De zalm van Neel, Sas en Francisco…

Honderden schilderijen zijn er van Francisco Goya bewaard gebleven. En nog eens zo’n zelfde aantal grafische werken, tekeningen, schetsen. Uitgerekend in het genre stilleven zijn slechts een goede vijf werken van de man te vinden. Dat die meiden bij deze moten zalm uitkwamen mag dan ook wonderlijk heten. Maar ik begrijp het wel; de eenvoudige structuur van het beeld, en tegelijkertijd de afgewogenheid. De centrale compositie, het warme licht en het warme donker, het coloriet, het handschrift. Je zou willen dat elke kunstacademiegast zich een tijdje verplicht moest bezig houden met dit schilderij. Het leverde gegarandeerd op!

Enfin, Neel en Sas kozen in het kader van hun fotografieopleiding voor de moten van Goya. Ze werkten er hard aan, en het resultaat is deze bijzondere prent. Oordeel zelf…

Hoe een en ander in zijn werk ging en gaat lees je bij Eupotours

 

En hoe ging het verder met die moten zalm? Ach, Ellen wist er wel raad mee…

Pasta vongole, Grote Schoonmaak deel één…

pasta vongole

Een dag minder werken dat doet wat met een mens…, ik heb het nog nooit zo druk gehad. Ik meen dat ik op die extra vrije dag allerlei achterstallig onderhoud aan huis en tuin moet plegen. Dat is deels pure fun, maar deels ook vreselijk afzien. Na de carnaval ben ik begonnen aan wat men vroeger de ‘Grote Schoonmaak’ noemde. Ik herinner mij nog goed dat vroeger vóór de Pasen alles gepoetst, geschilderd en opgeschoond moest worden. Mijn moeder had er plezier in om bij het eerste voorjaarszonnetje alle ramen en deuren open te gooien en het hele huis van boven tot onder schoon te maken. Een nieuw kleurtje op de muren, een nieuw behangetje, gordijnen  naar de stomerij, tapijten werden in de tuin over het kloprek met de mattenklopper bewerkt. De bedden gingen naar buiten om te luchten. Zo werd het huis kamer voor kamer schoongemaakt, geschilderd en/of behangen. En als je kamertje dan helemaal schoon was, voorzien van nieuw behang en een bosjes narcissen op het in een nieuwe kleur geschilderd kastje, dan werd er getracteerd op gebakjes of iets anders lekkers en je mocht kiezen wat er die avond gegeten zou worden. Schoonmaak moest wel gezellig blijven vond mijn moeder…

Ik ben nog niet halverwege mijn ‘grote schoonmaak’ en heb pijn in mijn rug een stijve nek (van het plafond witten) een vervelend zwerende vinger van een kras met iets roestigs… Hoe deed mijn moeder dit toch allemaal zónder mopperen en vooral mét een stralend humeur…
pasta vongole
Een supermaaltijd vanavond na het harde werk dat was dus wel het minste. Zaterdag gekocht op de markt, superverse echte vongole. Kleine schelpjes met zeer smakelijke zeevruchtjes. Niet goedkoop, maar voor een schoonmaakfeestje prima geschikt; snel klaar, lekker en eenvoudig te bereiden;

voor vier personen:

  • een netje vongole (ongeveer 500 gram) Even wassen onder koud stromend water. Kapotte schelpjes weggooien.
  • olijfolie
  • 1 blik tomaten stukjes
  • 1/2 rode peper ( zaadlijsten wegsnijden en fijnhakken)
  • 1/2 bol verse knoflook of een teentje knoflook fijngehakt
  • 1/2 ui en snippers gesneden
  • 1/2 glas droge witte wijn
  • twee eetlepels versgehakte platte peterselie
  • pasta, bij voorkeur linguinne of spaghetti

Bak de ui en knoflook met de stukjes rode peper in de verwarm de olijfolie zachtjes aan. Voeg de tomatenstukjes erbij en smoor ales een paar minuutjes. Voeg de wijn erbij en laat de saus zachtjes pruttelen. Zet intussen een pan op en kook het water voor de pasta. Kook de pasta en voeg twee minuten vóór het einde van de kooktijd van de pasta, de schelpjes bij de tomatensaus. Schep de schelpjes om en om in de saus tot ze nét opengaan. Giet de pasta af en voeg ze bij de tomaten/schelpjes. Strooi er met gulle hand versgehakte platte peterselie over en dien snel op.

