Dorade met sinaasappelsaus

dorade

Pfoe, wij zijn moe, doodmoe. Dat komt zo beste lezer; Paul en ik kunnen samen uren winkelen, rondstruinen in grote Franse of Luxemburgse supermarches, Nederlandse groothandels of over de Helmondse markt slenteren. Dat is voor ons winkelen. We doen ideeën op, smeden plannen voor een lekkere maaltijd en gaan vervolgens thuis of in ons hutje in Luxemburg of in ons piepkleine caravannetje blij aan de slag met de inkochte etenswaren. Vandaag echter moesten er andere zaken gekocht worden, geen verse vis of prachtig rundvlees, geen truffelolie of mooie Bourgogne, nee, een winterjas, broeken voor Paul, schoenen en nog zowat van die saaie dingen… We lieten Hond Jaros, na een forse wandeling, thuis met zijn superkluif en togen naar shoppingstad Eindhoven. Brr, niets voor ons, maar wél alles met 70 % korting! Dat dan weer wel! Ik heb vandaag zeker 4 flessen mooie Bourgogne uitgespaard! Ik snap nu ook heel goed dat de echte Shopaholics geen tijd hebben om te koken en na afloop bij een Mc Donalds neerstrijken, het vreet energie dat shoppen! Maar goed, we hebben gekocht wat nodig was, we hebben het gevoel veel geld uitgespaard te hebben en gingen toch blij naar huis; daar lag een mooie dorade op ons te wachten! (en Hond Jaros natuurlijk!) Je zou na zo’n vermoeiende dag wensen dat er een kok in je keukentje alvast de gewenste maaltijd klaargemaakt had, maar helaas, we moesten gewoon zelf aan de slag.
Toch allemaal niet zo moeilijk; een visje uit de oven, een mooie saus, een aardappeltje en wat venkel erbij. Eigenlijk ook niet zoveel werk.

Koop mooie verse dorades, schoongemaakt of maak ze zelf schoon. Een per persoon is ruim voldoende.
◾Voor twee personen;
◾2 niet te grote dorades, schoongemaakt
◾olijfolie
◾peper en zout
◾een paar dunnen schijfjes citroen
◾6 verse laurierblaadjes
dorade
Bestrooi de binnenkant van de vis met peper en zout. Maak met een scherp mes drie inkepingen op de flank van de vis en stop daarin een blad laurier. Wrijf de dorades in met olijfolie. Stop een paar schijfjes citroen in de buikholte en leg de vissen in een met olijfolie bestreken ovenschotel. Verwarm de oven voor op 180 graden. Gaar de vissen in ongeveer 25 minuten.

Dien op met deze sinaasappel-dillesaus:
◾een klein bosje verse dille, fijngehakt
◾een eetlepel sinaasappelrasp (een liefst biologische schil van een sinaasappel schoonboenen en de buitenkant raspen)
◾100 gram boter
◾2 theelepeltjes mosterd
◾2 hardgekookte eidooiers

Smelt de boter. Kruimel de eidooiers heel fijn en meng alles door de gesmolten boter. Verwarm de saus nog even (niet laten koken) en dien snel op.
Serveer de dorades op een mooi groot bord. Je fileert de vis aan tafel en schept er dan de saus over.

Kopje espresso toe.
© ellen.

Kerstmis 2013; gepocheerde zalm.

kerst 2013
Ons kerstdiner zit er weer op. Het huis is weer helemaal in de oude staat en de restjes zijn verdeeld, nu eerst maar eens iets schrijven over het menu. Het valt niet mee om steeds iets nieuws te bedenken voor een gezelschap van 20 personen. Niet alle gerechten zijn in onze eenvoudige keuken te maken voor zo’n groot gezelschap en bovendien wilde ik dit jaar op de dag zelf niet al teveel doen. Een goede voorbereiding is dan het halve werk. Ik bedacht dus een menu waarvan het grootste deel al een dag van tevoren gemaakt kon worden. Het bleek allemaal prima te doen. Ik had vlees en vis besteld bij de Sligro, de rest van de boodschappen deden we al eerder. Dinsdagmorgen vroeg hebben we de bestelling opgehaald en ben ik begonnen met koken. Dinsdagavond zo tegen 6 uur was alles klaar. Ik zal hier in een aantal artikelen het diner beschrijven, misschien krijg je met Nieuwjaar wel een groot gezelschap te eten, dan kan je deze recepten misschien gebruiken. Alle recepten zijn dus voor 20 personen.

