Fallot…

10 september

Chinezen, Grieken en Romeinen, ze gebruikten mosterdzaden. Voor medicinale doeleinden, maar later ook als keukenspecerij. In de middeleeuwen raakt mosterd dan langszaam in zwang in Midden- en Noordeuropa. Is het in de renaissance nog bij uitstek een specerij voor de welgestelden, in de daarop volgende eeuwen raakt hij geliefd bij alle lagen van de bevolking. Aanvankelijk wordt hij net als peper aan tafel gemalen, maar vanaf de dertiende eeuw gaat men steeds vaker aan mosterdbereiding doen. Men maakt er pasteuse sauzen van. Centrum van die bereiding is zonder enige twijfel Dijon, en van daaruit waaiert de kunst van het mosterd maken uit over, met name, de wijnstreken van Bourgondië. En dat heeft dan weer te maken met de productie van verjus, een azijnachtige vloeistof, gemaakt van onrijpedruiven. Een stad als Beaune telde in de negentiende eeuw wel 30 zelfstandige mosterdmakers.

Ergens in die negentiende eeuw ligt ook de oorsprong van de Ets. Fallot. Het ontstaan is een wat ingewikkeld verhaal, je kunt het nalezen op hun mooie site. De mosterd van de foto komt allemaal van die firma. Het zijn drie van de vijftien soorten mosterd die Fallot produceert. Verder maken ze nog wat zuurwaren en voortreffelijke azijnen, van hele gewone tot en met wijnazijn van de grote AOC’s uit de omgeving van Beaune. Fallot is een van de laatste familiebedrijven in Frankrijk die op forse schaal traditionele mosterd maken, met traditionele productiemethoden. De grondstoffen komen in priciepe allemaal uit de omgeving van Beaune.

De smaak van de mosterd is uitstekend. De specifieke fijnheid van elke mosterd wordt mede bepaald door de specerijen die de fima toevoegt. De Moutarde de Beaune is van het type Moutarde de Dijon. Hij is zalvend pasteus, maar zeker niet laf. Hij geeft na even een mooie middelscherpe smaak. De Moutarde en grain is zachter en geeft een prettig mondgevoel door de hele zaadjes die er in zitten.

De Moutarde en grain wordt door Fallot ook gebruikt als basis hun speciale mosterds. Met basilicum, met peper, met honing, met dragon en zo nog het een en ander. De mooiste is die met Créme de cassis. Dat is die rooie op de foto. Die verdient het dat ik er morgen een apart artikeltje aan wijd.

Paul Bocuse zei: “Bravo à la moutarde Fallot qui sait encore fabriquer une moutarde de grande qualité!” En het Ministerie beaamt dat volmondig.

© paul

 

Ravioli met spinazie en ricotta…

6 oktober 013
Vandaag vieren wij onze trouwdag. Meestal gaan we dan ergens in een restaurant eten, maar Paul moet vannacht helaas werken en dan vinden wij het niet prettig om uit eten te gaan, de avond is dan zo kort. Ik maak nu maar een extra lekker etentje thuis. Jan en Ans wilden wel met mij naar de Sligro rijden en daar is zoveel lekkers te koop dat het niet moeilijk is iets te bedenken.
We beginnen de maaltijd met zelfgemaakte ravioli gevuld met spinazie en ricotta. De Sligro verkocht gelukkig echt pastameel, van harde durum tarwe want mijn voorraad was helemaal op.
Voor de vulling heb je nodig;
250 gram verse wilde spinazie
150 gram ricotta kaas
1 theelepel nootmuskaat
Zout, versgemalen peper
2 eidooiers
75 gram vers geraspte parmezaanse kaas.
Kook de spinazie in weinig water snel gaar, giet de groente af en pers er zoveel mogelijk vocht uit.
Meng de ricotta erdoor, dan de nootmuskaat, peper en zout, de eidooiers en tot slot de Parmezaanse kaas.
6 oktober 003

Maak een soepel pastadeeg van 300 gram bloem van harde tarwe, drie eieren en een snuif zout.

6 oktober 005

Kneed het deeg goed door en leg het dan een half uurtje, in plasticfolie verpakt, weg.
Rol het deeg dan met behulp van een pastamachine tot twee lange lappen van ongeveer 3 mm dikte.

