Category Archives: geruchten, roddels en achterklap

Naaiatelier “Witte Brug”…

Posted on by
 

pekskes... 020

We hadden een rustige avond gepland op het Ministerie. Lekker eten, dan een aflevering kijken van Tatort, uit Köln, met als thema: Carnaval. Commisaris Freddie Schenk is verkleed als cowboy en tussen de feestelijkheden wordt er en pasant een moord opgelost, zag ik in een aankondiging. Mijn vooruitziende blik gebood me om ‘s ochtends toch maar vast de video te programeren, en dat was maar goed ook, want ‘s avonds kwam het er niet meer van om nog te kijken. Er moest gewerkt worden…

De carnavalskostuums op het Bollywoodthema beginnen vorm te krijgen. De patronen zijn gesneden, de accessoires aangekocht. En op zondag moest er genaaid worden. Maar liefst met vier machines. In een ander deel van het huis werd geknipt en gesneden, gepast en hersteld. Een lichte onderschatting van de hoeveelheid werk maakte dat er tot laat in de avond werd doorgewerkt. Niks koken, niks Tatort. Maar goed, ik geef het toe, het wordt dan ook wat! Morgen weer een “gewone” maaltijd.

pekskes... 015    pekskes... 002

© paul

Druk op zaterdag…

Posted on by
 

garnalen 001

Drukte aan huis is ‘s zaterdags eerder regel dan toeval. Terwijl ik in mijn goed verdonkerde kamer lag te slapen was Ellen de hele dag bezig. Hetzij met achterstallig poetswerk, hetzij met bezoek. Vroeg in de ochtend bezochten we de zaterdagmarkt in Helmond. We kochten er groente, maar vooral toch vis. Tong, zeewolf, zalm, snoekbaars, dorade en grijze garnalen.

We zouden Noordwijkse tong eten (of Katwijkse, of Scheveningse? In ieder geval met garnaaltjes en room.). Aangezien het bezoek tot een eind in de avond bleef buurten moesten die plannen echter danig bijgesteld worden. Het werd te laat om te koken. Ik had gelukkig in de ochtend nog even de garnalen gepeld. Een deel gebruikten we voor onze avonddis. Erbij knapperige sla met een uitje en een eitje, besprenkeld met de laatste druppels van onze super-olijfolie. Oh ja, en een lik mayonaise. Ellen at ook nog pizza. Kaas en koffie toe, prima maaltijd.

Gisteren haden we lamskarbonaadjes, gegratineerde venkel en gebakken aardappeltjes. Ook lekker!

lam en venkel 024    garnalen 011

© paul

Paradijs op aarde…

Posted on by
 

bourgogne 011

Het loopt al weer aardig naar het eind van mijn vrije week.
Ik heb me tamelijk onttrokken aan de notoire huishoudelijke diensten. In veler ogen zal ik mijn week hebben verlummeld, maar ik zie dat anders.
Via Umberto Eco hield ik me weer eens bezig met kunstbeschouwing. Verder zag ik een aantal films, ik speelde eindeloos muziek op de gerenoveerde stereo-installatie en ik heb gelezen. Een vuistdikke roman van Anne Cuneo, twee jaargangen dagboekaantekeningen van Jan Wolkers en eindelijk de eerste hoofdstukken van “Het land van mijn vader, geschiedenis van een Duitse familie.” van Wibke Bruhns. Fantastisch boek!
Enfin, je ziet het, in mijn eentje hield ik de broodnodige cultuurconsumptie van ons dorp aardig op peil.
En ik heb gekookt. Een zuurkoolschoteltje en karbonaadjes in bier gestoofd Voor vandaag staat er een stoofschotel van restjesvlees op het programma.

