Zelfgemaakte pesto uit Genua……

pesto
Maya vroeg mij om eens wat pasta recepten op te schrijven. Wij eten op dit moment niet zoveel pasta omdat Paul geen koolhydraten eet. Maar op verzoek zal ik er een aantal opschrijven. Pastagerechten vallen of staan met goede saus, en wat ook belangrijk is, is de juiste saus bij de juiste soort pasta te kiezen. Een van de meest klassieke pastasauzen uit Noord Italie is pesto. Tegenwoordig is pesto wel heel populair geworden, en erger nog, het wordt te pas en te onpas overal in verwerkt. Gewoon eten met simpele spaghetti Er zijn een paar gouden regels voor pesto: Nooit pesto uit een potje kopen!!!!! Gebruik verse basilicum van de beste kwaliteit. Rasp de kaas zelf, vlak voor gebruik. Zoek niet naar vervangers voor boter, maar gebruik de beste boter die je kunt krijgen.

voor 6 personen: 100 gram verse basilicumblaadjes, 8 eetlepels goede extra vergine olijfolie, 3 eetlepels verse pijnboompitten, 2 tenen fijngehakte knoflook (fijnhakken vóór ze in de keukenmachine gaan!), zout.

Doe de basilicum, de olijfolie, de pijnboompitten, de gehakte knoflook en een snuif zout in de mengkom van de keukenmachine en hak alles tot een romige massa. Meng er nu 50 gram vers geraspte parmezaanse kaas door en 2 eetlepels vers geraspte romano. Voeg nu 50 gram zachte boter toe en meng alles goed door de saus. Kook intussen de pasta al dente en giet 2 eetlepels van het kookvocht bij de pesto. De pasta afgieten in een mooie schaal doen, en de pesto erover scheppen. Als je dit eet, lust je het nooit meer uit zo’n potje. Deze pesto is goed in te vriezen, maak de pesto, maar voeg nog geen kaas en boter toe, dat doe je dan pas ná het ontdooien.

© ellen

PARMEZAANSE AUBERGINES…

Gisteren kwam het er niet meer van om het recept voor deze heerlijke aubergines op te schrijven, dus vandaag maar.

2 flinke aubergines in dunne plakken, tomatensaus zoals gemaakt in log dd 4 september, 1 bolletje buffelmozzarella, 75 gram vers geraspte parmezaanse kaas, olie, bloem, peper, zout, basilicum.

De aubergines snijden, in een vergiet leggen en met flink wat zout bestrooien. Laat ze zo 30 minuten liggen. Dan afspoelen en droogdeppen. Even door de bloem halen (zorg dat er niet teveel bloem aan kleeft.) Bak nu de aubergines naast elkaar in een platte pan tot ze goudbruin zijn. Bedek de bodem van een ovenschaal met een laagje tomatensaus, daarop plakken aubergine, de mozzarella in dunne schijfjes gesneden, en wat parmezaanse kaas. Herhaal deze werkwijze tot de plakken op zijn. Eindig met aubergines en strooi er nog ruim kaas over. De ovenschotel 30 minuten in de oven zetten en voor het opdienen even laten rusten.Dit is een vrij machtig gerecht, wij aten er lamsgehaktballetjes bij en ik een stuk stokbrood. Foto van de aubergines was niet mooi, de gehaktballetjes wel. Wij aten vanmiddag het restant van de gehaktballetjes bij de lunch.

© ellen

RIKUS WASKOWSKY…

Rikus Waskowsky; 15 oktober 1932 – 14 april 1977 Vandaag op de kop af 73 jaar geleden werd de Groningse dichter Rikus Waskowsky geboren. Hij stierf te vroeg, in 1977. Een groot oeuvre heeft de man niet nagelaten, wel een fijn. Ik leerde het werk kennen via het toenmalige hoofd van de Jenaplanschool in ons dorp. Hij was bewonderaar en bezat nagenoeg alles van Waskowsky. Het ontbrekende heb ik later via de Universiteitsbibliotheek van Groningen naar Gemert laten komen. 

De volgende regels blijven gedenkwaardig: AARS POETICA (She got ev’rything she needs she’s an artist, she don’t look back)

“Dichten is net als koken: je pleurt maar wat in de pan als je koken kan.”

