Kip met dragon en room…

Posted on July 24, 2009 by Ellen Bouckaert

Ook Paul is na een vermoeiende reis met veel files weer in Luxemburg aangekomen. Hij vertrok vanmorgen al vroeg uit Gemert en vond allerlei vakantieopstakels op zijn weg. Tijd om eens lekker uit te rusten hier en een beetje verwend te worden. Paul is altijd gek op kip dus kocht ik gisteren al een paar mooie kippenpoten. Ik zag in de supermarché ook bosjes verse dragon liggen. Die zijn bij ons zelden te koop en het kruid wil in mijn tuintje ook niet groeien. Ik kocht een mooi bosje dragon en bedacht er maar een lekker machtige kipstoofpot van te maken met veel room. (Ook room gekocht dus. Ik moet steeds goed opletten wat ik aan boodschappen in huis haal hier. Thuis kan ik even snel naar de winkel hollen als er iets ontbreekt, hier ben je meteen 25 kilometer verder).

De kippenpoten, vanzelfsprekend van onbesproken gedrag, waren nogal groot dus deelde ik de poten in twee stukken. Een drumstick en een kipkarbonade worden ze ook wel genoemd. Dat delen is eigenlijk heel simpel. Je snijd de poot in net boven de knik. Buig dan de delen met een forse greep en het gewricht komt bloot te liggen. Je kunt dat dan makkelijk doorsnijden. Snijd de rest van het vlees door en je hebt twee mooie stukjes kip.

Kip met dragon voor twee personen
2 kippenpoten, verdeeld in drumstick en kipkarbonade
1 kleine ui, fijnggesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngesneden
wat olijfolie
peper en zout
een klein bosje dragon, fijngehakt
een scheutje whisky
een glas rivaner of riesling
een scheut room

Verwarm de olie en bak de kipdelen daarin lichtbruin. Voeg de ui en knoflook toe en bak ze even mee. Voeg de whisky toe en blus dan af met de witte wijn. Roer alle aanbaksels goed los. Voeg peper en zout toe en laat het geheel zo een ruim half uur stoven. Doe er dan de dragon bij en de room en laat de saus even indikken. Strooi er nog wat verse dragon over en dien op met wat pasta.

Wij aten er cantarellen bij, gewoon even gebakken met wat fijngesneden ui en pasta. Een mooie sausslorpende soort pasta.

En natuurlijk een kopje espresso toe!.

Kaasje toe…

Posted on July 23, 2009 by Ellen Bouckaert

Mijn vrijgezellen-huishouden komt zo zoetjes aan op orde. Ellen had ervoor gezorgd dat vriezer en koelkast prima gevuld waren. Zo hoefde ik niet elke dag boodschappen te doen en uitgebreid te koken. Een deel van mijn maaltijden lag rustig te sluimeren in de voorraadkast, kwestie van op tijd uitleggen en rustig laten ontdooien.

Zo at ik vanavond het overschot van de ravioli met bernagie en ricotta. Ik had er voor de gelegenheid een rode saus bij gemaakt van tomaat, ui, knoflook en basilicum. Een flinke bak veldsla erbij voor de vitamines.

Mijn toetje bestond uit twee kaasjes en een peer. Een stuk Comté en een stuk Grès de Voges. Over die laatste schreef ik al eens. Raar genoeg heb ik nog nooit een artikel besteed aan de Comté, terwijl dat toch eigenlijk mijn absolute favoriet is. Enfin, komt nog wel.

Het is nog wat vroeg in het jaar voor peren, maar dit Spaans exemplaar mocht er zijn. Ik liet het een paar dagen in de vensterbank rijpen, het was intussen heerlijk sappig geworden. En het combineerde voortreffelijk met de kazen…

