Processie VALKENSWAARD – HANDEL…

Posted on by

Op mijn wandelingetje naar de kruidenbakken stuitte ik op een heel ander Gemerts fenomeen; de jaarlijkse bedevaart van Valkenswaard naar Mariabedevaartsoord Handel. Vandaag de terugweg, van Handel naar Valkenswaard. Honderen deelnemers lopen ieder jaar met deze bedevaart mee, op de heenweg is Gemert de laatste stopplaats en terug de eerste. Werd vroeger de afstand biddend afgelegd, tegenwoordig is het voor velen een meer sportieve prestatie. Ruim 40 kilometer op één dag, en de volgende dag nog eens. Het is niet niks in deze hitte. Op deze eerste stopplaats vandaag werd er ook veel gedronken, gegeten, de paarden werden natgespoten en de blaren verzorgd.

Wie echt niet meer kan lopen mag in één van de vele huifkarren plaatsnemen. Ik was gisteren al even gaan kijken. Een aantal vaste lezers van Het Ministerie loopt ook mee, maar er ging iets mis met de camera. Dan vandaag maar een sfeerplaatje. De vaste lezers kon ik niet vinden in de massa, maar de geruchten zeggen dat ze het allemaal overleefd hebben. Knappe prestatie!

Het Valkenswaardse lied zegt het al; Groot dè is de grote mert, en groot zijn de sigare. Groot dè is nôr Handel gôn, en groot zijn dan de blare!

Update 23.00 uur; Er reden, volgens de Keizer van Monera, 27 huifkarren mee. Als goed Gemertenaar moet je de huifkarren en de paarden tellen! Ik ben niet helemaal rasecht dus dat wist ik niet. Volgend jaar zal ik zelf de karren en de paarden tell

PRÜJVERAJ OFWEL PROEVERIJ…

Posted on by

Ik woon in Gemert, een mooi Brabants dorp. Veel groen en altijd veel activiteiten. De gemeente Gemert streeft er nu zelfs naar de Groenste gemeente van Nederland te worden. Proberen andere gemeenten deze titel te veroveren met parken, recreatiegroen en ‘groene’ winkelcentra, Gemert doet het met kruiden! Er zijn al jaren een aantal kruidentuinen in Gemert. Maar de laatste jaren wordt ook het gewone openbare groen aangeplant met kruiden. Op de rotondes in Gemert bloeit lavendel, hysop, vrouwenmantel en ga zo maar door.  De Stichting Cruydenrijk organiseerd evenementen rondom kruiden. Zo kan iedere inwoner van het dorp bij deze Stichting voor een luttel bedrag een kruidenbak huren. De bakken zijn uitgevoerd in de kleuren van het Gemertse kasteel en gevuld met diverse kruiden. Ze worden met moederdag aan de gevels gehangen en in het najaar weer opgehaald. Er hangen en staan inmiddels zo’n 325 kruidenbakken in de gemeente, gevuld met salie, rozemarijn, hysop, lavendel, enzovoorts. Of deze bakken nu ook invloed hebben op het koken met kruiden weet ik niet. Ik heb nog niemand met een schaartje kruiden uit de bak zien knippen om het avondmaal wat op te vrolijken! Maar het ziet er prachtig uit.

Een ander doel van de Stichting Cruydenryck is de organisatie van de jaarlijks kruidenproeverij ; de “Prüjveraj”. Prüjveraj is het Gemertse woord voor proeverij. Vandaag in de kasteeltuinen alweer de derde editie van het evenement rondom kruiden. Je kunt er proeven van voor- hoofd- en nagerechten bereid door twaalf horecaondernemers uit Gemert. Ook is er een markt waar allerlei mogelijkheden van het gebruik van kruiden worden getoond, er spelen een aantal orkesten en ook de kinderen worden vermaakt. Kortom Gemert gezellig! Ik ga straks maar eens even kijken en proeven! Op dit moment wordt de proeverij geopend met een openluchtmis, dat is aan mij niet zo besteed. Om twaalf uur start de markt en de proeverij. Tot 21.00 uur vanavond kun je terecht in de kasteeltuinen.

Ik ga nu snel even naar het einde van onze straat een aantal van die kruidenbakken op de foto zetten. (wij hebben zelf geen plaats voor zo’n bak aan de gevel, onze kruiden staan gewoon in de achtertuin)En daarna: op naar de proeverij!

NIEUWE HARING…

Posted on by

Jij had hem al gegeten, lezer. Maar voor ons was-ie er dan eindelijk ook, vandaag: de Nieuwe Haring.

Normaal gesproken hing het voltallig Ministerie op de eerste dag van uitgifte aan de kraam van de firma de Beer in het aanpalende Beek en Donk (de beste haring van Zuidoost Brabant!), maar het was er dit jaar niet van gekomen.

In een ver verleden was ons dorp óók een vishandel rijk: Van den Akker en Zoon. Ze dreven hun nering in een tamelijk vervallen pand dat tegen het oude Gasthuis was gebouwd. Pa is al lang overleden en zoon Ad stopte met de handel en ging de horeca in. En ook daaruit heeft hij zich al weer jaren geleden teruggetrokken. Bij wijze van veredelde hobby oefent Ad nog eens per jaar zijn oude beroep uit. Hij is daartoe uitgerust met een antieke haringkar en een flink quotum nieuwe haring. Dit jaar stond hij te venten bij de Wereldwinkel. Het Kind had hem daar eergisteren ontdekt. We kochten er onze eerste van dit jaar.

Ze waren niet groot, goed vet en misschien net wat te hard. Maar de smaak was voortreffelijk. Sommigen vinden het een doodzonde, maar naar mijn smaak horen er uitjes bij. Niet te veel en beslist vers, dat wel. En een borrel jenever.

De beste haring moet overigens nog komen. Over een paar weken is de haring op z’n vetst, en iets groter. Normaal is die haring dat al rond deze tijd, maar dit jaar is alles laat. De oude De Beer noemt het Koninginnenharing. We wachten met spanning af

KIP EN VERSE DOPERWTJES…

Posted on by

Ik had vandaag zin in verse peultjes of tuinboontjes. Aangezien ons dorp geen echte groentenwinkel meer heeft zijn we aangewezen op de supermarkt. De groenten bij AH ken ik inmiddels wel; sla, sla, boontjes uit Spanje, brocolli, peultjes uit Spanje, tomaten, courgette en aubergine en dan houdt het wel zo’n beetje op. Ik besloot vanmorgen dus maar eens naar een andere super te gaan. De eerste blik op het groentenschap; peultjes uit Zimbabwe; nou ja, gekker moet het niet worden. Die dingen groeien toch gewoon hier? En het is nú de tijd! Er is een dorp verderop een biologische moestuin van de Stichting de Weyst. Er hangt een bordje dat je er groenten en eieren kunt kopen. Ik dacht laat ik dan daar maar eens heen fietsen, wie weet wat ze daar verkopen. Het Kind ging ook mee. En inderdaad: prima groenten, gewoon dat wat er nu in de tuin groeit. We hebben een voorraadje voor een paar dagen gekocht; doperwtjes, peultjes, worteltjes, brocolli en sla. De prijzen zijn gelijk aan die van AH. De keuze is wel wat beperkt, maar seizoengroenten zijn er volop. Ik kom hier nog op terug.

Vanavond aten we doperwtjes, even gestoofd in olijfolie met een beetje pancetta. We aten er kippenpootjes bij met een hele hete saus van 6 chili pepertjes, tomaat, ui, knoflook en een handvol verse basilicum. En  een beetje spätzle voor mij.

Espresso toe met een stukje chocolad

GUINNESS SURGER….

