Het is al bijna geen woensdag meer maar toch nog even over de Wine Blogging Wednedsday wijnen van deze maand; Wij waren heel tevreden over deze wijnen en vonden ze duidelijk beter dan de gemiddelede supermarktwijn. Er kwamen ook prachtige herinneringen boven bij het drinken van de Bonal, Paul zal daar later nog over schrijven.
Lees Mariëlla op haar weblog Wijnkronieken, daar vind je een uitgebreide samenvatting.
Het was een rommelige dag vandaag; ik heb gewoon gewerkt en ben zelfs wat eerder naar huis gegaan dus zou er eigelijk tijd genoeg zijn om zelf te koken. Maar Paul moet vannacht werken, en dus even slapen van te voren, en De Jongste Bediende en zijn Vrouw bereiden een feestje voor. Die kwamen nog even afspreken hoeveel soep, wijn, frisdrank enzovoorst er zoal gekocht moet gaan worden.
In het vooruitzicht van een lange avond, en nacht voor Paul, besloten we maar wat van de afhaalchinees te eten; Mihoen met gegrild spek. De Mihoen smaakte dit keer wel redelijk maar wat is dat toch dat ik uren na zo’n maaltijd nog dorst heb? Wij gebruiken als we zelf koken toch normaal zout en het Chinees eten is niet bijzonder zouter van smaak maar wij krijgen er altijd vreselijke dorst van… Speciale toevoegingen???
Al met al een gezellige avond, ik miste alleen de espresso maar daar is het nu wel laat voor.
Vorig jaar rond deze tijd verscheen er op dit web-log een artikeltje over Fiederwaissen. Het was de tijd, diverse etablisementen in Duitsland en Luxemburg boden de drank nú aan. Het Ministerie mocht op een paar plaatsen meeproeven. Altijd weer aardig om te ondervinden hoe elke kastelein zijn eigen toets aanbrengt aan de rauwe most, met suiker, met honig, aangelengd met sjampoes, soms zelfs met rode wijn. De most (voorloper van de wijn van dat jaar) wordt jerrycansgewijs aangeboden door de regionale wijnproducenten.
Dit jaar deed zich de gelegenheid niet voor om lokaal te proeven. Om toch nog iets van het de najaarsprimeur mee te krijgen schafte het ministerie een fles “kant-en-klaar” aan in de supermarkt. Het was de enige soort die werd aangeboden en ze komt van een grote Luxemburgse coöperatie: Vinsmoselle .
Zondag middag hebben we bij Jan en Ans in alle rust geproefd.
Opvallend was de vrij heldere kleur. (Het plaatselijk product ziet er meestal troebel uit, soms zelfs uitgesproken melkachtig.) Wél zat er een hoop gistachtig depôt in de fles.
De smaak was fris en zoet tegelijk. Ook wat gist, maar niet hinderlijk. De geur neigde naar bloemig (Gewürtztraminer?) en een boomgaard aan appeltjes (Elbling?). We zullen het niet weten, het etiket vermeldde geen druivenrassen. Vinsmoselle maakt wijnen van elk type dat in Luxemburg voorkomt, dus is de kans groot dat deze Fiederwässen een mengsel was.
Ellen vond het niks, die houdt nu eenmaal helemaal niet van zoet. En Jan hield het so-wie-so bij bier, die dag. Ans en ik hebben met veel smaak en plezier de fles geledigd.
Bleeft een beetje het vage gevoel dat het, weliswaar goede, maar toch eenheidsworst was. Smakelijk, maar erg gemakkelijk. Volgend jaar weer de plaatselijke café’s afstropen. Daar mag het dan wel niet altijd even afgewogen zijn wat die kastelijns er van maken, bijzonder is het wel.
Overigens meldde een van onze lezers over Fiederrote, gedronken aan de Duitse zijde van de Moezel. We hebben gezocht, maar niets gevonden. Ook dat is voor volgend jaar.
© paul
Ik schreef het gisteren al; de diepvries moet leeg! Paul is het daar helemaal mee eens en pakte zo maar eens het grootste ‘ding’ wat er nog in lag; een super bio braadkip. Hij dacht dat het een soepkip was en stopte de kip in de soeppan. Soepmaken kan Paul best, maar een beetje jammer van zo’n mooie braadkip. We besloten er maar het beste van te maken; pasteitjes á la moeders. Voor een keertje heel lekker. Ook hond Max geniet mee want aan zo’n kip zitten veel velletjes en drelletjes.
