Het assortiment van de Keniaanse dames op de Helmondse zaterdagmarkt breidt zich langzaam uit. Ik liet je die fraaie gehaktbroodjes al eens zien, ze maken die dingetjes intussen ook met een vegetarische vulling. De vulling bestaat uit een pittige bonenpuree en gestoofde bladgroenten. De dames vertelden dat de inhoud nogal kan variëren, maar vegetarisch zijn ze en blijven ze. De smaak is goed  en doet in de verte wat aan de gehaktbroodjes denken. De broodjes zouden zomaar als vleesvervangende snack kunnen dienen. Ik heb er nog geen foto van.

Wel heb ik een afbeelding van hun oliebolletjes. We waren even vergeten om te vragen naar de samenstelling van het deeg, dat doen we dan maar bij een volgende gelegenheid. De oliebollen zijn mooi rul van binnen, het deeg is niet te vast, wel stevig. De koeken zijn niet te vet, maar wel machtig. Het deeg is gezoet en geparfumeerd met rozenwater. Voor bij de thee, zeggen de dames. Maar je zou ze evengoed als begeleider bij sommige kazen of andersoortig hartigs kunnen gebruiken.

Op 6 juni van dit jaar organiseren de dames een Afrikaans feest in Helmond. Er wordt dan gegeten, gedronken, gemusiceerd en gedanst op een zaterdag, van 13.00 uur tot 18.00 uur. Iedereen is welkom en de opbrengst van het festival komt ten goede aan een school in Kenia. Volgende week krijgen we meer informatie.

© paul

Als zelfbenoemd bakkersknecht mocht ik in het verleden opdraaien voor het zware werk, namelijk het kneden van het deeg. Ellen evenwel besliste over receptuur, ingrediënten en ovenbehandeling. En daar gaat vanaf nu verandering in komen: zie hier mijn allereerste brood ooit, van begin tot eind zelf gemaakt.

Toen het Kind nog een Kruimeltje was putten wij ons uit om het zo gezond mogelijk groot te voederen: gezond en goed…  (Ach je weet wel, zo’n jaren zeventig kind dat naar school werd gestuurd met bio-boterhammetjes besmeerd met bio-pindakaas, dewelke het Kruimeltje dan op school onmiddellijk ruilde tegen kleffe witte sneden, besprenkeld met hagelslag van Venz…) En aangezien in die tijd verantwoord brood niet te krijgen was in ons dorpje moesten we zelf bakken. Dat was geen straf en we hebben het een hele tijd volgehouden.

Maar enfin, het Kruimeltje werd Kind, en het Kind vloog uit. Ikzelf ging minder brood eten en Ellen vond met de jaren een redelijk alternatief bij de plaatselijke middenstand. Het zelf bakken begon in onbruik te raken.

Bevredigend was dat gekochte brood uiteindelijk toch niet, en voor écht goed brood dienden we een kilometer of vijftien te reizen, wat een rare bezigheid was wanneer het om je dagelijkse kost ging. En soms kwam er brood via een bio-bestelservice naar het dorp, dat kon ook. Echter daarvoor was ons leven dan weer te onregelmatig, we waren niet in staat om een week vooruit te plannen hoeveel sneden brood we zouden gaan eten. Kortom, ontevreden gevoelens stapelden zich op.

Laatstleden diende zich echter een mogelijke oplossing aan. Een van de Foodbloggers die we hebben gelinkt aan onze web site is Levine van Doorne. Zij verzorgt al ruim negen jaar een blog over eten en drinken, en het bakken van brood neemt daarin een speciale plaats in.

In het najaar van 2014 publiceerde Levine van Doorne haar eerste boek. Het heet Brood uit eigen oven. Gedurende de afgelopen maanden kwam ik diverse recensies tegen in verschillende nationale media, ze waren allemaal van grootmoedig tot lovend. En dat heeft waarschijnlijk vooral te maken met de inzichtelijke manier waarop Levine de materie beschrijft. Ik ga over dat boek binnenkort nog een en ander zeggen, vooralsnog volstaat de mededeling dat Levine me aan de hand nam en me mijn eerste brood liet bakken.

Mijn eerste brood ziet er niet zo heel erg confessioneel uit, het had wat anders gevormd mogen zijn. Maar toch, het oogt eigenlijk behoorlijk stoer en smaken doet het excellent…

© paul