Ik doe eigenlijk nooit mee aan kettingbrieven, vragenlijsten op weblogs of dat soort dingen. Voor Herman heb ik een uitzondering gemaakt…
Wie of wat Herman is?

“Herman is een vriendschapskoek die niet te koop is, maar alleen gegeven kan worden. Herman groeit langzaam maar zeker, via een natuurlijk gistingsproces en het duurt tien dagen voor je hem kan eten.”

Aldus de tekst op het bijgeleverde briefje.
Ik kreeg “Herman” van Neel van Eupotours en zij kreeg het weer van haar zus en die kreeg het weer… enzovoorts.

Herman arriveerde hier in een plastic bekertje en rook een beetje gistig. Het is een soort startdeeg dat je op kamertemperatuur moet laten gisten. Het deeg moet na een paar dagen gevoed worden met melk, suiker en bloem. Daarna moet je het een aantal dagen omroeren, in vijf porties verdelen, waarvan je er vier weggeeft. De laatste dag voeg je nog eens allerlei ingrediënten toe en mag je Herman gaan bakken.
Het hele proces duurt in totaal tien dagen. De kinderen van Eupotours hebben er veel plezier in gehad; elke dag roeren, voeden enzovoorts. Herman werd voor het bakken verdeeld en ook het Ministerie kreeg een portie. Ik ben nu bijna aan het bakken toe maar ik maak mij een beetje bezorgd over het uitdelen van de rest van Herman. Wij gaan woensdag een paar dagen weg en dan heb ik geen tijd meer om het deeg uit te delen.
Wie heeft er zin in zo’n mooi deegopstartbekertje met Herman??? Anita, Nellie, Ans, Ans, Moniek?
Dinsdagavond ga ik het deeg verdelen.

Zo in het recept te lezen wordt het een mooie zware koek met chocolade, appels, rozijnen, krenten. Je krijgt het recept erbij geleverd en de bedoeling is dat je dan zelf ook weer vier mensen zoekt die de koek gaan bakken en het deeg vermenigvuldigen.

Dinsdag meer over de avonturen met Herman.

Bovenste foto is het deeg zoals ik het kreeg. De tweede foto nadat melk, suiker en bloem zijn toegevoegd.

© ellen

De naam Herman heeft ongetwijfeld van doen met de gekloonde stier Herman, immers elke Herman- koek is óók een gekloond exemplaar. Ik was overigens vanavond in een geheel ander deel van het land. Of ik een kop koffie bliefde? En misschien een stukje koek? Vriendschapskoek, Herman heette die. Een van de andere gasten, uit weer een geheel andere uithoek van Nederland riep even verbaasd als ik: “Hé, dat ken ik!” De koek smaakte goed, maar deed me niet aan de receptuur van onze kloon denken. Zou het recept misschien evalueren? De geschreven begeleiding was niet voor handen.

© paul

Ik schreef er al over; de beroemde Elzasser Flammenkueche. In de Elzas eet men dit gerecht bij voorkeur s ‘avonds onder het genot van een glas wijn. Omdat het hier vandaag echt pestweer is dacht ik de lunch maar wat op te vrolijken met zo’n Flammenkueche.
Ik maakte vanmorgen deeg van een zakje gedroogde gist en 500 gram bloem. Dat heb ik een tijdje laten rijzen en daarna nog een keer goed doorgekneed. Je kunt hiervan een aantal kueche bakken. ik verdeelde het deeg in drie porties.
Voor de vulling van één Flammenkueche gebruikte ik twee eetlepels volle kwark, één in fijne ringen gesneden ui, 50 gram spek in reepjes en een kwart Munsterkaasje.
Het deeg heb ik heel dun uitgerold zodat het de hele bakplaat bedekte. Daarop de kwark uitgestreken en het geheel belegd met de uienringen, spekjes en stukjes Munsterkaas.
De kueche 15 minuten in de oven gezet, en klaar is de lunch!

© ellen

Omdat de oven toch aan ging voor de cake, heb ik vandaag ook een brood gebakken. Ik had zin in lamsgehakt en besloot een brood te vullen met gehakt, tomaat, kaas en kruiden.
Ik maakte een brooddeeg met 750 gram meel, 25 gram gedroogde gist, wat olijfolie, zout en water.
Dat liet ik 2 uur rijzen onder een doek.
Daarna heb ik het deeg nog een keer goed doorgekneed en op de ingevette bakplaat gelegd.
Ik bakte 250 gram lamsgehakt even rul met een teentje knoflook en wat peper en zout in een beetje olie.
Vervolgens belegde ik de helft van het deeg met plakjes tomaat, het gehakt, een paar plakjes mozzarella, wat geraspte parmezaanse kaas, peper, zout, oregano en vers gehakte basilicum.
Ik vouwde het deeg dicht en vormde er een plat brood van. Dat heb ik zo nog 1 uur laten rijzen en toen 30 minuten op 200 graden in de voorverwarmde oven gebakken.

De vulling was niet helemaal gelijk verdeeld, dat is jammer. Het brood smaakte wel heel goed en het hele deeg was geurig en soepel. De smaakstoffen waren goed doortrokken. Het is denk ik beter om niets te vouwen maar het deeg gewoon dicht te klappen.
Nietemin een lekker experiment. We aten het brood warm en dronken er een eenvoudig glas rode Italiaanse wijn bij.

© ellen

Vanmorgen eerst alle boodschappen gedaan en toen ik daarmee eindelijk klaar was had ik zin om iets te bakken. Dan zal je zien; alles in huis maar net niet wat je nodig hebt. Ik kwam chocolade tekort en heb toen voor de vulling chocolade met sinaasappelstukjes genomen, dat gaat prima. Het werd een variant op de Siciliaanse cake die ik wel vaker maak.

Een gewone cake bakken en op een rooster af laten koelen. Dan in de lengte doorsnijden.
Ik maakte vandaag een vulling van;
175 ml creme fraiche
een beetje citroen rasp
75 gram bittere chocolade
6 á 7 gewelde abrikozen
1 eetlepel suiker
Hak de chocolade en de abrikozen in kleine stukjes. Roer de suiker en de citroenrasp door de creme fraiche. Schep dan de chocolade en de abrikozen voorzichtig door de creme. Roer niet te hard want dan wordt het een prutje. Schep de vulling op de onderste cakehelft en leg de andere helft er bovenop.

Hak 180 gram pure chocolade in stukje en smelt die au bain Marie. Voeg een klein beetje water toe.
smeer met een breed mes de vloeibare chocolade over de cake.
Wacht met aansnijden tot de chocolade helemaal opgestijfd is. (je kunt op de foto zien dat wij dat niet gedaan hebben, de nog niet helemaal opgestijfde chocolade is wat doorgesmeerd.)

© ellen