Posted on by

Het Ministerie maakte al eerder melding van het nieuwe speeltje van het Café aan de Overkant. Kastelijn Mat had het aangeboden gekregen van zijn vaste bierleverancier Dommelsch (Interbrew?). Hij nodigde mij, als Guinness-liefhebber, uit om te proeven.Het betrof de zogenaamde Surger van de Ierse bierbrouwer

Het probleem voor de Guinness Brouwerij is en blijft dat er in de meeste café’s buiten Ierland en Groot Britanië tè weinig van hun bier wordt omgezet. Tè weinig in ieder geval om het bier op fust te leveren. Dus moet het bier op fles verkocht worden en dat vindt de consument vaak onaantrekkelijk. Een oplossing leek gevonden in blikjes bier, voorzien van een “widget”, een knikkertje in het blikje, dat helpt om het tapbier te simuleren. Je moest langszaam en geconcentreerd uitschenken. Voor thuis nog wel te doen, maar de kastelijn stond vaak veel te lang te stunten met blik en glas. Meestal mochten de klanten het dan maar zelf doen.

Nu is er de Surger en het gaat als volgt. Je schudt een (speciaal) blik Guinness in een glas. Je hebt dan iets wat op dood bier lijkt. Vervolgens plaats je het glas op de Surger. Het glas staat in een schaaltje met water. Door het apparaat in te schakelen stuur je een ultrasonoor signaal door het glas en er ontstaat onmiddellijk een hoop schuim (Ellen trof het gedoe op het juiste moment). Wacht je nu één à twee minuten dan reduceert het schuim tot een prachtige smalle, roomwitte kraag, precies zoals dat bij vers getapt Guinness behoort te zijn. Ik heb het gezien, het werkt.

Bij het proeven stelde het bier teleur. Al beweerde de firma Guinness dat dit bier gelijk is aan gewoon getapt stout, ik meende iets anders te proeven. Ik vond het wat flauw en slapjes smaken. En ik kan vergelijken, want ik drink het bier van de fust regelmatig in de Ierse pubs van Helmond en Eindhoven.

En uiteindelijk houd ik het toch bij de Guinness die speciaal wordt gebrouwen voor de Belgische markt: Guinness Special Export Stout. Dat bier komt altijd op fles en is echt sterk, namelijk 8%, en prachtig bitter van smaak. Het gewone Guinness uit blik of op fust is 4,3 %, en altijd wat frisser.

© paul

GEGRILDE WORST…

Posted on by

Na de voetbalwedstrijd moest er snel gegeten worden want Paul moet vannacht nog werken.  De broccolipuree in een ovenschaaltje nog even onder de gril gezet, een paar gebakken aardappeltjes voor mij, en gegrilde worst. De worst oprollen en in de vouw salieblaadjes leggen. De worst met een prikkertje vaststeken en zo, als geheel grillen.

Espresso toe.

GESTOOFDE PADDESTOELEN IN ROOM…

Posted on by

Bij de gegrilde worst maakte ik een potje van paddestoelen in room.

Ik nam: 250 gram kastanjechampignons, olijfolie (met pepers), een kop bouillon, een ui, twee tenen knoflook, klein bekertje room (100 cc).

De olie verwarmde ik in een stevige koekenpan. (Zie maar hoeveel je gebruikt, maar bedenk dat paddestoelen olie slobberen.) Daarbij ging de ui, in ringen gesneden. Die mocht even uitzweten (niet bakken) en op het laatst voegde ik de grof gesneden knoflook toe. Dan deed ik de paddestoelen erbij en liet ze even meebakken, maar niet te lang.  Vervolgens overgoot ik het geheel met de forse kop bouillon. Dit nu liet ik op een mooi vuurtje stoven tot het vocht weer voor twee derde uit de pan was verdwenen. Dan de room erbij en weer even laten inkoken tot ik een soort gebonden saus kreeg. Klaar!

Ik heb geen peper toegevoegd, want de olie was al peperig genoeg. Ook deed ik er geen zout bij, want de paddestoelensaus was bestemd voor bij de worst en ik had inmiddels gemerkt dat het ontbijtspek aan de zoute kant was.

© paul

ORANJE ETEN….

Posted on by

Nu zit zelfs Paul voetballen te kijken! Het eten wordt dus nog even uitgesteld. Laat ik dan intussen maar iets lekkers maken, zo hoort dat toch, snacken bij de tv ? (Er wordt al voorspeld dat de WK-kijkende fans deze WK ongeveer 3 kilo in gewicht toenemen, (snacks, pils enzovoorts)

Bij deze, bijna gezond; 1 zakje oranje paprika’s sweet bite

gekookte broccoli

scheutje room

Parmezaanse kaas.