HERFSTVAKANTIE OP HET MINISTERIE…

Het hele ministerie heeft herfstvakantie, er moet dus van alles gebeuren; 

achterstallige correspondentie wegwerken, wassen, strijken, kasten uitmesten, lege flessen naar de glasbak brengen, het bureau van het ministerie opruimen, enz enz.
Er kwam geen eind aan; want toen moest er een stekkertje aan de lamp, en dat moest nog weggewerkt in de kast, en daar moest een gat voor geboord worden, en toen was de boormachineaccu leeg, dan maar met een beitel, dat geeft ook weer rommel, de stofzuiger erbij, stekker kan nu door het gat! He, he, even pauze en garnaalloempia’s gemaakt (zie vorig log).
Het bitje om de trafo vast te schroeven paste niet, dus weer zoeken naar het goede bitje of de goede schroef, Paul zoekt intussen een mooie kist voor de cullinaire prentbriefkaarten, en kiept een lade met lang vergeten foto’s om, die zouden we ook nog kunnen scannen, maar de printer/scanner doet het niet, ook gerepareerd, even uitlijnen, moeten toch nieuwe inktpatronen in, dan maar naar de winkel, lusten ook wel een glaasje wijn straks, hond blaft, er komt iemand; belangrijk, Neel met Julia, drinken een kopje thee. Pauze.

Boekenkasten opruimen, dat ook nog, eindelijk wat boeken wegdoen? De afdeling kookboeken puilt uit. Sommigen al jaren niet meer gebruikt, achterhaald of te triviaal bevonden. Die moeten nu maar eens weg!!! Daar moet natuurlijk zwaar over gediscusieerd worden op dit ministerie. Even tijd voor een glaasje. Hendrikje komt, en Vincent. Hendrikje neemt een paar boeken mee naar huis. Tussendoor de aubergines in het zout gezet, zie volgende keer…..
Al met al een hectische vakantiedag, soms kun je beter gewoon gaan werken.
Resultaat uiteindelijk een opgeruimd ‘schoon’ bureel, goed voor vele verse logs.

GARNALENLOEMPIA…

Het ministerie heeft vakantie en alle tijd voor van alles en nog wat. Gisteren al bewust de helft van de garnalen overgehouden voor de lunch vandaag. Garnaalloempia’s!

500 gram garnalen, fijngesneden lenteui, 1/2 fijngesneden rode peper, 1 eetlepel oestersaus, 1 1/2 lepel sojasaus, 1 pakje wonton velletjes (diepvries) 10×10 cm.

De garnalen rauw pellen en fijnhakken De rest van de ingrediënten erbij voegen en goed mengen. Verdeel de garnalenmassa over de deegvelletjes, bestrijk de randen met water en vouw om tot je een mooie loepia hebt. Even frituren in een wok of frietpan (gevuld met olie, geen frituurvet!).

© ellen

MICHELE EN CONSTANTINO GEFELICITEERD!..

vrijdag 14 okt. 2005 E-mailkrant Eindhovens Dagblad 

GEMERTSE BROERS IN DE PRIJZEN BIJ NATIONALE PIZZABAKWEDSTRIJD
‘Mijn fantasie zit in de pizza’
Foto Ton de Hond.
De Gemertse broers Michele (links) en Costantino Esposito haalden onlangs drie prijzen bij de Nationale pizzabakwedstrijd in Emmeloord.

Vrijdag 14 oktober 2005 – GEMERT – De zestienjarige Michele Esposito uit Gemert was eigenlijk niet van plan om naar de Nationale pizzabakwedstrijd in Emmeloord te gaan. Angst om te falen speelde hem parten. Zijn broer Costantino (21) hielp hem daar echter overheen. Tijdens de wedstrijd, deze week, lieten de Gemertse broers achttien collega’s achter zich in de categorie pizza Fantasia.

TIJGERGARNAAL…

Nog even iets over de garnalen van gisteren. Het betrof de Tijgergarnaal, of Zwarte tijgergarnaal (Penaeus monodon). Ze zijn afkomstig uit de kustwateren van de Indische oceaan en worden volop geëxporteerd naar V.S. en Europa. De garnalen worden diepgevroren aangeboden en zijn niet duur. Ik betaalde voor één kilo zes euro, zonder kop. Uiteindelijk houd je 800 gram vlees over. Garnalen gaan door voor grote delicatesse, dat komt denk ik, omdat ze een fijne, maar ook heel makkelijke smaak hebben. Laten we zeggen dat onze Tijgergarnalen in het midden van het smaakspectrum zitten. 

