Codornices a la bilbaina, ofwel kwartels met peterselie en knoflook…

1 april 2007 042
Zoals beloofd vandaag een lunch met kwartels. Een heerlijk recept uit een Spaans – Portugees kookboek dat ik onlangs kocht. Als wij in Luxemburg zijn eten we vaak in het Portugese restaurant Ribatejo. Een van mijn favoriete gerechten op de kaart is gegrilde kwartel. Ik maak ze thuis niet vaak klaar omdat ze hier bijna nergens te koop zijn. Deze kwartels kocht ik in België (gewoon panklaar).
Snijd de kwartels aan de rugzijde door en plet ze met een flinke klap.
Reken per persoon op één kwartel voor een lunch of twee als avondmaaltijd.
Ik had helaas maar twee vogeltjes gekocht, ze smaakten naar méér!

Voor twee kwartels:
1 eetlepel olijfolie
2 kwartels, op de rug doormidden gespleten
2 eetlepels boter
3 eetlepels broodkruim
2 teentjes knoflook
3 eetlepels versgehakte platte peterselie

Verhit de olie en leg de vogels erin als plat uitgespreide kikkers. Bak ze zachtjes helemaal bruin en gaar, ongeveer 17 minuten. Prik erin met een houten prikkertje, als er helder vocht uit komt zijn ze gaar.

Haal de vogels uit de pan en leg ze op verwarmde borden. Verhit het achtergebleven vocht en voeg twee eetlepels boter toe. doe er de knoflook en peterselie bij en laat het geheel even krokant worden.
Schep het kruim over de kwartels en dien snel op.
Wij aten er een beetje saffraanrijst bij.
We dronken een glas eenvoudige Spaanse rosé.

Een mooie lunch, aan te bevelen voor de paasdagen!

© ellen

Kwartel…

12 juni 009

Voor morgen heeft Ellen een lunch met kwartel in petto, je zult het zien.
Als voorschotje daarop wil ik je deze stelling uit ons Spaans kookboek niet onthouden.

“Gekweekte kwartel is een sappige, ecologisch verantwoorde vervanger voor chimbos”
(Chimbos = allerlei soorten zangvogeltjes.)
‘The food of Spain and Portugal’, Elisabeth Luard

© paul

Coq au vin rouge…

25 maart 2007 005

Dat de Mechelse koekoek een heerlijke kip was wist ik al. En dat het beest er zich uitstekend toe leende om in stoofpotten te verwerken had ik gelezen. Maar dat het zo lekker kon zijn ging mijn verwachting te boven. Ellen toverde de kip tot “kippetje gestoofd in rode wijn”. Het recept komt in de loop van de avond. De groenten zaten in de stoofpot verwerkt. De pasta natuurlijk niet.

We dronken er een glas heel behoorlijke Bourgogne bij en sloten de maaltijd af met ieder een kwart Chaourse met een stukje brood. Géén espresso, géén chocolade.

© paul

Recept Coq au vin rouge…

25 maart 2007 005

Gisteren was ik moe van het werken in de tuin, ik had niet veel zin het hele recept nog op te schrijven. Er kwam ook nog bezoek, de Jongste Bediende at het restant van de kip, en toen was het gewoon te laat geworden om nog serieuze recepten te schrijven. De kip in rode wijn was echter zo lekker dat ik nu alsnog het recept maar even opschrijf, al is het maar voor mezelf, voor de volgende keer!!!

Mijn versie van een Bourgondisch kippetje;

Voor vier personen;
1 mooie kip, niet zo’n plofkip, ik gebruikte ditmaal een Mechelse koekoek.
2 winterwortelen, 2 uien, 5 teentjes knoflook, 2 stengels bleekselderij, 200 gram grotchampignons, 1 fles rode Bourgogne, 2 laurierblaadjes, een flinke bos tijm, 5 kruidnagelen, peper en zout.

Verdeel de kip in 8 stukken, snijd de groenten in grove stukken. Leg alles in een grote schaal en giet de wijn erover.
Laat het geheel zo minstens 24 uur staan. Langer mag ook!!!

Bloem, olijfolie, een glas marc de Bourgogne of cognac, een theelepel cacao.
Champignons, in vieren of heel als ze niet te groot zijn.
1 theelepel goede truffelolie ( eigenlijk zou je stukjes truffel moeten gebruiken, maar die heeft niet iedereen zomaar bij de hand neem ik aan.)