Vooraf aten we gepocheerde zalm met een romige saus op basis van mayonaise. Het was een prachtige zalm van 3750 gram. De vishandelaar had de vis keurig schoongemaakt. Soms zitten er wat bloedresten in de buikholte, die moeten weggespoeld worden. Voor het klaarmaken van zo’n grote zalm is een vispan eigenlijk onmisbaar.

kerst 2013de voorbereidingen
Ik kreeg de pan een keer cadeau omdat ik voor iemand een koud buffet gemaakt had voor een groot feest en ben er nog steeds heel blij mee. De pan is ruim 60 cm lang en heeft een rooster waar je de vis oplegt. Heel makkelijk om de vis na de bereiding heel uit de pan te tillen. De pan past nét op mijn gasfornuis. Ik heb een langwerpige pit in het midden. Jammer genoeg is de pan niet groot genoeg voor een hele zalm. Ik snijd altijd een stuk van de staart af en pocheer de staart gewoon naast de vis in de pan. Bij het opmaken van de schotel leg ik de staart tegen de rest van de vis en ‘bekleed’ de snijkant met versiersel, in dit geval wat slierten komkommer. Ziet er mooi uit en is nog eetbaar ook.

Maar goed, het pocheren. Ik pocheerde de zalm in een courtbouillon van 1 1/12 fles droge witte wijn aangevuld met water tot de vis bijna onder stond. Erbij wat peperkorrels, een beetje zout, een bosje selderie en peterselie, een sjalot en een stuk wortel. Dat alles langzaam aan de kook gebracht en dan nét tegen de kook aan gehouden. Een zalm van dit gewicht is in ongeveer een uur klaar.

Dan het opmaken want dat is natuurlijk ook belangrijk. Ik heb geen schaal die groot genoeg is voor zo’n hele zalm dus gebruik ik al jaren een plank van 75×30 cm. De plank bekleed ik met aluminiumfolie.

Het vel moet er natuurlijk af gepeld worden. Dat is een lastig karweitje. Ik heb na het maken van verschillende zalmen inmiddels geleerd dat je de vis in het vocht moet laten afkoelen vóór je het vel eraf gaat pellen. Dit keer liet ik de vis gewoon in het kookvocht staan tot de volgende dag. Daarna het rek omhoog en de vis goed uit laten lekken. Op de plank leg ik dan wat sneden wit brood zonder korsten, bijgesneden in de vorm van de zalm. Dat absorbeert nog wat vocht. Ik schuif dan héél voorzichtig de vis van het rooster op de plank. Altijd een spannend klusje, de vis zou kunnen breken… Als ik dit soort spannende dingen moet doen zorg ik altijd dat er zo weinig mogelijk mensen in de buurt zijn. Vervolgens pel ik heel voorzichtig het vel van de zalm. Dan verder de schaal opmaken met wat groenten. Dit keer gebruikte ik een gemengde salade die ik bij de Sligro gekocht had. Heel mooi ‘Kruidensla met bloemen’ staat er op  de verpakking. Groentenkwekerij van den Einden, uit Lierop. Aanbevolen! Ik houd niet zo van die zakjes of bakjes met slamengsel maar dit was een goede uitzondering. Verder wat kwarteleitjes, stukjes tomaat, komkommer en citroen.

Voor de saus meng je goede, liefst zelfgemaakte mayonaise met wat room, een klein kneepje tomatenpuree, wat tabasco en een klein scheutje cognac. Even mooi luchtig kloppen en klaar is het voorgerecht.

Hijn is in ons gezelschap degene die goed kan proportioneren. We plaatsten de zalm op een apart tafeltje. Hijn schepte keurige porties op de bordjes met een beetje van de garnering en wat saus.

Prima gelukt! Iedereen vond het lekker en de viooltjes waren een groot succes!

© ellen.

Makreel in pittige saus…

makreel in pittige saus

Het kwam zo: Walter en Harm gingen uit vissen. Op de Waddenzee. Het hoe en waarom was me niet geheel duidelijk. Of het nu hun jaarlijks uitstapje was, of dat ze het vaker deden? Ze hebben het me beslist verteld, maar ik onthoud niet alles. Evengoed, na een welbestede dag kwamen de mannen terug met een voorraad makrelen. Kakelvers! We kregen er een aantal toegeschoven.

