In de Cora supermarkt in Messancy (Belgisch Luxemburg) had men naast de uitgebreide wijnstands ook een plaatsje ingeruimd voor de Kerstbieren. Nou ja, plaatsje… Een goede twintig merken waren vertegenwoordigd. En dat is veel, kan ik je garanderen. Dat van Rulles stond er, ook Gordon’s was er op voorraad. Kerstbier van Brasserie St-Feuillin en kerstbier van Leffe. En dan nog een aantal bieren onder de naam Winterbier. Tussen al dat vloeibaar goud vond ik de fles met dat foeilelijke etiket. Moedertje Kerstmis…
Het stond me oprecht tegen, maar dat was meteen ook de reden om een fles aan te schaffen. Ik wilde Vriend Jan verrassen met een foute fles, ergo, mogelijk ook een fout bier.
Het bier bestaat al langer, ik begrijp dat het op verschillende plaatsen werd en wordt gebrouwen. Het etiket vermeldt dat het nu komt van Brasserie Duac & Co uit Moeskroen, maar uiteindelijk zal het gebrouwen zijn bij Brouwerij Huyghe uit Melle.
Brouwerij Melle staat garant voor een goede vijftig verschillende speciaalbieren, vaak gebrouwen voor derden, soms ook uitgebracht onder eigen auspiciën. In Nederland is bekend: het Delirium Tremens, met een roze olifant op het etiket. Smakeloos die naam, smakeloos het flessenetiket. Het bier evenwel is goed te pruimen.
Iets dergelijks is er ook aan de hand met dat Mère Noël. Van de buitenkant ziet het er niet uit, van binnen is het acceptabel; fruitig, een tikje zuur (citrus), licht hoppig, en verborgen zoet. Blond van voorkomen met een degelijke witte schuimkraag. Fors alcoholpercentage: 8,5 %.
Enfin, een drinkbaar bier, een redelijke middelmaat. Maar met Kerstbier heeft het dus echt niks te maken… Geen diepe warme tonen, geen Old Spice, geen behoefte om de open haard te ontsteken.
Sexy etiket, lees ik in verschillende reacties op de Grote Bierfora. En over smaak valt niet te twisten? Nou, ik ga de strijd graag aan !
© paul