6 oktober 008
Leg op steeds 5 cm afstand een koffielepel vulling op het deeg. Leg de tweede lap deeg erover en druk rondom de vulling goed aan, er mogen geen luchtbellen tussen zitten. Snijd de pasta met een deegwieltje in mooie vierkantjes en leg ze tot gebruik op een droge theedoek.

6 oktober 012

Kook de pasta 4 á 5 minuten in gezouten water. Smelt intussen wat boter met een paar blaadjes salie erin. giet de pasta af en vermeng hem met de boter en salie. Strooi er eventueel Parmezaanse kaas over.

Pikant lamsvlees…

lamsvlees1

Pikant lamsvlees met een Oosters tintje
Dit recept is min of meer uit nood geboren. Ik had allerlei plannen voor het eten vandaag, maar gisteren geen tijd om boodschappen te doen.
Ik las vanmiddag nog eens in het boek “De Joodse keuken”, van Claudia Roden en liet me inspireren tot dit recept. Een beetje van mezelf en een beetje uit het boek dus vandaag.

Het lamsvlees had ik nog in de diepvries. Kruiden zijn er altijd in onze voorraadkast, een paar tomaten en een wortel ook.

Voor vier personen;
4 lapjes lamsvlees van de bout
1 lepel olijfolie
1 flinke ui, 2 teentjes knoflook
½ winterwortel in blokjes
4 tomaatjes
4 kruidnagelen
4 gedroogde pepertjes
1 theelepel gemalen kaneel
1 theelepel gemalen koriander
1 theelepel komijn

Bak het vlees aan beide kanten bruin, haal het uit de pan en houd het warm.
Bak nu de ui en knoflook met de pepertjes in dezelfde pan even aan. De in partjes gesneden tomaat en de blokjes wortel erbij en ook even meebakken.
Doe het vlees weer terug in de pan en voeg de kruiden toe. Goed roeren, de bouillon erbij doen en het geheel zo ongeveer 1 uurtje zachtjes laten stoven.
Wij aten er witte boontjes bij en rijst.

De rode wijn van Wine Blogging Wednesday (Shiraz-Bonarda, ietsje zoet!) deed het prima bij de wat heftige specerijen.
Espresso toe.

© ellen

De Grote Reis…

4 oktober 004

De Jongste Bediende kwam nog even langs om goedendag te zeggen. Hij vertrekt morgen voor 10 dagen naar Canada. Hij zal repotages maken, en veel foto’s. Je hoort er nog van.
Gevolg van een en ander was dat de avondmaaltijd laat en eenvoudig was.

Zalmmoot gebakken in de pan, kruidenboter erbij, aardappelpuree uit de knijper en veldsla.
Glas Riesling uit de Elzas.
Stukje Morbier en een schijfje van een mij onbekend geitenkaasje toe.
Espresso en een stukje chocolade.

© paul

Werelddierendag 2…

3 oktober 019

Het stukje van Paul over dierendag vraagt toch wel enige verklaring! Ik maakte de foto om later toe te voegen aan een verslag over de viering van Dierendag in Restaurant de Witte Tafel, in Eindhoven. Kinderen konden zich inschrijven om op dierendag, sámen met hun geliefde huisdier een maaltijd te nuttigen. Het initiatief voor het dierendagdiner kwam van het ROC Eindhoven en de Design Academy.

Onze hond Max is een heel makkelijk beest, hij vindt alles best, maar aan tafel eten bleek dus niet te doen. ( vandaar de foto van Max aan tafel, die ik overigens al een dag eerder maakte) Ik vroeg me af hoe dat zou verlopen met de diverse dieren in het restaurant in Eindhoven. Een verslagje in het Eindhovens Dagblad van vandaag vermeldt dat het reuze gezellig is geweest. Honden waren goed vertegenwoordigd, katten wat minder. Er was ook een zijdehoentje en een hamster. De dieren kregen aangepast eten, dus de kip wat mais, honden gewoon vlees. Een jonge bezoeker merkte op dat hij had verwacht dat het eten vegetarisch zou zijn; “Raar toch? Koe eten op Werelddierendag?” Tja, en het hoentje mag blij zijn dat het niet in de pan beland is….

Ik geloof dat ik toch liever in een restaurant eet zonder huisdieren! En ook graag zonder huilende baby’s. Beide groepen zijn thuis veel gelukkiger.

Ps. Max zijn dagelijkse menu bestaat uit Smolke brokken, met soms een klein hapje van wat er van onze maaltijd overblijft. Ik houd niet van dikke honden met vaatvernauwingen en rotte tanden.