Ik dacht meteen: dat wordt makreel pepesan. Ik zocht dan ook naarstig in de archieven van het Ministerie, maar kon niets bevredigends vinden. Ik had die pepesan ooit gemaakt, naar receptuur van Maja en haar Molukse schoonmoeder, maar kennelijk kwam het er toen niet van om een en ander te beschrijven. Uiteindelijk heb ik dan maar wat recepten door elkaar gehusseld, ik had ook rekening te houden met wat ik nog in huis had. De meer ingewikkelde Indonesische ingrediënten zijn in ons dorpje niet te krijgen en er was geen mogelijkheid om nog even te shoppen in de Grote Stad. Het uiteindelijk resultaat was evenwel alleszins bevredigend. Ik maakte de vissen zo:

  • 4 kleine makrelen,
  • 1 kleine ui,
  • 4 sjalotjes,
  • 2 verse rode pepers,
  • 3 tenen knoflook,
  • 5 cm. verse gember,
  • sap van een halve limoen,
  • 1 theelepel kunyit ( kurkuma, geelwortel),
  • scheutje olie,
  • zout.

Maak de makrelen schoon, spoel ze goed af en dep ze droog met wat keukenpapier. Ontdoe de pepers van zaad en zaadlijsten en snijd ze fijn. Rasp de gember grof en snijd ui, sjalotten en knoflook grof. Doe alles in de keukenmachine, samen met de kunyit en het limoensap. Maal de ingrediënten tot een pasteuse, niet helemaal gladde pap, er mag nog wat structuur in zitten. Verwarm de oven voor op 200 graden. Wrijf de bodem van een ovenschaal in met wat olie. Leg de vissen hierop. Vul de vissen met een flinke schep van het mengsel en bestrijk ze met de rest. Zet de schaal in het midden van de oven en laat het geheel voor tien minuten gaan bij 200 graden, zodat de ingrediënten van de saus beginnen te garen. Daarna nog twintig minuten bij 160 graden en je makreel is klaar.

  • Je zou in het voorproces de ui, sjalot en knoflook even kunnen aanbakken, maar bij deze manier van bereiding is dat niet nodig, het gaart toch wel en de smaak van de ui en sjalot is verrassend.
  • De kenner zag het allang, dit is géén pepesan. In die klassieker hoort onder andere kemieri, veel meer lombok (peper) en zo nog een en ander.
  • Wil je dit gerecht, met deze ingrediënten, nog wat pittiger hebben, gebruik dan ook de zaadjes van de verse pepers.
  • Een volgende keer zal ik iets meer ui en peper gebruiken, ik kwam nu nét iets massa tekort.

Al met al een eenvoudig gerecht. Het smaakte ons prima. We aten er witte rijst bij en Ellen maakte vliegensvlug een frisse komkommersalade.

© paul

Tagliatelle met zalm en Gorgonzolasaus

pasta gorgonzola en zalm

Vakantie, het voelt nog niet helemaal zo… er moeten nog wat dingetjes gebeuren… nog een korte vergadering woensdag… en donderdag nog een beetje opruimen, de laatste bestellingen verwerken… en dan het jaar plechtig afsluiten met mijn collega’s… een hapje, een drankje… Dan zit het schooljaar 2012/2013 er weer op! Vanavond een snelle maaltijd om de vakantie alvast een beetje in te luiden met een goed glas wijn erbij. Verdiend vind ik zelf! Het was een mooi schooljaar, een prima jaar voor onze mediatheek; nieuwe ideeën, een nieuwe koers, studenten tevreden!

  • Tagliatelle met zalm en  Gorgonzola voor twee personen:
  • 250 gram tagliatelle
  • klontje boter
  • 175 gram biologische zalm in kleine blokjes gesneden
  • 100 gram Gorgonzola
  • 1 sjalot
  • een scheutje droge witte wijn
  • een scheut room
  • peper
  • vers gehakte peterselie

Zet een pan water op voor de pasta en voeg wat zout toe. Smelt intussen in een andere pan de boter en smoor daarin de fijngehakte sjalot zachtjes lichtbruin. Blus af met de wijn en laat die even inkoken. Voeg de stukjes zalm toe. Giet een scheutje room bij de saus en brokkel er wat stukjes van de kaas door. Roer heel voorzichtig zodat de zalmstukjes gelijkmatig garen zonder kapot te gaan en de kaas kan smelten. Houd een paar stukjes Gorgonzola over voor de garnering.  Kook intussen de tagliatelle al dente. Giet ze af in een vergiet. Even laten uitlekken en dan de tagliatelle bij de saus voegen. Maak verder op smaak met flink wat peper en verse peterselie. Schep de tagliatelle over in een mooie schaal, strooi er nog wat peterselie over en een paar stukjes kaas en dien snel op.

