Je hebt groenten en je hebt groentenvruchten. En ze zijn allemaal te koken. Maak je ze echter in de oven klaar, of bak je ze in een pannetje, dan zijn er wezenlijke verschillen. Bij groenten voeg je vocht toe omdat ze anders uitdrogen of verbranden. Bij groentenvruchten (aubergine, tomaat, cougette, paprika) is dat in veel gevallen niet nodig. Die bevatten voldoende vocht van zichzelf.

Het volgende recept maakt gebruik van het vocht van verschillende groentenvruchten. Door de bereiding voegen de aroma’s zich tot één mooi geheel.

• 2 aubergines,
• tomaten naar behoefte,
• 2 flinke uien,
• 3 teentjes knoflook,
• 1 blikje artisjokkenhartjes,
• olijven naar behoefte,
• 2 blaadjes laurier,
• 3 takjes tijn,
• 1 takje rozemarijn,
• olijfolie,
• peper en zout.

Halveer de aubergines in de lengte en snijd vervolgens tot twee centimeter van de onderkant dunne reepjes zodat een waaier ontstaat. Snijd de tomaten in dunne plakjes die tussen de reepjes aubergine passen. Steek de plakjes tomaat in de waaier.

Snijd de uien in ringen en hak de knoflook grof. Bedek de bodem van een ovenschaal met een filmlaagje olijfolie. Strooi hierop de helft van de uien en knoflook. Schik op de uien de auberginewaaiers, maar zodanig dat ze zo strak mogelijk tegen elkaar liggen. Vul de open ruimtes op met de stukjes artsjok en de olijven. Hak de blaadjes van de tijm en de rozemarijn fijn en strooi over het gerecht. Dek de aubergines af met de rest van de ui en knoflook. Besprenkel het gerecht gul met olijfolie. Een flinke zwieper met de peper- en zoutmolen en je gerecht is ovenklaar.

Verwarm de oven op 230 graden. Dek de ovenschaal af met aluminiumfolie en plaats die in de oven. Na 10 minuten stel je de temperatuur in op 180 graden. Laat het gerecht nu nog één uur in de oven garen. Kontroleer aan het eind van de gaartijd of de aubergines klaar zijn door met een scherp mes in het dikke gedeelte van de waaiers te prikken. Zakt het mes er gemakkelijk in dan is je schotel klaar. Zoniet, verleng dan de oventijd met een paar minuten.

• Enige opmerkingen:
• In principe gebruik je per tafelgast één auberginewaaier. Maak je er meer dan is dat geen enkel probleem. Koud smaken de aubergines zeker zo goed. Je kunt ze dus ook best in voren maken.
• De waaiers dienen stevig tegen elkaar te liggen. De snijvlakken worden zo slechts indirect aan de ovenhitte bloot gesteld. Je hebt dan het voordeel dat de vruchten weinig vocht verliezen en ook zullen de verschillende smaken en aroma’s zich vermengen tot iets geheel nieuws.
• In de receptuur zie je wat ik gebruikte als smaakmakers en toevoeging, maar het kan in feite alle kanten op. Gebruik als opvullers knolvenkel, selderiestengels, champignons of wat je verder bedenkt. Ook met de kruiderij valt volop te variëren.
• Je kunt het gerecht ook maken met courgettes. Je gaat op dezelfde manier te werk. Na de tien minuten op 230 graden breng je de gaartijd op 180 graden terug tot een half uur. Je kunt voor alle zekerheid een scheut witte wijn toevoegen.
• Afdekken met aluminiumfolie dient ertoe om het vormen van een harde korst op de aubergines en het verbranden van de uien tegen te gaan.
• Het recept komt uit Groenten uit de antieke, maar hoogst aktuele serie Praktisch Koken van Time/Life.

Gisteren maakte ik weer eens venkelknolletjes klaar. Het is zo’n heerlijk gerecht en nog eenvoudig ook. Het recept beschreef ik al eens, dat doe ik nu niet over. Wel heb ik een paar aanvullingen.

Eerst en vooral maakte ik een beginnersfout. De knolletjes worden namelijk in bouillon gestoofd. En mijn bouillon is altijd gezouten. Je moet dus niet tijdens het koken ook nog eens kwistig met de zoutmolen aan de slag. Ik deed dat wel… Jammer, het gerecht werd iets te zout. Opletten geblazen!

Verder schreef ik eerder dat ik de wortelaanzet van de knollen snijd. Intussen gebeurde het me een paar keer dat daarna de knolletjes deels uit elkaar vielen. Tegenwoordig laat ik de wortelaanzet gewoon zitten. De plant blijft heel en het resultaat is toch bevredigend. Je snijd het overtollige er gewoon af op je bord.

We kregen bezoek toen ik aan het koken was. Ik heb de zaak dan maar op een heel laag pitje gezet. De smoortijd werd aanmerkelijk verleng, het resultaat was er niet minder om.

Het fabeltje dat het altijd moeilijk moet zijn met de kokerij op het Ministerie kan elke trouwe lezer onmiddellijk ontzenuwen. Het is gewoonweg niet waar. Dat het goed moet zijn, dát is een waarheid als een koe…

Neem nou bovenstaand gerecht. Eenvoudiger is nauwelijks mogelijk. En iets lekkerders vind je ook niet snel. Je reinste troost-eten. Je hebt nodig goede aardappelen, goede boter en een flinke lik (of twee) goede mosterd. Dat is alles, mits de kwaliteit van je producten maar goed is!

Kook de aardappelen (met zout) tot ze gaar zijn. Knijp ze door de pureeknijper. Verdeel de klont boter in vlokken en strooi die over de massa. Voeg een flinke lik mosterd toe (in mijn geval twee, kwestie van smaak). Roer nu de massa voorzichtig om, je wilt je puree luchtig houden. Stort de massa in een schaal en je gerecht is klaar. Zo eenvoudig is dat.

Erbij zou je in wijn gestoofde uien kunnen serveren. Vlees erbij kan, het is evenwel niet noodzakelijk. Man-o-man, wat een maaltijd…