Onze collega’s van het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Luxemburg zijn niet al te ruim behuisd. De financiële instellingen en banken (alle banken!) in de stad zijn met aanmerkelijk riantere onderkomens bedacht. Ook de architectuur van het gebouw maakte op geen enkele manier indruk. Maar die asbak aan de voordeur… Dat was een juweeltje om warm van te worden.
© paul
Ellen en de Jongste Bediende bevinden zich in een ander deel van het land. Ze zijn aanwezig bij de presentatie van het Nieuwe Boek van Janneke Vreugdenhil. Ik heb verstek laten gaan, ik moet vannacht werken in weer een geheel ander deel van het land. Buiten dat is “het” in mijn rug geschoten. Je zult de komende dagen wel lezen over dat NRC feestje (over dat boek, bedoel ik, niet mijn rug…).
Ik heb zojuist brood gegeten. Met de beste kaas, met zachtzure pepertjes, met olijven en een stukje worst. Goeie maaltijd hoor.
Dan nog maar even over gisteren.
Vooraf een groene salade met kaasjes met spek.
Daarna een eenvoudige, maar heerlijke pastaschotel met zalm.
Een glas eenvoudige witte wijn uit Portugal erbij en een kop espresso toe.
© paul
Vanavond schorseneren, een beetje een vergeten wintergroente. Wél een groente van eigen bodem, zonder ´foodmiles´ dus. Relatief goedkoop en vitamine- en eiwitrijk.
Wat veel mensen tegenhoudt om deze groenten te eten is het schoonmaken, of liever gezegd de sterke verhalen erover die je overal leest. Dat is ook de reden dat de groenten bijnamen kreeg als “dienstmaagdenverdriet” en “huisvrouwenleed”.
Alice B. Toklas schrijft over schorseneren; “We planten ze elk jaar maar vragen ons wel eens af waarom. De aardpeer heeft nog een lekkere inhoud. Maar voor het bestaan van schorseneren is geen excuus te bedenken”.
Ergens anders las ik, dat als een jong meisje van schorseneren houdt, ze een liefhebbende man zal krijgen. Maar daar zat Alice B. niet zo op te wachten!
Oude Duitse kookboeken leggen vooral de nadruk op de geneeskrachtige werking van deze groenten;
Schwarzwurz, Wallwurz oder Beinvelle ist…eines der vornehmsten Wundmittel, indem es den Durchbruch stillt, die Lungengeschwüre und allerhand Wunden und Brüche heilt…
Von den Wurzeln…wird vorgegeben, wenn man einer Kochinn ein Stück davon in einen Fleistopf prakticiert, solle selbiges alle Stücken Fleisch zusammen wachsen machen”.
Frauenzimmer-Lexicon (Leipzig 1773)
Over het schoonmaken worden ook zeer diverse verhalen geschreven; voorweken in water of niet, ongeschild koken, onder stromend water schillen of juist niet. Wij hebben vandaag maar van alles wat overgenomen. En eigenlijk viel het nogal mee.
Leg de schorseneren vijf minuten in een bak met water. Schrob ze even af met een borsteltje. Schil ze met een aspergeschiller, half onder water. Leg de schorseneren daarna meteen in een schaal of pan met schoon water waaraan je 2 eetlepels azijn toegevoegd hebt.
Als alle schorseneren geschild zijn, 20 tot 25 minuten koken in water met wat zout en het sap van een citroen.
Recepten voor schorseneren zijn er ook te over. Wij aten ze vanavond gegratineerd met ham en kaas.
© ellen
Gegratineerde schorseneren.
Voor vier personen;
750g schorseneren, schoongemaakt en 20 tot 25 minuten gekookt het sap van 1 citroen
zout
Maak een bechamelsaus van;
60g boter
50g bloem
3dl melk
Eventueel een scheutje room.
100 gram gekookte ham in reepjes gesneden
200 gram geraspte oude kaas
nootmuskaat peper en zout.
Roer een deel van de kaas door de bechamelsaus en giet wat op de bodem van een ovenschaal. Schik daarop de stukken schorseneer met reepjes ham ertussen. Stapel zo alle schorseneren en giet er nog wat saus over. Bestrooi met de rest van de geraspte kaas.
Zet de schotel 10 minuten in de oven op 220 graden.
Wij aten er wat gebakken aardappeltjes bij.
© ellen.
Kip met citroensaus. Van oorsprong een gerecht uit Marche, de oostkant van Italie. Een zondags feestelijk gerecht. Neem een goede biologische kip. Je kunt een hele kip kopen en zelf in 8 stukken verdelen of koop bijvoorbeeld drumsticks of poten.
Voor vier personen 1 1/2 kilo kip.
boter, peper zout
1 heel fijngehakte ui
2 1/2 dl bouillon
voor de saus 3 eidooiers en 4 eetlepels citroensap
Braad de stukken kip in de boter aan alle kanten mooi lichtbruin, voeg de ui toe en smoor even mee. Blus dan af met de bouillon en laat de kip nu ongeveer 45 minuten zachtjes garen. De gaartijd is heel afhankelijk van het soort kip dat je gebruikt. Een biologische kip heeft een langere gaartijd nodig.
Als de kip gaar is moet het vocht bijna helemaal verdampt zijn. Is er nog veel vocht in de pan laat het dan verdampen door even zonder deksel door te stoven.