Kopje espresso toe!

© ellen.

 

Bottarga di Muggine… update.

Bottarga di Muggine

Enfin, Alex aan de voordeur, het gebeurt vaker. En dat-ie dan geen tijd heeft om binnen te komen, het gebeurt vaker. Kwestie van oppasopa zijn en een kleinkind hebben dat ineens iets moet (of de ouders die…). Enfin, hij stond dus op de stoep en had een kadootje voor het Ministerie.

Ans en Alex waren weer eens in het verre Italië, heel zuidelijk. Een goed oog (en neus en tong) voor lokale culinaire specialiteiten leverde ook dit keer iets opmerkelijks op: Bottarga di Muggine.

Bottarga is gezouten, geperste en gedroogde kuit. Komt-ie van de harder dan heet het Muggine, is het tonijn dat zeg je Tonno. De Bottarga van de harder wordt in culinaire kringen het meest gewaardeerd. Hij is ook zeldzamer, er is veel meer aanvoer van tonijnkuit. Evenwel zegt onze referent Giorgio Locatelli dat het hem niet uitmaakt. Hij heeft geen voorkeur, het smaakt hem allemaal even goddelijk.

De bottarga van de harder wordt aangeboden in pakketjes van 50 à 100 gram. De kiloprijs is goudgeld en beloopt een goede tachtig euro. Buiten het zuiden van Italië zijn de prijzen nog aanmerkelijk exorbitanter…

De Bottarga di Muggine heeft een oranje-bruine kleur. Hij wordt geraspt of in dunne plakjes opgediend. Met wat goede olie, met een tikkeltje citroensap. Op de pasta, of op een geroosterd stukje brood. Zonder iets erbij eten mag ook… Wij gaan vanavond een pastaschotel maken met Bottarga di Muggine. Je leest er nog over.

De smaak van Bottarga doet denken aan kaviaar. Heb hem eenmaal geproefd dan blijf je er je leven lang naar uitkijken, zo schijnt. Net zoiets als met truffel.

Die harder, ik kom er nog op terug. Het was de vis uit onze studententijd. Spotgoedkoop, altijd voorradig op de zaterdagse Helmondmarkt en je kon er vanalles mee doen. Al vijfentwintig jaar eten we hem niet meer. Waarom? Ik zou het niet weten…

We nodigen Ans en Alex op de harder. En ik heb al in gedachten wie er nog meer worden uitgenodigd. Dat wordt een feestje…

© paul

Posted in vis

Spaghetti met tonijn en tomaat

spaghetti met tonijn en tomaat
Vandaag de hele dag in de tuin gewerkt en dat was ook wel nodig na deze lange, lange winter. Alle planten beginnen nu uit te schieten, dus ook het onkruid. Vooral dat verschrikkelijk zevenblad! Sommige mensen zijn er dol op maar die wonen denk ik vooral in de grote steden zes hoog. Ik heb er een hekel aan, het woekert overal tussendoor en groeit op dit moment het snelste van alle planten. Ik lees zo hier en daar dat men het zevenblad tot pesto verwerkt. Mooi, onder het mom van “If you can beat it, eat it”, dat zou heel mooi zijn, ware het niet dat ik het gewoon echt niet lekker vind! Een keer geprobeerd maar het was gewoon tien keer niks, zonde van de goeie olijfolie! Geen recept voor zevenblad dus hier. Met brandnetels kun je bijvoorbeeld wél lekkere dingen maken, maar die hebben we nou weer niet in de tuin. Morgen ga ik eens kijken bij De Jongste Bediende en Marleen. Hun tuin is zo groot dat er altijd wel wat brandnetels te vinden zijn. Ik wil risotto met brandnetels maken. Dat is wél lekker!

Vandaag had ik na al dat geploeter in de tuin niet veel zin om nog lang in de keuken te staan. Deze supersnelle pasta biedt dan uitkomst.

