Je kunt je web-log best even in de steek laten, maar dan zul je het weten ook!
Uit de meest onverdachte hoek kregen we commentaar, de afgelopen dagen.
Of we niet even haden kunnen laten weten dat…, enzoverder enzovoorts.
Lezer, onze excuses, we zullen het niet meer doen! (Dat in de steek laten.)

Vrijdagavond waren we geïnviteerd op het verjaardagsfeest van Sill, dat tot de ochtend van zaterdag duurde.
En diezelfde zaterdag, maar dan ‘s avonds vierden we de 25-jarige bruiloft van Toon en Nita Br. Het bruidspaar werd met schutseer gehuldigd, en daarna barstte er een feest los, zoals wij in járen niet meer mee maakten. Breugheliaans is misschien de juiste typering. Het Ministerie, maar verder alle aanwezigen, genoten met volle teugen, het Bruidpaar nog het meest.

Zondag: houten koppen op het Ministerie, niet in staat tot iets anders dan een lichte maaltijd, maar met het vaste voornemen kond te doen van al het feestelijks op het web-log. En toen vielen de vrienden en vriendinnen bosjesgewijs binnen. Dat dan weer liep uit op een “after-party”.
Maandagochtend grabbelden we snel wat spullen bij elkaar om niet nog meer tijd te verliezen en reisden af. Nog voor Maastricht begon het te knagen: hadden we niet…, hadden we misschien…, en hoe moest dat met Wine Blogging Wednesday. Voorbij Luik waren de plannen gesmeed en de malaise gekeerd. We wisten hoe we het aanpakten. We zouden bloggen bij een bevriende Luxemburger. Alles kwam goed.
En behalve dat bloggen kwam alles ook goed. Er valt weer een hoop te vertellen. Let de komende week maar op!