De paprika’s halveren, de broccoli met de staafmixer pureren en op smaak brengen met peper, zout en wat nootmuskaat. Meng er dan 100 gram geraspte Parmezaanse kaas door en een scheutje room om het smeuig te maken. Smeer het mengsel op de papria’s. Voilá; WK hapje!

Of, als je niet van rauwe paprika’s houd; de gevulde paprika’s even onder de gril in de oven zetten.

SPELEN MET SNOEP…

Posted on by

Ik las er gisteren al iets over bij Koken Blogo, maar vandaag ook in de krant; spelen met Cola en Mentos is een ware hype aan het worden. Tien dagen geleden zetten enkele Amerikanen een filmpje op internet waarop je kunt zien hoe je met een fles Cola en een Mentos snoepje enorme fonteinen kunt maken. Inmiddels zijn op het internet al honderden filmpjes te vinden. Het snoepje, uitgevonden door een banketbakker in Breskens, wordt geproduceerd door Perfetti van Melle in Breda. Daar wordt enthousiast gereageerd op de hype.

Ik weet niet of de verkoop van Mentos intussen al gestegen is, wél gaan er al allerlei Indianenverhalen in het rond over de kracht van de fonteinen, en maagscheuringen die je kunt krijgen als je Cola en Mentos tegelijk doorslikt!

Kijk in ieder geval even bij Koken Blogo, Karin heeft een mooi filmpje gevonden! En misschien snel naar de buurtsuper om Cola en Mentos te kopen voor vanmiddag? Een mooie fontein om de overwinning te vieren is nooit weg en minder gevaarlijk dan vuurwerk!

meer lezen, VPRO Noorderlicht

update 11.00 uur; de verkoopcijfers moeten wel stijgen; zelfs ík heb voor de foto Mentos gekocht! Eigen foto nu dus! (ik heb er een hekel aan om zomaar foto’s van anderen te gebruiken).

VARKENSVLEES MET LA TULIPE EN SALIE…

Posted on by

Vandaag maar eens gekookt met één van de Wine Blogging Wednesday wijnen; de rosé La Tulipe van Ilja Gort. Op het etiket staat; “drinken bij vis, salades en wit vlees, of gewoon als apéritief”. Ik heb  maar eens iets anders geprobeerd; varkensvlees.

Gestoofde varkenslapjes met salie en tomaatjes.

4 varkenslapjes,(biologisch varkensvlees van de Sumiranboerderij)

olijfolie

1 fijngehakte sjalot, 2 fijngehakte teentjes knoflook

1/2 blik pomedorini (je kunt ook een doosje kers-tomaatjes nemen, dan wel wat bouillon toevoegen)

1 flink glas rosé La Tulipe

4 blaadjes salie en wat verse peterselie.

De lapjes vlees heel licht bestuiven met bloem en snel lichtbruin bakken. De sjalot en knoflook erbij doen en even mee laten bakken. Blus dan af met de rosé. Voeg de helft van de tomaatjes toe en de salieblaadjes en laat het geheel zo 45 minuten zachtjes stoven.

Voeg nu peper, zeezout en versgehakte peterselie toe. Een paar blaadjes salie ter decoratie en nog een paar hele tomaatjes. Verwarm het geheel nog even en dien dan snel op.

We aten er gebakken grotchampignons bij en groene bandnudeln  (van harde tarwe met spinazie)

En natuurlijk dronken we er een glas rosé La Tulipe bij!

Ik gebruik eigenlijk zelden rosé om mee te koken, het is meestal rode of witte wijn. Maar waarom niet? Paul schreef het al eerder, de Tulipe smaakt ons prima, en bij dit varkensvleesgerecht vonden wij het een lekkere ‘zomerse’ combinatie. Fruitig en toch genoeg ‘kracht’ om het varken en de saus nog lekkerder te maken.

We aten een stukje Comté kaas toe. En espresso.

Update 22.45; Had AH voorkennis van de keuze van  Wine Blogging Wednesday? In ieder geval hebben ze de prijs van de Tulipe wijn deze week verlaagd van € 5,79 naar € 4,79!