  • voor vier personen
  • 1 blik tomatenstukjes of pulp
  • 1 kleine ui, fijngesneden
  • 2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
  • 1 blik (130 gram uitgelekt gewicht) dolfijnvriendelijke tonijn
  • wat olijfolie
  • een koffielepel biber
  • wat gedroogde oregano
  • vers gehakte platte peterselie (al een pluk uit eigen tuin!)
  • peper en zout
  • spaghetti voor vier personen

Zet water op voor de pasta.  Verwarm de olijfolie in een ruime platte pan en bak daarin de ui en knoflook even aan. Voeg het blik tomatenpulp, de biber en de oregano erbij. Laat dat even een beetje inkoken.  Doe de uitgelekte tonijn erbij en meng tot je een mooie saus hebt. Kook intussen de pasta met een flinke schep zout mooi ‘al dente’. Giet de spaghetti af en meng ze  door de tomatensaus.

Kopje espresso toe!

© ellen.

Bisque van Hollandse garnalen; Duurzaam Koken!

etentje JanAns
We gooien teveel weg! Er is nog zoveel te maken met wegwerpspul! Neem nou de schillen van de garnalen; echte Hollandse garnalen… Ze zijn nu supergroot een supersmakelijk!

Je kunt ze gepeld kopen in de Super, voor veel geld. Deze garnalen zijn dan wel even op-en-neer naar Marokko (of nog verder) geweest! Daar worden ze gepeld, van een conserveringsmiddel voorzien, en hup, terug naar Nederland! Foodmiles! Smaakvervlakking! Duur! Niet Duurzaam!

Wel Duurzaam; Ongepelde Hollandse garnalen kopen. Zet  mooie muziek op. Leg een krant op de keukentafel en zet daarop twee kommetjes. Schud de garnalen op  de krant en begin met pellen. Pak met je vingers de garnaal vast bij het tweede en derde segment en draai met de vingers van je andere hand voorzichtig de rest rond en kraak de schil. Trek zachtjes en bevrijd de garnaal en mik hem in het kommetje. Waarom twéé kommetjes? Kwestie van multitasken. Nog meer multitasken is tegelijkertijd de krant ook nog lezen… Héél duurzaam…

Goed, we gooien die schillen niet weg. Er zit nog volop smaak aan. We gebruiken de schillen voor een heerlijke bisque. Bij horecagroothandel zag ik zakken met  (lege) garnalenschillen/schokken in de diepvries liggen. Te koop voor veel geld. Daar kunnen koks dan weer bisque mee maken… Gekker moet het niet worden! Zelf pellen dus en als het je zelf niet lukt; gewoon de kinderen inschakelen, die hebben mooie kleine friemelvingertjes, dat werkt prima ( beleven ze ook meteen hoe echt eten gemaakt wordt)

grijze garnalen

Bisque voor 4 personen

  • 500 gram ongepelde grijze garnalen
  • 1  liter water
  • 1 sjalot
  • selderij en tijm
  • 1 theelepel tomatenpuree
  • zout peper
  • 1/4 liter room
  • 1 eetlepel boter 1 eetlepel bloem

Pel de garnalen.
Doe de schillen in een ruime pan met het water, de sjalot, selderij, tijm tomatenpuree en laat alles 30 minuten zachtjes koken.
Draai dan de schillen door een Passe-vite. Je kunt de schillen ook pletten door een zeef maar het gaat erom dat de sappen van de koppen en restanten lijfjes er uit geperst worden.
Giet het vocht tijdens het draaien ook door de Passe-vite of zeef.
Zeef de bouillon heel zorgvuldig, eerst door een puntzeef, dan nog een keer door een doek.
Maak een roux van de boter en bloem en voeg hierbij de bouillon. Doe er een flinke een scheut room bij en maak op smaak met wat peper en zeezout. De bouillon moet heel licht gebonden zijn. Kook de bouillon nog even zachtjes door.
Klop de rest van de room bijna stijf.
Leg op de borden 1 lepeltje garnalen en wat van de gehakte peterselie. Schep de bisque erover en schep in het midden een lepel geklopte room.
Als er geen kinderen mee-eten kun je ook nog een klein scheutje cognac toevoegen.

Verdere beschrijving van ons dinertje volgt…

© ellen.

Mosseltjes op woensdag…

mosselen

De mosselen waren overigens heerlijk. Omdat ik van het kookvocht soep wilde maken deed ik er wat extra smaakmakers bij. Op twee kilo mosselen gingen 1 prei, 1 ui, ‘n halve winterwortel, 1 stang selder, twee takjes verse tijm, peper uit de molen en een gehakt teentje knoflook. Ik liet de groenten en kruiden  in boter stoven voordat de mosselen erbij gingen. Afgeblust met droge witte wijn uit de Elzas, even koken en de mosselen een keer omschudden. Gaar is klaar!

