Kipfilet met saffraan

Posted on March 5, 2009 by Ellen Bouckaert

biologische kip met saffraan, tomaat, olijven en kappertjes

Het kón natuurlijk niet uitblijven; na een paar dagen carnaval vieren, en twee weken gezelschap van grieperig en verkouden mensen begin ik ook te niesen. Mijn keel voelt rasperig en ik heb grote behoefte aan zon, zee en vakantie…Wie niet? Vandaag een klein beetje zon op tafel zonder ál teveel binnengevlogen exotische producten.

Gewoon een simpel stoofpotje, dit keer van kipfilets met een zonnige tintje, daar wordt een mens blij van na een barre winter…Koop wel biologische kipfilets, daar zit tenminste nog enige smaak aan.

Voor twee personen:

2 biologische kipfilets, in stukjes gesneden
olijfolie
1 kleine ui, 1 teentje knoflook, fijngehakt
1 kleine rode peper, het zaad verwijderen en het vruchtvlees in fijne reepjes snijden
1 plukje saffraan
1 glas droge witte wijn
1/2 blik tomatenstukjes
1 eetlepel kappertjes (kappertjes uit het zout even goed spoelen en een tijdje in schoon water laten staan)
een handjevol zwarte olijven
zout, peper, oregano
wat platte peterselie

Verwarm de olie en bak daarin de stukjes kip aan. Voeg ui, pepertjes en knoflook toe en bak ze even mee. Dan de tomaat en de saffraandraadjes toevoegen en goed omroeren. Afblussen met een glas witte wijn. Nu mogen ook de kappertjes en de olijven in de pot. Laat het geheel nog ongeveer 30 minuten stoven.

Wij aten er een mooie pata bij; penne was prima.

En , natuurlijk espresso toe!

Zuurkool en schouderkarbonaden in mostersaus

Posted on March 4, 2009 by Ellen Bouckaert

We waren zaterdag pas heel laat op de markt en de vrouw in de groentenkraam was met haar gedachten al bijna thuis. Ik vroeg om een ons veldsla en ze schepte een pond zuurkool uit het vaatje. Natuurlijk kan je dan zeggen; ‘ik vroeg geen zuurkool, ik vroeg veldsla”, maar zuurkool leek me eigenlijk ook wel lekker. Meestal koop ik voorverpakte zuurkool bij AH, of, heel lekker, eigengemaakte biologische zuurkool van Bronlaak. Beide soorten hebben extra toevoegingen die de vrij rauwe zuurkool van de markt niet heeft. Maar die kun er je natuurlijk zelf ook bij doen. Opgeleukte zuurkool dus;

400 gram zuurkool
75 gram pancetta in blokjes
1 kleine ui, fijngesnipperd
5 jeneverbessen
1 lepel ganzenvet
zwarte peper
1 glas droge witte wijn

Vervarm het vet en bak daarin de spekjes en ui zachtjes aan. Doe de zuurkool erbij en de kruiden.Giet de wijn erover en laat de kool heel zachtjes een half uurtje stoven. Serveer met aardappelpuree.

De zuurkool wordt op deze manier herlijk zacht en bijna romig. Je kunt ook andere kruiden gebruiken, bijvoorbeeld kummel, of fenegriek of een laurierblad toevoegen. De bijzondere smaak komt vooral van het ganzenvet.

Wij aten er schouderkarbonaden bij, gestoofd in mosterd. De karbonaden even bruin bakken. teentje knoflook erbij, even meesmoren en afblussen met witte wijn. Dan een flinke eetlepel grove mosterd erbij doen en goed roeren. Laat het vlees zo een uurtje stoven. Voeg een scheut room toe en laat de saus nog een kwartiertje indikken.

En dan een kopje espresso toe!

Verbeterde versie!!! Coca d’ espinacs, ofwel kleine Spaanse pizza’s

Posted on March 2, 2009 by Ellen Bouckaert

Het onderstaande recept schreef ik te snel en te slordig naar nu blijkt. Sorry er staan wat storende fouten in de receptuur. Kokend Water en Sandrina schreven een reactie:

Je hebt wel erg weinig water bij je bloem. Als ik gewone pizza maak, heb ik rond de 300 ml water op 400 gram bloem. Dat is weliswaar een vrij nat deeg, maar zelfs bij brood heb ik 300 ml water op 500 gram bloem. Weet je zeker dat dat klopt?Kokend Water

Hallo,
Meteen de volgende dag dit recept geprobeerd. Op zich wel smakelijk, maar de spinazie droogde uit. Had ik het niet eerst even moeten bakken? Of meer olie over het gehele pizzaatje moeten sprenkelen?
En ja, het klopt, er was wel iets meer water nodig dan in het recept, maar dat merk je vanzelf wel, uiteindelijk moet het een kneedbaar balletje worden.
Groeten Sandrina Geplaatst door: Sandrina

Ik plaats dus dit artikel opnieuw, mét de verbeterde receptuur. Sorry voor het ongemak!

Na al die dagen van feesten is het heerlijk om weer gewoon in een opgeruimd huis te kunnen zitten. Een beetje rondlummelen, wat lezen, en mooie muziek op de achtergrond. En na dagen soep, broodjes en snelle maaltijden had ik ook echt zin om weer eens iets te bakken. Kleine Spaanse pizza’s leek me wel wat. Volgens het recept, ongeveer, van Elisabeth Luard, uit haar boek “De keuken van Spanje en Portugal”.

“Coca d ‘espinacs”; “een klein plat broodje van deeg, het enige verschil met de Italiaanse pizza is de afwezigheid van kaas”, schrijft Elisabeth Luard.

Elisabeth Luard schrijft over de coca nog het volgende:

Puristen zullen u vertellen dat een coca wordt gemaakt van deeg dat alleen uit water en meel bestaat en dat men in de zon spontaan heeft laten rijzen. De coca wordt ingesmeerd met zout en olie en gebakken in de as van het vuur van een geitenhoeder. Het vuur zou branden op geitenkeutels zodat je zou verwachten dat de resten daarvan aan de onderkant van je coca te vinden zijn.

Ik kon zo snel geen geitenkeutels vinden dus heb ik er maar een Nederlandse draai aan gegeven;

Voor acht kleine pizza’s:

Maak een mooi deeg van;
500 gram bloem
1zakje gedroogde gist ( ik los de gist op in 150 ml lauw water en voeg dat mengsel dan toe aan de bloem)
dan nog ongeveer 300 ml water
snufje zout
1/2 eetlepel olijfolie

vulling
250 gram verse spinazie, fijngehakt
2 lente-uien, in plakjes
2 teentjes knoflook, in flinterdunne plakjes
1 eetlepel pijnpitten
per coca één dungesneden ansjovisje (staat niet in het recept, dit is mijn toevoeging)
olijfolie

Vorm kleine bolletjes van het deeg en laat die onder een doek rijzen. Kneed het deeg nog eens door en maak er platte schijven van van ongeveer 12 cm doorsnee en nog geen cm dik.
Leg de deegrondjes op een bakplaat en bekleed ze met de spinazie, pijnpitten, ansjovis, ui en knoflook. druk de spinazie goed in het deeg en besprenkel rijkelijk met olijfolie.
Strooi er wat zout over en laat de coca zo ongeveer 10 minuten narijzen.

Zet ze dan in een voorverwarmde oven en bak ze op 220 graden in ongeveer 15 minuten gaar. Haal ze uit de oven en sprenkel er nog wat olijfolie over.
Serveer met een mooie tomatensalade en wat geroosterd vlees, of gewoon zó, als lunch met een glas koele witte wijn.

Kip, saffraanrijst en boontjes…

Posted on February 23, 2009 by Ellen Bouckaert

Vandaag heb ik me de hele dag met achterstallig schoonmaakwerk en meer van dat soort klussen bezig gehouden. Boodschappen: een nieuw dweilding, een douchekop, schuursponsjes, spul voor de leren meubels enzovoorts. Saai, niks aan.
Al poetsend en wrijvend zag ik dat we hoog nodig moeten schilderen. Strak in de lak is het allemaal niet meer, het huis is aan een renovatiebeurt toe. Kleuradviezen voor de keuken zijn welkom!!!

De Jongste Bediende en zijn vrouw kwamen nog even langs, zij zijn helemaal fit op wat gehoest en gekuch na. Ook hond Max is weer volop actief, een dagje rust na al het spelen met zijn vriendjes Spot en Titus was genoeg! Hij wil nu een flinke ronde om kerk en kasteel.

Vandaag aten we kip; een fatsoenlijke biologische boerenkip, niet zo’n plofding.
En ook geen fileetje, gewoon een kipgrillen ala Paul, een goed recept dat we al jaren herhalen. Kost weinig moeite en het is heel lekker! Natuurlijk is zo’n kip teveel voor twee personen maar de mogelijkheden voor de rest zijn legio; wij eten meestal eerst de pootjes en de vleugeltjes. Hond Max krijgt één botje, wat vel en ongeregelde delen. De filets gaan de volgende dag op brood of in een kipsalade.

We aten er boontjes bij,
Flagolets (uit blik even uit laten lekken en afspoelen), samen met een teentje knoflook, een plak ham in snippertjes gesneden, een chilipepertje, twee tomaten en een fijn gesneden uitje even in wat olijfolie gesmoord. Dan ruim bestrooien met platte peterselie en verse basilicum.
En rijst met wat saffraan.
Een glas rode wijn uit Portugal paste er prima bij.

Espresso toe.

Ps: Ellen blijft maar hameren op goed kippenvlees, en terecht. Batterijkippen hebben een hondenleven! En dan de handel in dat fokvlees. Misschien kan mijn artikel van 7 december 2005 je overtuigen. Het is nog hoogst actueel. Er is na ruim één jaar nauwelijks iets veranderd.

Zuurkoolschotel uit de oven…

Posted on February 10, 2009 by paul

Er wordt tegenwoordig te weinig zuurkool gegeten in dit huis. Hoe het komt weet ik niet, maar het is een feit. Gisteren probeerde ik daar maar weer eens verandering in te brengen. Bovendien is het nog steeds het seizoen van de stamppotten. Ik maakte een eenpans-gerecht, de hele schijf-van-vijf in één ovenschotel. Het recept levert een gerecht voor vier personen.

Ik kookte een kilo aardappelen en maakte er puree van met een rauw ei, olijfolie en wat nootmuskaat. Ondertussen bakte ik een uitje en twee tenen knoflook in olijfolie glazig en deed daar 300 gram gehakt bij. Ik bracht het op smaak met een half vers pepertje en wat zout. Ik liet een pond zuurkool in een zeef uitlekken. En daarmee waren de ingrediënten klaar. In een beboterde ovenschaal bedekte ik de bodem met de zuurkool. Daarop stortte ik het gehakt en ik dekte de schaal af met de puree. Bovenop legde ik wat vlokjes boter. Het geheel ging voor een half uur in de oven. (Shit, was ik wéér het venkelzaad vergeten…)

We dronken er een mooie Spaanse witte wijn bij maar waren het erover eens dat een Riesling veel beter was geweest. Espresso en Kuchen toe.

Er schuilt een nadeel in een twee-persoons tafel met een vier-persoons gerecht. Je eet ALTIJD te veel.

Gerookte eendenborst op een bedje van veldsla…

Posted on February 5, 2009 by Ellen Bouckaert

Het is hier in huis wat je noemt “bijvangst”, die gerookte eendenborst. Komt het zo uit dan worden er een paar pakjes ingeslagen, naast de dagelijkse of wekelijkse boodschappen. De plaatselijke AH biedt ze nagenoeg altijd aan. Het vlees is smakelijk, licht gerookt en vacuüm verpakt, dus je kunt het een tijdje opslaan en op gepaste tijd gebruiken. Altijd handig wanneer je om een voorgerecht verlegen zit, of wanneer er gewoon niks direct bruikbaars in huis is.

Eergisteren was zo’n dag. Ellen had twee mooie halskarbonades van een varken van onbesproken gedrag. Ze stoofde ze in tomaat. Het was alleen een beetje weinig om als complete maaltijd te dienen. De eendenborst bood uitkomst. Samen met de veldsla die ik zaterdag op de markt kocht was dit de aanvulling van de maaltijd die we ons wensten.

Het is nu de tijd voor de veldsla. En deze was wel bijzonder lekker, knapperig en bitter. Er ging een lenteuitje bij, in ringen gesneden. En een dressing van goede olijfolie, oude balsamicoazijn, peper en zout. Zo simpel was dat.

Over de veldsla kom ik één dezer nog te schrijven. Ik eet het ontzettend graag, maar de kwaliteit die ik mezelf gun kun je in ons dorp niet krijgen. Ik koop die voorverpakte van AH wel eens, de zogenaamde roosjes, maar de smaak laat veel te wensen over. Ik moet er echt voor naar de markt in Helmond. En ach, dat is heus geen straf voor mij.

Kartoffel-Möhren-Gratin (Aardappelgratin met wortel)…

Posted on January 29, 2009 by Ellen Bouckaert

Ik voltooide zojuist een pracht-artikel. Twee volle uren had ik eraan gewerkt. Ik wilde het plaatsen op het web-log en drukt op een knop, ik weet niet meer welke. Weg foto’s, weg artikel…

Ik riep in boosaardige vertwijfeling: “$%+*&€}{&&#$%^&*()=@!!!!” Hond Max meende iets te herkennen van onweer en dook in zijn mand. Ellen, die een stuk moediger is, probeerde nog of er restanten van mijn schrijfsels in de ingewanden van de computer te traceren waren. Niets, kwijt, weg.

Ik schenk mij een forse borrel in en begin dan maar van voor af aan. Het zal nóóit meer zo mooi worden. Maar het ging over aardappelen, dat herinner ik me nog.

‘n Aárpeltje met jus, patat friet, gebakken aardappelen en aardappelpure. En dan heb je het geloof ik wel gehad, het culinaire aardappelscala van Nederland. Het is misschien wat kort door de bocht, en oh ja, ik vergeet “Aardappel Anders”, maar veel meer aan variatie komt er toch niet op de Hollandse tafel.

Nee, maar dan bij onze Oosterburen. Duitsland is het Kartoffelland bij uitstek. En de recepten, gerechten en variaties zijn er eindeloos. Ingewikkelde en uitgebreide schotels met een verfijnde smaken, maar vaak ook eenvoudige, wat boerse gerechten, recht-voor-z’n-raap lekker.

Gisteren maakte ik zo’n eenvoudig gerecht, Kartoffel-gratin mit Möhren. Het is traditioneel, maar het werd wat verfraaid door Martina Meuth (Essen und Trinken). En ik deed dan weer wat aanpassingen om het voor mezelf werkbaar te maken. Het recept is voor vier personen:

500 gram aardappelen,
300 gram winterwortelen,
boter,
1 theelepel gemalen venkelzaad,
1 eetlepel oregano,
1/4 liter melk,
150 cc room,
peper en zout.

Schil de aardappelen en de wortelen en snijdt ze in plakjes van 2 à 3 milimeter dik. Doe de schijfjes in een kom en voeg er venkel, oregano, vers gemalen peper en zout uit de molen bij. Meng met je handen de hele boel goed door elkaar zodat alle schijfjes min of meer bestoven zijn met de kruiderij. Beboter een ovenschaal (flink) en stapel de schijfjes erin. Schenk de room en de melk erbij en leg wat vlokken boter op de bovenste laag schijfjes. Plaats de schaal in een voorverwarmde oven en laat het gerecht bij 200 graden in anderhalf uur gaar worden.

Opmerkingen:

De venkelzaden kneusde en vermaalde ik in een kleine vijzel. Het resultaat is beslist beter dan wanneer je gemalen venkelzaad koopt in de winkel.
Het is de bedoeling dat de vloeistof tot aan de bovenste laag schijfjes rijkt. Afhankelijk van de vorm van de schotel kan het zijn dat je wat meer of minder room en melk moet gebruiken.
De gaartijd van anderhalf uur lijkt erg lang, maar is geheel juist. Op het eind hebben aardaappel en wortel zich vol gezogen met de vloeistof en de rest is verdampt. Het gerecht is van een heerlijk zachte consistentie.
Ellen vindt dat de temperatuur gerust lager mag, bij voorbeeld 160 graden. Je voorkomt dan onderstaande euvel en het gerecht zal heus wel gaar zijn, zegt ze.
Door de lange gaartijd vormde zich een vliesje van verbrande vloeistof op de schotel. Dat was er eenvoudig af te scheppen. Wortel en aardappel hadden niks geleden. Wil je dat “verbranden ” voorkomen, dan kun je de schotel enige tijd afdekken met wat aluminiumfolie.

Zoals je begrijpt is dit een maaltijdschotel. Er kan nog een vleesje bij, groenten hoeft niet. Wij namen er lamsrack bij. Een eenvoudig glas rode wijn smaakte er prima bij, droge witte had ook heel goed gekund. Een kopje espresso en een glaasje PX sherry toe.

Soep van Jeruzalem artisjok ofwel aardperensoep…

Posted on January 24, 2009 by Ellen Bouckaert

Ik kocht ze op de markt in Helmond. Er stond een bordje bij met de tekst “aardperen“, ofwel Jeruzalem Artisjok. Ik ben gek op artisjokken dus moest ik maar eens gaan proberen wat deze aardperen gemeen hebben met artisjokken. Na wat Googelen kwam ik er snel achter dat men over het algemeen niet zo enthousiast is over de smaak. “Beetje flauw”, “niet erg prominent”, enzovoorts. Wel veel andere lovende kwaliteiten van de aardpeer zag ik voorbijkomen; gezond, veel vitamines, eiwitrijk en nog veel meer… Ik besloot er maar soep van te maken.

Voor vier personen:

500 gram aardpeer ofwel Jeruzalem artisjok, geschild en in kleine stukjes gesneden
2 aardappels, geschild en in kleine blokjes gesneden
1 sjalotje en een teentje knoflook fijn gesneden
1 eetlepel boter
1 1/5 liter bouillon
1 eetlepel versgehakte koreander
1 eetlepel versgehakte basilicum
peper en zout
eventueel wat krokant gebakken spekjes

Verwarm de boter en smoor daarin zachtjes de aardpeer, de sjalotjes en knoflook. Voeg de bouillon en de aardappelstukjes erbij en laat het geheel ongeveer 25 minuten zachtjes garen. Voeg de koreander en basilicum toe, kook nog zachtjes even mee en pureer dan alles met de staafmixer tot een gladde soep. Breng op smaak met peper en zout. Strooi er voor het opdienen nog wat verse gehakte basilicum en koreander over. Schep de soep op voorverwarmde borden, schenk er een lepeltje verse room over en eventueel wat uitgebakken stukjes spek.

Geef er grof boerenbrood bij met gezouten boter.

Voor ons was het vandaag nèt genoeg voor vier personen. Hond Max kreeg gewoon zijn eigen brokken. Honden houden niet van soep.

Kip met saffraan en tomaat en als bijgerecht linzen uit Puy…

Posted on January 22, 2009 by Ellen Bouckaert

Soms verlang ik wel weer naar een beetje zon, zee en mooi weer. Te lang is het nu te koud, te somber en vooral te donker. In de morgen loop ik door een donkere, bijna onverlichte straat naar de bushalte ( 5 lantarenpalen die om de één of andere reden geen licht meer geven). Stoeptegels die een paar keer per jaar, om mij duistere redenen, opgegraven worden en na een paar dagen weer slordig worden terug gegooid, zodat ik in het donker, struikelend onze straat doorkruis. Dan wacht ik, weer in het donker, in de regen of de sneeuw, ( helaas geen bushokje of iets om te schuilen) nog ‘even’ tot mijn bus komt die me naar de grote stad Eindhoven zal brengen. Ik mag dan staan in de bus tot ik op de plaats van bestemming ben, hangend tussen veel natte jassen met mensen erin. Ik stap uit en geniet even van de frisse ijskoude regen en loop dapper het pikdonkere terrein op van de Technische Universiteit Eindhoven. De TU Eindhoven blinkt niet uit in voorzieningen voor voetgangers, maar wel in het tegendeel. Via een pikdonkere route zonder voetpaden moet ik, al zigzaggend om niet geschept te worden door de vele bedrijfsbusjes, naar ons Fontysgebouw zien te komen. Je zou van een Technische Universiteit meer verwachten! Parkeerplaatsen zijn goed geregeld maar de rest…

Thuisgekomen via dezelfde route v.v., alweer bijna donker, had ik vandaag echt zin in zomer, vakantie, licht en lucht. Een beetje zuiders, zomers eten op tafel dus; kip met saffraan en tomaat en chilipepertjes.

Voor ongeveer vier personen;

8 biologische kippendrumsticks (afhankelijk van hoe groot ze zijn, 1 à 2 per persoon)
1 eetlepel olijfolie
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
4 rijpe tomaten of een blikje gepelde tomaatjes
4 gedroogde chilipepers
wat gedroogde oregano
een flinke pluk saffraan
een scheutje witte wijn
2 eetlepels kappertjes ( gezouten kappertjes even ontzouten in wat water)
versgehakte platte peterselie

Braad de kip even aan in de hete olijfolie. Doe er de chilipepers bij en de knoflook en bak even zachtjes mee. Dan de stukjes tomaat, de saffraan en oregano erbij en nog even bakken. Afblussen met witte wijn en ongeveer 45 minuten zachtjes laten stoven. Voeg de kappertjes toe als het vlees bijna gaar is en breng het geheel op smaak met zout en peper. Strooi er voor het opdienen nog wat peterselie over en eventueel wat uitgebakken spekjes.

linzen

Omdat het toch nog gewoon winter is aten we er linzen bij. Wij hebben een mooie voorraad linzen uit Puy (Frankrijk) in onze kelder.

1 kop linzen (een koffiebeker)
6 koppen water
1 teentje knoflook, geplet en in stukjes gehakt
1 stengel bleekselderij, kleine stukjes gesneden
1/2 winterwortel, in kleine stukjes gesneden
75 gram ontbijtspek of panchetta in dobbelsteentjes gesneden
klein beetje olijfollie
wat vers gehakte platte peterselie

Smoor de knoflook even in de olijfolie. Voeg de selderij en wortel erbij en smoor ze even mee. doe er dan de linzen en het water. Roer alles goed om en laat de linzen zo 45 minuten zachtjes koken. *)

Giet eventueel overgebleven water af.
Bak de spekjes in een pan en roer ze door de linzen.
Strooi er wat verse peterselie over.

Wij aten er een salade van rauwe witlof met appeltjes. En, natuurlijk espresso toe.

*) kooktijd van de linzen is afhankelijk van de soort en hoe vers de linzen zijn. Heel moeilijk te zeggen dus. De linzen uit Puy die wij kochten zijn prima. Je hoeft ze niet vooraf te weken. Sommige linzen moet je wel even weken (3 uur weken in koud water. De linzen dan spoelen en verder zoals in het recept).

Ovenschoteltje van kabeljauw, puree en morsterdsaus…

Posted on January 19, 2009 by Ellen Bouckaert

We aten al een tijdje geen vis meer en hadden er onderhand echt zin in. Helaas is er in ons dorp nauwelijks verse vis te koop. We kopen vis meestal op de markt in Helmond en vriezen dan porties in. Door grote drukte en ijzige koude waren we al een paar weken niet meer op de markt geweest en dus geen vis. Zaterdag kochten we flink in, eerst naar de Sumiran boerderij voor biologisch vlees, daarna naar de Helmondse markt voor verse groenten en vis.

Vandaag IJslandse kabeljauw. Ik had zin in een winters zwaar, nostalgisch gerecht. Lekker met veel aardappelpuree en saus. Bordje sla erbij voor de vitaminen.

Voor vier personen:

1 kilo kruimige aardappelen. Schil de aardappelen, kook ze gaar en maak er met de knijper puree van.
600 gram gefileerde vis in hapklare stukjes (bijvoorbeeld kabeljauw, gekweekte uit Schotland) of andere filets of raadpleeg de viswijzer voor meer info over Goede Vis).

Maak een mosterdsaus van :

1 lepel boter
1/2 zeer fijn gesneden uitje
1 lepel bloem
2 eetlepels grove mosterd
ruim 1/2 liter bouillon
flinke scheut room, peper en zout

Smelt de boter in een sauspan. Fruit de ui hierin aan. Voeg de bloem toe en roer alles tot een mooie massa, laat dat zo even zachtjes garen. Voeg dan de mosterd toe, goed roeren en dan de bouillon erbij voegen. Blijf roeren tot je een homogene massa hebt. Maak op smaak met peper en zout en voeg nog wat room toe.

Verwarm de oven op 200 graden. Schik de aardappelpuree in een vuurvaste schaal, maar houd in het midden van de schaal een kuiltje vrij en giet daarop wat mosterdsaus. Leg hierop de stukjes rauwe kabeljauw. Schenk er nog wat mosterdsaus over tot de vis helemaal bedekt is en zet de schaal 25 minuten in de voorverwarmde oven op 200 graden. Strooi er nog wat versgehakte lente-ui en peterselie over en dien op met een flinke groene salade.