En hoe je dat dan eet?  De spaghetti rol je op een vork en met je vingers pak je de schelpjes en slobbert ze leeg… Vingerfood dus! Glas witte wijn erbij en natuurlijk een kopje espresso toe.

© ellen.

 

 

 

 

Pasta met mosseltjes in tomatensaus…

pasta met mosselen
Eergisteren stonden er mosseltjes op het menu. En zoals meestal bleven er een stel over. Gewoonlijk dienen die dan de lunch van de volgende dag, maar gisteren verwerkte ik ze in een eenvoudige pastasaus. Als basis gebruikte ik de ingemaakte tomaten (alweer de laatste pot!).

Het ging als volgt: in een stoofpan liet ik twee fijngesneden sjalotten en twee fijngehakte tenen knoflook glazig worden. Dan ging daar twee derde van de literpot tomaten bij (bliktomaten, of enig ander tomatenpreparaat kan ook, maar de smaak zal veranderen). Peper uit de molen en een tikkeltje zout erbij en de saus was klaar om een uurtje op een heel zacht vuur te stoven en te reduceren. Na vijftig minuten ging er een forse hand gehakte peterselie door de saus en maakte ik de saus af met een klein beetje harissa en een kneep uit de tube tomatenpuree. Even goed doorgeroerd en dan de mosselen bijgevoegd. Intussen gaarde ik de spaghetti. De afgegoten spaghetti werd in de stoofpan geschud, goed doorgeschept en het gerecht kon op tafel. That’s all…

Mosseltjes in een milde, licht zurige tomatensaus. Geweldig van smaak. Evengoed zal ik volgende keer proberen de saus een meer vissige smaak te geven (met ansjovis, een beetje visfond, fijngehakte sardientjes?). Ik weet het nog niet, ik moet er nog over nadenken…

Good Old Fish Pie van Janneke Vreugdenhil…

vis onder aardappelpuree

Janneke Vreugdenhil schreef een nieuw kookboek, het recentie exemplaar viel vandeweek in onze brievenbus. Het heet Comfortfood, 124 recepten voor instant geluk. Ik vertaal het maar voor de eenvoud met Troosteten. In haar voorwoord schrijft Vreugendenhil ter verduidelijking: “Een bundeling ongecompliceerde gerechten waar je blij van wordt als het leven een beetje tegen zit.” Honderdvierentwintig van die troostrijke recepten beschreef ze, wij werden er heel blij van.

Ergens in de loop van het weekend komt de recentie op deze site, maar intussen heb ik al een en ander uit het boek gekookt. Good Old Fish Pie heet het gerecht in het boek, en dat is nou precies wat je krijgt. Ik heb me bij de bereiding tamelijk precies gehouden aan de receptuur en aanwijzingen van Janneke, ik schrijf de bewerking dan ook maar min of meer letterlijk over uit het boek. (Hoef ik zelf niet zo na te denken over formuleren…) Het recept is voor vier personen.

  • 1 1/2 kilo kruimige aardappelen, geschild en gehalveerd.
  • 100 gram roomboter,
  • 1 ui, gesnipperd,
  • 2 winterwortels, in kleine blokjes,
  • 1 laurierblad,
  • 2 eetlepels bloem,
  • 400 ml hete melk,
  • 1 kleine gerookte makreel,
  • 250 gram verse kabeljauw of koolvis,
  • 125 gram geraspte gruyère,
  • 1 flinke wortelpeterselie,
  • handvol hekte platte peterselie,
  • sap van 1 citroen.
Kook de aardappelen gaar. Smelt eenderde van de boter in een pan met dikke bodem en fruit hierin zachtjes de ui, winterwortel, peterseliewortel en het laurierblad. Strooi de bloem erover, roer en laat het mengsel zachtjes twee minuten garen. Voeg al roerend, scheutje voor scheutje, de melk toe. Blijf stevig roeren tot een mooie saus ontstaat en laat deze tien minuten zachtjes pruttelen.
Verwarm de oven op 190 graden. Pluk het visvlees uit de makreel en verdeel het in vlokken. Snijd de verse vis in dobbelstenen. Stamp de gare aardappelen samen met de resterende boter tot een puree. Roer er de helft van de geraspte gruyère door breng op smaak met zout en vers gemalen peper.
Schep de twee soorten vis en de verse peterselie door de saus en breng op smaak met peper, zout en citroensap.
Vet een ovenschaal in met boter. Spreid de visragout uit over de bodem. Bedek met een dikke laag aardappelpuree. Bestrooi met de rest van de geraspte kaas. Bak de fish pie een goede drie kwartier in de oven.
  • Janneke gebruikt bij voorkeur diepvrieserwtjes, die gaan pas in de saus als de vis erbij gaat. Ik gebruikte wortelpeterselie. Andere groenten kunnen ook, denk aan knolselder, bleeksederij.
  • Voorts voegt ze wat gekookte mosselen bij, of garnaaltjes. Ik had dat allemaal niet in huis. Zonder kan ook.
  • Het blijft verduiveld moeilijk om van dit soort prak-eten een goede foto te maken.
Wij aten met z’n tweeën van de vierpersoonsschotel. We stonden getroost, maar met lichte maagkrampen op van tafel. Troosteten, het lijkt de bedoeling dat je je eraan overeet…