Op het bord met knapperige frieten en zelf gemaakte mayonaise.

Kopje espresso en een actiefilm toe.

© paul

Zandmossel…

mosselen

Ik leerde er vandaag een woord bij: verwaterpercelen. Het heeft van doen met mosselkweek en -vangst.

Het gaat allemaal ongeveer zo: de mosselkweker annex mosselvisser zet mosselzaad uit op de door hem gepachte gronden. Na twee jaar is de mossel groot genoeg om te worden geoogst. Via de veiling wordt de mossel verkocht aan de mosselhandelaar. Die laat zijn gekochte partij uitzetten op de verwaterpercelen en daar blijven de mosselen ongeveer een week. Dat verblijf op de verwaterpercelen dient ertoe de mossel kans te bieden zich schoon te spoelen. Na die week worden de mosselen opgehaald, met de hand gesorteerd en verpakt in zakken of de overbekende plastic bakken.

Wanneer je dus mosselen koopt mag je er eigenlijk vanuit gaan dat ze schoon zijn, en dat is ook zo (baarden hebben ze tegenwoordig ook nauwelijks). Toch blijf ik ze altijd één voor één nakijken. Het is niet veel werk en je kunt er een hoop ellende mee voorkomen. Met duim en wijsvinger probeer je de twee schelpen van de mossel van elkaar te drukken. Lukt dat dan heb je een dood beest of schelpen gevuld met zand. Je gooit de schelpen weg. Het gebeurt eigenlijk nooit dat ik een dode mossel tref. Zandmosselen, met slik of modder gevulde schelpjes, willen er nog wel eens bij zitten. Zoek je ze er van tevoren niet uit dan verpest je je maaltje. Bij het omscheppen tijdens de kook verspreid je het zand over de schone mosselen. Tandgeknars is je deel. Het resterend kookvocht zal nooit meer soep worden dankzij de vervuiling. Vandeweek onderschepte ik weer zo’n zandmossel, net op tijd…

.© paul

 

Mootje zalm en broccolisaus met mierikswortel

zalm met broccolisaus
Ik dacht nog voor ik aan het bereiden van deze maaltijd begon om eens te kijken hoeveel tijd ik ervoor nodig zou hebben. Al doende vergat ik het weer… Iedereen lijkt wel besmet met het Jamie-15-minuten-virus! Inclusief ikzelf. Stom! Wat zou ik nou willen bewijzen? Stom, toch waarschijnlijk hetzelfde als die Jamie. Eerlijk gezegd heb ik een hekel aan dat opgeklopte gedoe; rennen en vliegen door de keuken, brr. Anderzijds ben ik het wel met die Jamie eens dat een smakelijke gezonde maaltijd op tafel zetten echt niet zoveel tijd kost. Maar goed, geen stopwatch gezet, geen 15 minutenrecept van Jamie, en toch snel, eenvoudig, gezond en smakelijk: Een mootje zalm met puree van broccoli en wat gebakken aardappeltjes.

Broccoli is een heel veelzijdige groente, je kunt er van alles mee doen; door de pasta, gewoon gekookt, gestoomd, als salade, noem maar op. Ik vind het ook een lekkere groente maar Paul hoefde even niet meer… Het was dus alweer een tijdje geleden dat er hier nog broccoli op tafel stond. Toch maar weer eens, voor de broodnodige variatie, maar dan als een zachte zalvende puree.

Broccolisaus: 500 gram broccoli, dikke stelen verwijderen en de roosjes in kleine struikjes verdelen. Een pan water met zout aan de kook brengen en de broccoli daarin zo’n 6 minuten laten koken. Afgieten en goed uit laten lekken. Stort de broccoli terug in de pan en meng er wat nootmuskaat, een lepel mierikswortel en een klein bekertje crème fraiche door. Meng met de staafmixer alles tot een mooie gladde saus.

De zalmmootjes

Wrijf de zalmmoten intussen in met peper en zout en haal ze even door wat bloem. Er mag bijna geen bloem aan de vis blijven plakken; een filmpje bloem is genoeg. Bak de mootjes in arachideolie ongeveer 5 minuten aan beide kanten. Haal ze uit de pan en laat ze even uitlekken op keukenpapier. serveer met een partje citroen.

Aardappeltjes waren nog over, even bakken en mooi bruin laten worden. En prima maaltijd, weinig poespas, weinig tijd!

Kopje espresso toe!

© ellen.