Broodje Speck…

Posted on July 23, 2009 by Ellen Bouckaert

Vandaag ben ik maar eens gaan winkelen. Niet mijn grootste hobby, maar soms wel eens nodig. Ik begon echt schoon genoeg te krijgen van het gefriemel op de laptop. Ik had er nog steeds geen losse muis bij en besloot dat dit toch wel een prima reden zou zijn om naar het shoppingcentre Belle Etoille te reizen. Bovendien is het winkelen in de enorme Cactus supermarché altijd een bron van genoegen. Prachtig om te zien hoe de zeer diverse eetwaren worden uitgestald. Op de visafdeling bijvoorbeeld lijkt elke dag een echte etaleur de waar uit te stallen. Ik had vandaag helaas mijn fototoestel niet bij me. Jammer, het was een plaatje om te zien hoe de enorme hoeveelheid tarbotten kunstig in een opstaande kring opgestapeld waren. De gekookte kreeften lagen keurig in een volmaakte halve cirkel, de regenboogforellen allemaal netjes met de koppen dezelfde kant op. En dan de keuze; vier soorten zalm, Schotse, Noorse, biologische (met Label Rouge) en wilde zalm. Het aanbod in deze winkel is zo groot dat het moeilijk kiezen is, bovendien had ik eigenlijk nog van alles in huis. Ik besloot voor morgen alvast kip te kopen. Nog moeilijker kiezen! Een hele kip, of welk deel dan ook. Alles is hier te koop. Label Rouge kippen in vier soorten. Ecologische kippen, biologische kippen en zelfs de enge fokbatterij-kippen uit, jawel, Nederland. Dan zijn er verder nog allerlei bijna-klaar producten zoals geprepareerde kip voor op de barbeque, kip spiezen met groenten en spiezen met kippenvleugeltjes. En natuurlijk de beroemde Portugese ‘platte kip’. Deze kippen zijn aan de rugkant doorgesneden en platgeklapt. Ze worden zo boven een houtskoolvuurtje geroosterd. Heerlijk.

Mijn muis voor de laptop was al snel gevonden en ik kreeg honger van al die mooie eetwaar. Natuurlijk huizen er allerlei prima restaurantjes, lunchrooms en broodjeszaken in dit winkelcentrum, maar mijn favoriete snack is toch nog altijd een sandwich Speck *). In één van de shops in het winkelcentrum wordt al jaren gegrild; worstjes, kippen, kipdelen, ham (Krustenschinken), hamburgers en ga zo maar door. Om mee naar huis te nemen voor een snelle maaltijd of om ter plekke op te peuzelen.Het lekkerste vind ik de Speck, grote stukken spek worden sappig gegrild en in plakken gesneden. Zo’n plak warm knapperig Speck op een vers broodje…Beetje Luxemburgse mosterd erop, heerlijk. Helaas geen foto dus van dit heerlijks. Jullie moeten het doen met een oude foto van de grilwinkel. Dit zijn Jambonneau, kleine gegrilde hammetjes. Ook heel lekker, maar meer om mee naar huis te nemen.

Als toetje dronk ik nog een kopje espresso bij patisserie Namur. Geen kastanjegebakje erbij deze keer. Ik moest snel de bus halen.

*) Dit broodje is overigens een mooi voorbeeld van het Luxemburgse gebruik om drie talen door elkaar te mixen; Frans, Duits en Letzembourgs. Niemand kijkt hier vreemd op als je op de vleeswarenafdeling bijvoorbeeld ein Stück einfacher Leberwurst besteld, une feulle Jambon Marque Nationale en een schaaltje Ochensenmaulsalat. Of op de groentenafdeling; Nei Gromperen, pêche blache en Zwiebelen.

De eerste cantharellen…

Posted on July 22, 2009 by Ellen Bouckaert

Ik kocht maandag mijn eerste cantharellen van het jaar. Gisteravond maakte ik ze klaar. Het is een beproefd recept, gestoofde carbonade met cantharellen in roomsaus, en ik beschreef het al eerder. Maar het kan geen kwaad het nog eens te doen.

Ik maakte schoudercarbonaden met cantharellen. Het recept is voor twee personen.

2 schoudercarbonaden (van onbesproken gedrag), 1 uitje, 2 tenen knoflook, 1 ons cantharellen, 6 eetlepels bouillon, scheutje room, peper en zout, gehakte peterselie, boter.

Wrijf het vlees aan beide zijden in met peper en zout. Bak het vlees dan in een stoofpan aan de twee kanten bruin. In een ander pannetje gaan de ui en fijn gehakte ui en grof gehakte knoflook. Wanneer ze glazig ogen kunnen ze bij het vlees worden gevoegd. De bouillon erbij en het geheel kan op een laag pitje stoven. Bak de cantharellen in de boter en voeg die daarna ook bij het vlees. Ik reken voor het vlees een stooftijd van ruim een uur, Ellen meestal iets minder. Let wel op dat er voldoende vocht in de pan blijft, zoniet dan nog wat bouillon erbij, of wat water. Tegen de tijd dat het vlees klaar is gaat er een scheut room bij. Laat het geheel op een hoog vuur nog even inkoken tot de saus de gewenste dikte heeft. Gehakte peterselie erover en klaar!