Neem de kipdelen uit de schaal en laat ze uitdruipen, dep ze af met keukenpapier en wentel ze door wat bloem. Schep ook de groenten en kruiden uit de marinade en laat ze uitlekken in een vergiet.
Bak de kip aan alle kanten lichtbruin in de hete olie. Schep de kip uit de pan en fruit dan de groenten licht aan in het braadvet. Voeg de champignons erbij en bak ze even mee. Doe het cacaopoeder erbij en roer even goed door.
Verwarm intussen de marinade.
Voeg de kipdelen bij de groenten.
Giet een glas marc de Bourgogne of cognac erbij en flambeer even, of als je dat eng vind, de marc toevoegen, even doorwarmen en dan de warme marinade erover gieten. Nog een keer alles goed omscheppen en dan kan de pan, met deksel de oven in.
In een voorverwarmde oven laat je de kip vervolgens anderhalf uur zachtjes garen op 160 graden.
Neem dan de kipdelen uit de pan, schik ze op een schaal. Proef de saus of er nog peper en zout bij moet en strooi er nog wat verse peterselie over. Dien op op een mooie zondagse schaal en geniet.
Geef er wat pasta bij, bijvoorbeeld grove penne.

Drink er een glas mooie Bourgogne bij. Zorg dat je een kip koopt die de wijn waard is, en omgekeerd!

Een heerlijke geur verspreidt zich door het huis, en een heerlijk kippetje komt, zonder al te veel moeite, uit de oven. Lijkt ingewikkeld, maar is eigenlijk heel simpel. Ik had intussen nog tijd om de rozen op te binden en de tuin lenteklaar te maken!!!

© ellen

Eend met pruimensaus…

 

eend

Het is een beetje rare werkweek voor mij. Onze mediatheek heeft afwijkende openingstijden omdat bijna alle studenten tegelijk op stage zijn. In die weken plannen we allerlei scholingen, vergaderingen enzovoort. Ik begin wat later en werk wat langer door, kortom ons hele schema ligt in de war. Vandaag was ik extra laat en we hadden geen zin meer in koken. Een pizza halen is een optie maar we besloten maar weer eens pekingeend te gaan eten in Beek en Donk. Een Chinees restaurant waar nog aandacht is voor liefhebbers van iets anders dan wokken en buffetten. Je kunt er nog gewoon á la carte gerechten bestellen, en dat is al heel wat hier in de buurt. De meeste Chinese restaurants hebben alleen nog aandacht voor wokpartijen en buffetten. Ik vind het vreselijk om met mijn bordje in de rij te staan aan zo’n buffet, en wokken,.. laat maar.
Restaurant Paradijs in Beek en Donk heeft supergoeie gegrilde eend met pruimensaus op de kaart staan. Wij komen er regelmatig en eten altijd hetzelfde; de eend met pruimensaus. En altijd prima kwaliteit, vriendeljke bediening, mooi opgediend eten, rustige atmosfeer, rekening goed in verhouding.
Wat wil een mens nog meer na een lange dag?
De foto is van december 2005, toen aten we hier hetzelfde menu. Vandaag had ik geen fototoestel bij me.
Kopje espresso toe.

© ellen

Kip met roze mosterdsaus…

1 december 2006 008

Een simpele maaltijd vandaag; een kippenpootje, gebraden in de boter, uitje erbij en even doorstoven.
Bij industriekippen hoeft dat niet, die zijn zo al gaar. Dit was een biologisch kippenpootje en die moeten iets langer garen.
We aten er aardappeltjes met rozemarijn bij, broccoli én roze mosterdsaus . Ik heb het laatste potje moutarde de cassis zojuist opgemaakt voor deze lekkere saus. Het wordt hoog tijd dat we weer eens op vakantie gaan, de voorraad moet aangevuld worden!
Een stukje kaas toe, Morbier vandaag, een Jurakaas.
Krijg ik nog meer zin in vakantie.

