Ik zit mijn laatste nachtelijke uren uit op het afdelingskantoortje van mijn Broodheer. Ik dien nog een paar verslagen te maken, koffie en thee te zetten voor cliënteel en “vroege dienst”, een laatste rondje te lopen en dan begint de carnavalsvakantie.

Nou ja, vakantie… Carnaval is werk, hard labeur. Vanmiddag al wordt het Ministerie verwacht op de receptie van de SOA bij Dientje Wijn. Ter gelegenheid van de SOA-cd presentatie. Het is zaak ons daar niet al te veel te vermoeien, want vanavond rond half zeven verwachten we ten burele van het Ministerie de eerste gasten. Het is dan verzamelen voor de primo optrekdag van de Groep-Zonder-Naam. Het begin van het parcour ligt min of meer vast. Via de Bonengang en de Gemeentetuin naar zaal De Keijzer. En dan wordt het precair. Jarenlange ervaring leert dat vanaf dat punt menig groepslid rebelleert. En al snel verandert de Groep-Zonder-Naam in de Groep-Zonder-Leden. Dat zwerft dan uit alsof het niks is. Tegen enen vindt men elkaar terug bij Dientje Wijn.

Zondag wordt een zware dag: van ‘s middags een tot drie staan de deuren van het Ministerie open voor eenieder. De Grote Carnavalsoptocht trekt dan voorbij, en onze stulp is tappunt voor iedereen die maar te gast wil zijn. Daarna is het zaak snel in het centrum van het dorp te geraken, want daar is het dan te doen. Om een uur of zes dienen we weer te maken dat we thuis zijn, de soep moet opgewarmd, de broodjes geschikt en de ham gesneden. We verwachten veel eters. En of we ‘s avonds de deur nog uitgaan is maar de vraag. Het zal er vooral aan liggen of de gasten échte plakkers blijken te zijn.

Maandag in de late ochtend worden we verwacht op de receptie van Maartje. Die zal een belangrijk deel van de dag in beslag nemen. ‘s Avonds wordt er weer gegeten op het Ministerie. Eupotours zorgt voor Zoer Vlìs en wij voor het brood en wat er zo verder bij een maaltijd kijken komt. En later moeten we ook nog wat met de SOA.

Het programma voor de dinsdag is nog vaag, het enige wat vastligt is de maaltijd rond zessen.

Op woensdag moet het huis uitgemest. Dat is nodig na vier dagen eters en drinkers en slechts tijd om het hoogst noodzakelijke poetswerk te doen. In de loop van de middag trekt de hele bent vervolgens naar de stulp van Marleen en de Jongste Bediende. Daar wordt de haringmaaltijd gebruikt, een kleinigheid gedronken, wat geroddeld en ten leste toch nog een lied gezongen. Of twee, of drie…

Geheel nieuw dit jaar is de haringmaaltijd op donderdag. Die is in het leven geroepen om Jan en Ans alsnog de kans te geven deel te nemen aan de afsluiting van wat (naar het zich nu laat aanzien) een mooie Carnaval was. En natuurlijk wordt er een kleinigheid gedronken. Er wordt geroddeld, en ten leste wordt er een lied gezongen. Of twee, of drie…

Het laatste restje carnavalsvakantie hoeven we niks. Uitrusten, dat is wat we doen!

© paul

Tjsa, het begint hier in het Diepe Zuiden alweer wat te kriebelen…, het komt eraan…, nog 16 dagen en het Feest der Feesten barst los!

Ik kreeg vanavond een mailtje van Walter: “Heb je de nieuwe hit al gezien?”

Geweldig! Onze favoriete Band, The SOA Band, denkt nu met ons mee aan de “Vergeten Groenten”. (ennuh, voor wie niets snapt van Carnaval, gewoon snel doorskrollen…er komt vanzelf wel weer iets te eten op dit web-log!)

Het Ministerie is er trots op dat onze SOA Band ook tijdens de carnavalsdagen toch aandacht aan de meest elementaire groenten besteedt! Ze leren het wel die jongens: “Op bier alleen kan een mens niet leven”!

kopje espresso toe!

© ellen.

Dit lezer, dit is het 2500e artikel op dit web-log. Ik wil je bijpraten over ruim 5 jaar web-logbeheer. Op 14 augustus 2005 publiceerde Ellen het eerste stukje. Het ging als volgt:

De eerste paddestoelen.

Het is stilletjes in huis. Alleen de oven zoemt, de kookwekker tikt. Geen radiostemmen, geen muziek. Zelfs het notoire gefluit en geknal van rondtrekkende hordes jeugd met tasjes vuurwerk stoort nauwelijks. Het lijkt dit eindejaar allemaal wat minder.

