ASPERGEBEDDEN…

Alleen nog een beetje zon en het aspergeseizoen kan beginnen!
Nog net voor het donker werd ben ik eens even gaan kijken hoe het er voor stond met de groente van “eigen bodem”. De bedden liggen klaar. Sommige telers hebben ingewikkelde warmte installaties over de bedden.
Wat dit jaar bijzonder is; er komt een echte Gemertse asperge “De Vrije Heerlyckheid”. Deze nieuwe asperge wordt gepresenteerd op 23 april tijdens de eerste Gemertse aspergemarkt.

Negen telers introduceren deze dag de nieuwe kwaliteitsasperge De Vrije Heerlyckheit. Onder het genot van een drankje, gezelllige muziek en kookdemonstraties, kunt u genieten van het Bourgondische Brabantse leven, waarbij de asperge centraal staat

Ik las dit bericht afgelopen week in ons plaatselijke krantje en werd nieuwsgierig. Echt een nieuwe soort? Wie gaan er kookdemonstraties geven? Wat is er speciaal aan die nieuwe soort? Welke telers telen deze nieuwe soort? Vragen te over. Ik ging dus naar de aangewezen plaats voor dit soort vragen; Het VVV kantoor.
Helaas had men op het VVV kantoor geen informatie over dit komende feest. Vreemd, ik dacht dat VVV kantoren er op de eerste plaats waren om informatie te verstrekken. Jammer ook, een gemiste kans.
Omdat het eigenlijk mijn beroep is om informatie te geven, zal ik de komende dagen proberen zelf maar wat gegevens bij elkaar te zoeken. Vandaag alvast een foto. Morgen meer.
Misschien zijn er wel aspergetelers in Gemert die dit lezen en kunnen zij mij meer vertellen?
Eén ding is duidelijk, het moet een beetje beter weer worden, en de VVV moet haar personeel beter scholen.

GEGRATINEERDE PREI…

We zijn afgelopen zaterdag niet naar de markt geweest en ik mis de groentenvoorraad. Wij wonen in een raar dorp. 18.000 inwoners maar groentenwinkels, bakkers, en andere kleine ondernemers zijn hier nog met een speld te zoeken. De laatste groentenwinkel is dicht zodat we nu op de supermarkt zijn aangewezen. Een heel aardig aanbod bij onze AH, maar als je probeert niet helemaal uit een ander werelddeel te eten kom je bij AH lelijk uit. Boontjes uit Egypte, asperges uit Peru. Paprika’s komen dan wel uit Spanje of Italie evenals de tomaten. Maar bijna niets in het schap wat in Nederland geteeld wordt. Eigenlijk te gek om los te lopen. Eén groente gevonden; Prei, gewoon uit Nederland. Wij aten dus prei vandaag; Was de prei en snijd ze in stukje van 4 centimeter. Kook ze in ongeveer 5 minuten gaar (kan in water maar het is lekkerder in een scheut witte wijn) en laat ze goed uitlekken. Leg de prei in een ovenschaaltje, giet er een beetje room bij. Strooi er wat vers geraspte kaas over en een paar spekreepjes. Zet de schaal 10 minuten in een voorverwarmde oven, op 200 graden. Wij aten er aardappeltjes bij en een varkenslapje. Stukje kaas toe. En espresso.

NEGERZOENEN…

'vergeten'
Het moet uit zijn met de negerzoen. En de nieuwe naam zal luiden: Buyszoen. Er is al eindeloos veel over geschreven en gepraat, de voors en tegens werden uitgemeten in elk denkbaar nieuwsmedium. De diskussie werd vrij inhoudelijk gevoerd, die ging over het wel of niet beledigend karakter van het woord negerzoen. Waar ik niks over gelezen of gehoord heb (maar ik kan niet alles bijhouden) is de nieuwe naam: Buyszoen. Wat nu Buyszoen? Hoezo moet de naam van de koek gekoppeld aan een merknaam, en dat onder de noemer van de humaniteit? Zijn ze nou bedonderd? Het is een goedkope aktie onder het mom van mensvriendelijkheid en anti-racisme. Tuin er niet in lezer, in deze verkooptruc van het grutterdom en de reclamemaffia. Het moge duidelijk zijn, het Ministerie is niet voor naamsverandering en al helemaal tegen gratis en onverdiende reclame voor welke koekenbakker dan ook. De lekkerste negerzoenen werden gemaakt door de firma Jurgens uit Aarle-Rixtel in de jaren 60 en 70. Jurgenszoenen? De gevoerde discussie leverde evenwel ook weer wat leuks op. Er werd driftig gezocht naar andere beledigende zaaknamen: ouwehoeren, blanke vla, Spaanse griep, Franse slag en zo verder en zo voorts. Deze vond ìk wel leuk: Schots en scheef…

© paul

OSSENSTAART UIT DE OVEN…

Vanavond aten we ossenstaart in tomatensaus. 1 kilo ossenstaart in stukken van ongeveer 3 centimeter. Doe de staart in een soeppan en zet het vlees op met koud water. Voeg een ui, een laurierblad, selderij, wat tijm en peper toe. Laat het vlees zo, heel zachtjes gaar worden. Haal dan het vlees uit de pan. Gebruik een deel van het vlees om de soep mee af te maken, leg de rest in een ovenschaal. Maak een dikke tomatensaus van; Olijfolie, 1 ui en 3 teentjes knoflook grof gesneden, 5 kleine tomaatjes, ½ liter passata di pomodoro, peper, zout, een laurierblad, wat basilicum. Laat de saus wat indikken en giet ze dan over het vlees. Strooi er wat geraspte kaas over. Zet de ovenschotel 15 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Wij aten er pasta bij en wat salade. Een stukje Comté kaas toe. En espresso

UIEN (Stuttgarter Riesen)…

Ik schreef al eerder over de uien uit de tuin van Marleen. We wisten toen niet goed welke soort het nu precies was. Haar moeder had ze gekocht en gepland. Het is nu de tijd om nieuwe uien te zetten. Ik heb beloofd om deze week mee te helpen.  Marleen heeft dit keer het etiket van het zakje bewaard; Stuttgarter Riesen, zo heten die prachtige uien dus. Zo’n zakje bevat heel veel uitjes, voor weer heel veel lekkere gerechten. Onze eigen tuin is helaas te klein om er groente in te telen. Ik beperk het maar tot wat kruiden.

© ellen

HET WONDER UIT HET PAKJE…

Met de regelmaat van de klok spreekt de Baas van het Ministerie je vermanend toe. Schrijft het Ministerie boter, dan bedoeld het Ministerie boter! Niet Bak en Braad, Marga-, Halva- of andere rine, Blue Band, Zeeuws Meisje of Gouda’s Glorie. En Baas heeft gelijk! Houd de zaken zuiver. Denkend over dit fait accompli schoot me een anekdote te binnen. Al weer jaren geleden hadden wij kennis aan de chef-kok van een gerenommeerd restaurant in de binnenstad van Eindhoven en die vertrelde het volgende verhaal: De donderdagavond was de koopavond in Eindhoven. Het restraurant had bedacht ook die avond volle bak te trekken en daartoe deed het het winkelend publiek een aardig aanbod. Tegen een schappelijke prijs verzorgde het bedrijf een maaltijd, bestaande uit een soepje, een hoofdgerecht en een toetje. Een glas wijn was bij de prijs inbegrepen. Het hoofdgerecht bestond uit gebakken zeetong, en het speciale was dat je die onbeperkt kon bestellen. De formule werd een succes, vooral omdat de tongetjes er zo mooi gebakken werden, prachtig goudbruin. Heel de stad sprak erover. Verschillende concurenten stuurden “spionnen” op pad, het geheim van de gouden tongetjes bleef geheim. Dat heeft zo geruime tijd geduurd, tot op een kwade dag een stagiaire van onze kennis van bedrijf wisselde. Argeloos deelde hij zijn nieuwe baas het geheim mede: ze gebruikten Croma. Je moest er wèl even bij blijven.

© paul

DRUMSTICKS, VAN DE BIOLOGISCHE KIP…

Vanavond aten we kip met grotchampignons en gegratineerde venkel. De kip natuurlijk van de Sumiranboerderij. Deze drumsticks, zijn veel groter dan de drumsticks uit de supermarkt. Veel beter van smaak ook. Ik schreef het al eerder, deze kipdelen moeten iets langer braden dan supermarktkip. De drumsticks wegen per stuk ongeveer 150 tot 200 gram. De bio-kippen hebben grotere poten/botten (ze hebben er echt op rondgewandeld!). Maar wat ik belangrijk vind, deze kippen hebben een fatsoenlijk leven gehad, én smaken prima omdat ze ook beter eten kregen (geen vismeel of hormonen). Dan betalen we dus maar wat meer!

Drumsticks van biologische kippen 1 ui, 2 teentjes knoflook, fijngsnipperd boter, 1 doosje grotchampignons, 1 glas witte wijn, zout, peterselie, selderij, peper, en een paar schijfjes citroen.

De drumsticks aanbraden in de boter. De ui en knoflook erbij doen. Even meesmoren en dan afblussen met witte wijn. (Vandaag de witte Bordeaux van Ilja Gort.) De kip zo op een zacht vuurtje ongeveer een half uurtje laten stoven. De champignons in een koekenpan even aanbakken en bij de kip voegen. laat alles nu rustig doorstoven tot de kip gaar is. (tijd is afhankelijk van de soort kip enzovoorts, biologische kip heeft wat meer tijd nodig) Verder op smaak brengen met wat zeezout en peper. Voor het opdienen bestrooien met fijngehakte peterselie en selderie.

Wij aten er gegratineerde venkel bij en aardappeltjes. Stukje kaas toe. En espresso.

© ellen

Het Witte Goud…

Het Witte Goud. Zo wordt in Limburg, maar ook bij ons in Zuidoost Brabant, sinds jaar en dag de asperge liefdevol genoemd. Ed, van de Wijnerij, vermeldde enige dagen terug dat hij de eerste gegeten had. Hij kocht ze in de supermarkt, maar ze waren afkomstig van plaatselijke producenten. We waren stik jaloers! Enkele lokale telefonades leverden het volgende op: Boer van der Heijden (grootse kwaliteit) schat de eerste verkoopbare oogst op 12 april. Onze vaste leverancier echter, boer van Dinther (ook grootse kwaliteit), had gisteren (laatste dag van maart) zijn eerste anderhalve kilo gestoken. Hij heeft verwarmde bedden, vandaar. Enig onderhandelen leverde op dat het Ministerie a.s. woensdag de eerste asperges op het log zal presenteren. Vanochtend in alle vroegte ging ik even langs bij de AH om de hoek. Kwestie van ontbijtklare broodjes. En, verdomd, daar lagen ze in het groenteschap, de verse asperges. Weliswaar zo dik als honkbalknuppels, maar toch… Hoe was het mogelijk? Bij nadere beschouwing bleek het om allochtonen te gaan. Ze kwamen uit Peru! Het Ministerie heeft geen aandrang ze te proeven.

© paul