Onlangs las ik e.e.a. over overbevissing en over het feit dat de lokale bevolking door de grote visverwerkende bedrijven van hun traditionele bron van inkomsten (garnalen vissen) worden verdreven. Ik moet nog uit zoeken hoe dat zit. Deze exoten zijn dan wel goedkoop, het moet toch ook verantwoord blijven. Overigens blijf ik van mening dat onze eigen Noordzeegarnaal de lekkerste ter wereld is. En ook die is betaalbaar, mits je hem zelf pelt.

© paul

UNTERLINDEN…

Vergat ik nog te schrijven dat de wijn die we bij de garnalen dronken afkomstig was uit Colmar. (In de Elzas, Frankrijk) Een pinot gris “cave Unterlinden”. Een wijnkoophuis met heel aardige wijnen. De naam van dit wijnhuis refereert aan de naam van het grote Museum in Colmar waar het beroemde retable d’Issenheim te bewonderen is.

De fles is helaas nu leeg, maar we bewaren mooie herinneringen aan ons bezoek aan Colmar dit jaar. We waren daar in het Musée Unterlinden. Het is altijd aangenaam om, met een glas wijn erbij, nog eens terug te denken aan de vakantie. Na afloop van het museumbezoek in Colmar dronken we een glas wijn en aten daar Flammeküche bij. Flammenküche zijn een soort pizza’s. Heel dun brooddeeg, belegd met spekjes, ui en Munsterkaas, als het goed is, in een houtoven gebakken. Een aardige gewoonte is dat je er in gezelschap één bestelt, die samen opeet, en vervolgens nog één, en nog één enz enz. (dus steeds vers en warm). Met daarbij de nodige flessen wijn. Tot slot neem je dan nog een laatste Flammekuche bekleed met appeltjes en aan tafel geflambeerd met een eau de vie uit de streek. Voor de fans: heel veel Anthonius op het retable, maar daar kon ik helaas geen plaatje van vinden.

© paul

GEBAKKEN GARNALEN…

500 gram tijgergarnalen (rauw) Olie Bak de garnalen op een hoog vuur ongeveer 1 minuut (tot ze van kleur veranderen) Schep ze uit de pan en giet de olie af. 2 teentjes knoflook, fijngesneden, en een pepertje ook fijngesneden, even aanbakken. Voeg 1 eetlepel sojasaus, 1 eetlepel rijstwijn en 1 eetlepel bonenpasta toe. Eventueel 1 á 2 eetlepels bouillon. Dan de garnalen er weer bij en het geheel nog even doorwarmen. 

We aten er groenten bij; peultjes, stukjes paprika, ui, maiskolfjes, lenteuitjes even snel bakken, de olie afgieten en afmaken met een scheutje sojasaus. Voor mij en Max een beetje wilde rijst.

© ellen

DE ROTS EN DE MAN EN DE BOCK…

Het NCRV programma De Keurmeesters heeft het Bavaria Hooghe Bock uitgeroepen tot “Het lekkerste bokbier van 2005”. Ook bij andere professionals uit de proefbranche scoort Bavaria hoogh. Ben ik dan de enige roepende in de woestenij waar het gaat over de verzoeting van bokbier?(En al die duizenden andere voedingsmiddelen…) Gelukkig niet. Een rondje internet leert dat heel wat “amateur”proevers er net zo over denken als ik. Brouwer, let op uw zaak! Wij zijn de klanten. Het grote zoetjespubliek (want daar wordt op gegokt) zal altijd gelegenheidsproever blijven, bokbier is nu eenmaal te uitgesproken van smaak. 

Reclame maken is deze generatie Swinkelsen echter wel gegeven. Zowel de dagblad- alsook de televisiereclames getuigen van lef en zijn vaak vernieuwend in het advertentiewereldje. En grappig! De jongste telg slaat alles. Het is een soort Indiana Jones pastiche in de grote Holywoodtraditie.

 

© paul