Bezoekers waren er de laaste dag van het jaar ruimschoots op dit Ministerie. Dat hoort zo, dat is traditie.

Maar de boertige leut van andere jaren maakte plaats voor bespiegeling en zorgvuldig overdenken. Eenieder leek wat in zichzelf gekeerd. En zo verging het ook ons. We hebben genoeg om op terug te kijken…

Ellen bakt een preitaart, ik schenk mijn laatste glas bockbier van dit jaar, het is goed zo…

Straks zal het leven weer een stuk rumoeriger zijn. De Jongste Bediende heeft zijn stookton al afgevuld, ze staat roodgloeiend. JB is gek op vreugdevuren, en wij ook!

We zullen klinken, we zullen lachen, misschien een beetje huilen. En ach, wat kan het bommen, we zingen een lied. Of twee, of drie… We ontsteken het Bengaals vuur, we roffelen de grote trom. We kussen elkaar en spreken wensen uit. Een goed jaar neemt zijn aanvang!

Nu sluiten we de burelen, het is mooi geweest. En wanneer jij rond middernacht met een glas bubbels in je hand staat, denk dan even aan al die mensen die moeten werken…

Lezer, een Gelukkig Nieuwjaar…

Ellen en Paul.

We hebben genoten van een prachtige eerste kerstdag, met als hoogtepunt het diner met 20 mensen. Ik kan heel tevreden terugkijken op dit bijzonder gezellig samenzijn, alles verliep op rolletjes; de kamer werd ingericht met extra tafels en stoelen, er was genoeg hulp op het juiste moment, de kids zongen een prachtig lied, de zusjes vervingen de traditionele speach door een zelfgemaakte balade, en de cadeau’s kwamen precies bij de juiste personen terecht. Vandaag om 12 uur was de kamer weer helemaal in de oorspronkelijke staat, de afwas gedaan en alles opgeruimd. Een knap staaltje van logostiek!!! Maar hier op dit weblog gaat het over eten dus zal ik verslag doen van wat we aten en dronken op 25 december 2010:

* Welkom met een glas champagne of Kir Royale

* Gepocheerde zalm met komkommer, rucolla en kerstomaatjes met een romige saus

* Tortelline al brodo

* Lamsbout op Griekse manier met een peertje van aardappelpuree, broccoli, en puree van witte boontjes met venkel

* Kaasplank met Brillat Savarin truffé, Bleu d’Auvergne en Tomme de Savois

* Tiramisu

* Café, pousse café, sigar.

Ik zal de komende dagen een en ander nog wel beschrijven, te beginnen met de lamsbouten. Ik maakte de bouten, 2 stuks voor ons gezelschap, op een voor mij nieuwe manier klaar en was bijzonder tevreden over het resultaat.

Vandaag is voor ons een lekkere luie dag, beetje film kijken, wat lezen en vanavond eten we, met dank voor de tip van PaulO, kaasfondue met een mooi glas wijn erbij.

Espresso toe!

© ellen.

Het is in de vroege namiddag. Ellen knutselt wat met de aardappelpuree, hond Max ligt bozig in de hal (want zijn mand staat buiten onder het afdak i.v.m. plaatsgebrek) en ik zit dit stukje te.tikken. Het is stil in huis.

De ploeg die woonkamer en feestdis schikt is net de deur uit, de Jongste Bediende heeft serviesgoed en bestek gebracht en de welkomstwens van de Keijzer van Monera is bevestigd op de voordeur. De woonkamer ziet er schitterend uit.

De voorbereidingen voor het diner verlopen voorspoedig, het merendeel is klaar. Straks gaat het vlees in de oven en tegen die tijd zullen de eerste gasten wel binnendruppelen.

Intussen maken wij gebruik van de grootste vrieskast van de wereld, wetende onze tuin De consommé bracht er de nacht door, evenzo de tortelini. De aardappelpuree koelde er af, zo ook de gelei en het nagerecht.

Onder barre omstandigheden haalden we gisteren vlees en vis in Helmond. Het was besteld, we hadden geen keus. Zuid-Oost Brabant lag te slapen onder een dik pak sneeuw en wij slibberden bij min vijf naar de Grote Stad.

Ik zou me nu eigenlijk moeten douchen, maar de badkamer staat vol met etenswaar. Ik sla mijn wasbeurt maar over. Verder is alles op schema. Geen gestress deze keer, het klopt allemaal tot in de puntjes.

Ik verbreek de stilte door Bach “Jauchzet, frohlocket” te laten schallen. En ik schenk mezelf en Ellen tevreden een borrel in.

Gelukkig Kerstfeest lezer…

© paul