 

Ribeye uit Uruguay…

12 oktober 017
Ik schreef gisteren al dat we voor de maaltijd boodschappen bij AH deden. Behalve de mosselen nog een nieuwtje in het schap; Zuid Amerikaans rundvlees. Vacum verpakt ribeye en entrecôte. Ik besloot de ribeye maar eens te proberen. Uit de verpakking op kamertemperatuur laten komen en dan even snel in de koekenpan gebakken. Ik moet zeggen dat het bijzonder smakelijk vlees was. Mooi dooraderd, lekker mals. Ik vind het eigenlijk te zot om vlees helemaal uit Uruguay te eten, maar voor één keer was het wel lekker.
We aten er worteltjes met kappertjes bij en een saus van paddestoelen en room.

Espresso toe.

Jopen bokbier…

26 oktober 002

“Van bier ga je boeren”, schreef één van onze wijnbloggers.
“Tja”, dacht ik, “en van wijn krijg je koppijn en aanslag op je tanden.”

Beide uitspraken zijn waar en tegelijkertijd belachelijk.
Giet je een fles of vijftien van het mooiste bier ter wereld (Orval) naar binnen, je zult hikken, boeren en erger.
Drink je in korte tijd een paar flessen van de beste Bordeaux, koppijn is je deel.
De stellingen lijken dus te kloppen, maar het slaat nergens op. Omdat je zo niet met je mooie spullen omgaat. Eén dozijn oesters is veel, maar heerlijk. Drie dozijn is niks. Eén bonbon is goddelijk, tien bonbons is buikpijn.

Jopen bokbier is zo’n bier waarvan je slechts een paar glazen drinkt, nee, savoureert.
Rustig doe je dat, het bier geschonken in een mooi ruim glas, niet te sterk gekoeld. Open haard, goed gezelschap, enfin, verzin maar wat. Maar drink het met aandacht. Vorig jaar beschreef ik het bier en de brouwerij al uitvoerig. .
Ik herhaal slechts wat biergoeroe Michael Jackson er enige jaren terug al van zei, want dat staat nog steeds als een huis: “Dit bier heeft een robijnrode kleur en is ongefilterd. Het aroma heeft iets van vers gepelde mandarijntjes; het is daardoor zeer fris en levendig. Het eindigt met een rookachtige gebrandheid, een heel apart bier. Aanbevelenswaardig!”

Het Jopen bokbier is lang niet overal te krijgen, maar ben je liefhebber dan loont het meer dan de moeite om op zoek te gaan.

Voor vriend Jan was het bier dit jaar de nummer een. Ik ben benieuwd wat hij van het Gulpener bokbier vindt, want dat laat ik hem van de week proeven. Dat bier zou wat mij betreft als enig bokbier Jopen dit jaar kunnen verslaan. Je hoort er nog van.

Overigens hebben we (Jan en ik) dit jaar al weer een hoop verschillends geproefd. Middelmaat troef, met nu en dan een uitschieter naar beneden. Hertog Jan viel echt tegen, terwijl dat toch van huis uit een klassebrouwerij is. Slap en te zoet.
Albert Heijn maakte het ‘t bontst. Ze brengen dit jaar gewoon een heel ander bier. Vorig jaar robijnrood en lekker rins van smaak, dit jaar zo donker als Dubbel en natuurlijk te zoet. Bah!

© paul

P.s.: Het is nu avond en er is bij toeval een flesje Jopen in de koelkast terecht gekomen. Ik maak het open en de smaakt blijkt door de koude weggedrukt te worden. Wat over blijft is de rooksmaak. Dus ten overvloede nog maar eens: “Levend” bier drink je op keldertemperatuur.

Gegrilde kip…

21 november 2006 008
Vandaag niet veel nieuws over ons eten; we aten gegrilde kip volgens het, door ons meest geliefde recept voor gegrilde kip . Paul deed er vandaag iets extra’s bij; een vleugje truffelolie onder de huid van de kip . Een hemelse geur verspreidt zich dan in de keuken tijdens het grillen en later op tafel. Goed idee Paul!
We aten er aardappeltjes bij uit de oven en een ratatouille van doperwtjes, tomaat, courgette en een paar blokjes ham. De groenten even smoren in een koekenpan en dan nog 10 minuten in de oven zetten.
Espresso met een stukje chocolade toe.