vis onder aardappelpuree

© paul

 

Posted in vis

Tongschar met mosterdsaus

tongschar met mosterdsaus

Eigenlijk ben ik veel te verkouden, grieperig en vervelend om een stukje te schrijven… maar één van de goede voornemens was om dit jaar weer wat trouwer gewoon verslag te doen van ons ‘eten van alledag’.  Dus ben ik nu toch maar even achter het toetsenbord gekropen om onze maaltijd van vandaag te beschrijven. Een visje vandaag, daar hadden we zin in na al het wild, grote stukken vlees en stoofpotten. En omdat ik me te beroerd voel om boodschappen te doen putten we vandaag uit de diepvriesvoorraad. Ik kocht vóór de kerst twee mooie tongscharren op de markt. Schoongemaakt, van vel ontdaan, maar niét gefileerd en kraakvers. Ik vroor ze thuis meteen in om te gebruiken op zo’n dag als vandaag…

Paul schreef hier al eerder eens over tongschar. Een smakelijke vis met eigenschappen van de tong. Wat minder verfijnd van smaak misschien, maar ook stukken betaalbaarder en van een minder miezerig formaat dan de bekende sliptong. Die sliptongen zijn erg klein en bovendien zou het beter zijn om die sliptongen gewoon te laten groeien tot volwassen vissen…

Om de tongschar te pocheren maakte ik een courtbouillon van water, witte wijn, een ui wat selderie, peterselie, peper, wat zout en een blaadje laurier. Dat alles verwarmen en even laten trekken. Een deel van die bouillon gebruikte ik voor de

  • mosterdsaus.
  • 1 eetlepel boter
  • 1 eetlepel bloem
  • 1 kleine sjalot, ragfijn gesneden
  • bouillon
  • een scheutje witte wijn ( ik gebruikte een Muskadet Sèvre et Maine)
  • een flinke eetlepel Dijon-mosterd
  • een scheutje room
  • wat vers gehakte platte peterselie
Verwarm de boter en laat daarin de sjalot uitzweten. Voeg de bloem erbij en roer om en om tot de bloem ‘kookt’. Giet er dan de bouillon bij en roer tot je een mooie gebonden saus hebt. Voeg de mosterd toe, wat wijn en een scheutje room en laat de saus zachtjes even doorpruttelen. Breng verder op smaak met peper, zout en peterselie.
Pocheer de vis in de courtbouillon ongeveer 5 minuten (pocheertijd afhankelijk van de grote van de vis). Schep de vis uit de pan en serveer met de mosterdsaus. Wij aten er er gekookte aardappeltjes bij en, jawel, ook uit de diepvries, jonge erwtjes.

Nu wacht ik op een kopje espresso… en dan ga ik weer op de bank liggen met mijn boek.

© ellen.

 

Kerstkreeft…

Het was nog donker (natuurlijk was het nog donker) toen ik me in de vroege Kerstochtend naar huis spoedde. Ik kwam onderweg geen levende ziel tegen. Ik was op tijd op het werk vertrokken, voor mijn  doen aan de vroege kant. Ik stelde me voor dat ik snel het ontbijt zou verzorgen. Maar thuis zat Ellen al in vol ornaat aan de ontbijttafel.

