Als je een leuk uitstapje wil maken naar Brabant kom dan zondag 19 april naar Gemert. Die zondag organiseren aspergetelers van de Vrije Heerlijckheid Asperges en horeca Gemert-Bakel weer een grote aspergemarkt in het centrum van Gemert. Je kunt er van alles leren over de asperge. Er is die dag op het gebied van asperges van alles te zien en te proeven. De markt wordt om 10.45 uur officieel geopend. Vanaf 11.00 tot 17.00 kun je genieten van allerlei aspergehapjes, klaargemaakt door restaurateurs uit Gemert-Bakel. Natuurlijk is ook voor een glas bijpassende wijn gezorgd.

Het Gemertse boerenbondsmuseum organiseert deze zondag ook weer de historische optocht door het centrum van Gemert.
De optocht loopt van het centrum, dwars over de aspergemarkt, tot aan het boerenbondsmuseum en wordt opgeluisterd door het plaatselijke muziekkorps en beide gildes. In de optocht worden oude, vergeten ambachten gedemonstreerd. De wethouder wandelt met zijn prachtige runderen de hele route. De speciale hond zal de hondenkar trekken. De smit houdt het vuur brandend en de kinderen spelen met hoepels. De gymnastiekvereniging uit De Mortel laat zien hoe er hier vroeger al aan fitness gedaan werd en de twee Gildes zwaaien de vendels. En natuurlijk tot slot de prachtige bierwagen van Bavaria, getrokken door maar liefst zes paarden.

Kortom een leuk dagje uit! De aspergemarkt wordt geopend om 10.45 uur en duurt tot 17.00 uur. En, meng je vooral tussen de wat oudere toeschouwers! Zij vertellen al kijkend de mooiste verhalen over vroeger!

© ellen.

Een impressie van vorige jaar kun je hier bekijken.

© ellen.

De wijnstokken zijn nog kaal, maar de eerste bladogen laten zich al zien. De rozen lopen overdadig uit en de lavendel heeft al teer groen. De selderie gaat gewoon verder waar hij ophield in december en tussen de stoeptegels ontspruiten de zaailingen van de rozemarijn. De blauwe druifjes in het stenen potje bloeien, zoals ze dat al jaren doen, ook deze lente.

Ik hoor er al dagen van, van het voorjaar. Ik voel ook wel dat het aangenaam is wanneer ik in de vroege avond mijn bed uit kom. Maar van het échte lenteweer krijg ik weinig mee, ik slaap overdag.

Ellen had een vrije dag. Naast wat klussen in en om huis bracht ze toch vooral de dag door in het zonnetje. Achter in de tuin, want daar is het het warmst. Met een kop espresso, een stuk appelgebak en het uitzicht op die bloeiende blauwe druifjes.

Als ik de foto bekijk word ik er grif jaloers van. Maar mijn tijd komt nog lezer… Volgende week, let maar op.

© paul

We waren dus in het Sauerland. En ondanks het pestweer gingen we toch even de deur uit, er moest geboodschapt worden.

Staan bij ons de winkels al vol met paasgedoe, bij onze Oosterburen swingt het pas echt de pan uit. Paaslammeren, paashazen, paaskuikens en paaskippen. Paasdrank en paaseten. Goed bedoelde rommel in pluche of plastic uitgevoerd, maar vooral toch als etenswaar. Je vindt ze terug in de vorm van broodfiguren en gebak, in vleeswaren en kaasjes (jaja), maar bovenal van chocolade. En dat dan in alle maten en verschijningsvormen die je je maar kunt bedenken. Allemaal valse romantiek, dat weet ik ook wel, maar op een of andere manier oefent het een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uit.

Die chocoladen figuurtjes met een jasje van bedrukt zilverpapier vind ik het mooist. En hoe lulliger, hoe mooier. Ik heb dat ook met Pieten, Klazen en Kerstmannen. Ik sta er altijd bij stil, ik moet er altijd naar kijken.

Op onze terugreis kochten we nog snel wat drank in. En op de valreep ontdekte ik het After Eight- konijn. Nu heeft onze dochter zo haar eigen intense beleving met After Eight, dus lag het voor de hand om het Kind zo’n ding te schenken.

Hoe of het smaakt weet ik nog niet, het beestje wordt nog niet aangebroken. Zit de mint tussen laagjes chocolade? Of is de mint gewoon door de chocolade gemengd? Zodra het konijn geslacht is hoor je het…

En dan dit nog: Osterkaninchennasenbeutler is een prachtig Duits woord, het bestaat uit zesentwintig letters, en er is er niet één van gelogen!

© paul

Ik zat aan de keukentafel garnaaltjes te pellen. Ze gingen dienst doen als eiwitrijke aanvulling op de salade van die avond. Ik had ze eigenlijk iets te lang laten liggen. De schokken waren zacht geworden, daarom pelden ze uitermate slecht. En dat kwam mijn humeur niet ten goede.

Vanuit de keukenkast stond ze me aan te grijnzen, of eigenlijk was het meer een verwijtend blik die ze me toe wierp. Dit te overjarig chocoladen paaskuiken met die aanmatigende uitdrukking op haar facie. Ik had al meermaals gedreigd om haar te “koppen”, maar dat mocht niet.

Ellen had haar vorige week aangeschaft. Ze zou fungeren als onderwerp voor een nieuwe kop-foto voor dit web-log. De kip zou iets kunnen zeggen over het naderend Paasfeest. Het kwam er alleen even niet van om een plaatje te maken. Te druk, geen goed licht, geen zin…

Gisteren was ik het zat. Ik griste de kip uit de kast en verkocht haar een lel. Ze viel in brokken uit elkaar, maar veel helpen deed het uiteindelijk niet. Ellen schoot aardige plaatjes, dat wel. Maar toen ze de kop van het beest op mijn krantje met garnalenschokken zette was het alsof de verwijten gewoon doorgingen.

“Ja rot-kip, ik weet zelf heus wel dat ik die garnalen té lang in de koeler heb laten liggen, daar hoef jij me niet aan te herinneren…”

Na de foto-sessie heb ik de brokken chocolade samen met het Kind opgepeuzeld. Het was niet écht lekker.

Zojuist kocht ik voor een paar cent bij het Kruidvat drie paashaasjes. Ze zijn ook van chocolade, maar ze hebben een jasje van bedrukt zilverpapier aan. Ik heb ze in de kast gezet op de plaats van de kip. Het ziet er beroerd uit. De Bruinoogjes kijken net zo gemeen, nee gemener. Ze lachen me sardonisch toe. Die zijn geen lang leven beschoren, beslist niet…

© paul