Kalfskarbonade met salie…

Posted on July 22, 2009 by Ellen Bouckaert

Het is hier nog steeds warm en al de hele dag vrij zonnig. Ik kijk over mijn pasgeknipte heg het dal in en zie de kudde runderen van boer Neusse lopen. Een gewichtige dikke stier, een aantal moederkoeien en zo’n 20 kleine kalfjes. De stier gaat voorop, de kalfjes dartelen eromheen. Een prachtig uitzicht! Deze dieren hebben een prima leven. Ze wandelen van de ene wei in de andere zodat ze steeds lekker kruidig vers gras kunnen eten. Tegen de avond komt de boer met wat brokken. Kennelijk vinden ze die brokken ook heel lekker, of ze zijn tuk op volk in de wei. In ieder geval rennen ze dan, met de stier voorop, naar de emmers met brokken. De boer telt zijn kalfjes en kijkt of alles in orde is. (Er breekt regelmatig een kalf door de omheining en verdwaalt dan in het bos boven de weide. Hond Max heeft al een paar keer als speurhond, cq redder van verloren kalfjes gediend. Boer Neusse vindt Hond Max wel een prima hond.)

Hoe kun je dan nog kalfsvlees eten zul je misschien denken. Ik ben een echte vleeseter en eet dan liever vlees van zo’n dartel kalf dat in ieder geval bijna een jaartje in de wei gelopen heeft, dan het bleke, smakeloze vlees van een kistkalf. Hier kun je ten allen tijde zien waar het vlees dat je koopt vandaan komt. Niet zoals in Nederland, met ingewikkelde cijfers en codes op de verpakking, maar gewoon naam van de fokker en de boerderij waar het vlees vandaan komt.

Vandaag dus een kalfskarbonaadje van een kalf dat mooi in de wei is opgegroeid. Ik heb het vlees een uurtje voor de bereiding uit de koelkast gehaald om het op kamertemperatuur te laten komen. Ik heb hier geen tuintje, maar naast onze caravan groeit een enorme struik salie. Een bijna onmisbaar kruid bij kalfsvlees! Paul vergat zijn fles Aberfeldy Single Highland Scotch Whisky (12 years old!). Ik besloot er een scheutje van bij mijn kalf te doen.

Kalfskarbonade met salie, whisky en wat room;
1 kalfskarbonade
wat boter om in te bakken
peper en zout
1/2 ui in fijne ringen gesneden
1 teentje knoflook, geplet en fijngesneden
een klein scheutje whisky
wat witte wijn om af te blussen
een scheut room

Bak het vlees in de hete boter aan beide kanten mooi bruin en rosé in ongeveer 15 minuten (afhankelijk van de dikte van de karbonade). Neem het vlees uit de pan en houd het warm. Bak nu in dezelfde boter de ui, de salie en het teentje knoflook even zachtjes aan. Voeg de whisky toe en roer goed. Voeg de witte wijn toe en roer de aanbaksels van de bodem goed los. Voeg de room toe en laat de saus even wat inkoken. Doe het vlees dan terug in de pan, warm even goed door en dien snel op.

Ik at er vandaag nieuwe aardappelen bij, echte Letzemburger Gromperen, in de schil gekookt, en een flinke salade.

Kopje espresso toe met een stukje chocolade.

Bijpraten…

Posted on July 21, 2009 by Ellen Bouckaert

Ik bracht Ellen naar Luxemburg en zij nam mee…. Haar nieuwe laptop!

Ellen zit ginder vakantie te vieren, en ik ga gewoon werken. Het is soms raar verdeeld in de wereld.

Na verwoede, maar jammerlijk falende pogingen in een eerder stadium zou het nu dan toch moeten lukken, levensberichten op dit web-log, rechtstreeks uit Septfontaines, Luxemburg! En wat blijkt: het draadloos netwerk aldaar werkt niet naar behoren. Het ligt niet aan de nieuwe laptop, het ligt niet aan Ellen, het ligt aan een versleuteling die niemand naar behoren kan ontgrendelen. Het laatse wat ik ervan hoorde is dat er met “man-en-macht” aan wordt gewerkt om de zaak alsnog draaiende te krijgen. Het zal me benieuwen…

Geen nood lezer, ik ben er ook nog. Vanaf morgen ga ik verslag doen van mijn kooksels, want ik ben van plan om goed voor mezelf te zorgen. Je zult het lezen.