Gisteren kwam er niets van koken. We maakten gebruik van de diensten van Chinees-Japans restaurant Paradijs in de buurgemeente Beek en Donk. We komen daar met regelmaat al jaren. En altijd eten we hetzelfde: Pekingeend met pruimensaus. En altijd is de kwaliteit prima.
Een halve eend (zonder pootje) per persoon, knapperige groentjes erbij en rijst of mie naar keuze. Twee glazen heel behoorlijke witte wijn en een kopje espresso toe. We betaalden € 25,- per persoon.
Een aanrader.

© paul

Vondeling…

Posted on by
 

gemberpot

Ik zat met Jan Wolkers aan de keukentafel, Ellen lag met Thomas Mann op de bank en hond Max droomde van Martin Gaus in z’n mand. Een serene rust in en om huis, en dat gedurende een groot deel van de middag…
Toen Ellen dan toch even de deur uit moest voor wat kleine boodschapjes sommeerde ze de hond om zijn riem om te doen. Intussen ze trok de voordeur open en daar stond het potje. Of eigenlijk de pot, want het was er een van het grotere formaat.
Iemand had de gemberpot te vondeling gelegd op onze stoep. We hebben het niet horen gebeuren, de hond sloeg niet aan.
Je zou denken dat het iemand geweest is die vaak aan de deur komt. Hond Max is waaks genoeg, zeker daar waar het vreemden betreft. Het moet ook iemand zijn geweest die onze liefde voor gemberpotten  kende, mogelijk een lezer die het weblog al jaren volgt. Ik schreef namelijk al eens over dat keramiek. Maar waarom heeft die onbekende bekende niet gewoon aangebeld? Wij willen hem of haar graag bedanken.
Raadselen lezer, raadselen…

¢ paul

Gegrilde kippenpoten, saffraanaardappeltjes en…Mothermania

Posted on by
 

Mothermania, from Google

Een laat verslag vanavond, we waren even met iets heel anders bezig;
Onze stereo installatie was al een tijdje niet meer helemaal in orde. De Draaitafel was niet meer te gebruiken, de radio kraakte, de boxen in keuken en kamer deden niet meer wat ze moesten doen en ga zo maar door…
Wij zijn niet zo “technisch begaafd” en het kwam er maar niet van om de hele boel eens goed na te laten kijken. Een collega van Paul bood uitkomst. Wat meten, wat doorkijken, afkoppelen en weet ik wat nog meer. Kortom, we hebben nu een andere draaitafel, een vervangende versterker tot de oude gemaakt is, een cd-speler die weer werkt, een radio die niet meer kraakt en het belangrijkste, alle boxen werken weer! Ik zit dus nu te typen met op de achtergrond het geluid van Frank Zappa en the Mothers of Invention; “Mothermania”.

Voor de liefhebbers: gewoon op vinyl dus, zoals dat heet. Een echte oude, beetje krakende grammofoonplaat. En ze zingen ook nog: “Call any vegetable”. Mooier kan het vandaag niet meer worden.
Maar goed, gelukkig hadden we toch eerst maar gegeten voor we aan de grote verhuizing en vervanging van de apparatuur begonnen. Collega Bo had wel een overduidelijke handleiding gemaakt hoe het allemaal moest gebeuren, maar voor leken zoals wij zijn was het toch een hele klus om alle stekkers weer in het juiste gat te krijgen!

Met het oog op dit klusje maar makkelijk eten; gegrilde kippenpoten met saffraanaardappeltjes.

gegrilde kippenpoten

Biologische kippenpoten van de Sumiranboerderij, zo lekker dat je er bijna niets aan hoeft toe te voegen!
Ik wreef ze in met wat grof zout en olijfolie en legde ze onder de gril in de oven. Op 200 graden ongeveer 45 minuten. (Deze bio kip heeft wat langere tijd nodig om lekker gaar en mals te worden. Maar er is veel verschil in kippen van divers pluimage en gaartijden zijn dus moeilijk aan te geven)

