Met gepaste trots vertelde ik over ons uitstapje naar Val-Dieu. In mijn gedachten een vlekkeloos  verlopen bezoek in een welhaast serene omgeving. Hoe wreed werden mijn herinneringen verstoord. Vanochtend kreeg ik en aantal foto’s uit het archief van Ans en Hijn. Het picturale bewijs van mijn lompheid. Een en ander was helemaal niet zo vlekkeloos verlopen…
Ik had honger en wilde snel aan tafel. Té snel. Mijn lichamelijke omvang maakt dat ik altijd een beetje op moet letten, zeker als de ruimte wat aan de krappe kant is. Een paar overhaaste en slecht gecoördineerde bewegingen lieten de roemers bier over het dienblad, de tafel en de pantalon van Hijn stuiteren. Én de maaltijd onder de kledder.

Ik was het, écht waar, vergeten. Ik heb nogal eens last van “Dichtung und Wahrheid” als me dat zo uitkomt.
Ik moet daar wat aan gaan doen, aan dat geheugen. Ook aan mijn overgewicht overigens.

© paul