We dronken er een glas witte Bourgogne bij

Het Rotterdams Kookboek…

Het Rotterdams Kookboek, ingrediënten, recepten en achtergronden van 13 culturen.
Geschreven door Linda Roodenburg, foto’s van Carel van Hees.
Kosmos Z&K uitgevers BV., Utrecht.
In samenwerking met de Stichting Madame Jeanet Rotterdam
ISBN 90 215 41963.

Ik heb er met heel veel plezier in zitten lezen vandaag. Ik kreeg het boek voor mijn verjaardag, een echte verrassing. Vorig jaar had ik al ergens een recensie gelezen, maar het was er nooit van gekomen het aan te schaffen.

Een prachtig boek over de verschillende etnische culturen die in de stad Rotterdam wonen; hun leven, eetgewoontes, tradities enzovoorts.
Linda Roodenburg en Carel van Hees trokken met notitieblok en camera door de stad en noteerden de feesten, maaltijden, boodschappen van 13 verschillende koks, afkomstig uit dertien landen.
Ze volgden de kok of kokkin op een dag dat er een familie/vriendendiner werd voorbereid en klaargemaakt.
De boodschappen, de voorbereiding, het koken en de maaltijd zelf zijn op schitterende wijze in beeld gebracht.
De hoofdpersonen vertellen telkens iets over hun levensgeschiedenis. Hoe ze hier in Nederland zijn gekomen, maar ook hoe ze hebben leren koken en van wie.
De verhalen vormen de verbinding tussen de algemene historische achtergronden van hun eetcultuur en hun leven in nu Rotterdam. Naast de recepten en de familieverhalen is ook veel aandacht besteed aan het “boodschappen doen”, ofwel hoe kom je aan de juiste ingrediënten. Verschillende winkels, speciaalzaken en producten worden in aparte hoofdstukken beschreven.

Wat mij vooral boeit zijn de prachtige foto’s van de families, samen aan het koken. Samen aan tafel. Soms een groot feest met veel mensen, soms een familie van 6 personen die iets te vieren hebben.
Ieder op eigen manier, volgens eigen traditie.
Een heerlijk boek!

Spaanse schonen…

wbw-schoon

De eerste woensdag van de maand betekent op een aantal web-logs: een nieuwe editie van Wine Blogging Wednesday. Ik ga niet iedere keer uitleggen hoe het werkt, klik even op de link en je kunt alles terug lezen.

De editie oktober 2006 heeft een herfstig karakter. De gekozen wijnen zijn aan de robuste kant en ons wijnpanel stelde voor om de bijpassende maaltijden in de sfeer van de Stoverij te houden. Het Ministerie kan zich daar volledig in vinden. Dalende temperaturen, toenemende wind, vroeg donker, kachel aan, vleespot op de stoof.

De gekozen wijnen voor deze maand zijn: Bonal Tinto 2005, Bedegas Real, Valdepenas en Deheso Gago Telmo Rodriguez 2005. Beiden Spaans dus, en beiden rood. De wijnen werden ons welwillend ter beschikking gesteld door BuyYourWine en kosten normaal respectievelijk 5,95 euro en 8,50 euro.

Iets over BuyYourWine: Zij die mij kennen weten dat ik nogal huiverig sta tegenover kopen via internet. Het is me te virtueel, te onpersoonlijk, misschien zelfs gevaarlijk. En dat terwijl mijn beste vrienden moeiteloos en in volle tevredenheid gebruik maken van het nieuwe medium.

BuyYourWine is een nog jonge wijnhandel die zaken doet via internet. Ze bieden 1000 verschillende wijnen aan. Al die wijnen zijn afzonderlijk op te roepen via een handig zoeksysteem. Je krijgt direct alle informatie over die specifieke wijn plus een hoop achtergronden. Je zit dus op je gemak thuis te lezen en te vergelijken. Dat lukt nooit bij je gewone slijter. Verder gaat het bedrijf er van uit dat ze het goedkoopst kunnen leveren. Ergens anders goedkoper? Je krijgt het verschil terug. Enfin, misschien moest ik mijn vooroordelen toch maar eens laten varen.

3 oktober 031

Om wat in de sfeer te geraken fotografeerde Ellen de oktoberwijnen in een stemmig herfststukje. Stoofgerechten staan op het programma voor het weekend, dan ook zullen we de wijnen proeven. Je leest erover volgende week woensdag.

© paul