We aten er een salade bij van veldsla en aardappeltjes met saffraan. Dit aardappel recept is eigenlijk echt iets voor de zomer. Je maakt het bij voorkeur met jonge krieltjes. Vandaag had ik er zomaar zin in en gebruikte gewone aardappelen. Dat gaat ook. Iets anders, maar best lekker:

saffraan aardappeltjes

Voor vier personen:
1 kilo vastkokende aardappelen, geschild en in stukjes gesneden
1 grote rode ui, in halve ringen
4 eetlepels olijfolie
1 blikje gepelde tomaatjes
een dozijn saffraandraadjes
1 glas droge witte wijn
zeezout
een paar olijven
1 eetlepel pijnpitten.

Fruit ui en knoflook zachtjes in de olijfolie, zonder ze te laten kleuren. Voeg de tomaten en saffraan toe, laat even meebakken en doe er dan de wijn bij. Laat het mengsel inkoken tot een dikke saus. Voeg de aardappelstukjes toe en zoveel water dat de aardappels net onder staan. Breng alles weer aan de kook en laat het op een hoog vuur inkoken tot de aardappeltjes gaar zijn en de saus is ingedikt.
Voeg de olijven toe en laat nog een paar minuten doorsudderen om de smaken goed te laten mengen.
Rooster intussen de pijnpitjes. Schep de aardappelen op een schaal en strooi er de pijnpitjes over.

Er was nog nét tijd over voor een kopje espresso!

© ellen.

Bollywood…

Posted on by
Ik heb prima geslapen (prima gegeten ook trouwens). En terwijl ik een gat in de dag droomde vond op De Witte Brug no 5 een eerste bijeenkomst plaats ten behoeve van het “Kostuumgebeuren”. Carnaval komt al griezelig dichtbij.

Nog even ter herinnering: Met de Kerst wordt er gezamelijk gegeten. Voor deze gelegenheid worden elk jaar opnieuw mooie gordijnstoffen aangeschaft, die dienen om de tafel feestelijk te bedekken. Na de feestdagen worden de stoffen tijdelijk opgeslagen en kort voor carnaval mogen ze weer uit de kast om getransformeerd te worden tot carnavalspékskes. Ieder jaar weer. In tegenstelling tot andere keren moest het hele zaakje uitgewassen worden. Er was nogal op geknoeid.

Gisteren werd dan besloten wanneer en hoe de kostuums vorm zouden krijgen. Als “leitmotif” werd uiteindelijk gekozen voor het thema Bollywood. En ook dit jaar is de deelnemersgroep uitgebreid. Wees welkom allen…

Het was een bewogen vergadering, begreep ik van Ellen. Er waren voorstanders van een moderne kostumering, en er waren de behoudenden. Sommigen waren voor “zuiver op de graat”, anderen meenden genoegen te kunnen nemen met eenvoudige drapperie. Enfin…, het zal mij benieuwen.

De maaltijd gebruikten we vrij laat, de vergadering liep wat uit. Ellen maakte pasta met kippenlevertjes. Een heerlijk gerecht, maar wat aan de stevige kant. Salade erbij, kaas en espresso toe.

© paul

En andere Chineese genoegens…

Posted on by
 

chinese pot

De verwarmingsketel liet ons gisteren in de steek. Straks worden de nodige reparaties verricht, maar tot die tijd zitten we in de kou. En ook al was de buitentemperatuur mild voor januari, binnen werd het al ras killer. Ellens oplossing: taarten bakken. Ze vereningde het aangename met het nuttige. Daar de oven aan moest werd het heel behaaglijk in de keuken. Toen ik naar mijn werk vertrok stond de taart af te koelen en hij was dien ten gevolge nog niet fotogeniek. Een plaatje en het recept zullen pas later op de dag volgen, Ellen had geen zin om een en ander af te gaan zitten wachten. Ze is in bed gekropen met de hond, een boek en een extra dekbed.

