook prima. Geef een groene salade vooraf en je hebt een gezonde, duurzame maaltijd.