Klop in een kom de dooiers los en voeg beetje voor beetje het citroensap erbij. Klopt dat nog even tot je een mooi zalvig mengsel hebt. Neem de pan van het vuur en giet de saus over de kip.
Roer snel alles goed door zodat de kip omhult wordt met de saus. Leg de stukken op een voorverwarmde schaal en giet de rest van saus erover. Strooi er wat gehakte peterselie over.
Een prachtige frisse, zalvige saus!
Wij aten een salade vooraf en brede pasta bij de kip
Espresso toe.
© ellen
Gisteren was het Open Dag op onze opleiding. Mijn taak daarin was onze mediatheek te laten zien aan de toekomstige studenten. Altijd een gezellige dag. Aan Paul de taak om naar de markt te gaan en inkopen te doen. We hadden zin in vis. Paul kocht onder andere filets van roodbaars.
Een Mediterrane vis. Niet gefileerd hebben ze een zonnig kleurtje, mooie stevige filets. Ik besloot er een ovenschoteltje met saffraan van te maken.
Voor vier personen;
8 roodbaarsfilets
olijfolie
3 rijpe tomaten in grove stukken gesneden
1 sjalotje, fijngesneden, 1 flinke teen knoflook, ook fijngesneden
een plukje saffraan, hoeveelheid is moeilijk aan te geven. Soms is saffraan in papiertjes verpakt per portie, neem dan één hele portie.
1 glas witte wijn
1 eetlepel harissa (wij houden van pittig, je kunt ook wat minder nemen)
1 eetlepel kappertjes
vers gehakte koriander en platte peterselie
Verwarm de olie in een pan en smoor daarin het sjalotje en de knoflook glazig. Doe de tomaten erbij en laat ze even stoven.
Voeg dan de saffraan toe, de witte wijn, de harissa, de kappertjes en de groene kruiden.
Leg de filets in een ovenschaal en strooi er wat peper en zout over. Giet de saus erover en zet de schaal 20 minuten in de voorverwarmde oven op 200 graden.
Wij aten er wat witte rijst bij en een groene salade.
Natuurlijk espresso toe, met een stukje chocoladetaart ditmaal.
© ellen.
Hoera, vandaag is Jeanne jarig! Jeanne, een dikke kus en nog hele, vele jaren!!!
Soms kunnen restjes zo lekker zijn…
Ik had nog een schaaltje linzen over. In de koelkast is altijd wel een wortel en wat selderij te vinden. Een restje gehakt van de porosjki. Van dat alles heb ik een mooie linzensoep gemaakt voor de zondagmiddaglunch.
Een teentje knoflook fijngesneden en aangefruit in wat olijfolie. Een wortel in blokjes, drie stengels bleekselderij en twee tomaten in kleine stukjes even zachtjes meesudderen. Dan de linzen erbij gedaan en een liter water. Twee bouillonblokjes en een lepel harissa.
Het gehakt gekruid met wat peper, zout en nootmuskaat, balletjes gedraaid en in de soep.
Nog even zachtjes doorkoken, en hopla, in een kwartiertje heb je heerlijke linzensoep!
© ellen.
Met gepaste trots vertelde ik over ons uitstapje naar Val-Dieu. In mijn gedachten een vlekkeloos verlopen bezoek in een welhaast serene omgeving. Hoe wreed werden mijn herinneringen verstoord. Vanochtend kreeg ik en aantal foto’s uit het archief van Ans en Hijn. Het picturale bewijs van mijn lompheid. Een en ander was helemaal niet zo vlekkeloos verlopen…
Ik had honger en wilde snel aan tafel. Té snel. Mijn lichamelijke omvang maakt dat ik altijd een beetje op moet letten, zeker als de ruimte wat aan de krappe kant is. Een paar overhaaste en slecht gecoördineerde bewegingen lieten de roemers bier over het dienblad, de tafel en de pantalon van Hijn stuiteren. Én de maaltijd onder de kledder.
Ik was het, écht waar, vergeten. Ik heb nogal eens last van “Dichtung und Wahrheid” als me dat zo uitkomt.
Ik moet daar wat aan gaan doen, aan dat geheugen. Ook aan mijn overgewicht overigens.
© paul
Het was vanmorgen van dat druilweer, somber, net géén regen. Wat kun je dan beter doen dan iets lekkers bakken.
We kochten bij de Abdij van Val-Dieu een potje Noorderkriekenconfiture. Een mooie friszure confiture van kersen. Dat leek me wel iets om een taartje mee te bakken. Kersen met chocolade is altijd een prima combinatie.
Voor een springvorm van 26 cm.
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Maak biscuitdeeg van:
5 eieren
5 eetlepels lauwwarm water
150 gram fijne suiker
100 gram bloem
50 gram cacaopoeder
Klop de eieren met de suiker en het water op de hoogste stand van de mixer in ongeveer 5 minuten tot een schuimige massa.
Zeef de bloem en cacaopoeder en meng dat voorzichtig met een houten lepel door het eimengsel.
Vet een springvorm in en beleg de bodem met bakpapier.
Giet het deeg in de springvorm en bak het taartje op 200 graden, ongeveer 30 minuten in de oven.
Laat het taartje afkoelen en snijd het dwars door.
Besmeer de ene helft met 125 ml crème fraiche waar de een eetlepel suiker door gemengd hebt.
Schep daarop de kriekenconfiture en leg de bovenste helft erop.
Smelt 200 gram pure chocolade met wat water au bain marie en bestrijk het taartje met de chocolade.