Gisteravond hield ik het bij afhaalchinees. Maar toch, ik had voor de foto een mooi bordje gearrangeerd en netjes de tafel gedekt. Bleken de batterijen van mijn fotoapparaat zo plat als een dubbeltje. Enfin…

Het plaatje hier boven dateert van alweer een tijdje terug. Het gerecht lijkt echter sprekend op het bord spaghetti van zondagavond.

Bijpraten…

Posted on July 21, 2009 by Ellen Bouckaert

Ik bracht Ellen naar Luxemburg en zij nam mee…. Haar nieuwe laptop!

Ellen zit ginder vakantie te vieren, en ik ga gewoon werken. Het is soms raar verdeeld in de wereld.

Geen nood lezer, ik ben er ook nog. Vanaf morgen ga ik verslag doen van mijn kooksels, want ik ben van plan om goed voor mezelf te zorgen. Je zult het lezen.

Het plaatje hier boven dateert van alweer een tijdje terug. Het gerecht lijkt echter sprekend op het bord spaghetti van zondagavond.

Eten op de camping deel 1, Eierspätzle met tomatensaus…

Posted on July 21, 2009 by Ellen Bouckaert

Ha, eindelijk is de wifi verbinding weer hersteld en kan ik draadloos internetten op de camping. Het werkt wel allemaal iets anders dan thuis. Het duurt hier eindeloos lang om alleen al een foto op te laden. Maar goed, het is vakantie dus ik heb geen haast! Tijdens het opladen van de foto’s heb ik met Hond Max een rondje door het dorp gewandeld, Julllie krijgen de groeten uit Septfontaines!!! Het is hier nog altijd even mooi en rustig. Als ik door het dorp wandel blaffen de honden in volgorde. Hond Max piest tegen zoveel mogelijk paaltjes en bomen om zijn sporen na te laten…Verder is het stil, heel stil. Raar eigenlijk, dat het hier niet barst van de touristen. Dit dorp ligt waarschijnlijk te ver van de snelweg af? Ik heb het hier in ieder geval prima naar mijn zin. Na een paar dagen begin ik zo mijn vaste ritme te krijgen; vroeg opstaan, douchen, koffie drinken, een broodje eten en dan een wandeling met Hond Max. Hij kan hier meteen vanaf de camping lekker los door het bos hollen. We gaan dan over de berg naar het dorp, even flink klimmen en dan weer dalen het dorp in. Tegen de tijd dat we weer op de camping zijn is Hond Max lekker moe en ik ook. Dan pak ik mijn boek en doe verder bijna niets meer. Hoewel, elke dag een klusje moet kunnen! Vandaag de grote beukenheg dus maar gesnoeid. De heg belemmert mijn uitzicht op het dal, met de weide met de koeien en verderop de bosrand waar bijna elke dag een hert rondgraast. De temperatuur steeg en steeg, tegen het middaguur was het al zo heet dat ik besloot het opruimen van het snoeisel maar uit te stellen tot de avond.

Echt lag stilzitten kan ik niet zo goed, dus toen ik een beetje afgekoeld was besloot ik nu maar eindelijk eens de berg oude tentstokken bij elkaar te binden. Ze liggen hier al jaren, een mooie verzameling oud-ijzer. Ik besloot ze met tape in bosjes te binden zodat we ze volgende week naar de millieuplaats in Kelhen kunnen brengen. Tot mijn grote schrik bleek er opeens een heuse slang te huizen tussen de tentstokken en het gras…Door mijn actie kwam de slang ‘bloot’ te liggen en vond dat niet leuk. Ze kronkelde te rommelde net zolang tot ze weer veilig onder de resterende tentstokken verdwenen was. Ik vond het wel een beetje eng en besloot mijn opruimactie maar te staken. Als je goed kijkt kun je de salng zien tussen de tentstokken; ze was ongeveer 65 cm lang. Zo dik als mijn ringvinger. Zachtbeige van kleur. Misschien weet iemand wat voor “huisdier” we nu weer hebben?