Een boodschappenrondje om zo even weg te dromen; mosterd halen in Baune , dan nemen we daar meteen een paar flessen Puligny Montrachet mee en een kaasje bij de paters in Citeaux. Misschien even langs het dorpje Asquins om een babbeltje te maken met de eigenaar van Domaines de Favarelles. Dan naar de Jura, lekker eten in Salins les Bains, een mooi stuk Comté en een paar worsten kopen. Via de Elzas terug naar boven, dan kopen we daar een paar flessen Klevener voor de lekker en een paar flessen Tokayer voor bij de asperges. Natuurlijk doen we ook nog even Septfontaines aan, om uit te rusten, te eten bij ons favoriete Chinese restaurant Zheng en de volgende dag wat inkopen te doen; Champus van Poll Fabaire, een doosje Rivaner, een fles Poire bij Meneer Fisch en een paar grote forellen uit de vijvers van Florrie .

Tja, leuke vakantiedromen. Ik ga maar eens wat strijken, dat moet ook gebeuren….

Espresso toe.
© ellen

Mechelse Koekoek…

 

In 1843 opende de Zoo van Antwerpen haar poorten voor het publiek. Alweer een eeuwigheid geleden. Een van de atracties uit die eerste jaren was het exotisch kippenras, met name het Brahmahoen uit Zuid-oost Azië. Nieuwsgierige kippenfokkers kregen de kans om die exoten te kruisen met inheemse vleesrassen en korte tijd later was de Mechelse Koekoek geboren. Een mooie wit-zwarte kip met een grof beendergestel en bevederde poten. Het beest had stevig, maar heel mals vlees. De productie bleef tamelijk lokaal, maar op de markten van Merchtem, Mechelen en Londerzeel werd het verreweg de belangrijkste vleeskip. Brussel had zijn eigen variant: het Brussels Kieken. Het vlees vond al snel gretig aftrek in de grote restaurants van België, en terecht.

Na de Tweede Wereldoorlog ging het ras bijna ten onder aan een “geheimzinnige” kuikenziekte. Het is (zoals zo vaak) de verdienste van enkele hobbyboeren dat het ras overleefde. Pas in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd er serieus werk gemaakt van de herintroductie van dit voortreffelijk hoen voor een breder publiek. Voordeel: door inschakeling van de bio-industrie kwam het vlees op grote schaal en tegen betaalbare prijs beschikbaar voor een breed publiek. Nadeel: intensief fokken deed de kwaliteit van het vlees fors afnemen. (En dan heb ik het niet eens over het dierenleed welk nu eenmaal altijd gepaard gaat met bio-industrie.)

In 1999 beleefde België zijn dioxinecrisis. Naast een hele hoop leed leverde dat schandaal ook iets positiefs op. Het heeft in België het besef doen groeien dat je gezond en lekker vlees niet voor een grijpstuiver kunt produceren. Het gevolg is dat er momenteel naast de Mechelse Koekoek nog een drietal uitstekende rassen worden gekweekt, waarbij kwaliteit op de voorgrond staat. De consument wil er voor betalen. Sinds kort is er ook een eko-koekoek op grotere schaal in de handel.

De Mechelsse Koekoek is een erg smakelijke kip. Het vlees is malser en minder vet dan dat van bij voorbeeld de Franse Bresse-kip of de Zwartpoot uit Landes. Wij aten onze Koekoek gisteravond gegrilt, nauwelijks gekruid, om een zuiver beeld te krijgen van de smaak. En smaak had-ie. De poten deden denken aan parelhoen en zelfs het witte borstvlees had iets pittigs. Het vlees was uitermate mals.

Kanttekening: de Koekoek, zoals hij wordt aangeboden bij Delhaize en Carrefour(GB), komt wel degelijk uit de bio-industrie. De beesten leven wat langer, dat wel. En ook hebben ze wat meer ruimte dan de gangbare bio-kip. Maar toch, het blijft bio-industrie. We moeten op zoek naar de eco-koekoek. Die zal aanmerkelijk duurder zijn dan de € 6,– die wij betaalden voor dit beest van 1100 gram. Maar goed, dat hebben we er dan wel voor over. Ons is beloofd dat die eco’s nóg lekkerder zijn…

Het plaatje komt van het Vlaams Informatiecentrum over Land- en Tuinbouw. Voor de tekst maakte ik vrijelijk gebruik van het boek België à la Carte van Toni De Conink e.a. (Lannoo, 2005).

