09-04-2014. Rondje om een hele grote kerk… Reims.

De grote spiegeltruuk. Alfred Hitchcock was er een meester in, hij maakte er school mee. Na hem gebruikten talloze filmregisseurs en fotograven de techniek om hun werk een artistieke draai te geven. Jan keek kennelijk vaak naar Hitchcock…

Het lijkt wel of de foto speciaal voor het Ministerie werd geschoten. De omlijsting van de spiegel toont een aantal snoezige wolvenwelpjes, symbool van Brouwerij Les 3 Fourquets, ergens in de Belgische Ardennen, onder de rook van Bastogne. Hun bier heet Lupulus, een woordgrap die verwijst naar de Latijnse naam voor hop (Humulus lupulus) maar ook naar de Latijnse aanduiding is voor Kleine Wolf…

Bij ons op het Ministerie geldt dat bier als het beste bier (nou ja, het derde beste misschien…) ter wereld. In Nederland is het nog steeds moeilijk te bekomen, dus importeren Vriend Jan, mijn persoontje en onze Jongste Bediende het dan maar zelf. Karrevrachten hebben we al aangesleept uit de verre Walen. Enfin Pelgrims, dat het jullie mag bekomen…

Deze dag werd dus een onverwachte rustdag. En de wandelaars draaiden dan ook maar meteen ‘s zondagsdienst. Ze waren vroeg wakker, maar bleven liggen luieren, draaiden zich eens om, lazen een paar bladzijden in hun lectuur om dan weer op de andere zijde in te dommelen. Uiteindelijk stonden ze pas om 08.00 uur op.

Spoedig daarna kwam er een telefoontje van huisbaas Eric. Op zijn zoons school vielen een aantal lesuren uit (daar ook al!) en aangezien ze nu beiden in Reims waren zou het handig zijn om even…

Onder het appartement, op de begane grond, voerde Madame Edith al jarenlang Boulangerie. Het stokbrood was er kakelvers, zo ook de croissants. Bij de super om de hoek werd dan nog snel wat charcuterie aangeschaft. En zo kon het gebeuren dat de huisbaas te gast was in zijn eigen onderkomen en getrakteerd werd op een broodontbijt met grote kommen sterke koffie.

Tegen 11.00 uur werd het tijd om de stad te verkennen. Eerst Reims zien en dan sterven is een rijkelijk overdreven quote. Maar in Reims zijn en de kathedraal niet bezoeken is een doodzonde. Dus het werd de kathedraal. En Jan en Ans waren niet de enigen die tot dat besluit kwamen. Kees en Annemarie uit Raamsdonksveer zwierven er ook rond.

Alles aan de Notre-Dame de Reims is imposant, ik spreek uit ervaring. Het uitgebalanceerde bouwvolume van die gigantische gotische taart, het intens fijne filigreinwerk van de versiering, het onmetelijk middenschip, de ruim 2000 beelden. En wanneer dan de zon door de beeldschone glas-in-lood ramen binnenvalt en het hele schip in lichterlaaie komt te staan… Ach lezer, we mochten het meemaken, ach lezer…

Het schilderij hierboven is van de hand van Domenico Quaglio (1787-1837). Het hangt in het Museum der bildenden Kunsten in Leipzig. Ik gebruik dit soort plaatjes graag omdat ik anders foto’s van anderen moet jatten van het internet. En dat mag niet!

Er moest ook gewerkt worden deze dag. Het Pelgrimspad moest teruggevonden, maar hoe de pelgrims ook zochten, de binnenstad hield haar geheimpje verborgen. Nergens waren de schelpenschildjes te vinden. Onze wandelaars moesten dan terug naar de kathedraal. Op zich geen ramp, want voor later op de dag was daar so-wie-so een afspraak gepland met een lid van het Jacobsgenootschap, de stempel moest nog worden opgehaald. Enfin, na gedane arbeid (de pelgrimsweg werd teruggevonden, de stempel geslagen) keerden de wandelaars terug naar het appartement. Maar eerst diende een terras gefrequenteerd, er waren er zat in de binnenstad. Koel helder bier, misschien een Lupulus.

Wat eten we vanavond papa?.. Vadomek meisje… Voor zover mijn informatie strekt is het gerecht Vadomek een uitvinding van Jan. De familie Geerts heeft al vaak van zijn culinaire vinding mogen profiteren. Ook Ans ook is intussen bedreven in het fabriceren van Vadomek. Ze heeft goed naar haar grote broer gekeken. Die avond stuurde ze Jan nog even op pad om eitjes te halen. De broodrestanten van het ontbijt gingen vervolgens ook door het gerecht. Heerlijk gegeten schrijft Ans.

Vadomek staat overigens voor: Vanalles-Door-Mekaar…

De avond werd in huiselijk rust doorgebracht, voor een deel met Propriétair Franc en een goed glas wijn…

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen.