CREMANT DE LUXEMBOURG…

Ik heb liever een glaasje Champus, zoals ze dat in “ons dorp” Septfontaines zeggen. Champus of beter gezegd Cremant de Luxembourg kan heel lekker zijn. Doet op een zomerse dag niet onder voor haar Franse deftige zus. Het is daar ook heel gewoon om één glaasje te bestellen in een café of restaurant. Er zijn goed afsluitbare doppen, en de fles komt, dezelfde dag, toch wel leeg. Maar een hele fles is wel zo gezellig. Ook niet superduur, gewoon de prijs van een goed glas wijn. Er zijn verschillende soorten, merken, druiven, waar ze van gemaakt zijn. Ik prefereer Poll Fabaire. Wormeldange Luxembourg, Pinot blanc. Paul zal wel een keer schrijven over Elbling (witte Luxemburgse, héle droge wijn). Hij heeft veel ervarning met deze soort.

© ellen

GEEN ZUIVERE KOFFIE 1…

Je betaald zo’n slordige 850 Euro (achthonderdvijftig) voor een pond Kopi Luwak, maar dan heb je ook wat. Kopi Luwak is de duurste koffie ter wereld. Essentieel onderdeel van de bereiding is dat de koffieboon wordt opgegeten en weer wordt uitgepoept door de loewak, een marterachtige civetkat uit Indonesie die daarom ook wel “koffierat” wordt genoemd. De totale jaarproductie beloopt zo ongeveer 250 kilo, gepeuterd uit de drollen van de loewak. De smaak wordt omschreven als: aardachtig, mossig, siroopachtig, zacht en rijk. 

Op de wetenschapspagina van het VPRO-log las ik dat een Canadese onderzoeker, Massimo Marcone, nu heeft ontdekt wat de ingewanden van de loewak zo bijzonder maakt. Bepaalde proteïnen in de boon worden in de loewakmaag verteerd, andere worden omgezet in kleinere moleculen. Marcone hoopt het proces ooit te kunnen nabootsen. Daartoe voerde de onderzoeker de bonen al eens door de ingewanden van een familielid van de loewak, de Afrikaanse civetkat. Het resultaat was ronduit smerig.

© paul

FIEDERWEISSE…

Een fan vroeg mij wanneer de rubriek dranken, drinken en nippen nu eens aan de beurt komt. Weinig tijd voor gehad de laatste dagen, en ook weinig inspiratie hier in dit land. Ik zocht in de schriftjes van 1999 naar iets bruikbaars en vond een verslag van een middagje Fiederweisse drinken. (in Duitsland Federweisse) begin oktober. Fiederweisse is er nú, dus wie vrij heeft moet heel snel naar Luxemburg of Duitsland. Fiederweisse is het allereerste “drankje” als de wijn gemaakt wordt. Fruitig, troebel, want nog niet helemaal uitgegist, maar al wel alcohol. De kastelein koopt dat in vaatjes van 5 lliter en die moeten snel op. Het is dus altijd feest met zo’n vaatje, en het is er maar even, dus iedereen drinkt ervan. Rare eigenschap van dat spul is dat het naar fruit smaakt, maar je er toch erg snel dronken van wordt, reden voor veel mensen om het er snel “van te nemen”. Dat geeft heftige feesten in kleine dorpjes. Geloof mij, “één glaasje is lekker”, daarna kun je beter iets anders drinken. Wél heel bijzonder, zo’n feest moet je één keer meegemaakt hebben.

© ellen

CHINEES SOMS WEL LEKKER…

Vanavond niet gekookt vanwege jubileum. We moeten allebei werken dus een feestje zat er niet in, maar gezellig uit eten gaan hebben we al een tijdje niet meer gedaan.

Toen moesten we nog kiezen waar naar toe! En dat is moeilijk hier in Nederland. We hebben deze zomer zo heerlijk gegeten in Frankrijk Duitsland Belgie Luxemburg, maar hier in onze buurt is het altijd gedoe, van te duur, tot niet lekker, te chique enz enz. Maar vooral; Wij vinden de prijs / kwaliteit verhouding in Nederland nergens op slaan!!!! Maar misschien zijn wij wel veel te kritisch.
We besloten dus maar naar een Chinees restaurant te gaan in de buurt. Een van de weinigen die nog géén “lopend buffet” heeft. Wij hebben er een hekel aan om met een bordje in de rij te moeten staan, en willen vriendelijk bediend worden aan tafel. En dat doen ze daar nog.
Wij eten er af en toe, en altijd hetzelfde menu, ervan afwijken bleek eerder niet goed.
Wij eten altijd vooraf Dim Sum; gestoofde garnalen, en dan Peking eend met pruimensaus.
Een Pinot uit de Elzas erbij en espresso toe.
Was het toch een beetje feest. De Dim Sum was lekker, er mocht misschien wat kruiden onder in het mandje, ziet er mooier uit en geurt lekker.
De eend was, is, altijd prima. Lekker knapperig geroosterd, pruimensaus beetje zoet voor mij, maar dat moet zo. Groenten verschillende soorten mooi van kleur en aardig op smaak.
De espresso slap.
Personeel echt vriendelijk, rekening redelijk.

Dit klinkt misschien een beetje negatief, maar het kan voor minder geld echt anders. Bijvoorbeeld bij “onze Chinees” in Septfontaines (Lux) Zheng!

Voor hetzelfde geld aten we bij Zheng:
Klein hapje als je binnenkomt; meestal stukje kip met sausje.
Jacobsschelp met Jacobsmossel met beetje miehoen in soja saus met koreander
Bouillon met Chinese paddestoelen of met (heel heet) citroengras en pepers.
Dim Sum 4 verschillende soorten in een mandje gestoomd op bladeren en kruiden, met sojasaus.
Een grote, hele, Dorade, gebraden in de oven en gloeiend heet op tafel met een saus overgoten.
Een schaal lamsvleesstukjes met lenteuitje en pepers.
Een schaal met Peking eendenpootjes (wat een woord)
Een desert een soort Dim Sum, maar dan gevuld met vruchten en door kokos gerold, met een sausje van verse vruchten en een bolletje ijs.
Espresso toe. Erbij een fles Pinot Markusbierg Schengen. Tja, het wordt hoog tijd voor vakantie.
Oja, dat alles geserveerd door heel vriendelijk, behulpzaam personeel, in een werkelijk prachtige ambiance. De inrichting is authentiek Chinees, de stoelen ook. Dat zit niet allemaal even gemakkelijk, maar ze zijn allemaal anders, en het personeel helpt je ruilen tot je de goede stoel gevonden hebt.
Dat moet ook wel want zo’n maaltijd duurt een hele lange avond.
Helaas heb ik geen foto’s van het mooie interieur en het lekkere eten daar.
Dat komt nog wel!

ETEN OP HET WERK; AFSCHEID VAN EEN COLLEGA…

Ik had me voorgenomen op dit weblog niet teveel over persoonlijke zaken of werk te schrijven ,maar soms moet dat toch even; 

We namen vandaag afscheid van een collega en behalve een symposium over “Geïnspireerd onderwijs”, was er na afloop van de levendige discussie, een hapje en drankje voor iedereen. En dat komt niet van een cateraar! Nee, de kleinste vestiging van onze hogeschool is een waar culinair paradijs!
Een jubileum, een afscheid, of zomaar iets te vieren, dat wordt samen opgelost. De één kookt wat, de ander zet tafels klaar, weer een ander strijkt de kleedjes, doet boodschappen, of componeert een lied.
De conciërges gaan even naar de Sligro voor de wijn, en klaar is het feest.
Ik vind het heel bijzonder dat dit kan.
In de tijd dat ik hier werk heb ik toch al heel wat dinertjes mogen meemaken en -koken.
Een paar van die gelegenheden; een ontbijtbuffet mét verse ijselmeerpaling, een mosselavond, een wandeltocht met picknick waaraan iedereen een bijdrage had geleverd. Verse asperges bij een afscheid, lamsvlees, vis of Spaans buffet bij een ander.
Studenten die terugkomen van helse survivaltochten door de Ardennen worden steevast onthaald met warme beenham met frietjes en salades, en ga zo maar door.
Heel bijzonder om hier te mogen werken

VÉÉL TOMATEN EN SCHOUDERCARBONADE…

Ik heb zaterdag tomaten gekocht, teveel! En toen kreeg ik ook nog tomaten, daar moest vandaag iets mee gedaan worden.

Schoudercarbonades (van Sumiran boederij) even bruin gebakken in een beetje boter, daarna het gas temperen en een in ringen gesneden ui erbij. Even laten smoren en dan 4 tomaten in grove stukken, basilicum, peper, goed omroeren en een half uurtje zachtjes laten smoren. Eventueel een scheutje witte wijn erbij doen.
We aten er een salade bij van (wel een ander soort) tomaten.
Bij het vlees Pommodore tomaten, voor de salade Tasty Tom.
De salade met een geitenkaasje even warm gemaakt in een klein beetje olijfolie. De kaasjes op de salade leggen en de olie erover scheppen.

ZALM UIT DE OVEN MET VÉÉL KRUIDEN…

Ook ik ben een beetje met Rick Stein bezig geweest vandaag, (iemand moet er de plaatjes bij zetten), en dan kun je bijna niet anders eten; vis

Ik had nog zalmfilet in de diepvries. Dit gerecht is heel makkelijk te maken, en kost weinig tijd, heel geschikt voor een doordeweekse dag dus.

Verwarm de oven voor op 200 graden
Een flink stuk gefileerde zalm. (liefst mét het vel, aan één kant er aan)
Een grote bos verse kruiden; peterselie, selderij, basilicum, eventueel dille, één of twee teentjes knoflook, een sjalotje; dit alles heel fijn hakken en in een kom doen.
De schil van een schoongeboende citroen fijn raspen (zonder het wit)
Een beetje citroensap en een scheut olijfolie over de kruiden gieten zodat er een mooie pasta ontstaat.
Een ovenschaal invetten met een beetje olie.
De vis in de schaal leggen met het vel naar beneden. Beetje peper en zout erover.
En dan de kruidenpasta erop smeren zodat de hele bovenkant en de zijkanten bedekt zijn.
De vis nu in de voorverwarmde oven ongeveer 15 minuten laten garen.
Opdienen met pasta of rijst.

Lekker is ook nog wat kleine stukje witbrood over de kruidenpasta te strooien, maar dat doe ik niet vanwege de extra koolhydraten.

Wij aten er vandaag aspergetips bij en ik wat pasta.
Kaas toe en daarna espresso met chocolade. (van de week in Duitsland mijn favoriete Lindt met sinaasappel, en voor Paul Lindt 85% gekocht)

Wij hielden een stukje zalm over (er kwam vandaag niemand langs) deze zalm is prima de volgende dag koud te eten met een salade, of gewoon op een stokbroodje mee naar je werk.

RICK STEIN…

Nothing is more joyful or exhilarating than fresh fish simply cooked. Ellen tipte in een eerder artikel de Britse kok Rick Stein (log 15 september). De man verdient het om er een wat uitgebreider stuk over te schrijven. 