© paul

Mechelse koekoek…

7 maart 2007 010
En vanavond aten we Mechelse koekoek! Wie nu denkt dat het Ministerie op vogeljacht is geweest heeft het mis! Een Mechelse koekoek is een kip. Een bijzondere soort, door ons nog nooit in Nederland in een winkel gezien, maar in Belgie gewoon te koop. Een hele smakelijke kip ook, niet helemaal biologisch, maar zeker geen fokbatterij plofkip. In het verleden aten wij deze kip wel vaker, maar zoals dat gaat, gewoon een tijdje in de vergetelheid geraakt. Toen we vorige week the best frites in the world gingen eten in Belgie schoot het me opeens weer te binnen; “Mechelse Koekoek”, dát waren lekkere kippen. We gingen op zoek en kochten er twee. Ik bewaarde ze in de diepvries en vandaag ging nummer één in de oven. Heel gewoon maar als je een goede kip hebt ook heel smakelijk. En het moet gezegd worden, de Mechelse koekoek was prima van smaak.
We aten er aardappelpuree bij en gestoofde bleekselderij.

Nummer twee zal ik volgende week klaarmaken in rode Bourgogne; coq au vin rouge
Paul zal vannacht de hele geschiedenis van deze bijzondere kip op het weblog zetten.
© ellen

Snelle lunch…

3 maart 2007 002

Heel simpel, heel snel, heel lekker.
Van het vlees van het parelhoen van gisteren was niet zo gek veel meer over, we hadden er vanochtend al van gesneukeld. Het restant sneed ik in kleine brokjes. Snuifje paprika erover, klaar.
Verder had ik nog een peterselie-pensworstje ( ambachtelijk gemaakt). Ik sneed het worstje in schijfjes en bakte die in een beetje olijfolie mooi bruin. Wat behoorlijk brood met voortreffelijke boter en een lik mayonaise (van de Zuurwarenfabriek Devos en Lemmens) en de lunch was klaar. Staartje Bourgogne van gisteren erbij. Prima zo.

© paul

Parelhoen met morielles…

3 maart 2007 028

Natuurlijk gingen we gisteren niet alleen op zoek naar the best frites! Als we dan toch in Belgie zijn, hebben we meestal wel een boodschappenlijstje met dingen die we hier in ons dorp niet kunnen kopen.
De laatste tijd zoeken we bijvoorbeeld naar alternatieven voor kip. Van die plofkippen uit de bio-industrie lusten we niet meer. Biologische kippen zijn hier niet te krijgen (de Sumiranboerderij heeft lang niet altijd braadkip op voorraad).
We besloten in Belgie de frieten te testen en meteen eens te zoeken naar wat bijzondere hoendersoorten. Bij een gewone middelgrote Delhaize supermarkt troffen we in het schap: Mechelse koekoek, kwartel, duif, parelhoen en nog veel meer. Alles van onbesproken kwaliteit, soms biologisch en soms op kleine schaal gefokt, alles in ieder geval beter dan de plofkippen. We kochten onder andere een parelhoen. Dat aten we vanavond, de rest komt later. Een achtergrondverhaal over het parelhoen en waarom het hoen nooit uit een fokbatterij komt zal Paul later schrijven, nu eerst het recept.
Nadat ik in allerlei boeken had gezocht naar parelhoen besloot ik zelf maar een soort samenvatting van de diverse recepten te maken;

voor vier personen;
1 parelhoen van ongeveer 1 tot 1 1/2 kilo
een klein klontje boter
1 ons ongezouten spek
2 uien in grove stukken gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en even gehakt
een takje rozemarijn, een paar blaadjes salie, zout en peper
een handjevol gedroogde morielles, een half uurtje geweekt in water
3 grote vastkokende aardappelen in grote stukken gesneden
1 glas witte wijn
500 ml bouillon
1 theelepel witte truffelolie
Bekleed het hoen met de plakken spek en braad het aan alle kanten aan. Voeg de stukken ui en knoflook toe en bak ze even mee. Blus af met de wijn en voeg de kruiden en bouillon toe.
Schik de stukken aardappel en de morielles rondom het hoen, giet de truffelolie erover, en plaats de deksel op de pan.
Zet de pan in een voorverwarmde oven op 200 graden. Braad het hoen zo 15 minuten. Draai de oventemperatuur terug naar 175 graden laat alles zo nog 60 minuten verder garen.
Verdeel het parelhoen aan tafel in stukken. Schep een paar stukjes aardappel op de borden en wat van het braadvocht. Als groente kozen we spruitjes.
Wij dronken er een glas Bourgogne bij, dat paste heel mooi.
Een stukje kaas toe.
En espresso.

© ellen