Van koken kwam niets, dus maakten we gebruik van de diensten van de Afhaalchinees. Aangezien daar verder weinig over valt te zeggen pak ik maar weer eens een oude gewoonte op. In plaats van Chinees eten laat ik je een Chinese pot zien.

De pot werd in Noord China gemaakt in de 13e of 14 e eeuw, onder de Yuan dynastie. Het is steengoed met een ijzerglazuur. De beschildering werd ook gedaan met ijzeroxide, dat geeft die typische half glanzende metaalachtige weerschijn aan de decoratie. De pot is ruim 40 centimeter hoog. Hij staat te pronken in Washington, in de Freer and Sackler Gallery. Klik die naam aan en je komt bij de virtuele collectie. En wat daar allemaal te vinden is! Als je niet op de tijd let ben je zo een paar avonden verder. Zo mooi…

© paul

Nachteten…

Posted on by
 

nact 006

Mijn vrije dagen zitten erop. De komende zeven nachten zal ik weer present zijn op mijn stek in Nijmegen. Voor het eerst in lange tijd begin ik niet op maandag. De donderdag wordt de komende tijd mijn startdag. Maar eens kijken hoe dat bevalt…
Zoals te doen gebruikelijk bereid ik me een beetje voor op zo’n week. Ik sla wat blikjes vis in en wat fris. Denk daar wat sla of ander groen bij, een stuk kaas en een bete brood en je hebt een beeld van mijn nachtelijke maaltijden.
Instituten zijn ertoe over gegaan om de maaltijden voor nachtdiensten af te schaffen. Vreemd eigenlijk. Je werkt negen uren zonder onderbreking, er zijn geen pauzes en er is niemand die even op je toko past zodat je naar de bedrijfskantine kunt. (Die overigens niet open is natuurlijk.)
Ik vind het wel best hoor. Ik eet mijn warme maaltijd thuis, voordat ik ga werken. Ik kan ‘s nachts met een lichte maaltijd toe, en die stel ik net zo lief zelf samen. 
Nieuw is de espresso. Vroeger dronk ik die elke nacht, maar om een of andere reden is dat ritueel verdwenen. Tijd om een en ander weer in ere te herstellen.
Nu ga ik de laatste rommel van de feestdagen naar het stort brengen, de Jongste Bediende bezoeken en daarna Ellen ophalen in Eindhoven.
En dan is het alweer tijd voor een lichte maaltijd en een paar uurtjes slaap-in-voren.
Reken maar, ik ben er klaar voor…

© paul

Lappenmand…

Posted on by
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Intimie herkennen het plaatje onmiddellijk als symptoom van ongesteldheid. Voor al die anderen leg ik het even uit.

Het komt op zich zelden voor, maar áls de Jongste Bediende ziek is heeft hij de onbedwingbare behoefte om zichzelf te troosten met The Guns of Navarone . Vroeger op video, tegenwoordig op DVD.
En nu is het dan weer eens zo ver. Kwestie van van de trap af donderen.
“Niks gebroken,” zei de dokter, “maar met zo’n gescheurde enkelband ben je toch even klaar.” Van de zwelling aan de enkel was de arts in het geheel niet onder de indruk. Maar die blauwe streep, lopend van de klein teen naar de wreef, die zou wel eens de nodige tijd en revalidatie  kunnen betekenen.
Er wordt op het Ministerie nu dan ook druk gespeculeerd of de Jongste Bediende wel tijdig gerecupereerd is voor het Carnavalsfeest. Of mag-ie die dagen misschien met Jan en Ans mee naar Barcelona? Het schijnt een rolstoel-vriendelijke stad te zijn.

Ik heb hem vanochtend even bezocht. Ik nam een stapel stripverhalen mee en en paar Cowboyfilms. Na vier keer Guns of Navarone in één weekend heeft ook de Jongste Bediende het wel gehad met die film.
De patiënt maakt het overigens naar omstandigheden wel en laat je groeten.

© paul