Sinds 28 jaar runt Rick Stein samen met zijn vrouw een restaurant in het vissersplaatsje Padstow aan de zuid-westelijke punt van Cornwall. Begonnen als havenzaakje is het intussen uitgegroeid tot een van de meest gerenommeerde visrestaurants van Groot Brittanie. Daarnaast stichtte de familie Stein nog een bistro met eenvoudiger kaart, een café en een fish-and-chips eethuis. Verder een delicatessenzaak, een patisserie, een kookschool en een hotel. Dat alles in Padstow. Rick Stein schreef 9 kookboeken, waarvan Seafood Lovers Gide veruit het bekendste en belangrijkste is. Hij maakte intussen ook 8 televisieseries voor de BBC, niet alleen over vis, maar ook over kleine producenten van kwaliteitsvoedsel. Op dit moment loopt er een reeks over zijn liefde voor de Franse keuken (‘swoensdags rond half tien, BBC 2). De televisieseries stralen rust uit en maken een betrouwbare indruk wat betreft koken en productinformatie. Niet het snel-gesneden tv-werk a la J. Oliver of het populistisch gedoe van die lulhannes van de commercielen, wiens naam me nu even niet te binnen wil schieten. Gewoon integere televisie. Voor wie oude afleveringen terug wil zien: wij hebben er een aantal op band, dus laat maar weten. In onze kookbibliotheek vind je twee boeken van Rick Stein. Het zijn Nederlandse uitgaven van de Engelse originelen. Rick Stein’s Fruits of the Sea(1997). Ned.: Nieuwe Smaken van de Zee (1998). Ruim 150 recepten, niet allemaal even simpel. Wel zorgvuldig en uitgebreid beschreven en dus goed na te koken. Aandacht voor productinformatie, hoe maak je vis schoon, hoe zie je of vis vers is enz. Ruim aandacht voor basisrecepten. Het register is niet altijd even consequent. Zoek je bijvoorbeeld wulken op dan vind je één treffer. Bij nadere beschouwing is er op een andere plaats nog een recept te vinden, maar dan bij de C van Chinese wulken… Aardig is het lijstje alternatieven: kun je geen baars krijgen, neem dan snapper of harder. In plaats van pijlinktvis gebruik je bv ook zeekat enz. Rick Stein’s Seafood Odyssey (1999). Ned.: Rick Steins Vis-odyssee (1999). Ook hier weer 150 recepten van over de hele wereld. Het boek opent met een hoofdstuk over vissoorten en schaal- en schelpdieren, met pagina grote afbeeldingen in kleur. Daarna wordt elk gerecht uitgebreid ingeleid, dan volgt receptuur en vervolgens een zeer nauwkeurige beschrijving van de werkwijze, eventueel aangevuld met mogelijke alternatieven. Per gerecht komt dat al snel op één pagina of meer. Verder een hoofdstuk over soepen, sauzen en basisingredienten. Het register is uitgebreid, zowel op onderwerp, gerecht en ingredient. Veel aantrekkelijke foto’s. BZZTôH is de uitgever en ons exemplaar is chick gebonden. Dit boek lag overigens nog onlangs in de ramsch, het moet nog voor weinig geld te vinden zijn. Dien ik nog van Ellen te vermelden dat in de televisieseries het hondje van Stein een prominente rol speelt. Hij sjouwt overal mee naar toe en is vol in beeld. Hij vertoont de zelfde streken als Titus. Ik heb het beest eens een visserman van zijn eigen boot zien jagen. Het is een ruigharige Jack Russell en het beest moet intussen stokoud zijn. Zijn naam is Chalky. In Engeland is hij een celebrity. Overigens kun je via het log van 15 september linken naar een schat aan recepten, niet alleen van Rick Stein, maar ook naar die van talloze BBC-koks van nu en vroeger.

BOLETEN…

Paul heeft vanmiddag een wandelingtje met Max gemaakt, en ja hoor, ze zijn er weer!

Het is ieder jaar zo dat er in begin augustus een paar boleten te vinden zijn, dan een tijdje niets, en nu komen ze weer.
We hebben vanavond dus paddestoelen gegeten. Met voor mij een biefstukje en Paul worst.
We aten er een grote kom sla bij.
Het recept om de paddestoelen klaar te maken staat al op het log. (kijk bij 14 augustus)

Als er nu veel boleten komen ga ik ze ook drogen. Dat gaat prima op het rooster van de verwarming. (Soms rijg ik ze ook aan touwtjes en hang die boven een radiator, het hele huis geurt dan naar bos.)

Snij de paddestoelen in dunne plakje en laat ze zo liggen tot ze echt goed droog zijn. Bewaren in goed afgesloten potten en je hebt er een hele winter plezier van. Deze gedroogde paddestoelen kun je in allerlei stoofschotels soepen en sauzen verwerken. Eerst even weken in lauw water.