Dit recept kan ook heel goed met een biologische soepkip maar vandaag maar met een luxekip. (aan een braadkip zit wat meer vlees)
Pasteitjes voor vier personen;
1 flinke (soep)kip, langzaam gegaard in water met een uitje, een blaadje laurier, wat tijm, stukje wortel enzovoorts.
200 gram kastanjechampignons
75 gram boter
4 eetlepels bloem
500 ml bouillon (van de kip)
1 flinke handvol versgehakte platte peterselie
4 bladerdeegpasteitjes (gewoon gekocht, maar je kunt ze natuurlijk ook zelf maken)
Bak de champignons even in een koekenpan lichtbruin.
Verwijder vel en botjes van de gare soepkip en snijd het vlees in kleine stukjes.
De boter in een pan met dikke bodem laten smelten. Voeg er dan in één keer de bloem bij en roer tot je een egale massa hebt. Laat dit zachtjes even garen. Voeg dan de bouillon toe, lepel voor lepel, onder goed roeren tot je een mooie dikke massa hebt.
Dan kan het kippenvlees erbij, de champignons en tot slot de peterselie. Eventueel een scheutje room toevoegen en verder op smaak brengen met peper en zout.
Verwarm intussen de pasteibakjes op 200 graden in de oven. (ongeveer 10 minuten)
Schep de warme ragout in de bakjes.
Wij aten er een frisse salade bij.
Stukje kaas toe.
En espresso.
We dronken een glas witte Bourgogne Domaine Vezelay, Les Faverelles. 2004.
We hebben plotseling logeerkinderen en omdat het zo’n mooie regenachtige dag is gaan we gezellig pepernoten bakken. Zus Julia is nog in de bioscoop maar die komt ook logeren en ons eigen Kind komt even langs dus maak ik maar flink wat deeg;
250 gram bloem
1 koffielepel bakpoeder
100 gram suiker
1 eidooier
6 theelepels koekkruiden.
Alles goed mengen en eventueel wat melk toevoegen tot je een mooi soepel deeg hebt. Het deeg een uurtje in de koelkast laten rusten en daarna kunnen de kinderen pepernoten draaien.
Bak de pepernoten ongeveer 20 minuten op 170 graden.
Een goede week geleden reed ik bij toeval langs mijn oude HBS. Normaal kom ik daar nooit, ik heb er niks te zoeken. Het gebouw aan de straatkant was niet veranderd, al veertig jaar niet.
Ik stopte, zette de auto langs de kant van de weg en stapte uit. Het hoeklokaal op de eerste verdieping, dat was de martelkamer van mijn pubertijd. Ik zat er in de laatste bank van de klas, aan de raamkant. En naast mij zat Lajos Luiff.
Twee te dikke pubers in de verste uithoek van de school.
Lajos was met zijn ouders en broertje uit Hongarije gekomen, op de vlucht voor de Russische agresssor. Het gezin had het dubbel moeilijk: niet alleen had vader Luiff zich actief bezig gehouden met het verzet tegen de gevestigde macht, het feit dat het gezin Joods was maakte de zaken nog een stuk gecompliceerder.
Lajos bracht altijd dikke boterhammen mee die hij dan heimelijk opsmikkelde tijdens de lessen. Mooi donker brood, besmeerd met roomboter, en daar tussen rode, groene danwel gele slierten groente. De geur stond me onmiddellijk aan en ik zeurde dan ook net zo lang tot ik mocht proeven. Een smaaksensatie die ik in het geheel niet kende openbaarde zich. Ik vond het heerlijk. Ik proefde voor het eerst van mijn leven paprika.
Vreemd genoeg viel Lajos voor mijn boterhammen met pindakaas, zodat we tot een overenkomst kwamen. Ik de paprika, hij de pindakaas. Dat heeft geduurd tot ik aan het einde van het schooljaar van van de HBS werd verwijderd. Ik heb Lajos en zijn broertje daarna nooit meer gezien. Hij schijnt in de advokatuur terecht te zijn gekomen, niet eens zo ver van mijn huidige woonplaats. Zijn broer is makelaar.