Er was kreeft, en er was hele delicate mayonaise, verrijkt met room. Er was heilbot, er was raketsla. Er was vruchtensap, koffie en goed brood. Er waren kado’s…

De maaltijd voldeed geheel aan mijn verwachting. Ik had me er de hele nacht al op verheugd. Ik dronk er een gals Loirewijn bij (twee, eh drie…). En wat heb ik daarna lekker geslapen.

En wat eten we met kerstmis???

hazenrug met kersensaus 003

We hebben dit jaar nog niets geschreven over kerstmis. Ik had er ook niet zo’n zin in. Paul moet beide kerstnachten werken en dus overdag slapen. Daarom houden we het dit jaar maar heel rustig. Geen traditioneel kerstdinner met een groot gezelschap. Jammer maar het is niet anders. Ik zorg dat ik een paar mooie boeken te lezen heb en een goeie film. Natuurlijk ga ik ook wel iets extra lekkers koken maar het zal allemaal heel bescheiden zijn. Paul vroeg me om weer eens bouillon te maken van een duifje. Een mooie dubbelgetrokken consommé van duif wordt dus ons voorgerecht en daarvoor iets met kleine grijze garnalen, daar is het nu het goede seizoen voor. Misschien wel een echte retro garnalencocktail? Dat is weer helemaal “in”! Janneke schreef er vandaag ook al over in haar kolom.

Als hoofdgerecht maak ik hazenrug met een saus met Amarenekersen. Erbij puree van aardappelen en peterseliewortel en spruitjes met kastanjes.

Voor het dessert ijs gemaakt van pruimen en armagnac.

Zo, voor wie nog moet bedenken wat er met de kerst op tafel komt is dit toch een aardig voorbeeldmenu. En voor degene die iets geheel anders zoeken zou ik zeggen kijk op dit weblog ook eens bij de kersttips van vorige jaren. Als je in het zoekmachientje het woord kersttip intypt krijg je hele reeksen met suggesties voor het kerstdiner.

Ik wens jullie allemaal veel plezier bij de voorbereidingen!

© ellen.

 

Visschotel met prei en saffraan…

Vis wilde ik eten, en zo sprak ik het ook af met Ellen. Ik zou koken met wat er nog verdwaald in de diepvries lag. Een paar filets Tilapia, niet Ellen favoriete vis. Maar ze lagen er nu eenmaal en weggooien is zonde. (Ik vind die vis overigens smakelijk.) Je zou in dit recept ook best schelvis kunnen gebruiken, of kabeljauw, of andere blanke vis.

Het recept is geschreven voor twee personen:

  • 350 gram witvisfilet,
  • 1 prei, kort gesneden,
  • 1 kleine ui, in ringetjes,
  • 3 gekookte aardappelen,
  • 1 teen knoflook, grof gesnipperd,
  • 2 kerstomaatjes,
  • flinke scheut room,
  • 1 klein glas wijn,
  • boter,
  • paar draadjes saffraan,
  • peper en zout.
Verwarm de oven op 190 graden. Doe een klont boter in een koekenpan en stoof hierin de ui en knoflook op niet te hoog vuur, Wanneer die glazig beginnen te worden gaat de prei erbij. Laat alles 5 minuten doorstoven en voeg dan de wijn en room toe. Laat nog eens 5 minuten stoven en giet er de in een beetje vocht verkruimelde saffraan bij. Zet het vuur heel even hoog en stort de groenten dan in een vuurvaste ovenschaal. Schik de vis tussen de groenten en drapeer de aardappelblokjes eromheen. Hussel de zaak zodanig door elkaar dat vis en aardappelen overal geraakt worden door het vocht en een deel van de groenten. De gehalveerde kerstomaatjes erbij voor de sier. Schuif de schotel in de oven en laat het gerecht 20 minuten garen. Dien warm op.
 
