Het is in de vroege namiddag. Ellen knutselt wat met de aardappelpuree, hond Max ligt bozig in de hal (want zijn mand staat buiten onder het afdak i.v.m. plaatsgebrek) en ik zit dit stukje te.tikken. Het is stil in huis.

De ploeg die woonkamer en feestdis schikt is net de deur uit, de Jongste Bediende heeft serviesgoed en bestek gebracht en de welkomstwens van de Keijzer van Monera is bevestigd op de voordeur. De woonkamer ziet er schitterend uit.

De voorbereidingen voor het diner verlopen voorspoedig, het merendeel is klaar. Straks gaat het vlees in de oven en tegen die tijd zullen de eerste gasten wel binnendruppelen.

Intussen maken wij gebruik van de grootste vrieskast van de wereld, wetende onze tuin De consommé bracht er de nacht door, evenzo de tortelini. De aardappelpuree koelde er af, zo ook de gelei en het nagerecht.

Onder barre omstandigheden haalden we gisteren vlees en vis in Helmond. Het was besteld, we hadden geen keus. Zuid-Oost Brabant lag te slapen onder een dik pak sneeuw en wij slibberden bij min vijf naar de Grote Stad.

Ik zou me nu eigenlijk moeten douchen, maar de badkamer staat vol met etenswaar. Ik sla mijn wasbeurt maar over. Verder is alles op schema. Geen gestress deze keer, het klopt allemaal tot in de puntjes.

Ik verbreek de stilte door Bach “Jauchzet, frohlocket” te laten schallen. En ik schenk mezelf en Ellen tevreden een borrel in.

Gelukkig Kerstfeest lezer…

© paul