Maar goed, het gaat hier over Eten en Drinken, op de camping nog wel. Ook met beperkte middelen en in een beperkte ruimte kun je snel een lekkere maaltijd maken. Ik at vandaag spätzle met tomatensaus en lamskarbonaadjes. De Spätzle kocht ik kant-en-klaar. Zahner pasta, ik schreef er al eerder over, een prima kant-en-klaar product. De bedoeling is dat je ze even opwarmt in een saus of in de magnetron of in de oven. Ik besloot er vandaag een mooie tomatensaus bij te maken;

Voor twee personen; (ik houd dus wel een portie over en Hond Max kreeg ook een schepje)
400 gram kant-en-klaar spätzle
1 blik pomodorini, liefst van Mutti
1 kleine ui, twee teentjes knoflook, fijngesneden
wat verse platte peterselie en verse basilicum
een glas rode wijn
2 plakken rauwe ham in reepjes gesneden
wat olijfolie
peper en zout

Bak de ui en knoflook snel aan in de olijfolie. Voeg de reepjes ham toe en strooi er wat oregano en peper over. Voeg de tomaatjes toe en sudder ze even mee. Voeg het glas rode wijn toe en laat de saus even inkoken. Doe er dan de Spätzle bij en warm alles nog even goed door. Ik bakte er een paar lamskarbonaadjes bij en maakte een schaalte salade met wat rucolla. In prima maaltijd, vergt slecht één kookpit (je kunt de spätzle met de saus even apart zetten. In zomerse temperaturen blijft dat warm genoeg. De karbonaadjes bak je dan snel om en om in de koekenpan.

Een kopje espresso toe, in het Campingcafé bij Joop en Wilma. Nu nog even zien of het internet ook echt stabiel blijft. Hond Max ligt inmiddels op mijn voeten. Het is hier nog steeds heel warm, en er nadert een hels onweer.

Van komkommertijd, worsten en de zusters Clarissen…

Posted on July 14, 2009 by Ellen Bouckaert

Onze regio heeft dit jaar het laatste vakantie. De kinderen moeten nog even naar school en er wordt nog druk gewerkt op de bouw. Maar de regionale kranten beginnen toch al echt “Komkommernieuws” te verspreiden. In Komkommertijd is Eten en Drinken altijd een geliefd onderwerp. Zo las ik vanmorgen dit ‘wonderlijke’ artikel in het Eindhovens Dagblad;

Deurne koopt mooi weer met worst voor Clarissen.

Door Ria Saanen.

Ze krijgen wel eens braadworst, maar die geven ze dan aan de zusters Augustinessen, want ze hebben zelf geen keuken meer en kunnen de worst dus niet braden. De gewone cervelaat- of leverworsten eten ze op. Als het er niet teveel tegelijk zijn, want dat komt wel eens voor. Dan wordt er uitgedeeld. Het gebruik mag dan verouderd zijn, nog steeds brengen veel mensen een worst naar de zusters Clarissen als ze goed weer nodig hebben voor een bruiloft, een vakantie of een evenement. De zusters Clarissen op huize Witven in Someren moeten elke week wel een paar keer extra bidden voor mooi weer. “Soms meerdere keren op een dag”, zegt moeder overste Angeluccia. “Het wordt wel minder dan vroeger, maar dat komt eerder omdat we niet meer in Eindhoven zitten, maar ver uit de bebouwde kom”. Wethouder Nicole Lemijn van Deurne kende het gebruik van haar moeder. Ze heeft de komende vrijdag mooi weer nodig, als de jury van Entente Florale naar Helenaveen komt om te beoordelen of Helenaveen een gooi kan doen naar de titel ‘groenste dorp van Nederland’. Dus kregen de zusters gisteren een enorme worst aangereikt. Moeder overste was er blij mee, maar zei meteen dat de zusters het weer niet in de hand hebben, hoe hard ze ook bidden. “Wilt u het trouwens net zo warm hebben als met de Kennedymars”, vroeg ze Lemijn, Die vond vijf graden minder ook voldoende. De zusters weten zelf niet hoe het gebruik om voor mooi weer bij de Clarissen aan te kloppen is ontstaan. “Het heeft waarschijnlijk te maken met de naam van de heilige Clara. Clara betekent helder, schitterend en dan denk je meteen aan het weer”, aldus zuster Angeluccia.

Dus je weet het nu; Mooi weer nodig? Pak een worst in en ga naar de zusters Clarissen, dan komt het helemaal goed! Géén braadworst dus! Ik wordt wel heel nieuwsgierig van zo’n artikeltje. Wie kookt er voor de zusters Clarissen? Ze hebben geen keuken. Zouden ze zoveel worst krijgen dat ze nooit meer hoeven te koken? Zou dat nooit vervelen altijd maar koude worst? Als ik nou eens echt mooi weer nodig zou hebben, zou ik ze een kant-en-klare gebraden worst brengen. Zo’n mooie smakelijke worst van de Sumiran Boerderij uit Heusden (vlak bij Helenaveen trouwens). Dan hebben ze ook eens iets warms die zusters Clarissen!

Ik ben benieuwd of het hier vrijdag ook mooi weer, is of dat alleen in Helenaveen de zon schijnt. De titel van het groenste dorp van Nederland verdienen ze daar, wat mij betreft in ieder geval. Mooi weer of niet, Helenaveen is een prachtig dorpje in de Peel.

Ravioli met borage en ricotta…

Posted on July 12, 2009 by Ellen Bouckaert

Er komen allerlei reacties binnen, zowel op het web-log als via de mail, op het artikel over snijbiet. Leuk, er zijn dus toch nog meer mensen die deze mooie én smakelijke groenten weten te waarderen. Helaas had ik maar een klein bosje snijbiet en moeten wij even wachten tot de plant weer gegroeid is…Klein tuintje, niet bedoeld om groenten te telen enzovoorts…Vandaag toch weer een nieuwe uitdaging in dat piepkleine tuintje. Wij hebben al jaren borageplanten. Het ene jaar een paar, het andere jaar overvloedig aanwezig. Ze zaaien zichzelf uit. Het zal al zo’n 18 jaar geleden zijn dat ik een paar boragezaadjes in ons tuintje strooide. Alles wat er nu groeit zijn afstammelingen van deze zaadjes! Een succesvolle plant kun je wel zeggen.

Dit jaar is de borageplant zeer overvloedig aanwezig in onze tuin. Ik besloot er maar eens iets mee te doen. De bloemetjes gebruik ik al jaren om er gebak mee op te sieren, maar het blad zou ook heel eetbaar en smakelijk moeten zijn. Ik dook in de boeken en kwam een recept tegen in het boek “de Zilveren Lepel”. Het leek een heel bruikbaar recept, maar na nog eens goed lezen kwam ik tot de conclusie dat het recept rare trekjes vertoonde. Ofwel er klopte helemaal niets van. Een geheel eigen versie dus vandaag, met een kleine link naar “De Zilveren Lepel!”

Voor vier personen:
Voor de pasta:
300 gram pastameel 00
3 eieren
wat zout
voor de vulling
300 gram borageblad, goed gewassen en de dikke nerven weggesneden
125 gram ricotta
1 teentje knoflook
75 gram Parmezaanse kaas
1 ei
zout, peper, wat nootmuscaat

In het boek staat dat er ook nog een saus met walnoten, veel olie, brood, knoflook en Parmezaanse kaas over de ravioli moet. Ik deed een poging. De saus smaakte prima maar geeft geen enkele meerwaarde aan het gerecht, sterker nog, de fijne smaak van de borage werd helemaal weggedrukt door de notensaus. Ik bespaar je dus hier maar het recept van de notensaus en vertel alleen hoe wij de pasta gegeten hebben.

Pluk de mooiste bladeren van de borageplant. Was ze goed schoon en blancheer ze even in kokend water. Laat ze goed uitlekken en hak ze dan heel fijn. Meng het blad met de ricotta, de knoflook, het ei en de Parmezaanse kaas. Breng op smaak met peper, zout en wat nootmuscaat.

Maak wat pastadeeg van pastameel en eieren.

Steek kleine rondjes of vierkantjes uit het deeg en leg er een leegje vulling op, daarop weer een deegplakje. Stevig aandrukken en op een schone doek leggen tot verdere verwerking.

Tenslotte kook je de pasta een paar minuutjes in ruim gezouten water. Schep de pasta uit het water en giet er wat gesmolten boter over met wat fijngehakte platte peterselie.

Het recept voor de notensaus geef ik nog wel een keer. De saus lijkt me lekker bij gegrilde kip of, zoals in Georgië, als saus bij karper of andere zoetwatervis.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Kip met dragon en room…

Kaasje toe…

Broodje Speck…

De eerste cantharellen…

Kalfskarbonade met salie…

Bijpraten…

Bijpraten…

Eten op de camping deel 1, Eierspätzle met tomatensaus…

Van komkommertijd, worsten en de zusters Clarissen…

Ravioli met borage en ricotta…