  • Wanneer je geen saffraan hebt kun je ook saffloer (uit de bloem van een distel) of kurkuma (koenjit, geelwortel) gebruiken. Ook zijn er kunstmatige kleurstoffen in de handel (nogal eens gebruikt in Spanje en Portugal). De saffloer en kurkuma geven slechts een beetje smaak mee, de kunstmatige kleurstof nóg minder.
  • Bedenk dat niets de delicate, eigenzinnige en unieke smaak en geur van échte saffraan kan vervangen…

Spaghetti Vongole.

pasta vongole
Het Ministerie heeft een echte Sligro-kaart op naam van Het Ministerie van Eten en Drinken, en wij maken daar af en toe gebruik van. Niet omdat dat deze groothandel zo goedkoop is, nee, het gaat ons vooral om producten die we elders niet kunnen kopen. Zo ook de aanbiedingen van deze week; het mosselseizoen is nu echt op gang aan  het komen en de Sligro adverteert deze week met mosselen, maar ook andere tweekleppers als kokkels, palourdes, scheermessen en vongole. Ik zou vandaag een dagje in Veghel gaan werken om samen met collega Angela een begrotingsvoorstel te maken. Dat kwam dus prima uit ; Paul bracht mij vanmorgen met de auto naar Fontys Pabo Veghel en reed daarna naar de Sligro (eerste vestiging en ‘moederhuis’ van SLIppens GROothandel). Opdracht om wat van die lekkere schelpjes te kopen. Nou ja, stuur Paul om een boodschap en hij komt met 12 flessen wijn thuis…maar goed, ook met de schelpjes!
vongolePasta vongole dus vanavond, voor twee personen;

  • 500 gram vongole (gewicht met schelp)
  • olijfolie
  • 2 grote vleestomaten, even ontvellen en fijnsnijden
  • 1 ui, fijn gesneden
  • 2 teentjes knoflook, geplet en daarna fijngesneden
  • een halve rode peper, zonder de zaadjes
  • scheut witte wijn (ik gebruikte een pinot blanc uit de Elzas)
  • peper en zout.

Timing is belangrijk bij dit voor de rest zo simpele gerecht. De schelpjes moeten niet te lang stoven, de spaghetti moet precies ‘al dente’ zijn.

Verwarmde olijfolie en smoor daarin ui en knoflook. Bak dan de stukjes tomaat even mee en blus af met de witte wijn. Laat de saus nu even inkoken en voeg peper en eventueel wat zout toe. De spaghetti kookt intussen en zou bijna klaar moeten zijn. Dan kunnen de schelpjes bij de saus gevoegd worden. Snel even om-en-om scheppen. Spaghetti afgieten en bij de saus met schelpjes voegen. Voorzichtig omscheppen en meteen opdienen.

Glas witte wijn erbij en natuurlijk: Espresso toe!

© ellen.

 

 

 

Mosselen met witte wijn.

 mosselen

Vanavond aten we mosselen, voor ons de eerste van dit seizoen. Vóór ik naar Luxemburg vertrok waren ze al te koop, maar de berichten over “te klein, nog niet zo goed”, hielden ons tegen. En om nu in Luxemburg Nederlandse mosselen te eten vond ik ook zo’n vreemd idee.

Met de eerste mosselen doen wij het net zo als met de eerste asperges: gewoon eerst maar eens heel klassiek klaarmaken en dan, gaande het seizoen, allerlei vernieuwende recepten uitproberen. Vandaag mosselen met groenten en witte wijn.

  • voor twee personen
  • 2 kilo mosselen
  • 1 flinke prei
  • 1 wortel
  • 1 teentje knoflook
  • 2 stengels bleekselderij
  • een flinke klont gezouten boter (vanzelfsprekend wel échte boter gebruiken!)
  • peper
  • 1 glas witte wijn (ik gebruikte een Luxemburgse Rivaner vandaag)

groenten voor de mosselen

Snijd alle groenten in kleine stukjes. Verwarm de boter in de mosselpan en smoor daarin de groenten ongeveer 5 minuutjes. De groenten geven dan meer smaak en de soep/saus wordt lekker romig. Kijk intussen de mosselen na op slechte exemplaren en gooi die weg. Voeg de mosselen bij de groenten, strooi er gul peper over en schep even om. Giet er een flink glas witte wijn over en breng de mosselen aan de kook. Schep ze nog een keer om en dien ze meteen op als de schelpen open zijn. Laat de mosselen vooral niet te lang doorkoken, dan krimpen ze en ze worden taai!

Geef er zelfgebakken frieten bij of knapperig brood en zelfgemaakte knoflookmayonaise.

Kopje espresso toe, met een glas Calvados (een vakantiegeschenk van JanAns uit Normandië) maar daarover later meer!

© ellen.