Vandaag is het op de dag af vijftig jaar geleden dat de Hongaarse opstand uitbrak. Een paar dagen daarna raakte het gezin Luiff op drift.
Ik putte voor dit logje uit mijn geheugen, ik heb niks onderzocht of nagetrokken.
© paul
Paul heeft nog steeds vakantie en dan wil hij ook wel eens koken. Vandaag paardengoulash.
Het recept heeft hij al eerder opgeschreven. De beschrijving vind je hier .
We aten er aardappelpuree bij, natuurlijk met de knijper gemaakt dan blijft het een lekkere luchtige puree.
De groenten vandaag; wortelen. In Luxemburg had ik uien nodig en een wortel een aardappelen. De supermarché had een aanbieding, een grote tas met biologische groenten; 3 kilo wortelen, 2 kilo uien, 2 kilo prei en 2 kilo aardappelen. Was heel goedkoop, maar nu moeten we wel flink wortelen eten!
Nog even het recept van de wortelen. Behalve een overdaad aan wortelen moet ook de diepvries weer eens leeg gemaakt worden, er liggen vaak van die onbestemde restjes die ook eens op moeten, bijvoorbeeld een half pak biologische spinazie. Ik besloot vandaag de spinazie met de wortelen te combineren.
4 grote wortels in plakjes gesneden
3 teentjes gerookte knoflook in plakjes
2 eetlepels olijfolie
1/2 pak diepvries spinazie
De knoflook even smoren in de olie, dan de wortelplakjes toevoegen en wat gehakte platte peterselie.
De wortels even smoren en dan water toevoegen tot de groenten net onderstaat. Laat het water Langzaam verdampen en voeg de blokjes spinazie toe als al het vocht bijna verdwenen is. De Spinazie nog even doorwarmen en het geheel opdienen.
Een smakelijke combinatie!
Een stukje kaas toe.
En espresso
Je kunt je web-log best even in de steek laten, maar dan zul je het weten ook!
Uit de meest onverdachte hoek kregen we commentaar, de afgelopen dagen.
Of we niet even haden kunnen laten weten dat…, enzoverder enzovoorts.
Lezer, onze excuses, we zullen het niet meer doen! (Dat in de steek laten.)
Vrijdagavond waren we geïnviteerd op het verjaardagsfeest van Sill, dat tot de ochtend van zaterdag duurde.
En diezelfde zaterdag, maar dan ‘s avonds vierden we de 25-jarige bruiloft van Toon en Nita Br. Het bruidspaar werd met schutseer gehuldigd, en daarna barstte er een feest los, zoals wij in járen niet meer mee maakten. Breugheliaans is misschien de juiste typering. Het Ministerie, maar verder alle aanwezigen, genoten met volle teugen, het Bruidpaar nog het meest.
Zondag: houten koppen op het Ministerie, niet in staat tot iets anders dan een lichte maaltijd, maar met het vaste voornemen kond te doen van al het feestelijks op het web-log. En toen vielen de vrienden en vriendinnen bosjesgewijs binnen. Dat dan weer liep uit op een “after-party”.
Maandagochtend grabbelden we snel wat spullen bij elkaar om niet nog meer tijd te verliezen en reisden af. Nog voor Maastricht begon het te knagen: hadden we niet…, hadden we misschien…, en hoe moest dat met Wine Blogging Wednesday. Voorbij Luik waren de plannen gesmeed en de malaise gekeerd. We wisten hoe we het aanpakten. We zouden bloggen bij een bevriende Luxemburger. Alles kwam goed.
En behalve dat bloggen kwam alles ook goed. Er valt weer een hoop te vertellen. Let de komende week maar op!
Ja hoor, we zijn weer thuis! We zijn even een paar dagen naar Luxemburg geweest. Een verslag daarover volgt later, nu eerst de jarigen;
Er waren twee jarigen deze week en al zijn we een beetje laat, toch nog van harte gefeliciteerd
Zjak en Marleen!!! Wij hopen dat jullie een hele fijne dag hebben gehad.